Ο τουρκικός «τσαμπουκάς» στην Κυπριακή ΑΟΖ απέφερε τα αποτελέσματα που επιδίωκε η Άγκυρα. Το τρυπάνι της ΕΝΙ αποχώρησε μετά «βαΐων και κλάδων» με κατεύθυνση το Μαρόκο, αφού πρώτα ο ιταλός κυβερνήτης του SAIPEM12000 «ηρωϊκά» προσπάθησε να σπάσει τον κλοιό των τουρκικών πολεμικών πλοίων και να εισέλθει στο τεμάχιο 3. Οι σύμμαχοι της Κύπρου, κρατώντας μάλλον Ποντιοπιλατική στάση, άφησαν τη Λευκωσία παντελώς εκτεθειμένη και έρμαιο στην ορέξεις του νέο-Οθωμανικού καθεστώτος της γείτονος χώρας.
Για άλλη μια φορά, «άνθρακας» αποδείχθηκε ο θησαυρός που ακούει στο όνομα στρατηγικές συμμαχίες, τουλάχιστον στον παρόν στάδιο. Η Στρατηγική Νοοτροπία που ακολουθεί η Άγκυρα, απότοκο του Οθωμανικού παρελθόντος της, αποτελεί προϊόν της συλλογικής ιστορικής συνείδησης ενός λαού που ευθέως αντανακλά την αντίληψή του για τη θέση του στον κόσμο. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση της ιστορικής συνείδησης των Τούρκων και άρα της στρατηγικής νοοτροπίας επί της οποίας εδράζεται και διαμορφώνεται ο στρατηγικός σχεδιασμός και η πολιτική βούληση της χώρας. Είναι ακριβώς αυτός ο σχεδιασμός και η πολιτική βούληση εκ των οποίων πηγάζουν όλες οι διεκδικήσεις της σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων, τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδος. Αδιαμφισβήτητα πλέον, είναι ξεκάθαρο ότι στόχος της Τουρκίας είναι η συνεκμετάλλευση των υπαρχόντων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Αυτές οι απαιτήσεις μπορεί εύκολα να χαρακτηριστούν ως το «χαράτσι» του νεο-οθωμανισμού. Οι διεκδικήσεις επί των ελληνικών, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις ισχύουσες συνθήκες, νήσων, αποτελούν το μέσο για την επίτευξη του στόχου της, μέσα στα πλαίσια της νοοτροπίας ενός κακώς νοούμενου ανατολίτικου παζαρέματος. Το ερώτημα που παραμένει είναι τι μέλλει γενέσθαι. Ποια θα είναι από τούδε και στο εξής η στρατηγική της Λευκωσίας για ουσιαστική και όχι μόνο λεχτική αντιμετώπιση της τουρκικής επιβουλής; Οι πραγματικότητες και οι εξελίξεις επιτάσσουν όπως στην χάραξη τούτης της στρατηγικής η Ελλάδα έχει και πρέπει να έχει να διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο. Οι έρευνες του γερμανικού σκάφους «Μaria S. Marien» για λογαριασμό της Άγκυρας και οι δεσμεύσεις περιοχών μεταξύ Κρήτης και Κύπρου δεν αφήνουν περιθώριο εφησυχασμού. Στη περιοχή που αφορά στην Ελληνική πλευρά, εκεί που δεν έχει τολμήσει η Αθήνα να χαράξει οικόπεδα εντός της ελληνικής ΑΟΖ, οι δεσμεύσεις αφορούν περιοχές που είναι ακριβώς ανατολικά του 25ου παράλληλου, όπου με βάση προκαταρκτικές μελέτες, υπάρχει τεράστιο κοίτασμα υδρογονανθράκων. Η παγίωση τούτης της κατάστασης και από πλευράς Γερμανών, έστω και αν πρόκειται για επιστημονικές έρευνες, στο σημείο που γίνεται, καθιερώνει την Τουρκική άποψη για ΑΟΖ, διαρρηγνύοντας και de facto επί θαλάσσης πλέον, την επαφή της Ελληνικής και της Κυπριακής ΑΟΖ. Κύπρος και Εθνικό Κέντρο επιβάλλεται λοιπόν να αποφασίσουν με ποιο τρόπο θα φράξουν το δρόμο στον τουρκικό επεκτατισμό και στην καθόλα ληστρική συμπεριφορά που επιδεικνύει η Άγκυρα και ο Ταγίπ Ερντογάν. Για να πετύχουν κάτι τέτοιο θα πρέπει όμως να αναδιαμορφώσουν τις όποιες συμμαχίες με χώρες της περιοχής, έτσι ώστε αυτές να λάβουν σάρκα και οστά και να καταστούν αποτρεπτικές σε οποιαδήποτε τουρκική επιβουλή και συνάμα να συσφίξουν ακόμη περισσότερο τις σχέσεις και τους δεσμούς τους με τη Δύση. Μέσα από ένα τέτοιο πλέγμα διεθνών συμφωνιών και με τη ρύθμιση της ΑΟΖ με Ισραήλ-Αίγυπτο, η εκμετάλλευση των υπαρχόντων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, καθίσταται ο πλέον ασφαλής τρόπος προώθησης των εθνικών μας συμφερόντων.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|