ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ - ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΣΑΜΨΩΝΤην βάφτισε επιχείρηση ειρήνης και επιδόθηκε στην πιο προσφιλή πρακτική της: να αφανίζει λαούς, να σφάζει άμαχους και να κατακτά εδάφη. Αυτή ήταν πάντα, είναι και τώρα και θα είναι και στο μέλλον η Τουρκία, εκτός κι αν άρδην αλλάξουν πράγματα και καταστάσεις. Τούτη την πραγματικότητα καλά κάνουμε να την κατανοήσουμε και να τη χωνέψουμε, όσο δυσάρεστη κι αν μας είναι, αν θέλουμε να έχουμε την παραμικρή ελπίδα φυσικής και εθνικής επιβίωσης στον τόπο μας.
Για να μπορέσει να διαπράξει τη νέα, και από καιρού προαναγγελθείσα urbi et orbi εισβολή της και για να μπορέσει να δικαιολογήσει το νέο της ανοσιούργημα, έχουσα διαχρονική στρατηγική «Στρατηγικού Βάθους», η Τουρκία αξιοποίησε την τρέχουσα συγκυρία την οποίο φρόντισε να συνδιαμορφώσει έτσι ώστε αυτή να εξυπηρετεί απόλυτα τους δικούς της σχεδιασμούς. Αυτό πράττει πάντοτε η Τουρκία. Φροντίζει να συνδιαμορφώνει συγκυρίες και ακολούθως να τις αξιοποιεί προς πλήρη ικανοποίηση των δικών της επιδιώξεων, σκοπών και στόχων. Τούτο ακριβώς έπραξε και εις βάρος της Κύπρου το 1974, έχοντας ήδη από το 1960 επιτύχει να είναι μια εκ των τριών εγγυητριών δυνάμεων στο νησί, ελέω των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου. Τούτο έπραξε και πρόσφατα, εισερχόμενη ανενόχλητη στην Κυπριακή ΑΟΖ. Βέβαια, για την Ελλάδα και την Κύπρο, το ζητούμενο δεν είναι πλέον η αποσαφήνιση των πραγματικών προθέσεων της Τουρκίας, όπως το πολιτικό καταστημένο σε Κύπρο και Ελλάδα για χρόνια επίμονα δήθεν διακήρυττε ότι ζητούσε να μάθει, λες και η για σαράντα πέντε χρόνια μισή κατεχόμενη μας Πατρίδα και οι συνεχείς προκλήσεις και επεκτατικές ενέργειες της Άγκυρας δεν απαντούσαν το ερώτημα! Αναλώθηκε ο Ελληνισμός σε Κύπρο και Ελλάδα, άλλοτε στις Πενταμερείς διαπραγματεύσεις που της προσέφεραν για το Κυπριακό, άλλοτε στις από το 1977 Διακοινοτικές συνομιλίες, άλλοτε στις συναντήσεις κορυφής με τον Ερντογάν, άλλοτε σε συναντήσεις αυτοπροσώπως στην Κωνσταντινούπολη και στην Άγκυρα με τον Τσαβούσογλου και άλλοτε με προσφορές για «συνδιαχείριση» του Αιγαίου από την Τουρκία και με όνειρα για επαναπροσεγγίσεις. Όλο αυτό το διάστημα που εμείς, ως πραγματικοί αιθεροβάμονες εθελοτυφλούσαμε, η Τουρκία ισχυροποιούσε τη θέση της, εκμεταλλευόταν τη δική μας υποτελή στάση, κατοχύρωνε τα κεκτημένα της και αξιοποιούσε κάθε ευκαιρία που της δινόταν ή που η ίδια δημιουργούσε για να υλοποιήσει τα μακροπρόθεσμα σχέδια της εις βάρος της Πατρίδας μας και του Ελληνισμού γενικότερα. Απέναντι σε αυτή την Τουρκία, ο Ελληνισμός σε Κύπρο και Ελλάδα έχει όλα αυτά τα χρόνια αντιτάξει μια ανούσια, άχρωμη και καθόλα εθνικά μειοδοτική στρατηγική, που είχε ως συνέπεια τις συνεχείς υποχωρήσεις, παραχωρήσεις και διολισθήσεις κάθε μείζονος σημασίας εθνικού θέματος. Στην ουσία καμία στρατηγική αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού υπήρξε. Το κενό της ανυπαρξίας στρατηγικής αντιμετώπισης των διαχρονικών τουρκικών επιβουλών, ήρθε να καλύψει ο ραγιαδισμός, η ηττοπάθεια και η αποδοχή τετελεσμένων που κάθε επόμενη φορά, αυξάνονταν και πληθύνονταν. Αυτή την ανυπαρξία ορθολογιστικής εθνικής πολιτικής και στρατηγικής έναντι της Τουρκίας καλούμεθα όλοι, έστω και σήμερα, ανεξαρτήτως κομματικής και ιδεολογικής τοποθέτησης να επαναξιολογήσουμε και να επανατοποθετήσουμε στη σωστή της βάση. Σήμερα. Όχι αύριο. Γιατί αύριο ίσως να είναι πολύ αργά…
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|