ΓΡΑΦΕΙ Ο Αντώνης Στυλιανού* Το οριακό αποτέλεσμα του τουρκικού δημοψηφίσματος υπέρ του Ναι με ποσοστό 51,41% έναντι 48,59% του Όχι οριοθετεί τη νέα τάξη πραγμάτων που δημιουργείται στην Τουρκία. Ο Ερντογάν έχει επιτύχει μια πύρρειο νίκη, η οποία δημιουργεί πλέον μια αβέβαια κατάσταση, με τη χώρα να βρίσκεται πλήρως διχασμένη και ιδιαίτερα πολωμένη. Η ανάγνωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος θα πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή, αφού η αβεβαιότητα η οποία δημιουργείται στο εσωτερικό θα έχει κατά το μάλλον ή ήττον επιπτώσεις και συνέπειες στις εξωτερικές σχέσεις της Τουρκίας. Εκ πρώτης όψεως αντιλαμβανόμαστε ήδη συγκεκριμένα δεδομένα: Ο διχασμός ο οποίος επικρατεί στην Τουρκία – αυτό καταδεικνύεται από το υψηλό ποσοστό προσέλευσης (85,46%, ελαφρώς μικρότερο από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του 2015) σε συνδυασμό με το οριακό αποτέλεσμα, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι η εκστρατεία του Όχι πλήγηκε με έντονο τρόπο από τους περιορισμούς που έθετε ο Τούρκος Πρόεδρος λόγω της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης που υιοθετήθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου και ουσιαστικά αποκλείστηκε από την πρόσβαση στα ΜΜΕ.
Ένα δεύτερο δεδομένο είναι η σύμπραξη του Τούρκου Προέδρου με το εθνικιστικό κόμμα ΜΗΡ, στις τάξεις του οποίου βρίσκονται οι γκρίζοι λύκοι, και το οποίο πρεσβεύει ακραίες ιδέες τόσο σε σχέση με τα εσωτερικά δρώμενα της Τουρκίας, αλλά και σε σχέση με την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, ειδικά σε σχέση με την Κύπρο αλλά και την Ελλάδα. Ο κ. Ερντογάν θα πρέπει, πλέον, να διατηρήσει αυτή τη σύμπραξη ενόψει και των εκλογών του 2019 στις οποίες θα τεθούν σε εφαρμογή οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που ψηφίστηκαν στις 16 Απριλίου 2017 και αυτό σημαίνει ότι ο κ. Ερντογάν θα βρίσκεται εν πολλοίς δέσμιος των θέσεων του ΜΗΡ, γεγονός που δεν αφήνει και πολλές ελπίδες για αλλαγή στάσης του Ερντογάν σε σχέση με το Κυπριακό. Τρίτο δεδομένο είναι το ότι ο Ερντογάν βγήκε αποδυναμωμένος σε σχέση με προηγούμενες εκλογές, έχοντας χάσει ουσιαστικά τη λαϊκή στήριξη στα μεγάλα αστικά κέντρα της Άγκυρας, της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης. Κέρδισε, όμως, στην Ανατολία, εκεί που οι μάζες ελέγχονται με σχεδόν απόλυτο τρόπο και εκεί όπου ο πληθυσμός πείθεται ακόμη από τα οράματα για «Μεγάλη Τουρκία», γεγονός που παραπέμπει στην αναβίωση της ιδέας του οθωμανισμού ή του παντουρκισμού και άρα στην επιστροφή σε μια Τουρκία που ξεφεύγει από τα όρια του κοσμικού κράτους και περιστρέφεται γύρω από ένα νέο σουλτάνο. Ένα τέταρτο δεδομένο είναι η διάρρηξη των σχέσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προ του δημοψηφίσματος είχαμε ήδη εντοπίσει έντονα τα σημάδια απομάκρυνσης της Τουρκίας από τις προενταξιακές της υποχρεώσεις, ενώ τώρα βλέπουμε ακριβώς τη συνέχιση αυτής της πορείας, με τον κ. Ερντογάν να απορρίπτει την προκαταρκτική έκθεση των διεθνών παρατηρητών, να αναφέρεται σε ‘σταυροφόρους’ και να απειλεί με νέο δημοψήφισμα για την αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Όλα τα πιο πάνω, μαζί με πολλά άλλα δεδομένα που αναφύονται τις μέρες μετά το δημοψήφισμα στην Τουρκία, θα πρέπει να εξεταστούν με πολλή προσοχή από τη δική μας πλευρά, αφού επηρεάζουν, άμεσα ή έμμεσα, τις εξελίξεις σε σχέση με το Κυπριακό, εν μέσω μάλιστα απειλών από την Τουρκία ενόψει της έναρξης του νέου γύρου διερευνητικών γεωτρήσεων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. *Λέκτορας Νομικής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, LL.B Law (Bristol), Ph.D in Law – International Law and Human Rights (Kent), Διευθυντής Μονάδας Νομικής Κλινικής Πανεπιστημίου Λευκωσίας
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|