Ενώ σοβεί η οικονομική κρίση, που περιθωριοποίησε από την επικαιρότητα το ίδιο το Κυπριακό πρόβλημα που βρίσκεται σε κομβικό σημείο, αντί συναίνεσης και ψύχραιμου διαλόγου με στόχο τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για αντιμετώπιση της, γινόμαστε μάρτυρες αντιπαραθέσεων περί του πρακτέου. Οι αντιπαραθέσεις εστιάζονται στο πώς η κάθε οργανωμένη ομάδα θα διαφυλάξει τα δικά της κεκτημένα αφενός, και πώς το κόστος να το υποστούν όλες οι άλλες ομάδες αφετέρου. Και όλοι μαζί να βάλλουν κατά της κυβέρνησης, γιατί δεν παίρνει τα μέτρα που εισηγούνται, που όμως είναι κονταροκτυπούμενα.
Η κυβέρνηση σοφά ποιούσα προσπαθεί να ισορροπήσει, με τα μέτρα που παίρνει, μεταξύ ανάπτυξης και ανάλογων μέτρων που απαιτούνται, και στήριξης του κοινωνικού κράτους που αποτελεί κυρίαρχη υποχρέωση της απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Τούτο είναι και το μεγάλο στοίχημα που πολεμά να κερδίσει. Να μην αποσαρθρωθεί το κοινωνικό κράτος και να μην τερματιστεί η ανάπτυξη. Άλλωστε τούτη την αξία την διατύπωσε επιγραμματικά από τη δεκαετία του 60 ο John F. Kennedy λέγοντας: «Αν μια ελεύθερη χώρα δεν μπορεί να βοηθήσει τους πολλούς που είναι φτωχοί, τότε δεν μπορεί να σώσει τους λίγους πλούσιους». Κι αυτό τελικά είναι το στοίχημα των ημερών για την πολιτεία και όχι μόνο για την κυβέρνηση. Να μπορέσει να στηρίξει τους πολλούς μη προνομιούχους για να μπορέσει τελικά να σώσει και τους λίγους προνομιούχους. Τούτο δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι οι λίγοι προνομιούχοι πρέπει να διατηρήσουν αλώβητα τα προνόμια ή και υπερπρονόμια τους - το αντίθετο ισχύει - την ίδια ώρα όμως, και κατά προτεραιότητα, πρέπει να στηρίξει τους μη προνομιούχους. Πρέπει, λοιπόν, η πολιτεία να κωφεύσει στις πολλές και αντικρουόμενες φωνές και να βρει τη χρυσή τομή που θα οδηγήσει σε ανάπτυξη, παραγωγικότητα και τη δημιουργία πλούτου και ταυτόχρονα να τον αναδιανέμει έτσι που να στηρίξει τους μη προνομιούχους. Δεν είναι εύκολο εγχείρημα. Είναι όμως εγχείρημα εφικτό. Η κοινωνική ειρήνη ήταν μια πραγματικότητα στον τόπο μας. Το ότι φτάνουμε σήμερα σε οριακά σημεία που προοιωνίζουν κοινωνικές συγκρούσεις είναι απότοκο της μη λήψης των αναγκαίων μέτρων την ώρα που εντοπίζονταν οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές τις οποίες αφήναμε η μια κυβέρνηση στην επόμενη. Τούτη την ώρα όμως δεν υπάρχει άλλος χρόνος αναβολής λήψης των αναγκαίων αποφάσεων. Ούτως ή άλλως, τα όποια μέτρα επιμεριστούν δίκαια θα τύχουν της αποδοχής του κοινωνικού συνόλου. *Πρώην Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|