ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΗ Λ. ΟΜΗΡΟΥ Η υπόγεια συζήτηση για λύση δύο κρατών στην Ελληνική Κυπριακή πλευρά, σύμπτωμα απόγνωσης μετά από 44 χρόνια άκαρπων και αναποτελεσματικών προσπαθειών για λύση του Κυπριακού, εμφανίζεται στο προσκήνιο μετά την πρόσφατη επίσκεψη Τσαβούσογλου στα κατεχόμενα. Όπως μεταδόθηκε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, σε σύσκεψη με την Τ/Κ ηγεσία, κατέθεσε πρόταση για λύση δύο κρατών ή συνομοσπονδία. Βέβαια, η πονηρή αυτή πρόταση Τσαβούσογλου, σε καμιά περίπτωση δεν ακυρώνει τον μόνιμο τουρκικό στόχο για διασφάλιση επικυριαρχίας σε ολόκληρο τον κυπριακό χώρο, είτε με λύση ψευδεπίγραφης Ομοσπονδίας, είτε με λύση συνομοσπονδίας, είτε με λύση δύο κρατών.
Ανεξάρτητα λοιπόν από οποιεσδήποτε εξαγγελίες ή διακηρύξεις της Τουρκίας για τη μορφή δήθεν λύσης του Κυπριακού, δεν πρέπει να παροράται η κεντρική τουρκική στόχευση. Που είναι η κατοχύρωση της εσαεί τουρκικής παρουσίας την Κύπρο. Πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά. Μια παρουσία, που θα παρέχει τη δυνατότητα στην Τουρκία ενός ασφυκτικού ελέγχου σε ολόκληρη την επικράτεια της Κύπρου. Είτε με κρατικά σύνορα, είτε στα πλαίσια συνομοσπονδιακού μορφώματος, είτε μιας κατ’ όνομα ομοσπονδίας στην οποία με συνταγματικές πρόνοιες, η Τουρκία μέσω της Τ/Κ ηγεσίας, θα μπορεί να ασκεί κηδεμονευτικό έλεγχο στις κρατικές δομές και αποφάσεις. Ανεξάρτητα ωστόσο από αυτά, καλό είναι, όσοι φλερτάρουν με τη λύση δύο κρατών, να γνωρίζουν μερικά αδιαμφισβήτητα δεδομένα που αποτελούν απόλυτο εμπόδιο σε μια τέτοια προοπτική. Η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. το 2004, έχει στην πραγματικότητα αποκλείσει την οποιαδήποτε προοπτική λύσης δύο κρατών. Υπό την έννοια ότι δύο κρατικά κυπριακά μορφώματα θα είναι ασύμβατα με συμμετοχή στην Ε.Ε. Με βάση τη Συνθήκη Προσχώρησης και ειδικότερα το Πρωτόκολλο -10- αυτής της Συνθήκης, στην Ε.Ε. εντάχθηκε ολόκληρη η εδαφική επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, με αναστολή εφαρμογής του ευρωπαϊκού κεκτημένου στην κατεχόμενη Κύπρο, μέχρι τη λύση του Κυπριακού, οπότε αυτόματα και χωρίς νέα διαπραγμάτευση, το κεκτημένο θα επεκταθεί και στα σήμερα κατεχόμενα εδάφη. Συμπερασματικά. Οι «λύσεις» δύο κρατών, συνομοσπονδίας ή κατ’ επίφαση ομοσπονδίας, εξυπηρετούν κατά τον ίδιο τρόπο τους τουρκικούς στόχους στην Κύπρο όπως αυτοί παραμένουν αναλλοίωτοι από τη δεκαετία του 1950. Και θα αποτελούσαν πράξη αυτοχειρίας για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Μόνη επιλογή και ιστορικό χρέος, η εμμονή σε λύση που να βασίζεται στο διεθνές δίκαιο και στον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό. Λύση που θα διασφαλίζει την ενότητα κράτους και λαού σε ένα πραγματικό και όχι ψευδεπίγραφο ομοσπονδιακό κράτος με μόνη εγγύηση τη συμμετοχή στην Ε.Ε. και τον ΟΗΕ. Όλα τα άλλα συνιστούν εθελούσια παράδοση στις τουρκικές μεθοδεύσεις. Σημ: Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείριση της «πρότασης Ακκιντζί» για το πλαίσιο Γκουτέρες. Ότι χειρότερο η αμηχανία. Θυμίζει Νέα Υόρκη το 2004 όταν ο Ντενκτάς αιφνιδίασε με την αποδοχή των προτάσεων Ανάν για επιδιαιτησία, χρονοδιάγραμμα και δημοψήφισμα. Η ύπαρξη εναλλακτικής στρατηγικής ή Σχεδίου Β και πάλι απουσιάζει. *Τέως Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|