ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Ορατός είναι πλέον ο κίνδυνος να ναυαγήσει πριν καν πραγματοποιηθεί, η πολλά υποσχόμενη Διάσκεψη της Γενεύης για το Κυπριακό. Διάσκεψη στην οποία επενδύουν, όχι μόνο τα ενδιαφερόμενα μέρη, και κυρίως ο κυπριακός ελληνισμός, αλλά και παρεμβαλλόμενα κέντρα ισχύος. Αυτή φαίνεται να είναι δυστυχώς η εκτίμηση της Λευκωσίας, την οποία σε μεγάλο βαθμό συμμερίζεται και η Αθήνα, καθώς η τελευταία λαμβάνει δυσοίωνα μηνύματα από την ελληνική διπλωματική αποστολή που διεξάγει κρίσιμες επαφές στην τουρκική πρωτεύουσα, σε μια προσπάθεια να βρεθεί διέξοδος και να δρομολογηθούν αποδεκτοί συμβιβασμοί. Από τα διαβιβαζόμενα λοιπόν, επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά η εμμονή της Άγκυρας σε ό,τι αφορά το κομβικό ζήτημα των εγγυήσεων και της συνέχισης της στρατιωτικής της παρουσίας στη Μεγαλόνησο, ακόμη και μετά την λύση.
Αν όμως, η τελική θέση της Τουρκίας «είναι αδιαπραγμάτευτη» μεν ως προς το ζήτημα των εγγυήσεων, αλλά επιδέχεται «κάποιες επί μέρους βελτιώσεις ως προς τη συρρίκνωση των χρονοδιαγραμμάτων ασκήσεως της εγγυοδοσίας (έως και 15 έτη) καθώς και στο εύρος της, όχι όμως και κατάργηση της, τι θα πράξει η δική μας πλευρά; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί προτού ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μεταβεί στη Γενεύη. Βεβαίως, για να τύχει ορθής απάντησης το ερώτημα τούτο, η Λευκωσία θα πρέπει να αξιολογήσει ενδελεχώς και με σοβαρότητα όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν το πρόβλημα. Όπως για παράδειγμα, θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ότι πριν εκπνεύσουν τα οποιαδήποτε χρονικά όρια που θα τεθούν, δυνατό να προκληθούν σκόπιμες εντάσεις και να πυροδοτηθούν πιθανώς επεισόδια, κατά τα πρότυπα του 1963-64, τα οποία να επανοπλίσουν αιτιάσεις της Άγκυρας, δίνοντας αφορμές για χρονική προέκταση και/ή για διαιώνιση) της στρατιωτικής παρουσίας της στην Κύπρο. Σίγουρα, υπάρχει αυτή τη στιγμή μια δυναμική στις προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού προβλήματος η οποία δεν πρέπει να χαθεί. Την ίδια ώρα όμως θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η διατήρηση της δυναμικής δεν είναι αυτοσκοπός ούτε και μπορεί να αποτελέσει επαρκή λόγο για συνομολόγηση συμφωνίας με αβέβαιο και εύθραυστο χαρακτήρα. Η Λευκωσία βρίσκεται σήμερα προ σοβαρών αποφάσεων. Από την μια, στην απευκταία περίπτωση αδιεξόδου, δεν μπορεί να παραγνωριστεί ο κίνδυνος ότι η επίλυση του Κυπριακού δεν θα είναι πλέον για τα επόμενα χρόνια εφικτή, ενώ την ίδια ώρα δυνατό να προκληθούν ευρύτερες περιπλοκές και ίσως καταστροφικές αντιπαραθέσεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, λόγω και των εξελίξεων με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου. Από την άλλη, μια κακή διευθέτηση του κυπριακού, μια διευθέτηση δηλαδή διάσπαρτη από ασάφειες, η οποία δεν θα εμπεριέχει όλες εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες για αντιμετώπιση των πιθανών κινδύνων που εγκυμονούν, θα είναι εξίσου καταστροφική για την Κύπρο και το λαό της. Αυτά και πολλά άλλα θα πρέπει να λάβει υπόψη του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πριν την αναχώρηση του για τη Γενεύη. Αυτά θα πρέπει να έχει κατά νου όταν θα διαπραγματεύεται το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Ο Πρόεδρος είναι αυτός που έχει την εξουσία, τη γνώση και τη δύναμη να αποφασίσει αν οι εξελίξεις θα επιτρέψουν μια κατ’ αρχήν συμφωνία ή αν θα είναι προς το καλύτερο συμφέρον της Πατρίδας μας να αποφευχθεί στο παρόν στάδιο μια τέτοια δέσμευση. Άλλωστε ο Πρόεδρος έχει δηλώσει ότι μόνο μια καλή λύση θα θέσει ενώπιον του λαού. Δεν είναι ο λαός που θα πρέπει να κληθεί να βγάλει τα «κάστανα από τη φωτιά» και το «φίδι από την τρύπα». Αυτό είναι δουλειά εκείνων που μας κυβερνούν και που διαχειρίζονται σε πρώτο επίπεδο το Εθνικό μας Θέμα. Δική τους απόλυτα είναι η ευθύνη και αυτή η ευθύνη σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μετατεθεί στο λαό μας. Οι προσευχές μας τους συνοδεύουν.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|