ΓΡΑΦΕΙ Ο Χρίστος Ρότσας Νομίζω ό,τι είχε να προσφέρει το πρόσφερε. Όποιες δυνατότητες είχε τις εξάσκησε. Μια άλλη πενταετία μόνο επαναλήψεις θα φέρει χωρίς μάλιστα τον χαλινό της επανεκλογής. Το κράτος μας βρίσκεται σε κατηφορική πορεία. Το καράβι βάζει νερά. Διερωτώμαι γιατί να θέλει κάποιος να επανεκλεγεί στο τιμόνι ενός σκάφους που κάνει συνεχώς και στενότερους κύκλους. Η Κύπρος χρειάζεται μια νέα αρχή, φρέσκο αέρα, να γυρίσει σελίδα, να φύγει μπροστά, όχι να κάνει βήμα σημειωτόν και ενίοτε όπισθεν. Ο Πρόεδρος δεν είναι κακό να μην διεκδικήσει. Αν δε πιάσουμε τα μεγάλα θέματα, θα δούμε ότι αν κάτι αλλάξει θα αλλάξει προς το χειρότερο πλην της οικονομίας που και αυτή δεν εξαρτάται μόνο από τα μέτρα της Κυβέρνησης όπως λ.χ. ο πρωτοφανής τουρισμός μας.
Στο εθνικό μας θέμα δώσαμε στους Τούρκους πράγματα που οδηγούν με βεβαιότητα στον εξανδραποδισμό των Ελλήνων από την Κύπρο. Οι τέσσερις ελευθερίες προς τους Τούρκους πολίτες, εγγυώνται ότι η Κύπρος θα κατακλεισθεί με φθηνούς Τούρκους εργάτες που σκοπό θα έχουν όχι να κερδίσουν χρήματα, αλλά να εγκατασταθούν σε όλην την επικράτεια σε απεριόριστους αριθμούς και μετά με πάροδο 20-30 χρόνων να ζητήσουν και να απαιτήσουν κυπριακή υπηκοότητα την οποία κανείς δεν θα μπορεί να τους αρνηθεί. Τα υπόλοιπα γίνονται κατανοητά πλέον. Αυτή είναι η πυρηνική βόμβα στα θεμέλια 3,000 χρόνων παρουσίας μας εδώ, που θα τα εξαφανίσει ωσάν να μην υπήρχε ποτέ ελληνισμός στην Κύπρο. Αυτό ήταν το μοναδικό που δεν έπρεπε να δώσουμε στους Τούρκους, και το δώσαμε. Με μια νέα πενταετία θα μπει σε εφαρμογή και θα σημάνει η έναρξη της Μεγάλης Εξόδου των Ελλήνων και της εισόδου των Τούρκων. Με τα βέτο δε που έχουμε αναγνωρίσει στη μειοψηφία, σημαίνει ότι σε μια κατάρρευση της κεντρικής κυβέρνησης δηλ. ένα νέο 1963 δεν θα μπορεί κανείς να σταματήσει τους Τούρκους να έρχονται, αφού για αλλαγή των συμφωνιών χρειάζεται και το ναι των Τουρκοκυπρίων. Οι εργάτες των €200 εδώ και €500 στην Τουρκία συν κανένα οικόπεδο, κ.α. κίνητρα θα πλημμυρίσουν βάσει σχεδίου τη νήσο σε 2-3 δεκαετίες. Η επιπόλαιη αποδοχή εκ μέρους μας της παραμονής όλων των εποίκων υποδεικνύει γιατί με τόσην αφέλεια αποδεχθήκαμε τις τέσσερις ελευθερίες για τους Τούρκους πολίτες. Ίσως και από εδώ εκπορεύεται η αδιαφορία με την οποία η κυβέρνηση μας αντιμετωπίζει τους λαθρομετανάστες σήμερα. Μόνοι μας βάλαμε τη θηλιά στον λαιμό μας. Η εγκατάλειψη της άμυνας μας και της πολιτικής του Γλαύκου Κληρίδη περί Ενεργού Ηφαιστείου, αποθράσυνε τους Τούρκους, αφού πλέον παίζουν εν ου παικτοίς. Ο παραμερισμός του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος και η περιφρόνηση που η παρούσα κυβέρνηση δείχνει στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας