ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιαννάκης Ομήρου* Σαράντα τρία συμπληρωμένα χρόνια τουρκικής κατοχής. Και αντί τη διάνοιξη προοπτικών για τη λύση παρακολουθούμε βήματα εμπέδωσης της κατοχής με πρόσκληση «επανεγκατάστασης» στα Μαρωνίτικα χωριά υπό Τ/Κ διοίκηση ενώ έντονα αναπτύσσεται η φημολογία για ανάλογη πρόσκληση προς τους νόμιμους κατοίκους της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου. Στις συνομιλίες που κατέρρευσαν στο Κραν – Μοντάνα, αντί επικέντρωσης στην ουσία του Κυπριακού, δηλαδή στον τερματισμό της κατοχής, με την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, την κατάργηση των αποικιοκρατικής νοοτροπίας εγγυήσεων και παρεμβατικών δικαιωμάτων, η ημερήσια διάταξη περιείχε την παραχώρηση των τεσσάρων διασυνοριακών ελευθεριών της Ε.Ε. στους Τούρκους πολίτες! Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, ο μεν ΟΗΕ θεωρεί τα μέτρα περαιτέρω εμπέδωσης της κατοχής ως Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, ενώ η Ε.Ε. παρουσιάζεται πρόθυμη να διευκολύνει την παραχώρηση των τεσσάρων Ευρωπαϊκών ελευθεριών, χωρίς να εγείρει ζήτημα παραβίασης των Ευρωπαϊκών κανόνων δικαίου.
Σαράντα τρία χρόνια μετά το έγκλημα της τουρκικής εισβολής, αυτό είναι το έσχατο κατάντημα στη διαχείριση της εθνικής μας υπόθεσης. Το Κυπριακό από πρόβλημα εισβολής και κατοχής έχει φτάσει στο ντροπιαστικό σημείο να χρησιμοποιείται όχι για την ελευθερία των Κυπρίων σε ένα δημοκρατικό – ευρωπαϊκό κράτος, αλλά να μετατραπεί η Κύπρος σε «ξέφραγο αμπέλι» για την Τουρκία των 80 εκατομμυρίων. Σαράντα τρία χρόνια μετά την επιβολή της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής στο 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και με αριθμό ψηφισμάτων του Διεθνούς Οργανισμού να ζητούν την κατά προτεραιότητα επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της, εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών δηλώνει ότι η πρόσκληση για επιστροφή–επανεγκατάσταση υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή, αποτελεί Μ.Ο.Ε. Αν τα πιο πάνω δεν συνιστούν χρεοκοπία της ακολουθηθείσας για δεκαετίες πολιτικής προς εξεύρεση «βιώσιμης, λειτουργικής και δίκαιης λύσης του Κυπριακού» τότε προφανώς οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους. Έχουμε κατρακυλήσει. Και έχουμε κατρακυλήσει στο βάραθρο, σε βαθμό και σημείο όπου χειρότερο δεν υπάρχει. Ένα καθαρό πρόβλημα ξένης στρατιωτικής επέμβασης, παράνομης κατοχής και παραβίασης ρητών κανόνων Διεθνούς Δικαίου, έχει μετατραπεί και οδηγηθεί σε τέτοιο απύθμενο βαθμό στρέβλωσης, παραμόρφωσης και μεταμόρφωσης, ώστε αντί να συζητείται η άρση της παρανομίας, να επινοούνται και να επιδαψιλεύονται εξωραϊστικού χαρακτήρα περιγραφές για την εμβάθυνση και επέκταση της παρανομίας. Και να εφευρίσκονται νομικού χαρακτήρα παρεκκλίσεις για να αποδοθούν ευρωπαϊκά δικαιώματα και προνόμια στους υπηκόους της παρανομούσας χώρας, στη χώρα–θύμα της παρανομίας. Είναι αμφίβολο αν μπορεί να υπάρξει αναστροφή της ασυγκράτητης διολίσθησης–κατολίσθησης. Είναι αμφίβολο αν επιτέλους θα υπάρξει αυτοκριτικά η αναφώνηση «Ως εδώ και μη παρέκει». Όμως αν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να συνετισθούμε αυτή την ύστατη ώρα, ας υπάρξει βαθιά περισυλλογή, βασανιστικός προβληματισμός και μια κατεπείγουσα και απολύτως αναγκαία πανεθνική διαβούλευση, με επιστράτευση και συστράτευση όλων των ζωντανών διαθέσιμων δυνάμεων, για να αποπειραθούμε τουλάχιστον να ξαναζωντανέψουμε την ελπίδα. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Επειγόντως σχεδιασμός, συλλογική συστράτευση και πανεθνική κινητοποίηση με τιθάσευση εκλογικών και κομματικών υπολογισμών. Οι ευθύνες για όλους είναι βαρύτατες. Σημ: Αν εκδηλωθεί πρόθεση της Τουρκίας για άνοιγμα της περιφραγμένης περιοχής της Αμμοχώστου προς «επανεγκατάσταση», δηλαδή περαιτέρω εμβάθυνση και επέκταση της κατοχής, άμεση θα πρέπει να είναι η αντίδραση με προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Θα πρόκειται περί σαφούς και κατάφωρης παραβίασης του ψηφίσματος 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας. *Τέως Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|