ΓΡΑΦΕΙ Ο Λουκάς Αριστοδήμου Είμαι ένας από εκείνους που θεωρήσαμε τον εαυτό μας τυχερό, γιατί η συνειδητή ζωή μας, ως πολίτες ξεκινούσε αντάμα με το νέο κράτος μας. Υπήρξε δικαιολογημένος ενθουσιασμός και ώριμη ελπίδα. Δεν είναι και λόγο να νιώθεις πως απαλλάσσεσαι τη ξενοκρατία και αναλαμβάνεις να διαφεντέψεις τα του σπιτιού και της ζωής σου ο ίδιος. Δυστυχώς όμως, όπως σε «όνειρο θερινής νύκτας», ο ενθουσιασμός και η ελπίδα κόπασαν σύντομα και τους διαδέχτηκε ή κατήφεια κι ο φόβος για το αύριο. Αυτό που ονειρευτήκαμε, ένα κράτος άξιο με φροντίδα προς τον πολίτη, άρχισε να μετατρέπεται σ’ ένα κρατικό σύστημα που δυναστεύει τον πολίτη και παρασιτεί, φθείροντας τον χαρακτήρα, τις αξίες, την περηφάνια, την αξιοπρέπεια του, μετατρέποντας τον σ’ ένα σίγουρο φοροεισπρακτικό αντικείμενο. Εξελίχτηκε σ’ ένα γραφειοκρατικό δόμημα της μίζας, του ρουσφετιού, της διαπλοκής, της ψευτιάς, της απάτης, της αισχροκέρδειας, της παραπλάνησης και της εξαπάτησης του πολίτη με ψεύτικες υποσχέσεις και δεσμεύσεις χωρίς πραγματικό αντίκρισμα. Ένα κράτος που οι «αντιπρόσωποι» του πολίτη, ψηφίζουν νόμους αντιλαϊκούς, παράνομους μέχρι και αντισυνταγματικούς. Νόμους τέτοιους που να ευνοούν το σύστημα, το κομματικό κατεστημένο και για την εξυπηρέτηση συμφερόντων, παράγοντας άδικο δίκαιο σε βάρος του πολίτη. Με την ανοχή και την συνενοχή των κομμάτων, μεθοδεύτηκε η εκμετάλλευση του πολίτη, χωρίς να του δίνεται αντίστοιχα τη δυνατότητα εύκολης και ανεμπόδιστης πρόσβασης σε ανεξάρτητους θεσμούς και στη δικαιοσύνη για να προστατευτεί, οδηγώντας τον έτσι με σιγουριά στην εξάρτηση, στην απόγνωση, στη μιζέρια και στη δυστυχία.
Ένα μόρφωμα κράτους που μετατράπηκε σε μια προνομιούχα δημοσιοϋπαλληλική ελίτ, κι ένα καρτέλ κομμάτων που την βρίσκουν σε κοινά συμφέροντα και που, αντί κύτταρα έγιναν παράσιτα της δημοκρατίας. Έντεχνα στρατολογούν με ψεύτικες υποσχέσεις τους πολίτες, με ελεημοσύνες εξάρτησης, τους μαντρίζουν σαν πρόβατα και τους ελέγχουν με μια στρατιά, καλά εκπαιδευμένων και αδροπληρωμένων από τους φόρους του, κομματόσκυλων για να μπορούν έτσι να λειτουργούν χωρίς παρενοχλήσεις και να διαιωνίζουν την παρουσία τους και την καταστροφική τους δράση. Κόμματα που έγιναν μορφώματα της αναξιοκρατίας και της αδιαφάνειας, με ημιμαθείς ηθοποιούς «ηγέτες» και ένα τσούρμο όμοιων τους να σαλιγκαρίζουν γύρω τους. Χωρίς επαρκείς γνώσεις, σοφία, επαγγελματισμό και αυτοπεποίθηση και με πλήρη έλλειψη φαντασίας, ικανότητας και κινήτρων να ερευνούν, να μελετούν, να παράγουν πολιτική και να δημιουργούν αντικειμενικά υγιείς συνθήκες και προϋποθέσεις προόδου και ευημερίας, η μόνη δεξιότητα τους είναι να ανεβαίνουν στον μέγιστο βαθμό της ανικανότητας τους. Και… ουαί ημίν…, αναμένουμε, σαν, κατά Αϊνστάιν ηλίθιοι, από αυτά τα ίδια κόμματα και αυτούς τους ίδιους «ηγέτες» να βγάλουν, κατά άξιο και δίκαιο τρόπο τον τόπο και τους ανθρώπους του από τα αδιέξοδα της φτώχειας και της μιζέριας της οικονομικής καταστροφής, που οι ίδιοι προκάλεσαν και να μας οδηγήσουν σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του εθνικού προβλήματος… Για τη συντήρηση τους στην εξουσία, θα ‘λεγα και στην ίδια τη συνέχεια της ύπαρξης τους, ο καθένας μας έχουμε και τες δικές μας ευθύνες και ας προβληματιστούμε θετικά και δημιουργικά με την μελλοντική συμπεριφορά μας απέναντι τους. Χρόνια Πολλά και καλύτερα!
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|