Του Ανδρέα Μ. Βασιλείου* Οι Τούρκοι μάς καταλαμβάνουν συνήθως εξ απήνης – αφού είμαστε αιωνίως υπνώττοντες – και δεν εννοούμε να αντιληφθούμε ότι κάθε κίνηση ή ενέργειά τους αποσκοπεί στη δημιουργία και εδραίωση νέων τετελεσμένων στα πλαίσια της πολιτικής τους για επανάκτηση και ολοκληρωτικό έλεγχο της Κύπρου. Χαρακτηριστικά είναι δύο παραδείγματα α) η ανακήρυξη της ούτω καλούμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» στις 15/11/1983 και β) η διάνοιξη μερικών οδοφραγμάτων στις 23/4/2013. Oι λόγοι αυτής της κίνησης του Ραούφ Ντεκτάς είναι καλώς γνωστοί αφού ο ίδιος είχε μιλήσει για «μήνα του μέλιτος».
Έτσι, εδραιώθηκε διεθνώς η εντύπωση ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο κράτη αφού λειτουργούν δίοδοι τελωνειακοί, αστυνομικοί και άλλοι έλεγχοι και έχει ενθαρρυνθεί κάθε είδους παρανομία. Εδραιώθηκε με άλλα λόγια η διαίρεση και η διχοτόμηση. Και επειδή έχει τεθεί σε λειτουργία εν τω μεταξύ και το άνοιγμα του οδοφράγματος της Δερύνειας αυτό έχει πυροδοτήσει νέο κύκλο αντιπαραθέσεων μεταξύ των ούτω καλουμένων οπαδών της δήθεν «επαναπροσέγγισης» που εν τη αφελεία τους ισχυρίστηκαν ότι θα είναι η απαρχή της επιστροφής στην Αμμόχωστο!(άλλωστε μας είπαν ότι το άνοιγμα των οδοφραγμάτων αυτό θα αποδεικνύει) και αυτών που επισημαίνουν ότι θα είναι από πάσης απόψεως καταστροφικό και πρωτίστως από οικονομικής πλευράς, πράγμα που θα αποδειχθεί ταχύτατα. Βέβαια και οι οικονομικές επιπτώσεις δεν είναι ήσσονος σημασίας πράγμα που ανάλυσαν οικονομικοί κύκλοι ιδίως της ελεύθερης περιοχής Αμμοχώστου και δεν υπάρχει λόγος να τους παραθέσουμε εδώ. Οι επιπτώσεις θα είναι πρωτίστως πολιτικές και θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά όχι απλώς στο θέμα της απελευθέρωσης της Αμμοχώστου και της εφαρμογής ειδικά του ψηφίσματος 550/1984 του Συμβουλίου Ασφαλείας αλλά και του Εθνικού μας Ζητήματος γενικά. Το εν λόγω ψήφισμα προβλέπει την παράδοση της περιοχής της Αμμοχώστου στα Ηνωμένα Έθνη και την επανεγκατάσταση των νόμιμων κατοίκων της. Ειρήσθω εν παρόδω το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης του Ευαγόρα διεκδικούσε πάντοτε την απελευθέρωση της πόλης σύμφωνα με τα δημοτικά όρια προ της τουρκικής εισβολής. Ας σημειωθεί ότι στις ούτω καλούμενες «συμφωνίες κορυφής», ειδικότερα δε στη συμφωνία Κυπριανού-Ντενκτάς (1979) αλλά και στο ούτω καλούμενο Αγγλοαμερικανικό-Καναδικό Σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού (1978) υπάρχει πάντοτε ειδική πρόνοια για την προτεραιότητα που θα πρέπει να δοθεί στο θέμα της Αμμοχώστου – δεν υπάρχει λόγος να παραθέσουμε λεπτομέρειες όλων των κειμένων. Τώρα, με το άνοιγμα του οδοφράγματος της Δερύνειας διαγράφονται και ουσιαστικά ακυρώνονται όλες οι πρόνοιες των ψηφισμάτων 550 και 541 του 1984 του Συμβουλίου Ασφαλείας και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις που θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν οι Τούρκοι για ολοκληρωτικό εποικισμό και της Αμμοχώστου την οποία πάντοτε εποφθαλμιούσαν. Στην εφαρμογή των προνοιών των ως άνω ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, που αναφέρονται στην Αμμόχωστο θα έπρεπε να επιμένουμε και να αγωνιστούμε σθεναρά και όχι στο άνοιγμα του οδοφράγματος της Δερύνειας, που θα είναι η χαριστική βολή για την Αμμόχωστο. Υ.Γ. Οι Τούρκοι δεν συγκατατίθενται στο άνοιγμα του οδοφράγματος του Πυροΐου διότι αυτό θα έχει οφέλη μάλλον για την Ελληνοκυπριακή πλευρά. *Πρώην συνδικαλιστής
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|