Αυτές ιδίως τις μέρες, αλλά και κάθε μέρα της ζωής μας, η σκέψη μας γυρνά στην αγαπημένη Αμμόχωστο μας και το μυαλό συλλογιέται και εξετάζει κάθε παράμετρο του προβλήματος της μοναδικής στον κόσμο, εδώ και τέσσερις δεκαετίες, αιχμάλωτης πόλης φάντασμα. Ότι η επιστροφή της Αμμοχώστου ορθά αποτελούσε και αποτελεί για την πλευρά μας ύψιστη προτεραιότητα, δεν αμφισβητείται από κανένα. Όπως βέβαια δεν αμφισβητείται και το γεγονός ότι η ε/κ πλευρά επιτυχώς μπορεί πια μέσα από την Ευρώπη να επιδιώξει την αποσύνδεση της Αμμοχώστου από τις όποιες περαιτέρω -χρονοβόρες δυστυχώς- διαδικασίες επίλυσης του κυπριακού προβλήματος και να αξιώσει την άμεση επιστροφή της πολυαγαπημένης πόλης.
Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα επισημάνει ότι η λαϊκή ετυμηγορία του Απριλίου του 2004, εξακολουθεί να επιβάλλει με τρόπο επιτακτικό και αδιαπραγμάτευτο στους εκάστοτε κυβερνώντες, την ορθή διαχείριση των εθνικών στόχων. Είχα υποδείξει ως κύριο άξονα αυτής της διαχείρισης, τουλάχιστον σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο επίπεδο, το αίτημα για άμεση επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της και την ανάληψη πρωτοβουλιών προς αυτή την κατεύθυνση. Θα έπρεπε μέχρι τώρα να ήταν σε όλους ξεκάθαρο ότι οι απορρέουσες από την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας υποχρεώσεις της Τουρκίας αποτελούν μείζον ζήτημα στις διμερείς της σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τούτο γιατί, αν και μέρος των υποχρεώσεων αυτών αφορά άμεσα στην Κύπρο, οι εν λόγω υποχρεώσεις εξακολουθούν να υφίστανται ως διεθνώς αναγνωρισμένες προϋποθέσεις που η Τουρκία οφείλει να ικανοποιήσει πλήρως πριν την περαιτέρω συνέχιση της ευρωπαϊκής της πορείας. Είναι επομένως αυτό το χαρακτήρα των τουρκικών υποχρεώσεων που πρέπει να αναδείξει η Κυπριακή Δημοκρατία και είναι προς αυτή την κατεύθυνση που θα πρέπει να προσανατολίσει την εξωτερική της πολιτική. Το μήνυμα πρέπει να είναι απλό και ξεκάθαρο: το Πρωτόκολλο της Άγκυρας αποτελεί διμερές θέμα μεταξύ Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς η τήρηση των προνοιών του Πρωτοκόλλου από την Τουρκία αποτελεί θέμα αρχής, πρωτίστως για την Ευρωπαϊκή Ένωση και δευτερευόντως μόνο για την Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι λοιπόν καθήκον της πρώτης να διασφαλίσει την πιστή τήρηση των συμφωνηθέντων στο Πρωτόκολλο, είναι υποχρέωση της δεύτερης να επιζητεί και να αξιώνει επιμόνως συζήτηση για συνολική επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Τα δύο αυτά θέματα δεν μπορεί και δεν πρέπει να συγχέονται. Είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο -την ύπαρξη δηλαδή συγκεκριμένης, υπογεγραμμένης συμφωνίας, τις πρόνοιες της οποίας η Τουρκία οφείλει και υποχρεούται να ικανοποιήσει χωρίς περαιτέρω εκπτώσεις- που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η τουρκική αδιαλλαξία για επιστροφή της θαλασσοφίλητης πόλης στους νόμιμους κατοίκους της. H πλευρά μας, με τη χάραξη κοινής πολιτικής και στρατηγικής ανεξάρτητα από κομματικές τοποθετήσεις και πρακτικές και μακριά από οποιεσδήποτε πρόνοιες «σχεδίων και σχεδιασμών» για τη λύση του κυπριακού προβλήματος, μπορεί μέσα από την Ευρώπη να επιδιώξει την αποσύνδεση της Αμμοχώστου από τις όποιες περαιτέρω διαδικασίες λύσης του κυπριακού προβλήματος και να θέσει ακόμα πιο επιτακτικά το ζήτημα ενώπιον των Ευρωπαίων εταίρων μας, ως ζήτημα διμερών πλέον σχέσεων μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας και όχι απλώς ως τη λογική και δίκαιη απαίτηση της Κύπρου για επιστροφή της αγαπημένης πόλης. Το επιβάλλουν λόγοι ανθρωπιστικοί, λόγοι βασικής δικαιοσύνης, το επιβάλλουν όμως κυρίως λόγοι εθνικοί.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|