ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιαννάκης Λ. Ομήρου* Μετά την ηχηρή κατάρρευση της διαπραγματευτικής διαδικασίας στο Κρανς -Μοντάνα επικράτησε, πέραν της εσωτερικής διχοστασίας, μια παρατεταμένη αμηχανία, ακινησία, αδράνεια και απραξία. Αντί ανάκτησης της αναγκαίας αυτοπεποίθησης και της ανάληψης πρωτοβουλιών και δράσεων, έχει επικρατήσει ένα κλίμα αντιδικιών τροφοδοτούμενο από την ένταση της αρξάμενης προεκλογικής περιόδου. Και όμως. Οι κίνδυνοι είναι μέγιστοι. Η νουθεσία του Αντόνιο Γκουτέρες κατά τη λήξη των συνομιλιών στην Ελβετία για «καλή τύχη σε Νότο και Βορρά», συνιστά σαφή προειδοποίηση για μια απροσδιόριστης διάρκειας χρονιότητα στην παρούσα διχοτομική–κατοχική κατάσταση πραγμάτων αλλά και, το χειρότερο, προειδοποίηση για τον προσανατολισμό της διεθνούς κοινότητας σε αποδοχή της παρούσας ντε φάκτο κατάστασης ως μόνιμης πραγματικότητας.
Ως εκ τούτου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε, προτού αναχωρήσει για τη Νέα Υόρκη, να προετοιμάσει και να διαμορφώσει συγκεκριμένο σχέδιο, αποτρεπτικό των κινδύνων που εγκυμονούνται. Πρώτον, η κατάθεση περιγράμματος βασικών αρχών λύσης του Κυπριακού που να στηρίζεται στις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 2009. Ο εγκλωβισμός των συζητήσεων στο λεγόμενο πλαίσιο Γκουτέρες είναι λανθασμένη. Το πλαίσιο Γκουτέρες κατατέθηκε σε μια στιγμή οριακή για τις διαπραγματεύσεις και κινήθηκε στη λογική των ίσων αποστάσεων και των ισορροπιών. Άρα δεν μπορεί να αποτελεί θέσφατον ούτε να ανατρέπει αρχές και κανόνες διεθνούς ισχύος και νομιμότητας. Συνεπώς η κατάθεση ενός πλαισίου αρχών λύσης του Κυπριακού από πλευράς Κυπριακής Δημοκρατίας και Ελληνικής Κοινότητας, που θα λαμβάνει υπ’ όψιν και το πλαίσιο Γκουτέρες, μπορεί να αποτελέσει την κατάλληλη διέξοδο στη διαφαινόμενη αμηχανία ενώπιον του πλαισίου που παρουσίασε ο Γ.Γ. στο Κρανς Μοντάνα. Δεύτερον, με την κατάθεση από πλευράς Κυπριακής Δημοκρατίας και Ελληνικής Κοινότητας ενός περιγράμματος λύσης θα μπορούσαν εύσχημα να αναιρεθούν οι προτάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας που ατυχώς και λανθασμένα υποβλήθηκαν στην τελευταία φάση των συνομιλιών στην Ελβετία. Για την εκ περιτροπής προεδρία, την παραχώρηση εκτεταμένων βέτο, τις παραχωρήσεις σε Τούρκους υπηκόους και τις εκπτώσεις στο περιουσιακό. Τρίτον, βασικό καθήκον του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι, διδασκόμενος από τη λανθασμένη τακτική που ακολούθησε μετά την εκλογή Ακιντζί στην ηγεσία της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας, να επαναφέρει ως κορυφαίο του καθήκον τη διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως του μοναδικού υποκείμενου διεθνούς δικαίου. Η οποία, με βάση το ψήφισμα 186 του 1964, εκπροσωπεί το σύνολο των κατοίκων της Κύπρου που δεν είναι βέβαια Νότιοι και Βόρειοι όπως ατυχώς χαρακτηρίστηκαν από τον, κατά τα άλλα, καλών προθέσεων Αντόνιο Γκουτέρες. Το πάθημα θα πρέπει να γίνει μάθημα για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Καμιά παραχώρηση ή ανοχή, ή πολιτικές εξισώσεις, εξομοίωσης ή αναβάθμισης προς το παράνομο μόρφωμα των κατεχομένων δεν είναι νοητό να συνεχιστεί. Ο δε Γενικός Γραμματέας θα πρέπει να έχει επί τούτου ως οδηγό τα σαφέστατα ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ούτε η αμηχανία, ούτε η αμυντική στάση και η απραξία δικαιολογούνται. Ενώπιον των οφθαλμοφανών κινδύνων επιβάλλεται η επανάκτηση της εμπιστοσύνης προς το δίκαιο των διεκδικήσεων μας και οι ανάλογες δράσεις. *Τέως Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|