Η διαφωνία του Πόλυ Πολυβίου, όπως αποκαλύπτεται μέσα από τις επιστολές του που διέρρευσαν, αφορούν σε μεγάλο βαθμό το θέμα του μηχανισμού επίλυσης διαφορών στο μελλοντικό κράτος, που θα προκύψει – υποτίθεται – από τις διαπραγματεύσεις για το κυπριακό. Αυτό που είναι πολύ καλά γνωστό ότι συζητείται, είναι στην Εκτελεστική, τη Νομοθετική και τη Δικαστική εξουσία, τα αδιέξοδα στην επίλυση των διαφορών, να διευθετούνται με τη μέθοδο της πρόσθεσης ή αφαίρεσης, δηλαδή στην υφιστάμενη σύνθεση των μελών κάποιας από αυτές τις εξουσίες να προσθέτεται ή να αφαιρείται ένα άτομο, έτσι ώστε κάποια στιγμή να υπάρχει απόφαση και επίλυση της διαφοράς.
Στις αντιδράσεις ότι αυτή η μέθοδος δεν εφαρμόζεται σε κανένα ομοσπονδιακό σύστημα, ούτε των ΗΠΑ, ούτε του Καναδά, ούτε της Γερμανίας, οι φιλοκυβερνητικοί και οι οπαδοί της όποιας λύσης, απαντούν ρωτώντας τι άλλες προτάσεις υπάρχουν για να επιλύονται οι διαφορές στο «νέο» κράτος. Δηλαδή, γι’ αυτούς η λύση είναι είτε παρέμβαση κάποιου ξένου ή η κλήρωση. Δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι κράτη με ομοσπονδιακά συστήματα, αντέχουν τις διαφορές και τις επιλύουν, επειδή η Διακυβέρνηση τους δεν διέπεται από αυτό το εγκληματικό λάθος, που διέπραξαν οι διαπραγματεύσεις του Χριστόφια και του Νίκου Αναστασιάδη: να επιτρέψουν, αυτή η λεγόμενη πολιτική ισότητα, να μετατραπεί σε αριθμητική ισότητα. Από τη στιγμή που η μειονότητα εξασφαλίζει αριθμητική ισότητα με την πλειοψηφία, τότε το σύστημα δεν θα είναι βιώσιμο, αλλά θα μπλοκάρεται στα γρανάζια των διαφορών που θα προκύπτουν λόγω της επιδίωξης της Τουρκίας να κηδεμονεύει την Κύπρο. Πόσες φορές πρέπει να πούμε και να γράψουμε ότι η οποιαδήποτε λύση του κυπριακού, για να είναι βιώσιμη, πρέπει να είναι «πεντακάθαρη», δηλαδή να μην επιτρέπει στην τουρκική πλευρά να καταστήσει τη συμφωνία θνησιγενή;
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|