ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Τα βλέμματα όλων, πρωτίστως όμως του Κυπριακού Ελληνισμού, είναι στραμμένα στη Γενεύη. Εκεί όπου θα κριθεί το μέλλον της Πατρίδας μας. Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας συνοδεύουν οι ευχές ολόκληρου του Κυπριακού Λαού. Το Κυπριακό όμως δεν θα λυθεί ούτε με ευχολόγια ούτε με ευσεβοποθισμούς. Απαιτείται ορθή εκτίμηση πραγμάτων και καταστάσεων και καθαρές θέσεις και επιδιώξεις από δικής μας πλευράς έτσι ώστε το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων να είναι μια διευθέτηση λειτουργική και βιώσιμη που να διασφαλίζει το μέλλον των Ελλήνων της Κύπρου στη γη των πατέρων τους, μακριά από κινδύνους και περιπέτειες που παραβλέφθηκαν, αγνοήθηκαν ή δεν λήφθηκαν υπόψη κατά τον ουσιώδη χρόνο επίτευξης συμφωνίας επίλυσης.
Σαφώς, το γεγονός ότι λίγα 24ωρα πριν τη διάσκεψη υπάρχει αβεβαιότητα ως προς τα μέρη που θα συμμετάσχουν στην «Πενταμερή», είναι άκρως ανησυχητικό, όσο κι αν προσπαθούμε να υποβαθμίσουμε τις ενδεχόμενες αρνητικές προεκτάσεις τούτης της αβεβαιότητας. Αν οι δύο πλευρές δεν μπορούν να συμφωνήσουν –τουλάχιστον δημόσια- ως προς τη σύνθεση των εμπλεκομένων, πως μπορεί να αναμένει κανείς ότι η όποια συμφωνία επέλθει στη Γενεύη δεν θα τύχει μετέπειτα παρερμηνειών και εκφυλισμού; Ποιες είναι αυτές οι ασφαλιστικές δικλείδες που η πλευρά μας προτάσσει για εξάλειψη αυτού του ορατού κινδύνου, με δεδομένο ότι το έτερο μέρος σε μια πιθανή συμφωνία είναι η Τουρκία, που σε καμία περίπτωση έχει κρύψει τις βλέψεις, τα σχέδια και την επεκτατική πολιτική της εις βάρος της Κύπρου; Την ίδια ώρα, η αναφορά σε «αναχρονιστικές» εγγυήσεις και η απαίτηση μας αυτές να εξαλειφθούν επί της βάσης αυτής ταύτης της επιχειρηματολογίας, επικεντρώνεται στο έλασσον, παραγνωρίζοντας το μείζον. Ότι δηλαδή, τουρκικές εγγυήσεις δεν μπορεί να υπάρξουν υπό οποιαδήποτε μορφή και φύση, όχι γιατί είναι απλώς αναχρονιστικές, αλλά γιατί στο παρελθόν η Τουρκία, καταχραζόμενη το δικαίωμα της ως εγγυήτρια δύναμη, και καλυπτόμενη υπό αυτού ακριβώς του μανδύα της εγγυήτριας δύναμης, εισέβαλε στην Κύπρο, κατέλαβε το 37% των εδαφών της και παράνομα μέχρι σήμερα τα κατέχει και παραμένει στην Πατρίδα μας ως καθαρά κατοχική δύναμη. Αυτό έπρεπε και αυτό πρέπει να είναι το βασικό και κύριο επιχείρημα μας έναντι της επιμονής της Τουρκίας να διατηρήσει εγγυητικά και άρα επεμβατικά δικαιώματα στην Κύπρο και μετά την λύση. Από πότε μπορεί ο θύτης να παραμένει εγγυητής των δικών του παρανομιών και από πότε ο ένοχος έχει δικαίωμα να απαιτεί να έχει λόγο στην άρση των δικών του εγκληματικών παραβάσεων; Αν εμείς οι ίδιοι επιμένουμε να υποβαθμίζουμε αυτήν την πραγματικότητα, γιατί να έχουμε απαίτηση ή προσδοκία από τα ξένα κέντρα λήψεως αποφάσεων να το αναγνωρίσουν και να το αντιληφθούν; Η ρεάλ πολιτίκ εξευμενισμού του θηρίου που η πλευρά μας υιοθέτησε εδώ και δεκαετίες απέναντι στην Τουρκία στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης δεν απέφερε καρπούς. Αντίθετα, είχε ως αποτέλεσμα τη διολίσθηση και τη συνεχή υποχώρηση σε ζητήματα αρχών. Με τα πιο πάνω δεν εισηγούμαι βεβαίως την εγκατάλειψη των προσπαθειών επίλυσης του Εθνικού Θέματος. Αν κάποιοι διακαώς επιθυμούν λύση, αυτοί είναι οι Έλληνες Κύπριοι, οι οποίοι υποφέρουν εδώ και 42 χρόνια από τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Εισηγούμαι όμως ότι η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη συγκεκριμένες παραμέτρους, χωρίς να επιδέχεται εκπτώσεις σε μείζονα θέματα αρχής οι οποίες κατά συνέπεια θα θέτουν εν αμφιβόλω τόσο τη βιωσιμότητα της συμφωνηθείσας διευθέτησης όσο και τη μεσοπρόθεσμη αλλά και μακροπρόθεσμη ασφάλεια του λαού μας, έναντι μιας ξένης δύναμης με καθαρά επεκτατικές βλέψεις έναντι της Πατρίδας μας. Αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη του Νίκου Αναστασιάδη και αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσει για να βγει κερδισμένος ο τόπος και ο λαός μας.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|