Του Ανδρέα Μ. Βασιλείου* Η αναφορά σε «χαλαρή» ή «αποκεντρωμένη» Ομοσπονδία πυροδότησε νέο κύκλο αντιπαραθέσεων, ως συνήθως συμβαίνει, με αποτέλεσμα το ούτω καλούμενο «Εθνικό Συμβούλιο» στην τελευταία του συνεδρία να μη συμφωνήσει ούτε στην έκδοση κοινού ανακοινωθέντος. Δεν θα ασχοληθώ βεβαίως με τα όσα λέχθηκαν, λέγονται ή γράφονται για το όλο θέμα παρά μόνον να επισημάνω ότι 44 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή αποτύχαμε να ομονοήσουμε, συμφωνήσουμε και να σφυρηλατήσουμε μια κοινή γραμμή με σκοπό την ενότητα σκοπού και δράσης με στόχο την απαλλαγή από την τουρκική κατοχή και την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Φαίνεται ότι κάποιοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι τελικός σκοπός της Τουρκίας είναι η επανάκτηση και ο ολοκληρωτικός έλεγχος της Κύπρου. Δεν ακούν τις καθημερινές απειλές του Ερντογάν και των συνεργατών του ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο -της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης φυσικά- χωρίς τη συγκατάθεση της Τουρκίας. Υπάρχουν μάλιστα και μερικοί γραικύλοι που εισηγούνται την αναστολή των ενεργειών μας στην Κυπριακή ΑΟΖ για αξιοποίηση των υδρογονανθράκων για μετά τη «λύση» του Κυπριακού οπότε φυσικά θα μας μείνει μόνο «καπνιστός αέρας» εφόσον η «λύση» που επιδιώκει η Τουρκία είναι ο ολοκληρωτικός έλεγχος της Κύπρου. Συνεπώς ακόμα και όταν μιλούμε για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (με δήθεν σωστό περιεχόμενο) όπως έχει κάποτε λεχθεί «με τον νουν μας κάμνουμε παναΰρι». Σε ποιο Σύνταγμα και σε ποια χώρα υπάρχει τέτοιο καθεστώς όταν όλες οι διεθνείς και πολυεθνικές Ομοσπονδίες (με εξαίρεση το βελούδινο διαζύγιο της Τσεχοσλοβακίας) διαλύθηκαν στα εξ ων συντέθηκαν μερικές μάλιστα μέσα σε ποταμούς αιμάτων, όπως π.χ. η Γιουγκοσλαβία. Αλλά στη δική μας περίπτωση ισχύει το γνωμικό «έτσι κελλέ έτσι ξιουράφι θέλει» (bӧyle bas, bӧyle tiras) αφού όταν είχαμε το πάνω χέρι την περίοδο 1964-67 με την παρουσία μιας Ελληνικής Μεραρχίας με ενισχυμένη δύναμη πυρός η ΕΝΩΣΗ ήταν τετελεσμένο γεγονός. Γιατί μόνο η ΕΝΩΣΗ έλυε οριστικά το Κυπριακό, εξασφάλιζε τη μόνιμη και σταθερή ειρήνη, την πρόοδο και ευημερία όλων ανεξάρτητα των νόμιμων κατοίκων της Κύπρου και της κυριαρχίας της Ελλάδας και του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο εσαεί. Τώρα είμαστε στο έλεος της Τουρκίας η οποία δεν υπάρχει περίπτωση να αποχωρήσει από την Κύπρου εκτός και αν …αποδημήσουν και τα στρουθία. Υπό αυτές τις συνθήκες η απάντησή μας είναι η εθνική ομοψυχία έχοντας πάντα κατά νουν τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό «Αν μισούνται ανάμεσά τους δεν τους πρέπει λευτεριά». * Πρώην συνδικαλιστής
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|