ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Η στάση της Τουρκίας τόσο στο Κυπριακό όσο και στα υπόλοιπα μείζονα εθνικά θέματα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αξιολογηθεί αποσπασματικά. Κι αυτό γιατί, προσπάθεια σαλαμοποίησης των τουρκικών διαχρονικών θέσεων και τμηματική αντιμετώπιση τους, οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα, σε εκτός τόπου και χρόνου εκτιμήσεις και μοιραία σε ανέξοδα και ανούσια αντίμετρα. Συνεπώς, πού άραγε βασίζεται η ελπίδα που τρέφουν ορισμένοι ότι η Τουρκία του Ρ. Τ. Ερτογάν, ενδεχόμενα θα αλλάξει τις απαράδεκτες θέσεις της στο Εθνικό Θέμα, μετά το δημοψήφισμα σουλτανοποίησης του Προέδρου της; Όντως, αποσπασματική αξιολόγηση των τουρκικών θέσεων σήμερα, ενδεχόμενα να δικαιολογούσε μια τέτοια προσέγγιση. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, δυστυχώς. Η τουρκική αδιαλλαξία δεν έχει τις ρίζες της στο επερχόμενο δημοψήφισμα ούτε βεβαίως και στην εξυπηρέτηση πρόσκαιρων ή ευκαιριακών τουρκικών συμφερόντων.
Ποιος όμως απ’ όσους κατά καιρούς διαπραγματεύτηκαν τη λύση του Κυπριακού, μελέτησε ποτέ εις βάθος την ιστορία του κατακτητή μας; Ποιος συνέδεσε τους ιστορικούς κρίκους που την αποτελούν για να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον; Ποιος ασχολήθηκε να ξετυλίξει το κουβάρι της ιστορίας ανάμεσα στους αιώνες και κυρίως κατά τον 20ο αιώνα για να μπορέσει να αντιληφθεί αντικειμενικά και όχι υποκειμενικά τον τουρκικό ιστορικό ιστό και τις επιδιώξεις της κατακτητικής δύναμης στο νησί μας; Αν από την άλλη υπήρξαν τέτοιοι ιστορικοί μελετητές που σε κάποια στιγμή κράτησαν τις τύχες του λαού μας στα χέρια τους, πώς μπορεί κανείς ποτέ να δικαιολογήσει την ελαφρότητα με την οποία αντιμετώπισαν την τουρκική εξωτερική πολιτική; Ολόκληρη η πορεία του Τουρκικού Έθνους, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι σήμερα αλλά και ακόμα πιο πίσω, δεν αφήνει περιθώρια για ευσεβοποθισμούς από την πλευρά μας. Αντίθετα, επιτάσσει η ιστορική πορεία της Τουρκίας συγκεκριμένη πολιτική μεθόδευση και αντιμετώπιση. Μόνο έτσι έχουμε ελπίδα σαν λαός και σαν τόπος να επιβιώσουμε, φυσικά και εθνικά. Το έχω πει πολλές φορές ότι δυστυχώς η μοίρα μάς έχει τάξει να έχουμε απέναντι μας την Τουρκία. Δεν διαπραγματευόμαστε ούτε και θα υπογράψουμε λύση με Σουηδούς, Νορβηγούς ή Ελβετούς. Βρισκόμαστε αντιμέτωπη με μια χώρα τις οποίας οι συνεπείς ληστρικές επιδιώξεις στο κυπριακό, θα έπρεπε μέχρι τώρα να ήταν τουλάχιστον αντιληπτές από μέρους μας στον καθορισμό της δικής μας στρατηγικής και περαιτέρω πορείας. Κι όμως, φαίνεται πως η δική μας πλευρά, αποπειράται το όλο εγχείρημα των διαπραγματεύσεων «με βάρκα την ελπίδα». Αν αναφέρω τα πιο πάνω, δεν είναι γιατί αντιτίθεμαι σε λύση του Κυπριακού. Προσεύχομαι για λύση. Για μια δίκαιη και καλή λύση. Για μια λύση που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα της όποιας διευθέτησης για το καλό ολόκληρου του λαού μας. Απεύχομαι ταυτόχρονα όμως λύση που θα μας οδηγήσει στο τέλος της ημέρας να επαναλάβουμε τα τελευταία λόγια του υπερασπιστή της πόλης της Αμμοχώστου Μαρκαντώνιου Βραγαδίνου, ο οποίος την 1η Αυγούστου, 1571, συνθηκολόγησε στρατιωτικώς την παράδοση της πόλης, με τον εισβολέα Μουσταφά Πασά, ο οποίος ορκίστηκε πως κανένας κάτοικος δεν θα βλαφτεί, τη δε στρατιωτική συνθήκη επικύρωσε με αυτοκρατορική σφραγίδα! Τι ακολούθησε τη συνθήκη είναι γνωστό. Η αποκοπή των αυτιών του και η σφαγή του πληθυσμού της πόλης της Αμμοχώστου. Ο φρικτά βασανιζόμενος Βραγαδίνος εξέπνευσε, αφού εξέδαρον την κεφαλήν και το στήθος και έφτασαν μέχρι του ομφαλού αυτού. Τα τελευταία λόγια του ας αποτελούν υπενθύμιση σε όλους, ότι όποιος δε μαθαίνει από την ιστορία είναι καταδικασμένος να την επαναλάβει: «Eπιθυμώ ίνα ο εμός και ο τοσούτων αθώων πλασμάτων θάνατος χρησιμεύσει ως παράδειγμα τοις μεταγενεστέροις και να μη δίδωσι πίστιν εις βάρβαρον και άπιστον έθνος.»
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|