ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ* Τέλειωσαν οι Βουλευτικές εκλογές και τα κόμματα αλλά κυρίως οι πολίτες πρέπει να κάνουν τον απολογισμό τους. Στον τόπο μας πολλά ενάντια του γενικού νόμου υπήρχαν και υπάρχουν. Θυμάμαι την εποχή που η ψηφοφορία ήταν υποχρεωτική και όσοι δεν προσέρχονταν να ψηφίσουν προσκομίζονταν στο Δικαστήριο. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια να εξαλείψουμε αυτή την παρανομία και τώρα επιτελούς μπορούμε να ψηφίσουμε χρησιμοποιώντας τις ταυτότητες μας και όχι τα εκλογικά βιβλιάρια. Επιτέλους! Και τώρα είδαμε το τεράστιο ποσοστό της αποχής. Τώρα πρέπει να δούμε και το θέμα των πολιτικών των κομμάτων και τη θέση των ίδιων των κομμάτων στην κοινωνία μας.
Το εκλογικό σύστημα είναι τέτοιο, που ο πολίτης δεν μπορεί στην πράξη να είναι υποψήφιος αν δεν ανήκει σε κόμμα. Και τα κόμματα προσπαθούν να διατηρούν τη δύναμη τους χρησιμοποιώντας τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο. Και πρώτα είναι το θέμα της λεγόμενης “οριζόντιας ψηφοφορίας”. Για μένα, η σημερινή υποχρεωτική ψηφοφορία για κόμματα αντίκειται στις γενικές αρχές του δικαίου και κατά συνέπεια είναι παράνομη. Δεν μπορείς να εμποδίζεις τον ψηφοφόρο να ψηφίζει τους υποψήφιους της επιλογής του, αλλά να τον αναγκάζεις να ψηφίζει μόνο υποψήφιους του ίδιου κόμματος. Είναι φανερό ότι αυτό γίνεται για τη διατήρηση της δύναμης των κομμάτων και αυτούς τους υποψήφιους που στηρίζονται στο κόμμα και όχι στην προσωπική τους αξία. Αυτό το έχω πει και γράψει άπειρες φορές και εξακολουθώ να το πράττω , μέχρις ότου αυτό το ανελεύθερο και παράνομο μέτρο σταματήσει να εφαρμόζεται. Πέραν του θέματος της μη εφαρμογής της “οριζόντιας ψηφοφορίας”, άλλο σοβαρό ζήτημα είναι ο ίδιος ο εκλογικός νόμος, ένας περίπλοκος Νόμος, που κανένας δεν ξέρει που θα καταλήξουν τα “ταξιδεύοντα υπόλοιπα" και μόνο το μοναδικό μυαλό μας μπορούσε να τον επινοήσει. Το έχω ξαναγράψει πριν 15 χρόνια με την ευκαιρία παρόμοιας εκλογικής αναμέτρησης , αλλά ο Νόμος καλά κρατεί (Βλ. Χρίστος Α. Θεοδούλου, «Από την πλευρά του Σπίθα…», Σημερινή, 17 Ιουνίου 2001). Παραπονιόμαστε πάντα για την αποχή, για την απροθυμία των ανθρώπων που έπρεπε να πολιτευθούν και δεν το πράττουν και πολλά άλλα. Τα πιο πάνω είναι μερικοί από τους λόγους. Επιπλέον ο περίεργος αυτός Νόμος έχει σαν αποτέλεσμα οι υποψήφιοι να “πολεμούν” τους συνυποψήφιους τους από το ίδιο κόμμα και όχι από άλλα κόμματα που έπρεπε να ήταν οι μόνοι αντίπαλοι τους. Όσον αφορά τα ίδια τα κόμματα, σε μερικά θέματα είναι «partis attrapent tout» (« τα κόμματα που (θέλουν) να πάρουν απ’ όλους τους χώρους » ). Σε μερικά θέματα κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής τα περισσότερα κόμματα έχουν την ίδια πολιτική, αφού αυτή η πολιτική πιστεύουν ότι θα τους δώσει περισσότερες ψήφους. Το θέμα π.χ. του παράνομου κατά ‘μένα και άδικου Νόμου του ενοικιοστάσιου. Δεν είδα ένα κόμμα να ζητά την κατάργηση του, παρ’ όλο που έχει αποδειχθεί άδικο και καταστροφικό για την ίδια την κοινωνία. Διερωτώνται κάποιοι γιατί υπήρχε τόσο μεγάλο ποσοστό αποχής στις εκλογές του Μαΐου. Γιατί ο κόσμος βαρέθηκε τις αδικίες, την αναξιοκρατία, την κομματοκρατία, τη διαφθορά. Ο κόσμος θέλει τους νοικοκύρηδες να κατέλθουν στην πολιτική και να κυβερνήσουν. Τίμια και νοικοκυρεμένα. Για να γίνει, όμως, αυτό πρέπει να απαλλαγούμε από τη φαυλοκρατία, την διαφθορά και ένα σύστημα, το οποίο τις διατρέφει και τις ενδυναμώνει. Μπορεί, όμως, να γίνει αυτό, ή είναι μόνο ευσεβείς πόθοι; * Δικηγόρος, Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών & Διεθνών Σχέσεων, c.a.theodoulou@cytanet.com.cy
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|