Τελειώνει και το 2018. Το τεσσαρακοστό τέταρτο έτος υπό κατοχή της μισής μας Πατρίδας. Τελειώνει χωρίς καμιά ουσιαστική πρόοδο προς επίλυση του εθνικού μας θέματος, κι’ ας προσπαθούν κάποιοι να παρουσιάσουν τα συνεχή ανοίγματα οδοφραγμάτων ως βήματα προόδου. Η πρόσφατη ξεκάθαρη τοποθέτηση/προειδοποίηση του Νίκου Αναστασιάδη προς τον Μουσταφά Ακιντζί, δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας ότι τόσο ο κατοχικός ηγέτης όσο και η Άγκυρα, επιθυμούν λύση στα δικά τους μόνο μέτρα η οποία να εξυπηρετεί τα δικά τους μακροπρόθεσμα σχέδια και συμφέροντα στην Κύπρο. Στην ουσία, κανένας δεν μπορεί πλέον να αμφισβητήσει ότι αυτό που επιδιώκει η Τουρκία είναι η άσκηση ουσιαστικού και πραγματικού ελέγχου σε όλο το έδαφος της Κυπριακής επικράτειας.
Ωστόσο, ο Πρόεδρος φαίνεται να επιχειρεί την χάραξη μιας διαφορετικής εθνικής πολιτικής από την πολιτική του καλού παιδιού που μέχρι πρόσφατα εφάρμοζε η πλευρά μας. Μακριά από διολισθήσεις, παραχωρήσεις και άκρατο ραγιαδισμό. Μακριά από μεμψιμοιρίες και ηττοπαθείς προσεγγίσεις. Αντί κάποιοι να τον κρίνουν και να τον κατακρίνουν, καλύτερα να τον στηρίξουν στην προσπάθεια αυτή. Η επιμονή για επίτευξη της θνησιγενούς λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και η σαλαμοποίηση του κυπριακού ως τρόπου προσέγγισης του θέματος, αποδεδειγμένα έχει οδηγήσει στη μη επίλυση του. Η μεν επιμονή για λύση ΔΔΟ αποτελεί καθαρή απόπειρα τετραγωνισμού του κύκλου και άρα ευτυχώς ανέφικτη επιδίωξη, καθότι μια τέτοια λύση θα παρέσυρε τον Κυπριακό Ελληνισμό σε ανείπωτες περιπέτειες, η δε σαλαμοποίηση του κυπριακού μας απομάκρυνε από την ουσία. Ασχολούμεθα με μεμονωμένα δέντρα απ’ εδώ κι’ απ’ εκεί και ξεχνούμε ολόκληρο το δάσος. Η όποια θεωρία ότι το κυπριακό θα λυθεί με σειρά μικρών κινήσεων καλής θέλησης, τσιμεντώνει και μονιμοποιεί την κατοχή και τη διχοτόμηση. Γιατί όχι μόνο μας αφήνει ανοικτούς και ευάλωτους σε εξωτερικές πιέσεις από τους ισχυρούς της γης, αλλά και διότι μας υποχρεώνει να αναλωνόμεθα στα επουσιώδη, σπαταλώντας άσκοπα τον πολύτιμο χρόνο που μας απομένει σε θέματα άλλα από την ουσία του κυπριακού. Τέλος, γιατί ορατός είναι ο κίνδυνος ότι στο τέλος της ημέρας αυτές όλες οι μικρές κινήσεις «καλής θέλησης» θα αποτελέσουν και τη λύση του κυπριακού. Μια λύση που θα έχει ασχοληθεί με τις λεπτομέρειες στα επιμέρους αλλά που θα της έχει παντελώς ξεφύγει η ουσία! Αντί λοιπόν κάποιοι να «πανηγυρίζουν» για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, καλό θα ήταν να επικεντρώνονταν στα ουσιώδη και να αξίωναν από όσους διεθνώς καμώνονται τους προστάτες των λαών και κόπτονται για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την απόσυρση όλων των κατοχικών στρατευμάτων από την κατεχόμενη Κύπρο, την αποχώρηση των εποίκων και την επιστροφή των κατεχομένων μας εδαφών. Εδάφη τα οποία βεβαίως συνεχώς ξεχνάμε κατά περίεργο τρόπο ότι είναι πλέον ευρωπαϊκά! Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες όλοι ευχόμαστε τα ίδια. Το 2018 που φεύγει ας ήταν ο τελευταίος τέτοιος χρόνος. Όχι άλλες ευχές και μεγαλόστομες διακηρύξεις. Ο κυπριακός λαός αξίζει καλύτερο μέλλον.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|