ΓΡΑΦΕΙ Ο Γεώργιος Σκαλιάς* Την κοινή αυτή γιορτή για «τους τρεις μεγίστους της τρισηλίου Θεότητος» καθιέρωσε και γιορτάζει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας την 30η Ιανουαρίου κάθε χρόνου, από τα μέσα του 11ου αιώνα. Από τα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ίσως και παλιότερα, υπήρχε το έθιμο η γιορτή των Τριών Ιεραρχών να θεωρείται και ως γιορτή της ελληνικής παιδείας. Με βάση το έθιμο αυτό, η Σύγκλητος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, πολύ σοφά σκέφτηκε και θέσπισε να γιορτάζεται από το ακαδημαϊκό έτος 1843-44, η μεγάλη αυτή εκκλησιαστική μας γιορτή και ως γιορτή των Ελληνικών Γραμμάτων. Αργότερα η Ελληνική Πολιτεία δεν παρέλειψε να την αναγνωρίσει και να προβεί σε κατοπινό χρόνο στην επικύρωση της αναγνώρισης αυτής με σχετική νομοθεσία.
Αφορμή για την καθιέρωση του συνεορτασμού των Τριών Ιεραρχών υπήρξε μια επικίνδυνη διένεξη, που ταλάνιζε τους Χριστιανούς και η οποία κορυφώθηκε, όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Κωνσταντίνος Θ’ ο Μονομάχος (1042-1055). Αυτή η έντονη αντιπαλότητα ξεκίνησε από τη σύγκρουση που ξέσπασε ανάμεσα στους μορφωμένους άνδρες της Κωνσταντινούπολης οι οποίοι διαφωνούσαν ως προς την αξία του καθενός από τους Τρεις Ιεράρχες. Η πορεία των γεγονότων προμηνούσε πιθανότατα δυσάρεστες συνέπειες, για τη συνοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά ίσως και για την ίδια την κρατική ενότητα του Βυζαντίου. Την κρίσιμη αυτή στιγμή, ανέλαβε σωτήριο μεσολαβητικό ρόλο ο φωτισμένος μητροπολίτης Ευχαΐτων – επαρχίας του Πόντου – Ιωάννης ο Μαυρόπους. Η πρότασή του να συσταθεί κοινή γιορτή και για τους Τρεις Ιεράρχες, έγινε αποδεκτή με λυτρωτική ανακούφιση από το σύνολο του ορθόδοξου κόσμου της Βασιλεύουσας. Σύμφωνα με τη διήγηση του Συναξαριστή ο μητροπολίτης Ιωάννης ο Μαυρόπους, πήρε την πρωτοβουλία αυτή, μετά από προτροπή των ίδιων των Τριών Ιεραρχών, τους οποίους είδε σε οπτασία. Η άριστη και αρμονική σύνδεση των δύο γιορτών, των Τριών Ιεραρχών και των Ελληνικών Γραμμάτων, ήταν τόσο πετυχημένη, όσο ήταν και η αρμονική σύζευξη του Χριστιανισμού με την ελληνική μόρφωση, που συνδύαζαν θαυμάσια ο Μ. Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Οι θεοφώτιστες φυσιογνωμίες τους ενώνουν σ’ ένα αρμονικό συνδυασμό την ελληνική μόρφωση και τη γενικότερη φιλοσοφική κατάρτιση, με τη γνήσια διδασκαλία και βίωση των ορθόδοξων χριστιανικών αξιών. Οι Τρεις Ιεράρχες ήταν απαράμιλλα πρότυπα άξιων ποιμένων, σοφών θεολόγων και ιεραρχών της Εκκλησίας μας. Αυτά τα πρότυπα βίου καλούμαστε όλοι μας, να τιμούμε μια φορά το χρόνο, αλλά και να τους έχουμε πάντοτε ως πνευματικούς φάρους. Επιβάλλεται τέλος να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, όχι μόνο να τους προβάλλουμε ως πρότυπα βίου και αρετής στους νέους μας, αλλά και ο καθένας μας προσωπικά να προσπαθεί, όσο μπορεί να τους μιμείται στην καθημερινή του ζωή. Αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή, που θα μπορούσαμε να τους προσφέρουμε. *Αντιπρόεδρος Κρατικού Ιδρύματος Υποτροφιών Κύπρου
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|