ΓΡΑΦΕΙ Ο Μάριος Μαυρίδης* Τόσο η Κύπρος, όσο και η Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαστίζονται από κύματα μετανάστευσης, κυρίως των νέων, προς πλουσιότερες χώρες στην Ευρώπη, Αμερική, Καναδά και Αυστραλία. Καλά κάνουν, αφού αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον, είτε πρόκειται για πτυχιούχους που φεύγουν από τις χώρες τους επειδή δεν βρίσκουν τη δουλειά που επιθυμούν, είτε πρόκειται για πτυχιούχους που παραμένουν στις χώρες που σπουδάζουν. Υπάρχουν και πολλοί ανειδίκευτοι εργάτες, οι οποίοι απλά δεν μπορούν να ζήσουν με τους χαμηλούς μισθούς που προσφέρονται στις χώρες τους. Το φαινόμενο της μετανάστευσης ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης έχει οικονομικά κίνητρα. Η κινητικότητα, είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης διακίνησης προσώπων μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη και είναι βασικός στόχος της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η μετανάστευση των νέων, όμως, από τις φτωχές χώρες σε πλουσιότερες δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ανάπτυξη των οικονομιών που χάνουν εργατικό δυναμικό προς όφελος των οικονομιών που αποδέχονται το εργατικό δυναμικό. Το ανθρώπινο κεφάλαιο είναι ο σημαντικότερος συντελεστής παραγωγής και αυτό έχει αποδειχθεί δια μέσου των αιώνων, αρκεί κανείς να παρατηρήσει πως οι Ηνωμένες Πολιτείες, που δεν είναι η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, έχει γίνει η μεγαλύτερη οικονομία, με τεράστια διαφορά από την Κίνα, την Ινδία, και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ανθρώπινο κεφάλαιο δεν είναι απλά ανθρώπινο δυναμικό, αλλά εργατικό δυναμικό με γνώσεις, με δεξιότητες, εμπειρίες και καινοτόμες ιδέες.
Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα της μετανάστευσης είναι το συνταξιοδοτικό, αφού αυτοί που φεύγουν θα πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές στις χώρες που εργάζονται και όχι στις χώρες που μεγάλωσαν. Η γήρανση του πληθυσμού στις φτωχές χώρες επιδεινώνει το πρόβλημα ακόμα περισσότερο. Οι μελέτες, που συνδέουν τη μετανάστευση με την οικονομική ανάπτυξη και το ασφαλιστικό, δείχνουν ότι τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για τις φτωχές χώρες που χάνουν ανθρώπινο δυναμικό. Μπορεί η ελεύθερη διακίνηση να προσφέρει ευκαιρίες για τους πολίτες της Ευρώπης, αλλά αυτοί που μένουν πίσω θα έχουν λιγότερα χρήματα κατά την συνταξιοδότηση τους. Η καλύτερη λύση για τις φτωχές χώρες, λοιπόν, δεν είναι να παρακολουθεί παθητικά τους νέους να φεύγουν, αλλά να δημιουργήσουν ευκαιρίες για αυτούς στις χώρες τους. *Καθηγητής Οικονομικών, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Βουλευτής Κερύνειας ΔΗΣΥ
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|