Καλό θα ήταν να ενθυμούμαστε τις κατά καιρούς δημόσιες τοποθετήσεις του Τούρκου Προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν, οι οποίες ταυτόχρονα αποτελούν και τον οδικό χάρτη που εφαρμόζει η Τουρκία για να υλοποιήσει τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα επεκτατικά σχέδια της εις βάρος της Κύπρου και του Ελληνισμού γενικότερα. Πριν λίγες μόνο μέρες, ο Τούρκος Πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι όπου έχει κυματίσει η τουρκική σημαία, ποτέ δεν υποστέλλεται. Στο πρόσφατο παρελθόν, καθόρισε ότι η Τουρκία επεκτείνεται πέραν των φυσικών συνόρων της και έκανε λόγο περί «συνόρων της καρδιάς μας» και περί «γαλάζιας πατρίδας». Τόνισε ταυτόχρονα, αναφερόμενος στην Κύπρο, ότι σε «αυτά τα μέρη υπάρχει τόσο αίμα ηρώων μας. Τι να δώσουμε;».
Είναι για αυτό το λόγο που μόλις αποπερατωθεί η τουρκική επιχείρηση στη Συρία, η Άγκυρα θα προχωρήσει στην επίτευξη των επόμενων στόχων της σε Αιγαίο και Κύπρο. Στην απουσία οποιασδήποτε εστίας αντίστασης, είτε από πλευράς Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, είτε από πλευράς Ρωσίας, η Τουρκία ανενόχλητη και με δεδομένη την διαχρονική στρατηγική υποτέλειας που οι εκάστοτε ηγεσίες του ελληνισμού έχουν υιοθετήσει ως την πρέπουσα εφαρμοστέα πολιτική έναντι της γείτονος χώρας, φαίνεται πως οι Τούρκοι δεν θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να υλοποιήσουν τα σχέδια τους. Η τουρκική στρατιωτική επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης» στη Συρία, έχει αναδείξει δύο σημαντικά δεδομένα, τα οποία επηρεάζουν αμεσότατα την Ελλάδα και την Κύπρο. Το ένα η αναντίλεκτη πλέον αναξιοπιστία των ΗΠΑ, έναντι στους συμμάχους και φίλους τους. Η στάση των ΗΠΑ απέναντι στους Κούρδους της Συρίας έχει καταρρακώσει την όποια εμπιστοσύνη θα μπορούσαν να έχουν Ελλάδα και Κύπρος προς την δυτική υπερδύναμη και έχουν εξανεμίσει την όποια ελπίδα ότι την «ώρα της κρίσης» οι ΗΠΑ θα σταθούν εμπόδιο στα τουρκικά επεκτατικά σχέδια. Το άλλο δεδομένο είναι η ανάδειξη του Βλαδιμήρ Πούτιν, ως του μεγάλου νικητή και του βασικού «παίκτη» στη Μέση Ανατολή. Το κενό από την αποχώρηση των Αμερικανών από τη Συρία, έσπευσε να καλύψει η Ρωσία η οποία με τη στρατιωτική παρουσία που διατηρεί επί Συριακού, διαθέτει πλέον το απόλυτο στρατηγικό πλεονέκτημα στην περιοχή. Μέσα σε όλο αυτό το διαμορφούμενο σκηνικό στη Μέση Ανατολή, η πλευρά μας εξακολουθεί λανθασμένα να ελπίζει ότι μπορεί να συνεννοηθεί με έναν ασυγκράτητο Ερντογάν. Είναι όμως λογικό να αναμένει κανείς, ακόμα και ο πιο καλόπιστος ότι είναι δυνατόν να επαναρχίσει διάλογος για εξεύρεση δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του κυπριακού, με την Τουρκία να επιδεικνύει τον εθνικιστικό παροξυσμό που επιδεικνύει και με δεδομένες τις συμφωνίες που η Άγκυρα πέτυχε έκανε με Ουάσινγκτον και Μόσχα; Αν η Τουρκία εισέβαλε στην Συρία με τόση ευκολία χωρίς να υπάρχει που υπόβαθρο που υπήρχε για την εισβολή στην Κύπρο το 1974, ποιος μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι στην προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού, απέναντι μας έχουμε δυστυχώς την Τουρκία. Πως την οποία λύση δεν θα την βρούμε ούτε και θα την υπογράψουμε με Ελβετούς, Σουηδούς ή Ολλανδούς, αλλά με Τούρκους! Μ’ αυτούς τελικά διαπραγματευόμαστε, τις δικές τους κάθε άλλο παρά αγαθές προθέσεις θα πρέπει στο τέλος της ημέρας να υποστούμε μετά τη λύση που θα μας επιβάλουν και που θα είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της κατοχικής δύναμης. Οι τουρκικές δηλώσεις και η νέα εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ δείχνουν ακριβώς πως η Τουρκία οραματίζεται το μέλλον της Κύπρου και κατ’ επέκταση και το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού. Και το μέλλον αυτό, αν εξελιχθεί όπως η Τουρκία το επιδιώκει, δεν είναι καθόλου ευοίωνο για τους Έλληνες της Κύπρου. Ως εκ τούτου, η λύση ως αυτοσκοπός δεν ήταν και δεν μπορεί να είναι –ιδιαίτερα σήμερα- επιλογή κανενός. Η ρεάλ πολιτίκ που οι ηγέτες μας επικαλούνται και διακηρύττουν πως εφαρμόζουν, πρέπει να είναι ακριβώς αυτό. Ρεάλ πολιτίκ! Να μην καταντά πολιτική αιθεροβαμόνων. Η δικαιολογημένη λαχτάρα για λύση δεν πρέπει ποτέ να επισκιάζει τη σώφρονα αξιολόγηση καταστάσεων, εξελίξεων και των σημείων των καιρών. Η λύση επιβάλλεται να διασφαλίζει τη φυσική και εθνική επιβίωση του λαού μας στη γη των πατέρων του και όχι να εμπεριέχει τον σπόρο της καταστροφής. Γι αυτήν τη λύση πρέπει να αγωνιστούμε. Σε αυτήν πρέπει να επιμένουμε, σ’ αυτή να πιστέψουμε και να επενδύσουμε. Μακριά από εκπτώσεις, διολισθήσεις και κακώς νοούμενες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις. Αυτό επιτάσσουν οι καιροί. Και είναι ακριβώς αυτή την πικρή αλήθεια που πρέπει να αντιληφθούν οι ηγέτες μας, αν θέλουμε να έχουμε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας. Άλλωστε και της δικής μας καρδιάς τα σύνορα, αν όχι στην Κωνσταντινούπολη, σίγουρα είναι στην Κερύνεια…
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|