Του Δρ Αντώνη Στ. Στυλιανού* Η ανάδειξη των νέων μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Μάιο του 2019 αποτελεί την κορυφαία δημοκρατική πράξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αφού το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποτελεί το μοναδικό άμεσα εκλελεγμένο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντιπροσωπεύει μάλιστα τους ίδιους τους πολίτες της Ένωσης. Οι εκλογές του Μάιου αποτελούν ταυτόχρονα ένα σημαντικό ορόσημο για την ίδια την Ένωση και το μέλλον της, αφού πραγματοποιούνται για δεύτερη φορά υπό το υφιστάμενο καθεστώς της Συνθήκης της Λισαβόνας που άλλαξε τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιο, εκδημοκρατικοποιώντας σε κάποιο βαθμό την διαδικασία λήψης αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Πέραν της εγγενούς αξίας των εκλογών καθ’ εαυτών, οι επικείμενες ευρωεκλογές αποτελούν τις πλέον σημαντικές ενδεχομένως λόγω των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και τις οποίες θα κληθεί, το νέο κοινοβούλιο μαζί με τους άλλους θεσμούς της Ένωσης να αντιμετωπίσουν στο άμεσο μέλλον. Πρωτίστως, η μεγαλύτερη πρόκληση αυτήν την στιγμή είναι τα ζητήματα που αφορούν την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ένωση και τα διάφορα σενάρια που υπάρχουν για αυτήν, με το πιο εφιαλτικό να είναι η έξοδος της χώρας χωρίς συμφωνία. Παράλληλα, εξίσου σημαντική είναι η κοινή εντύπωση ότι οι επερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές θα αλλάξουν την δυναμική της Ένωσης, έχοντας μάλιστα υπόψη την αύξηση ευρωσκεπτικιστικών κινημάτων, λαϊκιστικών και ακραίων (είτε ακροδεξιών ή ακροαριστερών) κομμάτων και σχηματισμών που σε εθνικές εκλογές τα τελευταία χρόνια παρουσίασαν σημαντική αύξηση του εκτοπίσματος τους. Αν και τα κεντροδεξιά και κεντροαριστερά κόμματα αναμένεται να διατηρήσουν την πλειοψηφία τους, η αύξηση της επιρροής των ακραίων / ευρωσκεπικιστικών κινημάτων θα είναι ικανή να οδηγήσει σε αναθεώρηση αρκετών πολιτικών της Ένωσης που οδήγησαν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, στην απαξίωση των βασικών παραδοσιακών σχηματισμών και στην στροφή προς άλλες κατευθύνσεις. Τρίτον, θα πρέπει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση να ανανεωθεί. Η ανανέωση αυτή θα πρέπει πρωτίστως να ξεκινήσει από τις ίδιες τις πολιτικές και την στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με τα μείζονα ζητήματα που απασχολούν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και τους ευρωπαίους πολίτες. Είναι γεγονός ότι υπάρχει μια απόσταση μεταξύ των κέντρων λήψης αποφάσεων και τους αποδέκτες αυτών των αποφάσεων και αυτή η απόσταση πρέπει να σμικρυνθεί, αλλιώς θα υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη απάθεια σε εθνικά επίπεδα και σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την λειτουργία της. Προς τούτο είναι ενδεικτικό το μεγάλο ποσοστό αποχής που παρατηρείται στις ευρωεκλογές και το οποίο αναμένεται να κινηθεί πάλι σε ψηλά επίπεδα. Τέλος, σε εθνικό επίπεδο οι πολίτες θα πρέπει να αντιληφθούν ότι αυτές οι εκλογές δεν είναι εθνικές αλλά ευρωπαϊκές και στην ατζέντα των συζητήσεων θα πρέπει να τίθενται τα μείζονα ζητήματα που απασχολούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν είναι ένα ακόμη εθνικό κοινοβούλιο αλλά το πρώτο και μοναδικό διακρατικό κοινοβούλιο στον κόσμο που έχει λόγο και ρόλο να διαδραματίσει, έστω και περιορισμένο σε κάποιες του εκφάνσεις, για τα δρώμενα στην Ευρώπη. *Λέκτορα Νομικής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, LL.BLaw (Bristol), Ph.D in Law – International Law and Human Rights (Kent), Διευθυντής Μονάδας Νομικής Κλινικής Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|