ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Στο παρακάτω κείμενο θα είμαι εκ των πραγμάτων σκληρός γιατί δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου, όπως πάντα όμως, μέσα από μια γερή δόση χιούμορ αφού είναι γνωστή η φιλοσοφική μου θέση ότι πάντοτε είναι προτιμότερο να γελάς παρά να κλαις, όποιο κι αν είναι το θέμα που έχεις να αντιμετωπίσεις. Ξεκαθαρίζω όμως από την αρχή ότι με τα όσα γράφω πιο κάτω δεν παίρνω θέση υπέρ μιας ή άλλης πλευράς όσον αφορά στην κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και εκπαιδευτικών. Σίγουρα όμως παίρνω θέση και τοποθετούμε υπέρ του απλού, καταληστευμένου και απατημένου από το τραπεζικό σύστημα πολίτη, ο οποίος εμβρόντητος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στο Συνεργατισμό.
Το μπάχαλο του Συνεργατισμού –γιατί περί μπάχαλου πρόκειται- προσπάθησαν κάποιοι φαίνεται να καλύψουν και επί σκοπώ να επισκιάσουν, με ένα άλλο μεγάλο μπάχαλο, αυτό της εκπαίδευσης. Ο Κύπριος πολίτης έχει τον τελευταίο καιρό καταστεί ακούσιος θεατής σε ένα θέατρο του παραλόγου, όπου κυβέρνηση και συντεχνίες εκπαιδευτικών επιδόθηκαν σε μια στείρα διελκυστίνδα εκατέρωθεν απαιτήσεων η οποία έχει πραγματικά ανεπανόρθωτα πληγώσει τόσο το κύρος των ίδιων των εκπαιδευτικών, τουλάχιστον στα μάτια του μαθητικού αλλά και του γονικού κόσμου, όσο και την αξιοπιστία της κυβέρνησης στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας. Το ερώτημα που δικαιολογημένα αιωρείται όμως στην ατμόσφαιρα είναι κατά πόσον το αλαλούμ στην εκπαίδευση είναι χρονικά άσχετο με τα όσα τερατώδη ακούγονται ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής για το Συνεργατισμό. Κι αυτό, γιατί αν όντως οι δύο αυτές εξελίξεις δεν σχετίζονται χρονικά, αποτελεί εξαιρετικά μεγάλη σύμπτωση η στιγμή της χρονικής εκδήλωσης του καθενός από τούτες. Η προσπάθεια που η πολιτεία δηλώνει ότι καταβάλλει για εξορθολογισμό της παιδείας και για εξοικονόμηση δημόσιου χρήματος, στην ουσία μεταφράζεται και έχει ως αποτέλεσμα την αφαίρεση κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, άμεση επιδίωξη όχι μόνο ανεπίτρεπτη αλλά και ανέφικτη. Από την άλλη, η θέση των συντεχνιών ότι προασπίζονται το υψηλό επίπεδο της παρεχόμενης παιδείας και εκπαίδευσης, στην πραγματικότητα μεταφράζεται σε προάσπιση και προστασία των κεκτημένων δικαιωμάτων τους. Άλλωστε μια και μόνο ματιά στο διεθνή χάρτη μαθητικών επιδόσεων και επιτυχιών, ξεκαθαρίζει απόλυτα το τοπίο όσο αφορά στο επίπεδο μόρφωσης του μέσου Κύπριου μαθητή. Η προσπάθεια όλων στον Συνεργατισμό να μεταθέσουν ευθύνες οπουδήποτε αλλού εκτός από τους δικούς τους ώμους, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση αληθινού εκ των υστέρων «ξεκατινιάσματος», όπου τώρα ο καθ’ ης, ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής προχωρά σε αποκαλύψεις και καταγγελίες για γεγονότα τα οποία αν και κατά τον ουσιώδη χρόνο που αυτά είχαν επισυμβεί τα γνώριζε, ουδόλως ευαισθητοποιήθηκε να τα αποκαλύψει και να τα θέσει υπόψη οποιουδήποτε αρμόδιου οργάνου για εξέταση και για λήψη μέτρων! Είναι όμως αρκετή για την παροχή «συγχωροχαρτίου» κατά τα καθολικά πρότυπα, η όψιμη και καθυστερημένη καταγγελία; Ποιος ξέρει… Έτσι, ο κυπριακός λαός τελεί υπό το καθεστώς σύγχυσης. Όχι τόσο για τα γεγονότα που αποκαλύπτονται κατά ριπάς, αλλά για τον τρόπο που αυτός θα πρέπει να αντιδράσει. Μαθαίνει ο κυπριακός λαός ότι δόθηκαν δάνεια σε υπέργηρους με ορίζοντα εξόφλησης «μαθουσάλα», την ίδια ώρα που υποθηκεύτηκαν νεκροταφεία και εκκλησίες για παραχώρηση άλλων δανειακών διευκολύνσεων και δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει με την τραγικότητα που παρουσιάζει η κατάσταση, αν πρέπει να εξοργιστεί ή να εκφωνήσει το πεπατημένο «κρύψε να περάσουμε»! Όπως και να έχει ένα είναι το σίγουρο. Ότι αν μη τι άλλο, οι πολίτες αυτού του τόπου δεν προβλέπεται ούτε στο σύντομο ούτε στο απώτερο μέλλον να νιώσουν βαρεμάρα, σαν κάποιους δύσμοιρους πολίτες άλλων χωρών που έχουν όλα τα προβλήματα τους λυμένα και τις υποθέσεις τους διευθετημένες και δεν ξέρουν τι να κάνουν για να περάσει η ώρα…
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|