ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Ν. ΣΑΜΨΩΝ Η αναφορά του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στα σχολεία μετά από την ψήφιση σχετικού νομοθετήματος από τη Βουλή των Αντιπροσώπων έχει αχρείαστα αναδειχθεί σε μείζον ζήτημα. Δεν θα εξετάσω την ουσία του θέματος. Θεωρώ ότι το Κοινοβούλιο έχει απόλυτο το δικαίωμα να ψηφίζει νόμους, όπως δικαίωμα έχει και η Δημοκρατία να καθορίζει τα της παιδείας που παρέχει στα παιδιά της. Άλλωστε η αναφορά στο Ενωτικό Δημοψήφισμα κατά την ημέρα της επετείου του, μόνο ιστορική σημασία μπορεί να έχει. Και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ιστορικά γεγονότα να παραγνωρίζονται γιατί κάποιοι αντιδρούν στην αναφορά τους και μόνο. Η θεωρία που αναπτύχθηκε και που ευτυχώς δεν τελεσφόρησε ότι για παράδειγμα, η σφαγή των Ελλήνων της Σμύρνης θα έπρεπε να διαγραφεί από τις ιστορικές δέλτους και να αντικατασταθεί με αναφορά ότι δήθεν ο χαμός τόσων ψυχών οφείλετο σε ατύχημα, χάρην της επαναπροσέγγισης, δεν είναι αποδεκτή. Αν έχουμε έστω και μια ελπίδα η λύση του κυπριακού να λειτουργήσει και να διαρκέσει, θα πρέπει η κάθε πλευρά να σεβαστεί και να αποδεχτεί ως ιστορική καταγεγραμμένη πλέον πραγματικότητα την ιστορία της άλλης, να μάθει από τα λάθη της, να μην τα επαναλάβει και να προχωρήσει μπροστά. Αλλιώς η όποια λύση θα είναι από την αρχή θνησιγενής και καταδικασμένη σε αποτυχία.
Αυτό όμως που θα πρέπει να προβληματίσει είναι η αντίδραση της τουρκοκυπριακής πλευράς και η καθαρή προσπάθεια παρέμβασης σε μια απόφαση που δεν την αφορά και ούτε με οποιοδήποτε τρόπο παραβλάπτει τα συμφέροντα της. Η προχτεσινή αποχώρηση του Μουσταφά Ακιντζί από τη συνάντηση με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, με την πρόφαση της ψήφισης του νόμου για το Ενωτικό Δημοψήφισμα από τη Βουλή, είναι ενδεικτική των τουρκικών επιδιώξεων αλλά και του τι ενδεχόμενα θα ακολουθήσει. Αν πριν την λύση του κυπριακού, οι Τουρκοκύπριοι συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο, τι μπορούμε να αναμένουμε από το σύνοικο στοιχείο μετά τη λύση, όταν μάλιστα –σύμφωνα με τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας- θα υπάρχει από μέρους τους και το δικαίωμα του βέτο σε κάθε απόφαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης; Πώς θα λειτουργήσει το κράτος; Θα τελεί διαρκώς υπό τουρκική κηδεμονία και η κάθε απόφαση θα υπόκειται στην έγκριση των Τουρκοκυπρίων, με δεδομένο πλέον τον τρόπο αντιμετώπισης απ’ αυτούς θεμάτων τα οποία οι ίδιοι θεωρούν ως ανεπίτρεπτα. Η θεωρία ότι αχρείαστη ήταν η ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου εν μέσω συνομιλιών για λύση του κυπριακού, όσο κι αν φαινομενικά τυγχάνει εκμετάλλευσης από την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους, προσκρούει σε μια άλλη εξίσου υπαρκτή πραγματικότητα. Με την ίδια λογική θα μπορούσε και η δική μας πλευρά – θα πρέπει η δική μας πλευρά - να θέσει θέμα τερματισμού της φωταγώγησης των τουρκικών σημαιών στον Πενταδάκτυλο! Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη πρόκληση από αυτές τις σημαίες, ενώ διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις για λύση; Και γιατί ενώ συζητούμε για επίλυση του κυπριακού, οι Τουρκοκύπριοι εξακολουθούν να προχωρούν σε ανάπτυξη, και εκμετάλλευση κατεχομένων ελληνοκυπριακών περιουσιών; Αυτό δεν αποτελεί αρκετή πρόκληση για λήψη μέτρων από δικής μας πλευράς; Όμως, ακριβώς επειδή η δική μας πλευρά είναι ειλικρινώς στοχοπροσηλωμένη στην προσπάθεια που καταβάλλεται για εξεύρεση λύσης, ορθά δεν επιτρέπει να παρεισφρήσουν στη διαδικασία παράπλευρα ζητήματα. Εύλογο λοιπόν το ερώτημα γιατί οι Τουρκοκύπριοι «πιάστηκαν» από τηΝ ψήφιση του νόμου για το Ενωτικό Δημοψήφισμα δημιουργώντας περαιτέρω προβλήματα σε μία ήδη προβληματική με δική τους υπαιτιότητα διαδικασία, ένεκα των απαράδεκτων απαιτήσεων τους. Τρικυμία εν κρανίω η μόνη εξήγηση για την όλη αντιμετώπιση του θέματος από την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων και από την Τουρκία. Τρικυμία εν κρανίω η μόνη εξήγηση και για τις αντιδράσεις Ελληνοκυπρίων για τη ψήφιση του συγκεκριμένου νομοθετήματος.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|