ΤΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ* Βαρύ και το φετινό μας καλοκαίρι, στην κυριολεξία και τη μεταφορά. Το θερμόμετρο σκαρφάλωσε στα σαραντάρια. Δύσκολα κατεβαίνει. Το ίδιο ψηλά κρατάει η απογοήτευση, η πικρία, η απαξίωση του κόσμου για όλα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν ευρύτερα στον μακρόκοσμο και τον μικρόκοσμό μας. Παντού βία στις γειτονιές του κόσμου. Τρομοκρατικές επιθέσεις σε Γαλλία, Γερμανία. Βομβαρδισμοί νοσοκομείων στην ήδη αιματοβαμμένη Συρία. Δολοφονικά κτυπήματα σε ιδρύματα αναπήρων, σε σούπερ μάρκετ, σε χώρους διασκέδασης. Βιασμοί γυναικών και νεαρών κοριτσιών σε εμπόλεμες και μη περιοχές. Κλιμακούμενη δικτατορία, διωγμοί και φυλακίσεις στην μεταπραξικοπηματική Τουρκία.. Ζούμε σε ένα κόσμο ανήσυχο, περίεργο, γεμάτο παραλογισμό.
Με ρωτάνε πολλοί και σχεδόν καθημερινά, πού πάμε. Οι πολίτες είναι βαθύτατα προβληματισμένοι. Απογοητευμένοι κι ανήσυχοι για όσα μας ταλανίζουν. Η καλοκαιρινή ραστώνη δεν ξεκουράζει πια. Ο Ιούλης κουβαλά βαρύ φορτίο. Εισβολές. Μνημόσυνα. Ήρωες σε καιρούς πολέμων και «ήρωες» σε καιρούς ειρήνης. Εγκλήματα ατιμώρητα και παραλείψεις τραγικές. Ο Αύγουστος κουβαλά κι αυτός το δικό του φορτίο. Αεροπορικές τραγωδίες. Καταλήψεις από Βαρώσι και Μεσαριά ως τον Μορφίτικο κάμπο. Μνήμες προσφυγιάς. Πληγές που βαθαίνουν με την κλιμακούμενη ισλαμοποίηση των κατεχομένων, κάτω από την ανοχή και την απάθεια της αξιακά χρεοκοπημένης διεθνούς κοινωνίας. Η ζωή κυλά ανάμεσα σε επετειακά μνημόσυνα , βεβαρυμένη και με νέες κηδείες αγνοουμένων, διακριβωμένων μετά από δεκαετίες για να ταφούν επιτέλους με τις δέουσες τιμές. Κάθε πέρσυ και καλύτερα. Καθεχρονικά κατολισθαίνουμε όλο και πιότερο στην κλίμακα της αξιακής κρίσης. Πέφτουμε. Χάνουμε το μέτρο. Βλέπουμε πολλά που μας μειώνουν συλλογικά και ατομικά. Λέξεις που ασφυκτιούν αφού σπανίως συνοδεύονται με έργα. Οράματα που απογυμνώθηκαν. Ματαιοπονούν και οι Ερινύες στέλλοντας μέλισσες για να ξυπνήσουν συνειδήσεις. Ο Ονήσιλος οδύρεται αφού ως και τα λογικώς "αυτονόητα" παρερμηνεύονται στις μέρες μας. Τα εθνικά θέματα περνάνε μέσα από χίλια μύρια κύματα. Η οικονομική κρίση διαρκεί. Το αυτομαστίγωμα δεν λέει να κοπάσει. Κάποιοι σε Κύπρο και Ελλάδα, επιμένουν, δυστυχώς, πως «εμείς φταίξαμε – επομένως θα πληρώσουμε κι ας μην παραπονιούμαστε». Άλλοι, εκ των υστέρων, αντί να λογοδοτούν και να τιμωρηθούν για τα δικά τους λάθη και παραλείψεις όσον αφορά τα οικονομικά σκάνδαλα, το «ξεπούλημα» τραπεζών στην Ελλάδα, την αργοπορημένη λήψη αποφάσεων και την απουσία προληπτικών μέτρων κατά του προδιαγεγραμμένου κουρέματος, το παίζουν σήμερα εκ του ασφαλούς. Κρυβόμενοι πίσω από πολιτικές ράχες και «ακαδημαϊκά» προσόντα, επιχειρούν να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες. Εμφανίζονται ως μάγοι «εκ των υστέρων» και εκ του ασφαλούς, μεταθέτοντας ευθύνες σε ώμους τρίτων. "Άλλοι φταίνε, κι άλλοι πληρώνουν " Δυστυχώς, όπως έγινε τότε, με το εγκληματικό πραξικόπημα το 1974 –που άνοιξε τις κερκόπορτες στον Τούρκο εισβολέα και κατακτητή- επαναλαμβάνεται και σήμερα με την οικονομική κρίση, τα σκάνδαλα και τη διαφθορά. «Άλλοι φταίνε, κι άλλοι πληρώνουν "... Και τότε και τώρα αδίκως πληρώνει ο Κυπριακός λαός τις αντίστοιχες συνέπειες ενός προδοτικού πραξικοπήματος και ενός απαράδεκτου, αχρείαστου και πρωτοφανούς κουρέματος. Αδίκως το Έθνος γονατίζει από τα στυγνά μνημόνια λιτότητας που επιβλήθηκαν για να καλύψουν λάθη πολλών, συμπεριλαμβανομένων κυβερνήσεων και Διεθνών Οργανισμών. Χρειάζονται γερές και διεκδικητικές ηγεσίες που να προασπίζονται πρώτιστα το δημόσιο συμφέρον. Τομές και ολοκληρωμένες ορθολογιστικές μεταρρυθμίσεις. Από μηχανής Θεοί δεν υπάρχουν. Λαός και ηγεσία θα ‘πρεπε από κοινού να δίνουν μάχες στη βάση ενός πανεθνικού στρατηγικού σχεδίου ανασυγκρότησης, για την εθνική και φυσική μας επιβίωση, για δημιουργία αξιοπρεπών θέσεων εργασίας, για ανάπτυξη και επενδύσεις , ώστε η νέα γενιά να παραμένει στον τόπο μας και να μη ξενιτεύεται. Αντί αυτών, βλέπουμε συνεχείς κοκορομαχίες κομμάτων εντός και εκτός Βουλής, φαγώματα των ικανών για να επικρατούν οι "ημέτεροι" και οι κόλακες. Άλλοι δουλεύουν κι άλλοι μας δουλεύουν. Κι όμως, τελικά, και με τη βοήθεια της σύγχρονης προπαγάνδας και των διαφόρων κυκλωμάτων και διαπλοκών, το σύστημα παραμένει άθικτο να αναπαράγει δυστυχώς το σύστημα, ενώ η ζωή για τον λαό τραβάει την ανηφόρα. Πικρές αλήθειες μιας πικρής πραγματικότητας που μόνο σωτηρία δεν προδικάζουν αν δεν γίνουν ριζοσπαστικές αλλαγές κι αν ο ενεργός πολίτης, δεν σηκωθεί από τον καναπέ του... 42 Ιούληδες και Αύγουστοι καταγράφουν δυστυχώς μια πορεία από το κακό στο χειρότερο, με την ελπίδα να πεθαίνει πάντα τελευταία... * Τέως Ευρωβουλευτής –Πρόεδρος ΓΟΔΗΚ, antigonipapadopoulou@hotmail.com
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|