Οι τελευταίες αυξήσεις στους λογαριασμούς της ΑΗΚ, δραματικές για το φτωχότατο και ήδη βεβαρημένο βαλάντιο του εδώ και χρόνια ταλαιπωρημένου κύπριου φορολογούμενου, ομολογουμένως δεν έχουν αφήσει κανένα συμπολίτη μας ανεπηρέαστο. Κι’ όμως, μέσα από το συνεχές και ανηλεές αυτό μαστίγωμα των αυξήσεων των τιμών σε όλα τα αγαθά και σε κάθε επίπεδο της ζωής μας, ο κύπριος πολίτης επιμένει να υπνώττει, επιδεικνύοντας μια ανεξήγητη ανεκτικότητα, μια πρωτόγνωρη αδιαφορία. Κανένας δεν διαμαρτύρεται, κανείς δεν αμφισβητεί, κανένας δεν διερωτάται που πάμε και που θα καταλήξει η κατάσταση αυτή.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο κυπριακός λαός βρίσκεται σε λήθαργο. Σε μια χειμερία νάρκη που επεκτείνεται σε όλα του τα στρώματα και που προσβάλλει αδιακρίτως όλους τους συμπολίτες μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, κομματικής τοποθέτησης ή ιδεολογικής προέλευσης. Έτσι λοιπόν ναρκωμένος ο κυπριακός λαός αποδέχεται τα πάντα αδιαμαρτύρητα, σκύβει το κεφάλι και χαμηλώνει τα μάτια σε κάθε αναποδιά και «αμέριμνος» αλλά συνεχώς και πιο αποδυναμωμένος συνεχίζει το δρόμο του, χωρίς να είναι ποτέ όμως εντελώς σίγουρος για το που αυτός ο δρόμος οδηγεί, αν οδηγεί μπροστά ή αν το ταξίδι αποτελεί στην πραγματικότητα άθλια οπισθοδρόμηση που τελικά θα τον γονατίσει και θα τον εξαθλιώσει. Η θεωρία του «κρύψετε να περάσουμε» έχει κατακυριεύσει τον κυπριακό λαό που αιώνια ανήμπορος να αντιδράσει, ειμί μόνο ενίοτε να μεμψιμοιρεί, να παραπονείται και να κατηγορεί τον ξένο παράγοντα για την κατάντια του, παρακολουθεί για άλλη μια φορά ως δέσμιος θεατής σε κακόφημο συνοικιακό κινηματογράφο, την ταινία που ετοίμασαν γι’ αυτόν, χωρίς αυτόν, οι εκάστοτε άρχοντες αυτού του τόπου και οι διάφοροι επιτήδειοι. Αντιλαμβάνεται ο κυπριακός λαός –γιατί από αντίληψη δόξα τω Θεώ έχει μπόλικη- ότι και το έργο είναι κακογυρισμένο και ο κινηματογράφος της κακιάς ώρας και ότι κάτι δεν πάει γενικώς καλά με την όλη εικόνα που παρουσιάζει η κατάσταση στον τόπο, τόσο σε εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Για τους ταξιθέτες δε ούτε λόγος! Επιεικώς απαράδεκτοι… Παρά ταύτα, αντί να διαμαρτυρηθεί, αντί να ζητήσει να χρήματα του αλλά και τις εξανεμισθείσες στους πέντε ανέμους ελπίδες του πίσω, παραμένει και παρακολουθεί ανήμπορος να αντιδράσει, απλός παρατηρητής της ίδιας της ζωής του. Στο μεταξύ η κατάσταση χειροτερεύει ανεξέλεγκτα και με γεωμετρικούς πλέον ρυθμούς. Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι, οι πλούσιοι πλουσιότεροι, οι δυστυχείς ακόμα πιο δυστυχισμένοι, ενώ όλες οι κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις αντιμετωπίζουν σοβαρό το πρόβλημα επιβίωσης. Την ίδια ακριβώς στιγμή, το χέρι του κράτους μπαίνει ακόμα πιο βαθιά στην τσέπη του κύπριου φορολογούμενου ο οποίος όχι μόνο το αποδέχεται αλλά φαντάζει πλέον ωσάν και να το ευχαριστιέται, αφού έχει αναγάγει σε τρόπο ζωής πλέον τη γνωστή σε όλους η φράση «όσο πιο βαθιά, τόσο πιο καλά…», φράση βεβαίως που στην αρχική της έκδοση αναφερόταν σε αντικείμενο εντελώς διαφορετικό αλλά που στην πορεία έχοντας διατηρήσει μεν το αντικείμενο ανέπαφο, εφαρμόζεται από το κατεστημένο κάτω από τα αδιαμαρτύρητα βλέμματα του λαού μας σε κάθε έκφανση της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου. «ΟΣΟ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΚΑΛΑ», λοιπόν κυπριακέ λαέ και ο Θεός βοηθός, μέχρι που το βαθύ χέρι του κράτους αγγίξει αμυγδαλές…
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|