ΤΟΥ Σ. Ν. ΣΑΜΨΩΝ Χριστούγεννα. Κι’ εγώ λοιπόν δε θα ασχοληθώ με τα γνωστά και τετριμμένα σήμερα. Δεν θα μιλήσω ούτε για το Εθνικό Θέμα και τα αδιέξοδα στα οποία διαχρονικά έχει οδηγηθεί το Κυπριακό πρόβλημα, με απαράδεκτες υποχωρήσεις, παραχωρήσεις και διολισθήσεις ούτε για την οικονομία μας που ταλαιπωρείται ούτε για τα σοβαρότατα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε επαγγελματικός κλάδος και κάθε κοινωνική τάξη στην Κύπρο. Αυτά τα λέμε κάθε μέρα, τα συζητά και τα βιώνει όλος ο κυπριακός λαός, στους δρόμους, στις γειτονιές, στα καφενεία, στους χώρους εργασίας και τα νιώθουν στο πετσί τους από πρώτο χέρι όσοι χάνουν τα σπίτια τους στις τράπεζες και ξεσπιτώνονται μέσα σε μια νύχτα, λόγω των νέων «φιλολαϊκών» νομοθεσιών που έχουν ψηφιστεί.
Σήμερα θα δώσω μια διαφορετική νότα στο άρθρο αυτό. Η χριστιανοσύνη γιορτάζει και αγάλλεται για τη γέννηση του Θείου Βρέφους. Προσδοκάει πως με τη γέννηση του Θεανθρώπου και με την ελπίδα που το γεγονός αυτό δίνει στην ανθρωπότητα, θα έρθουν και καλύτερες μέρες για τον δικό μας τόπο. Ελπίζει –για 44ο σε συνέχεια έτος- πως τα πέτρινα χρόνια θα απέλθουν ανεπιστρεπτί και πως θα μπορέσουμε επιτέλους να δούμε κι΄ εμείς σαν Λαός μια άσπρη μέρα. Παραμονές λοιπόν Χριστουγέννων του 2018, θα ευχηθώ στον κυπριακό λαό ό,τι καλύτερο. Εκτός από καλές γιορτές και χρόνια πολλά, θα ευχηθώ σε όλους τους συμπατριώτες μου, υγεία, χαρά και ευτυχία. Μέσα στα πολλά και πολλές φορές πιεστικά προβλήματα της καθημερινότητας, ξεχνούμε τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή αυτή. Συνεπαρμένοι από την επιτυχία ή την αποτυχία (είναι η ένταση που μετρά τις περισσότερες φορές και όχι η ουσία της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε) μας διαφεύγει πως η υγεία και η οικογενειακή ευτυχία είναι αναντικατάστατες. Ασχολούμαστε με τα μικρά και ξεχνάμε τα μεγάλα. Αντιμετωπίζουμε τη ζωή σαν μικροί Θεοί, νοιώθοντας αναντικατάστατοι όταν όπως κάποιος φίλος έλεγε «τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους». Βιαζόμαστε όλοι να φτάσουμε κάπου και είμαστε τόσο προσηλωμένοι στο τέρμα που δεν απολαμβάνουμε το ταξίδι που μας προσφέρει ο τελικός προορισμός. «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος» είχε επισημάνει πολύ ορθά ο Κωνσταντίνος Καβάφης στο ομότιτλο ποίημα του. Θα ευχηθώ ακόμα όμως καρτερία και υπομονή σε κάθε Έλληνα Κύπριο. Ας μας δίνει ο Πανάγαθος Θεός τη δύναμη να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες και ας μη ποτέ ξεχνούμε την τραγικότητα της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε σε τούτο εδώ τον τόπο. Γιατί μόνο αν δεν λησμονούμε τη δεινή μας θέση, μπορεί κάποια στιγμή να κάνουμε κάτι για να τη βελτιώσουμε ή και να την αλλάξουμε. Αλλιώς θα παραμείνουμε καταδικασμένοι όπως τον Προμηθέα, να μας τρώνε οι αετοί και τα όρνια τα συκώτια καθημερινά κι’ εμείς χωρίς καμιά προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τη φοβερή μας μοίρα. Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, με υγεία, χαρά, ευτυχία, μέσα σε μια ελεύθερη και ευημερούσα Πατρίδα.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|