ΓΡΑΦΕΙ Η Γιάννα Ιωαννίδου* Η πρωτεύουσα πνίγεται με το κυκλοφοριακό πρόβλημα και ο μόνος τρόπος που μπορούν να σκεφτούν τα αρμόδια τμήματα για να το λύσουν είναι απλά να φτιάχνουν πιο πολλούς δρόμους ή να πλαταίνουν τους υφισταμένους μετατρέποντας τους σε αυτοκινητόδρομους που θα περνούν από τα κατώφλια των ατυχέστατων κατοίκων της Αγλαντζιάς και αλλού. Δεν διερωτήθηκαν οι αρμόδιοι ώσπου θα πάει αυτό το βιολί; περισσότερα αυτοκίνητα περισσότεροι δρόμοι … ακόμα περισσότερα αυτοκίνητα. Κόβουν αιωνόβια δένδρα τα χαράματα, καταστρέφουν αυλές σπιτιών, απαλλοτριώνουν βεράντες απλά και μόνο για να φτιάξουν δρόμους που θα φέρουν πιο πολλά αυτοκίνητα ώστε να χρειαστούν ακόμα περισσότεροι και πλατύτεροι δρόμοι. Δεν υπολόγισαν τι ποιότητα ζωής θα έχουν οι κάτοικοι των περιοχών που συνορεύουν με τον δρόμο που θα χάσουν τον ύπνο τους, την ηρεμία τους ακόμα και την ασφάλεια τους. Δυστυχώς όμως δεν πρόκειται να σταματήσουν στην Αγλαντζιάς ή τη Λεωφόρο Λάρνακος. Σχεδιάζουν την επέκταση της Ακαδημίας μέχρι τη φυτωρίου, την «ανάπλαση Φυτωρίου» και δεν τους σταματά τίποτα μέχρι να εξαφανίσουν τα λιγοστά πάρκα που μας έχουν απομείνει, μέχρι την κατά κράτος επέλαση της ασφάλτου και του τσιμέντου, του καυσαερίου. Μετά από όλα αυτά το κυκλοφοριακό πάλι καλά θα κρατεί…
Ένας φαύλος κύκλος του παραλόγου που απορρέει από την στενοκεφαλιά των ιθυνόντων της εποχής του 1970 όταν ανακάλυψαν ότι το αυτοκίνητο τάχα σημαίνει «ανάπτυξη». Έκτοτε έχουν αλλάξει πολλά στο εξωτερικό όπου γρήγορα αντιλήφθηκαν την ανοησία αυτής της αντίληψης διώχνοντας το αυτοκίνητο από τα κέντρα των πόλεων, ενισχύοντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς, το ποδήλατο και το περπάτημα. Στην Κύπρο μείναμε στάσιμοι στην δεκαετία του 1970, ούτως ή άλλως είμαστε περίπου 40 χρόνια πίσω από την εξελιγμένο κόσμο, εκτός εάν πρόκειται για το νέο μοντέλο της τάδε μάρκας αυτοκίνητου ή μοτοσυκλέτας. Τους ποδηλάτες τους σκοτώνουμε, με τα λεωφορεία μείναμε στάσιμοι, PARK &RIDE τα σχεδιάζουμε μόνο αλλά δεν τα κατασκευάζουμε γιατί δεν έχουμε χρήματα, αλλά ξαφνικά βρίσκουμε για να φτιάχνουμε αυτοκινητόδρομους «βιώσιμης κινητικότητας» με τέσσερεις κυκλοφοριακούς κόμβους-αν είναι δυνατόν. Για ποδηλατοδρόμους δεν έχουμε μία να ξοδεύουμε. Αυτό έλειπε να σπαταλούμε τα χρήματα του δημοσίου για ένα μέσο που δεν πληρώνει άδειες κυκλοφορίας, ασφάλειες, καύσιμα, λάστιχα, λάδια ξύδια και λοιπά. Τι θέλετε να καταντήσουμε σαν τους βουλευτές της Δανίας που πάνε όλοι στο κοινοβούλιο με τα ποδήλατα τους; Ε όχι πια; Τα ποδήλατα να πάνε στο πυρ το εξώτερον και οι ποδηλατοδρόμοι- όσοι πρόλαβαν να κατασκευαστούν - να δοθούν για χώρους στάθμευσης των οχημάτων. Όσοι δεν έχουν αυτοκίνητο, δεν γουστάρουν να κρατούν το τιμόνι ή δεν είναι σε θέση να οδηγούν η πολιτεία έχει προνοήσει και γι’ αυτούς: να μένουν σπίτι τους! Μόνο όσοι κρατούν τιμόνι δικαιούνται να πάνε δουλειά τους, να πάνε για ψώνια ή στον γιατρό ή όπου αλλού θέλουν. Το συμπέρασμα βγαίνει λοιπόν αβίαστα. Δεν ενδιαφέρει την πολιτεία τίποτε άλλο από την ΑΝΑΠΤΥΞΗ=ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. Υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την πολιτεία να αποδείξει ότι νοιάζεται για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων της όταν την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου, στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Περιβάλλοντος, θα εξεταστούν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις του εν λόγω έργου μετά από απαίτηση πολλών κατοίκων και οργανωμένων συνόλων. Μέχρι τότε εύχομαι στους δοκιμαζόμενους Αγλαντζιώτες να γίνει στενός ο δρόμος τους γιατί όλοι ξέρουμε οι αυτοκινητόδρομοι τι σημαίνουν. *Κίνηση Δικαιωμάτων Πεζών
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|