Οι περισσότεροι από μας αντιλαμβάνονται τον χρόνο, ως μια γραμμική ευθεία γραμμή (linear line) που εκτείνεται από το παρελθόν προς το μέλλον. Θεωρούμε ότι το παρελθόν το έχουμε αφήσει πίσω μας, αντιμετωπίζουμε το παρόν ως μια ξεχωριστή χρονική στιγμή στη γραμμή αυτή και το μέλλον ως το επόμενο σημείο της πορείας μας μέσα στο χρόνο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μπορούμε στα αλήθεια να ισχυριζόμαστε ότι το παρελθόν έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και ότι δεν συμπεριλαμβάνεται και δεν αποτελεί μέρος του παρόντος αλλά και του μέλλοντος; Μπορούμε με ασφάλεια να ισχυριστούμε ότι η ύπαρξη παρόντος και μέλλοντος, από αυτή καθ’ εαυτή τους τη φύση, καθόλου δεν εμπερικλείει το παρελθόν; Στην καλύτερη των περιπτώσεων, κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά αμφίβολο.
Πέραν από τις διάφορες επιστημονικές μελέτες που καταδεικνύουν ότι η ενέργεια που δημιουργείται από πράξεις του παρελθόντος παραμένει αενάως στο χώρο που έγιναν οι πράξεις τούτες, μεταφέροντας τις και μ’ αυτόν τον τρόπο στο παρόν αλλά και στο μέλλον, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) και ο Δρ. Μπράντφορντ Σκο, προχώρησαν σε μια νέα θεωρία που έρχεται να ανατρέψει όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα, υποστηρίζοντας πως το πέρασμα του χρόνου στην ουσία είναι μια άποψη η οποία ουδέποτε τεκμηριώθηκε. Σύμφωνα με τη θεωρία του Δρ. Σκο, οι άνθρωποι λανθασμένα πιστεύουν πως ο χρόνος κινείται προς τα εμπρός και πως όσα ζήσαμε παύουν να υπάρχουν το επόμενο δευτερόλεπτο, μένοντας απλές αναμνήσεις. Υποστηρίζει δηλαδή πως ο χρόνος σε όλες τις εκφάνσεις του υπάρχει στο σύμπαν υπό τη μορφή παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Άλλο πιο απτό και κατανοητό παράδειγμα για το πώς παρελθόν και παρόν άρρηκτα συνδέονται, αποτελεί ο έναστρος ουρανός. Ολόκληρος ο νυχτερινός ουρανός, τα εκατομμύρια ουράνια σώματα που βλέπουμε, τι άλλο είναι παρά μια εικόνα ενός πολύ μακρινού παρελθόντος, που καθημερινά έρχεται σε εμάς, με καθυστέρηση χιλιάδων χρόνων, αποτελώντας όμως μέρος του δικού μας παρόντος; Είναι ίσως λοιπόν αυτό το παράδειγμα ο καλύτερος τρόπος για να αντιληφθεί κάποιος ότι σε πολλές περιπτώσεις, το παρελθόν, με κάποιο «μαγικό» τρόπο, βρίσκει το δρόμο του στη δική μας καθημερινότητα, στο δικό μας παρόν, γίνεται ένα μαζί του, το διαφοροποιεί, το αλλάξει και πολλές μάλιστα φορές το εξουσιάζει. Όπως επισημαίνεται πολύ ορθά από τον ίδιο τον Νίτσε, το πρόβλημα δημιουργείται όταν μας κατατρώει κάτι που κάναμε στο παρελθόν και πια δεν έχει αναστροφή. Την απάντηση την δίνει ο Βιετναμέζος δάσκαλος Θιτς Νατ Χαν ο οποίος είπε το εξής: «Σκεπτόμενοι το παρελθόν μπορούμε να βιώσουμε αισθήματα μεταμέλειας ή ντροπής … Όμως όλα αυτά τα αισθήματα, αναδύονται στην παρούσα στιγμή και την επηρεάζουν». Να λοιπόν πως το παρελθόν γίνεται παρόν και πως σε κάθε μελλοντική παρούσα στιγμή θα βρίσκει τον τρόπο να γίνεται κομμάτι της και να διαμορφώνει την κάθε παρούσα στιγμή της ζωής μας. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως ποιοι είμαστε σήμερα, ο χαρακτήρας, το ταπεραμέντο, οι αντιδράσεις μας, ο τρόπος που φιλτράρουμε και ερμηνεύουμε πράγματα και καταστάσεις, όλα αυτά, επηρεάζονται και καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό αν όχι ολοκληρωτικά από τα βιώματα που είχε ο καθένας μας, τουτέστιν από το παρελθόν μας. Είμαστε σήμερα αυτοί που ήμασταν χθες και το σήμερα θα επηρεάσει στο μέγιστο βαθμό ποιοι θα είμαστε αύριο. Γίναμε αυτοί που είμαστε σήμερα γιατί είχαμε ένα συγκεκριμένο παρελθόν. Απόλυτο λοιπόν κομμάτι του παρόντος του καθενός μας, το παρελθόν του, που μας ακολουθεί σαν μια σκιά από την οποία δεν μπορούμε να απαλλαγούμε και η οποία έχει γίνει κομμάτι και προέκταση του εαυτού μας, αναπόσπαστο μέρος του είναι μας. Εξάλλου, όταν πράξεις, αποφάσεις και συμπεριφορές του παρελθόντος μας, επηρεάζουν άμεσα το παρόν μας, όταν όσα κάναμε ή δεν κάναμε έρχονται να μας βρουν στη σημερινή πραγματικότητα, πολλές φορές αναστατώνοντας την, φέρνοντας τα πάνω κάτω, πως μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχουμε αφήσει πίσω μας το παρελθόν; Πόσο μάλλον όταν πράξεις άλλων από το παρελθόν, έρχονται και μας βρίσκουν στο παρόν, καταστρέφοντας και διαταράσσοντας τη γαλήνη, την ψυχική και πνευματική μας ηρεμία και ισορροπία! Η μάχη λοιπόν με το παρελθόν είναι εκ προοιμίου χαμένη. Ανακωχή λοιπόν με το παρελθόν και συμφιλίωση μαζί του αλλά και με το παρελθόν των γύρω σας. Αλλιώς, προσέξτε τι κάνετε σήμερα, γιατί αύριο, αυτό που κάνατε χτες δεν θα το έχετε αφήσει πίσω σας αλλά θα το βρείτε μπροστά σας, με τον χειρότερο ίσως τρόπο…
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|