ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Πολύς λόγος γίνεται για το βίντεο του ξυλοδαρμού δεσμοφύλακα από κατάδικους στις Κεντρικές Φυλακές. Δεν θα ασχοληθούμε με τα παρεμφερή θέματα που απορρέουν από τον εν λόγω ξυλοδαρμό, την κακοποίηση του δεσμοφύλακα και τη δημοσιοποίηση του σχετικού βίντεο. Ούτε και για το κατά πόσο τούτη δημοσιοποίηση επηρεάζει ή δεν επηρεάζει την εν εξελίξει έρευνα και διερεύνηση του περιστατικού. Εκείνο που πρέπει όμως να μας απασχολήσει σαν κοινωνία πλέον, με αφορμή το συμβάν στις Κεντρικές Φυλακές, είναι τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που δυστυχώς όλοι εφαρμόζουμε σε τέτοιες περιπτώσεις. Παρόμοια περιστατικά είδαν και στο παρελθόν το φως της δημοσιότητας, με τη διαφορά ότι οι κατηγορούμενοι ως θύτες ήταν όργανα της τάξης και τα θύματα πολίτες. Σε εκείνες, τις εξίσου καταδικαστέες και απαράδεκτες περιπτώσεις, η κοινωνία μας ήταν έτοιμη, ή καλύτερα πολύ πιο έτοιμη, να κατασπαράξει τους κατηγορούμενους αστυνομικούς, καταλογίζοντας σε αυτούς τα χίλια μύρια και αποστερώντας τους στην ουσία το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη, από ότι στις περιπτώσεις όπου τα ίδια τα όργανα της τάξης πέφτουν θύματα βίαιων πράξεων από πολίτες.
Αναφέροντας τα πιο πάνω, δεν υπονοώ βέβαια ότι η Αστυνομία έχει το δικαίωμα να βιαιοπραγεί κατά πολιτών ή να πράττει κατά το δοκούν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων της. Αντίθετα. Η Αστυνομία θα πρέπει πρώτη να δίδει το καλό παράδειγμα και οι αστυνομικοί θα πρέπει να συμπεριφέρονται ως αρμόζει σε όργανα της τάξης, στα οποία η Πολιτεία έχει εμπιστευτεί την τήρηση της τάξης και της νομιμότητας στη Δημοκρατία. Όμως είναι άλλο αδικαιολόγητα να χρησιμοποιείται βία κατά πολιτών από αστυνομικά όργανα και είναι άλλο να δένονται τα χέρια της Αστυνομίας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων της, λόγω του ιδιαίτερα υψηλού βαθμού «ευαισθησίας» που διακατέχει την κυπριακή κοινωνία, ως αποτέλεσμα της οποίας η δυνατότητα επιτυχούς διεκπεραίωσης των αστυνομικών καθηκόντων όχι μόνο δυσχεραίνεται, αλλά πολύ περισσότερο ευνουχίζεται και καθίσταται εξ αντικείμενου αδύνατη. Σε ένα κόσμο όπου το έγκλημα βρίσκεται σε έξαρση και οι πολίτες έχουν ανάγκη αυξημένης προστασίας από την Πολιτεία και κατ’ επέκταση από τις διωκτικές αρχές, η Αστυνομία πρέπει να αφεθεί απρόσκοπτα να επιτελέσει το έργο και τον σκοπό της, πάντοτε βεβαίως εντός των πλαισίων που καθορίζει ο νόμος. Δε νοείται ο κάθε αστυνομικός να νιώθει εν δυνάμει κατηγορούμενος γιατί εκτελεί το καθήκον του. Ούτε και να επικρέμεται επί της κεφαλής κάθε ενός από αυτούς η δαμόκλειος σπάθη της κοινωνίας η οποία τις περισσότερες φορές σπεύδει να καταδικάσει λαϊκώς την αστυνομία την ίδια ώρα που αναμένει από αυτήν να την προστατέψει από κάθε λογής εγκληματικό στοιχείο. Δύο μέτρα και δύο σταθμά δεν χωρούν σε αυτές τις περιπτώσεις. Βιαιοπραγίες, από όποιον και να συντελούνται είναι καταδικαστέες και ανεπίτρεπτες. Ταυτόχρονα όμως, θα πρέπει να αντιληφθούν οι πολίτες ότι η Αστυνομική Δύναμη δεν είναι το κολέγιο του «Ητον»! Η Αστυνομία είναι επιφορτισμένη με την τήρηση του νόμου και της τάξης και ως τέτοια θα πρέπει να θωρακιστεί από την Πολιτεία αλλά και την ίδια την κοινωνία μας.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|