ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ Όχι, δεν κλείνω το ρήμα. Πραγματικά ντρέπομαι βαθιά και αναρωτιέμαι πώς γίνεται να αρμενίζουμε τόσο στραβά. Γιατί ο γιαλός πάντα στραβός ήταν. Αναρωτιέμαι που πήγε το θάρρος μας; Η αλήθεια μας που κρύφτηκε; Γιατί φοβόμαστε τόσο να αρθρώσουμε τις πραγματικότητες;
Και μετά λέω, ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι που τολμούν και ρίχνουν τα μαλλιά τους πίσω και φορούν τα ματωμένα πρόσωπα ανάποδα και βροντοφωνάζουν με κίνδυνο, πραγματικό, της ζωής τους, τις αλήθειές τους. Αλήθειες που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι δικές μας οι αλήθειες που εδώ και χρόνια καταχωνιάστηκαν σε σκοτεινά συρτάρια για το καλό της ειρήνης. Καμία ειρήνη όμως, ποτέ, δεν στηρίχτηκε στο ψέμα. Το ψέμα, προσωρινή ανάπαυλα, οδηγεί σε αιματοκυλίσματα ξανά και ξανά. Ενώ εμείς; Εμείς κρύψαμε τις αλήθειες μας, στρουθοκαμηλίζοντας, στην άμμο, και είπαμε να δοκιμάσουμε να κτίσουμε πάνω σε εκείνη την ίδια άμμο, την ειρήνη και την επανένωση. Μια άμμο φτιαγμένη από την έλλειψη της ιστορίας. Μια άμμο στηριγμένη στην καλή θέληση των ίδιων ανθρώπων που φιμώνουν, που τρομοκρατούν, που απειλούν. Των ίδιων ανθρώπων που πετροβολούν και λιντσάρουν. Που κτυπούν έως θανάτου και πυροβολούν ελεύθερους και ωραίους ανθρώπους. Μας θυμίζουν άραγε ακόμη κάτι τα ονόματα Τάσος και Σολομός; Μια άμμο στηριγμένη στην καλή θέληση των ίδιων ανθρώπων που εκ νέου, στο πείσμα όλων, ενάντια σε κάθε διακήρυξη δικαιοσύνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιμένουν να λειτουργούν ως τραμπούκοι στις γειτονιές του κόσμου και να βγάζουν το ευρωπαϊκό προσωπείο το οποίο ενίοτε φορούν στα διπλωματικά σαλόνια, αποκαλύπτοντας το πρόσωπο του φασισμού που κρύβεται από κάτω. Ντρέπομαι. Γιατί εγώ δεν τόλμησα να βροντοφωνάξω την αλήθεια με τον τρόπο που ο Σενέρ Λεβέντ το έκανε. Τελικά ναι, ίσως δικαίως να φοβήθηκα. Το επαληθεύει η αντίδρασή τους. Η αντίδρασή τους, για ακόμη μια φορά, στην όποια διαφορετική άποψη, δείχνει την «ελευθερία» που παρέχουν στους ανυπάκουους υπηκόους τους. Γιατί οι υπάκουοι υπήκοοι, είναι καλοδεχούμενοι στα απολυταρχικά καθεστώτα. Προφανώς, επιτρεπτό είναι μονάχα ό,τι εκείνοι λένε. Αληθινό και δίκαιο και σωστό, είναι μονάχα ό,τι εξυπηρετεί τον σουλτάνο και το επεκτατικό του όραμα για ένα μεγάλο, ή μάλλον, ένα ακόμη μεγαλύτερο τουρκικό έθνος. Δεν ξέρω πόσο η θρησκεία κάνει την Τουρκία να πολιτεύεται με τον τρόπο που πολιτεύεται, ή πόσο η Τουρκία δίνει στην εκεί έκφραση της θρησκείας το ύφος που δίνει, αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι και ντρέπομαι. Ντρέπομαι και φοβάμαι. Δεν φοβάμαι για μένα, φοβάμαι για τα παιδιά μας και το αύριο. Ντρέπομαι όμως βαθιά για μένα. Που δεν τόλμησα. Που δεν τολμώ ακόμη. Αναμένω από την Κυπριακή Δημοκρατία να μην αρκεστεί σε χλιαρές αντιδράσεις καταδίκης. *Εκπαιδευτικός
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|