Του ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Από την πρώτη στιγμή, με κίνδυνο να θεωρηθώ «απορριπτικός» ενώ δεν είμαι, είχα επισημάνει ότι δεν ενδείκνυται από την ηγεσία του τόπου μας, η δημιουργία υπέρμετρων προσδοκιών στο λαό για επιτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων για λύση του κυπριακού. Όταν κάποιοι χοροπηδούσαν κι έκαναν τούμπες από χαρά για την εκλογή Ακιντζί με ασφυκτικούς πολιτικούς εναγκαλισμούς προς τον τ/κ ηγέτη θεωρώντας τον περίπου ως «δικό μας», όταν άλλοι του έστελναν συγχαρητήρια μηνύματα στην τουρκική μέσω διαδικτύου, όταν συγκεκριμένη μερίδα του πολιτικού κόσμου βομβάρδιζε νυχθημερόν την κοινή γνώμη ότι αυτή είναι η «χρυσή ευκαιρία» για λύση κι ότι αν δεν λυθεί τώρα το κυπριακό με τον Ακιντζί στο πηδάλιο των τ/κ, δεν θα λυθεί ποτέ, και όταν κάποιοι άλλοι υπολόγιζαν ότι οι κοινές δημόσιες παρουσίες, τα θέατρα, οι εκδηλώσεις, οι χοροί και η κατάποση ζιβανίας επί της γραμμής καταπαύσεως του πυρός ισοδυναμούσαν με λύση, η θέση μου, την οποία εξέφρασα ξεκάθαρα στα συλλογικά όργανα της παράταξης, ήταν ότι οι ασφυκτικοί εναγκαλισμοί και οι υπέρμετρες προσδοκίες που δημιουργούνται στον κυπριακό ελληνισμό θα καταλήξουν σε μπούμερανγκ.
Ήταν η θέση μου ότι κάθε φορά που σφυκταγκαλιάζουμε τον τ/κ ηγέτη, τον σπρώχνουμε όλοι και πιο βαθιά στην αγκαλιά της Τουρκίας, αφού τον αναγκάζουμε να αποδείξει σε τ/κ και τούρκους ότι στο τραπέζι των συνομιλιών δεν θα προωθήσει τις δικές μας θέσεις αλλά τις δικές τους! Είχα εξηγήσει πως στην απευκταία περίπτωση ναυαγίου των συνομιλιών, οι προσδοκίες που δημιουργούμε στο λαό μας, θα έχουν ως αποτέλεσμα την παραγωγή κλίματος απελπισίας και ενδεχόμενα τη λήψη μέτρων αυτοπροστασίας και αυτοβοήθειας από τον καθένα, κυρίως από τους πρόσφυγες μας. Δυστυχώς δεν εισακούστηκα. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα όπως αυτή εξελίχθηκε ήταν τέτοια που δεν άφηνε περιθώριο αμφιβολίας σε κανένα ότι αυτή τη φορά το κυπριακό πρόβλημα θα έβρισκε τη λύση του. Εσφαλμένα και πάλι, οι πλέον αισιόδοξοι ηγέτες μας καλλιέργησαν την πεποίθηση στο λαό, είτε ότι η λύση δεν εξαρτάται από την Τουρκία αλλά από τον ίδιο τον κ. Ακιντζί, είτε ότι επενδύοντας τις ελπίδες μας στον Τούρκο Πρόεδρο Ρ.Τ. Ερτογάν, αυτή τη φορά η Τουρκία θα έδειχνε διαλλακτικότητα. Πράττοντας όμως τοιούτο τρόπω, οι κρατούντες τις τύχες και το μέλλον μας στα χέρια τους, άφησαν το λαό μας εκτεθειμένο. Τον εξέθεσαν σε αχρείαστη ταλαιπωρία και τώρα θα πρέπει να βρουν τον τρόπο να μαζέψουν τα συντρίμμια που η δική τους υπέρμετρη αισιοδοξία και σιγουριά δημιούργησαν και να τον εμψυχώσουν. Θα πρέπει να εξηγήσουν στο λαό ότι αυτό δεν είναι το τέλος. Πως η προσπάθεια συνεχίζεται για εξεύρεση λύσης. Όχι μιας οποιασδήποτε λύσης, αλλά μιας λύσης δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε –κι ας μην το ξεχνούν και οι ηγέτες μας- πως το Καταστατικό Αρχών της παράταξης, θέτει την δίκαιη λύση του κυπριακού ως προϋπόθεση για διευθέτηση του Εθνικού Θέματος. Δεν επιτρέπεται παρέκκλιση από αυτή τη θέση αρχής. Είναι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο που οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ελβετία πρέπει να ενισχύσουν και όχι να αποδυναμώσουν την προσπάθεια για εξεύρεση σωστής λύσης. Ένα σχέδιο λύσης που θα βολεύει την Τουρκία για να αποδεχτεί τα απαράδεκτα, δεν είναι και δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί επιλογή μας. Για πρώτη ίσως φορά τις τελευταίες δεκαετίες, η Ελλάδα, παρά τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και θωράκισε το Νίκο Αναστασιάδη στην προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Ας εκμεταλλευτούμε αυτή την συγκυρία και τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή μας κι ας προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο. Το οφείλουμε στα παιδιά μας.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|