είναι πρωτοφανής, και ασύλληπτη στο νου. Οι Τούρκοι σέβονται περισσότερο τον στρατό μας από ότι εμείς οι ίδιοι. Τα οπλικά συστήματα που υποσχεθήκαμε με τη μείωση της θητείας ήταν ακόμη μια δέσμευση που έμεινε ανεκπλήρωτη. Μια χώρα που ενδιαφέρεται περισσότερο για την οικονομία των δήμων της παρά για την ένδεια των στρατιωτών της στο τέλος θα χάσει και τα δύο. Η ανακάλυψη του δόγματος της Αποτρεπτικής Αδυναμίας μόνο γέλωτες προκαλεί εκεί που αναπτύσσεται. Περηφανευόμαστε που σκοτώσαμε τον Θουκυδίδη και δεν βλέπουμε το Μεγάλο Δικαστήριο της Παγκόσμιας Ιστορίας που είναι έτοιμο να μας καταδικάσει στην εξαφάνιση. Στα οικονομικά δεν καταφέραμε τον Μάρτιο του 2013 να αποτρέψουμε την οικονομική καταστροφή. Ο Δ. Χριστόφιας έβαλε την βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας μας αλλά εμείς την ανατινάξαμε. Αντί να την εξουδετερώσουμε την πυροδοτήσαμε. Όπως και τις τράπεζες μας στην Ελλάδα που επί δικής μας σκοπιάς χάθηκαν και ήταν η αρχή του τέλους των Κυπριακών Τραπεζών. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι υπόλοιποι των πολιτών έχασαν το 40% της αξίας των περιουσιών τους. Βιβλική οικονομική καταστροφή. Σε στιγμές σαν κι αυτές ο ηγέτης παλεύει με ότι έχει μέσα του. Ανάλογα με τις δυνατότητες του εσωτερικού του κόσμου είναι και το αποτέλεσμα. Έτσι γράφονται οι νίκες και οι ήττες. Ο ηγέτης πρέπει να χαρακτηρίζεται από εκείνα που δεν χαρακτηρίζουν τον μέσο πολίτη. Τον ηγέτη τον θέλει ο λαός να σταθεί σωστός μπροστά στα μεγάλα θέματα και να τον προστατεύσει, όπως ο Τάσσος το 2004. Στις κρίσιμες στιγμές, που δεν είναι πολλές, θέλεις τον ηγέτη. Γι’ αυτό πρέπει να ξεχωρίζει. Τα τραπεζώματα και η γύρα σε γάμους για να μας εκλέξουν ξανά, φανερώνει πόσο πίσω είμαστε. Δεν είναι με τα δωρεάν φαγοπότια που θα επανεκλεγεί ένας Πρόεδρος, σε όποια θέση και αν είναι, αλλά με το έργο της πρώτης περιόδου του. Αυτό πρέπει να είναι το κριτήριο επανεκλογής. Ο πολίτης ο ίδιος θα του φωνάξει να ηγηθείς ξανά, όχι να τον ταΐζει για να τον κυβερνήσει. Το έργο του αν ωφέλησε την χώρα θα είναι το κριτήριο, όχι η επιθυμία του για επανεκλογή. Είναι ταπεινωτικό ένας Πρόεδρος να παρακαλά για να επανεκλεγεί. Αυτοαναιρείται. Γι’ αυτό πιστεύω, ο Πρόεδρος πρέπει να κάνει δεύτερες σκέψεις και να αφήσει ελεύθερο τον Δημοκρατικό Συναγερμό να διαλέξει άλλο υποψήφιο για τις επερχόμενες Προεδρικές εκλογές. Το γεγονός ότι ελέγχει τον ΔΗ.ΣΥ. ως να του ανήκει και τον κάνει ό,τι θέλει δεν πρέπει να τον τυφλώσει από την πραγματικότητα. Ο Αναστασιάδης ότι είχε να προσφέρει το πρόσφερε. Θέλουμε ένα Πρόεδρο με πίστη και φλόγα μέσα του και που θα οδηγήσει όπως ο Μωυσής τον λαό του στη Γη της Επαγγελίας.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|