ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΗ Λ. ΟΜΗΡΟΥ Ασφαλώς δεν θέλουμε να μας χωρίζει τίποτα από τον Τουρκικό λαό. Το αντίθετο. Θα θέλαμε σχέσεις καλής γειτονίας. Άλλο όμως η ειλικρινής αυτή επιθυμία και άλλη η πικρή ιστορική αλήθεια. Που διδάσκει ότι οι εκάστοτε κυρίαρχες ηγετικές ομάδες του τουρκικού κράτους, συμπεριφέρθηκαν με διαθέσεις αρπακτικές, τυραννικές, επεκτατικές και σκοταδιστικές. Θύμα αυτής της πρακτικής ακόμα και ο ίδιος ο Τουρκικός λαός. Από την εποχή της εμφάνισης των Τούρκων σαν νομάδων στις Στέππες της Σιβηρίας στις αρχές του Ε΄ μ.Χ., αιώνα γύρω από τον περίφημο δρόμο του μεταξιού, δύο υπήρξαν τα βασικά γνωρίσματα της εθνικής τους διαγωγής. Η βία και η αρπαγή.
Παρά το γεγονός ότι οι Νεότουρκοι μιλούν από τις αρχές του 20ου αιώνα για το Σύνταγμα του Μιντάτ Πασά, για τις αγροτικές μεταρρυθμίσεις, για αρχές της Γαλλικής Επανάστασης και για προσήλωση σε αρχές και αξίες οικουμενικής διάστασης, στην πραγματικότητα ανέδειξαν σαν κυρίαρχο στοιχείο ένα αμείλικτο σωβινισμό που στόχευσε στη συστηματική γενοκτονία κάθε διαφορετικού εθνικού στοιχείου. Από το 1911, στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Κεμαλικού Κινήματος μέχρι τις μέρες μας ακολουθήθηκε μια πολιτική αφομοίωσης και απορρόφησης κάθε διαφορετικού εθνικού στοιχείου. Αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε συστηματικά και με μια απίστευτη βαρβαρότητα σε βάρος των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου. Το νεοτουρκικό κράτος με τις σφαγές εις βάρος Αρμενίων και Ελλήνων επιζήτησε τη δημιουργία ομοιογενούς εθνικού χώρου. Με τη γενοκτονία 1.500.000 Αρμενίων ο Υπουργός Εσωτερικών Ταλάτ θα δηλώσει κυνικά στο Γερμανό πρέσβη στην Άγκυρα, ότι αρμενικό ζήτημα δεν υπάρχει πλέον και πως ότι δεν έκαναν οι Σουλτάνοι μέσα σε τριάντα χρόνια το κατόρθωσε ο ίδιος μέσα σε λίγους μήνες. Όμως την ίδια τύχη με τους Αρμένιους επιφυλάσσουν οι Νεότουρκοι και στα εκατομμύρια Ελλήνων που ύστερα από αιώνων καταπίεση, διώξεις, σφαγές και συστηματικό εξισλαμισμό, διατηρούσαν την Ελληνική Εθνική συνείδηση. Πριν και μετά την καταστροφή του 1922 οι τούρκοι προχωρούν στην υλοποίηση της απόφασης για εξόντωση του Ελληνικού πληθυσμού με τη μέθοδο των σφαγών και του βίαιου εκτοπισμού. Η επιχείρηση γενοκτονίας αρχίζει μετά την κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το καλοκαίρι του 1914 και συνεχίζεται το 1917 όταν μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Λένιν ανακαλεί τα στρατεύματα της Ρωσίας από περιοχές που είχαν καταληφθεί από τους Ρώσους. Το 1923 με τη Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών ο Ελληνισμός ξεριζώνεται οριστικά. Η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει καθιερώσει από το 1994 την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. *Τέως Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|