Του Νίκου Ρώσσου* Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την περίπτωση του Μαυρικίου ότι η διαδικασία κατάργησης του ως αποικίας (αποαποικιοποίηση) δεν ολοκληρώθηκε στην περίπτωση των νησιών του Αρχιπελάγους Τσάγος είναι άμεσου ενδιαφέροντος για εμάς στην Κύπρο. Η μια οδός να ακολουθήσουμε είναι να φωνάζουμε «Έξω οι Βάσεις» κάτι που έπραξαν ορισμένα μικρά κόμματα. Η άλλη οδός είναι εκείνη που πολύ ορθά ακολούθησε η Κυβέρνηση που ζητά μελέτη πριν την απόφαση. Σωστά και ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, κ. Άντρος Κυπριανού, παρατήρησε ότι «σε αντίθεση με τον Μαυρίκιο, η Κύπρος αντιμετωπίζει και την Τουρκική κατοχή».
Γι’ αυτό τουλάχιστον αυτή τη φορά ας μη βιαστούμε να παρασυρθούμε από τις καταστρεπτικές υπερπατριωτικές εξάψεις που ακριβά τις πληρώνουμε και συνεχίζουμε να τις πληρώνουμε. Οφείλουμε με ψυχραιμία να κοιτάξουμε ποιο είναι το καλό της αδύναμης Κύπρου μας και να αναλογιστούμε τα παθήματα και τις μεγάλες δυστυχίες του λαού μας που μπορούμε και πρέπει να τις αποφύγουμε. Την Κύπρο κατακτούσε πάντα η ισχυρότερη δύναμη στην περιοχή μας και τούτο καθ’ όλη τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας μας. Αν και πάλι αγνοήσουμε τα διδάγματα της ιστορίας μας, τα παθήματα μας αναμφίβολα θα επαναληφθούν γιατί δεν παραγράφονται τα γεγονότα της Ιστορίας. Εκτός από ελάχιστα χρόνια ήμασταν πάντα κατακτημένοι, με τον λαό μας να υποφέρει μύρια βάσανα που αρκετές φορές αναγκαζόταν να εγκαταλείψει την πατρίδα του, με αποτέλεσμα κάποτε να ελαττώνεται ο πληθυσμός στον μισό. Η έξοδος επαναλήφθηκε και το 1974. Ουδέποτε είχαμε πραγματική και αποτελεσματική άμυνα και ουδέποτε από μόνοι μας θα είμαστε σε θέση να την αποκτήσουμε λόγω του αριθμητικά μικρού πληθυσμού μας έναντι των εκατομμυρίων εκείνων που κατάκτησαν μέρος της Κύπρου και εξακολουθούν να μας απειλούν αναμένοντας την ευκαιρία να επεκταθούν. Διεξάγουν τακτικά γυμνάσια γύρω μας, διεξάγουν γεωτρήσεις και κανείς δεν παρουσιάστηκε να τους εμποδίσει. Η Ελλάδα μπορεί να επιθυμεί να μας υπερασπιστεί αλλά είναι μακριά. Θυμίζω ότι οι Στρατιωτικοί συμβούλευσαν τον Πρωθυπουργό Καραμανλή «Αποχή» και δεν ήρθαν να μας βοηθήσουν και έχουμε αγνοούμενους και πρόσφυγες και ύστερα από 45 χρόνια δεν λύσαμε το κυπριακό, ενώ άλλα κράτη βρίσκουν λύσεις, εμείς όχι. Με τα αναμφισβήτητα αυτά γεγονότα έρχεται η απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου για τον Μαυρίκιο. Ναι μεν η Βρετανία δήλωσε ότι δεν είναι δεσμευτική αλλά είναι μια πάρα πολύ σοβαρή απόφαση που θα λάβει υπόψη. Η γνώμη μας είναι να εξετάσει η Κυπριακή Κυβέρνηση την πιθανότητα σύναψης διμερούς Συμφωνίας με τη Βρετανία: «Αν αναλάβετε να μας υπερασπισθείτε από κάθε επιβουλή, θα μπορούμε να εξετάσουμε την παραμονή σας στις Βάσεις. Όχι σαν ιδιοκτήτες των εδαφών των Βάσεων αλλά με Διμερή Συμφωνία». Να θυμηθούμε τέτοια Συμφωνία έγινε από την Βρετανία για το Χόνγκ Κόνγκ. Με τη Συμφωνία αυτή εξασφαλίζεται η ακεραιότητα των ελεύθερων περιοχών μας. Η Τουρκία θα υποχρεωθεί να πάψει να μας απειλεί και ίσως γίνει πιο συνεργάσιμη στη λύση του κυπριακού. Αναφορικά με την διάρκεια της συμφωνίας τούτο θα συζητηθεί, του Χόνγκ Κόνγκ ήταν 100 έτη, μπορεί να συζητηθούν 50 με πιθανότητα ανανέωσης, αλλά ποιος άλλος θα μας υπερασπίσει; Γι’ αυτό θα έλεγα 100 έτη. Kατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει άλλος τρόπος υπεράσπισης της Κύπρου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμα δεν συνάρτησε στρατό. Αν κανείς διαφωνεί ας μας εξηγήσει πώς μπορούμε να αμυνθούμε. Ήδη διαπράξαμε το λάθος όταν με το Σύνταγμα του δίκαιου Αρχιδικαστή Ράτκληφ η Βρετανική κυβέρνηση μας πρότεινε να αναλάβει την εξωτερική και ασφάλεια, μας πρότεινε Βουλή πλήρους πλειοψηφίας Ελληνοκυπρίων με μόνο ένα Τουρκοκύπριο για τις θρησκευτικές υποθέσεις τους. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος το απέρριψε. Φυσικά δεν επρόκειτο άμεσα για την δημιουργία κράτους αλλά οι Βρετανοί έφευγαν τότε συνέχεια από τις Αποικίες τους παράδειγμα σταδιακής αποχώρησης η ανεξαρτησία της Μάλτας. Τουλάχιστον ας δοκιμάζαμε όπως άλλες αποικίες που πέτυχαν, δυστυχώς δεν είχαμε διορατικότητα. Θα δημοσιεύσω βιβλίο στο οποίο θα περιληφθεί η αλληλογραφία μεταξύ του Αρχιεπίσκοπου της Κανταβριγίας Δρος Fisher και του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, την οποία μου απέστειλε ο πρώτος λόγω προσπαθειών μου για την Κύπρο με το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών. Ο Δρ Fisher προέτρεπε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να επωφεληθεί της ευκαιρίας κοιτάζοντας προς το μέλλον όμως δεν δέχτηκε. Εκτός της αλληλογραφίας θα δημοσιεύσω και προσωπική συνομιλία μου με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο προς το τέλος της ζωής του που συντετριμμένος μου απαρίθμησε λάθη του. *Οικονομολόγος Μ.Α.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|