ΓΡΑΦΕΙ Η Κλαίλια Τομπόλη Θεοδούλου* Τους είδα πάλι στην τηλεόραση, στο μνημόσυνο του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’. Όλους τους Άγιους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Μέσα στα λαμπερά τους άμφια, σε όλο το βυζαντινό τους μεγαλείο, να μπαινοβγαίνουν στο Ιερό και να τηρούν όλους τους λειτουργικούς τύπους. Και τους καμάρωσα. Ως εδώ, όλα καλά. Όμως, σ΄ όλα τα εθνικά μνημόσυνα, πάντα τα ίδια. Από τη μια οι μακρόσυρτες ψαλμωδίες καταλήγουν σε τιμωρία του άτυχου ποιμνίου και, κυρίως, των κουστουμαρισμένων επισήμων, οι οποίοι λιγοστεύουν κάθε χρόνο και, από την άλλη, οι διάφορες βαρύγδουπες και μακροσκελείς επιμνημόσυνες ομιλίες εφ’ όλης της ύλης, αποκοιμίζουν τους πάντες. Και όχι μόνο όταν γίνονται εθνικά μνημόσυνα.
Και να ήταν μόνον η διάρκεια της λειτουργίας που ταλαιπωρεί τον κόσμο! Είναι και η κακοποίηση των υπέροχων εκκλησιαστικών μας ύμνων από ορισμένους υμνωδούς: Ελάχιστοι καλλίφωνοι, οι υπόλοιποι, είτε κακόφωνοι, είτε παράφωνοι. Αφήστε που είναι όλοι άνδρες. Αποκλείονται οι γυναίκες, οι γλυκές φωνές των οποίων θα προσέδιδαν στη λειτουργία μια άλλη διάσταση. Αναπολώ την μικτή τετράφωνη εκκλησιαστική χορωδία που είχε δημιουργήσει ο πατέρας μου, Σώζος Τομπόλης, στον Ιερό Ναό Φανερωμένης, στην οποία έδωσε τις ευλογίες του ο τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Δημήτριος. Είναι καιρός κάτι να αλλάξει, κατά τη γνώμη μου. Θέλουμε περισσότερο κόσμο στις εκκλησίες μας: Άνδρες, γυναίκες και παιδιά που να χαίρονται συμμετέχοντας στη λειτουργία, να επικοινωνούν με το θείο στην καθομιλουμένη δημοτική γλώσσα (βλ. π.χ. την μετάφραση της Λειτουργίας του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου στη νεοελληνική γλώσσα από τον Καθηγητή Τρεμπέλα). Γιατί όλοι οι άλλοι ορθόδοξοι λαοί να απολαμβάνουν τη λειτουργία στην καθομιλουμένη μητρική τους γλώσσα κι εμείς όχι; Καλά, εμείς οι παλαιότεροι μαθαίναμε στο σχολείο αρχαία ελληνικά και κάτι καταλαβαίνουμε. Οι νεότεροι όμως; Επιπλέον, γιατί να μην μπορούν οι νέοι μας να ψάλλουν και οι ίδιοι, παράλληλα με τους βυζαντινούς ύμνους, σύγχρονους εκκλησιαστικούς ύμνους, με τη συνοδεία και κιθάρας ή άλλων έγχορδων μουσικών οργάνων, αν έτσι πιστεύουν ότι εξυμνούν καλύτερα τον Κύριο; (Από τους Ψαλμούς, 150.4, «αινείτε Αυτόν εν τυμπάνω και χορώ, αινείτε Αυτόν εν χορδαίς και οργάνω»). Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα! *Δικηγόρος, τέως Εισαγγελέας της Δημοκρατίας
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|