Με τρομακτική ενέργεια πέρα από κάθε φαντασία το αγνώστου προελεύσεως «Αματεράσου» ανοίγει νέα σελίδα στην αστρονομία και ιστορία του γαλαξία μας Έχει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον πιο ισχυρό επιταχυντή που δημιούργησε ποτέ ο άνθρωπος, ο οποίος πιστεύεται ότι μπορεί να δημιουργήσει μόνο φαινόμενα όπως γιγάντιες μαύρες τρύπες σε μακρινούς γαλαξίες. Το δεδομένο είναι ότι μια κοσμική ακτίνα, ένας κοσμικός κεραυνός εξαιρετικά υψηλής ενέργειας έχει χτυπήσει τη Γη. Έχει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον πιο ισχυρό επιταχυντή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει την τροχιά του, αλλά δεν έχουν βρει κανένα αντικείμενο στον γαλαξία μας ή έξω από αυτόν που θα μπορούσε να εξηγήσει την προέλευσή του. Η ανακάλυψη από το Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο της Οσάκα, που μόλις δημοσίευσε το Science, μοιάζει με την αρχή μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας στην οποία οι ερευνητές, προς το παρόν, έχουν καταφέρει να της δώσουν μόνο έναν αποκαλυπτικό τίτλο: Amaterasu, η θεά του ήλιου της ιαπωνικής μυθολογίας. Οι κοσμικές ακτίνες είναι φορτισμένα σωματίδια ενέργειας που διασχίζουν το σύμπαν με ταχύτητες κοντά σε αυτή του φωτός. Αυτά με τις χαμηλές ενέργειες παράγονται από τον ήλιο, αλλά αυτά με τις υψηλές ενέργειες είναι εξαιρετικά σπάνια, με αποτέλεσμα οι αστρονόμοι να προτείνουν ότι μπορούν να προέρχονται μόνο έξω από τον γαλαξία μας, καθώς θα απαιτούσε πιο ενεργητικά περιβάλλοντα, όπως το περιβάλλον των μαύρων τρυπών στα κέντρα των μακρινών γαλαξιών. «Είναι γνωστό ότι προέρχονται από πολύ βίαια φαινόμενα, όπως η έκρηξη ενός σουπερνόβα, η σύγκρουση δύο αστέρων ή όταν μια μαύρη τρύπα καταβροχθίζει ένα σύννεφο αερίου, αλλά πολλά είναι ακόμα άγνωστα για τη φύση και τις ιδιότητές τους», εξηγεί ο αστρονόμος και διευθυντής του ισπανικού Εθνικού Αστρονομικού Αστεροσκοπείου, Rafael Bachiller. Όταν μιλάμε για υψηλή ενέργεια, μιλάμε για περισσότερο από 10 στην ισχύ των 18 ηλεκτρον βολτ ή, το ίδιο, ένα βολτ εξαηλεκτρονίου (EeV), που είναι περίπου ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο από αυτό που μπορεί ο Μεγάλος Επιταχυντής στο CERN στη Γενεύη. Το Amaterasu είχε ενέργεια 244 EeV Εφόσον πρόκειται για ιονίζουσα ακτινοβολία, σημαίνει ότι έχουν αρκετή ενέργεια για να σχίσουν τα ηλεκτρόνια από τα άτομα και να τα ιονίσουν. Εάν φτάσουν σε δορυφόρους ή στη Γη, ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός μπορεί να καταστραφεί. Αλλά αν χτυπήσει ένα ζωντανό ον, μπορεί να του βλάψει τον βιολογικό ιστό, προκαλώντας μια μετάλλαξη στο DNA. Ο καθηγητής Toshihiro Fujii, από το Graduate School of Science και το Nambu Yoichiro Institute of Theoretical and Experimental Physics στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο της Οσάκα, και μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, ανιχνεύουν αυτές τις ακτίνες από το 2008 μέσω του πειράματος Telescope Array. Ένας ανιχνευτής που αποτελείται από 507 σταθμούς που καλύπτουν μια έκταση 700 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ηταν στις 27 Μαΐου 2021 όταν εντόπισαν το Amaterasu. «Όταν το ανακάλυψα σκέφτηκα ότι πρέπει να ήταν λάθος, καθώς έδειξε ένα επίπεδο ενέργειας πρωτόγνωρο εδώ και δεκαετίες», λέει ο καθηγητής Fujii. Ένα τέτοιο επίπεδο ενέργειας είναι συγκρίσιμο με αυτό της πιο ενεργητικής κοσμικής ακτίνας που έχει παρατηρηθεί ποτέ στην ιστορία, που βαφτίστηκε από επιστήμονες με το καθόλου καθησυχαστικό όνομα Oh-My-God, που χτύπησε τη Γη το 1991 με ενέργεια 320 EeV. Στις 7 Αυγούστου 1912, ο φυσικός Victor Hess πέταξε ένα μπαλόνι στα 5.300 μέτρα και ανακάλυψε ότι σε αυτό το ύψος υπήρχε τρεις φορές περισσότερη ιονίζουσα ακτινοβολία από ό,τι στη Γη, επομένως η ακτινοβολία έπρεπε να προέρχεται από το διάστημα. Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, δεν γνωρίζουμε ακόμη με βεβαιότητα πώς παράγονται ή τις πηγές από τις οποίες προέρχονται. Το Amaterasu, αυτή τη στιγμή, είναι τόσο μυστηριώδες όσο και η ίδια η Ιαπωνική θεά, αλλά υπάρχει ελπίδα ότι η ανίχνευσή του θα ανοίξει το δρόμο για τους επιστήμονες. «Δεν έχει εντοπιστεί ένα πολλά υποσχόμενο αστρονομικό αντικείμενο που να ταιριάζει με την κατεύθυνση από την οποία έφτασε, γεγονός που τροφοδοτεί την ύπαρξη άγνωστων ακόμη αστρονομικών φαινομένων με φυσική προέλευση πέρα από το τυπικό μοντέλο», τόνισε ο καθηγητής Fujii. Αποτελούμενες από φορτισμένα σωματίδια, οι ακτίνες που φτάνουν στη Γη αλλάζουν κατεύθυνση ακολουθώντας τις ιδιότροπες γραμμές των μαγνητικών πεδίων που διαπερνούν το διαστρικό μέσο. Επομένως, για να μάθουμε την προέλευσή τους, αντί να εντοπίζουμε απευθείας τις κοσμικές ακτίνες, μπορούμε να προσπαθήσουμε να παρατηρήσουμε μερικά από τα αποτελέσματα που προκαλούν», εξηγεί ο Bachiller. Όταν μια ενιαία ενεργειακή κοσμική ακτίνα χτυπά τη Γη, τυπικά αλληλεπιδρά ψηλά στην ατμόσφαιρα της Γης, υφίσταται μια φυσική αντίδραση σωματιδίων με ένα άτομο αέρα, διασπώντας το άτομο. Τα θραύσματα του ατόμου που αναδύονται έχουν συνήθως αρκετή ενέργεια για να θρυμματίσουν, με τη σειρά τους, πρόσθετα άτομα και ούτω καθεξής, σχηματίζοντας μια βροχή από ενεργητικά υποατομικά σωματίδια. Πέρα από κάθε φαντασία και με την Επιστήμη να πηγαίνει πιο μακριά από ποτέ… (in.gr) Οι υπερμεγέθεις μελανές οπές που βρίσκονται στα κέντρα των γαλαξιών φαίνεται ότι σχηματίζονται από διαφορετικό μηχανισμό από ό,τι οι μαύρες τρύπες μικρής μάζας. Δύο διαστημικά τηλεσκόπια της NASA εντόπισαν στο κέντρο ενός μακρινού γαλαξία μια γιγάντια μαύρη τρύπα που σχηματίστηκε μόλις 470 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, την αρχαιότερη που έχει βρεθεί, μια ανακάλυψη που ίσως λύνει ένα μεγάλο μυστήριο για την προέλευση αυτών των κοσμικών τεράτων. Τα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Nature Astronomy δείχνουν να επιβεβαιώνουν ότι οι μαύρες τρύπες εξαιρετικά μεγάλης μάζας εμφανίστηκαν νωρίς στην ιστορία του Σύμπαντος και δεν δημιουργήθηκαν απαραίτητα από την κατάρρευση ετοιμοθάνατων άστρων. Η μαύρη τρύπα που ανιχνεύθηκε από το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb και το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra, το οποίο βλέπει στο φάσμα των ακτίνων Χ, έχει ηλικία 13,2 δισεκατομμυρίων ετών. Οι ερευνητές εξεπλάγησαν όταν διαπίστωσαν ότι έχει περίπου την ίδια μάζα με τον γαλαξία που τη φιλοξενεί, περίπου 10 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της μαύρης τρύπας που κρύβεται στην καρδιά του δικού μας Γαλαξία. Τρύπες βαρέων βαρών Οι μαύρες τρύπες χωρίζονται χονδρικά σε δύο κατηγορίες. Η πιο πολυπληθής ομάδα είναι μαύρες τρύπες αστρικής μάζας, οι οποίες σχηματίζονται όταν μεγάλα άστρα εξαντλούν τα πυρηνικά τους καύσιμα και καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος. Τα σώματα αυτής της κατηγορίες έχουν μάζα περίπου 10 με 100 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου. Η δεύτερη και πιο μυστηριώδης κατηγορία είναι οι «υπερμεγέθεις» μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κέντρα σχεδόν όλων των γαλαξιών και έχουν μάζα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου. Η προέλευση αυτών των γιγάντιων μελανών οπών προβληματίζει τους κοσμολόγους, οι οποίοι εδώ και χρόνια προσπαθούν να διευκρινίσουν αν τα σώματα αυτά σχηματίζονται σταδιακά απορροφώντας υλικό από το περιβάλλον τους, ή αν είναι υπερμεγέθεις εκ γενετής. Η ύπαρξη μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας στο νεαρό Σύμπαν συνηγορεί στη δεύτερη θεωρία, λένε οι ερευνητές. «Είναι πολύ νωρίς στην ιστορία του Σύμπαντος για να υπάρχει αυτός ο γίγαντας» σχολίασε στο Associated Press η Πριγιαμβάντα Ναταράτζαν του Γέιλ, μέλος της ομάδας που υπογράφει τη μελέτη. «Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι αυτό το πράγμα βρίσκεται ήδη στη θέση του μέσα στον Γαλαξία τόσο νωρίς μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα σχηματίστηκε απευθείας από τη βαρυτική κατάρρευση ενός γιγάντιου σύννεφου αερίου, τον ίδιο μηχανισμό που δημιουργεί νέα άστρα. Κάτι τέτοιο δεν έχει ποτέ παρατηρηθεί να συμβαίνει. Οι νέες παρατηρήσεις προσφέρουν στήριξη στη θεωρία ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες σχηματίζονται απευθείας από σύννεφα αερίου, δεν αρκεί όμως για να αποδείξει ότι το ίδιο ισχύει για τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες άλλων γαλαξιών. Χάρη όμως στο James Webb, το οποίο σχεδιάστηκε να κοιτάξει πιο μακριά από ποτέ στο Σύμπαν, οι ερευνητές ελπίζουν να ανακαλύψουν σύντομα κι άλλα παραδείγματα αρχέγονων μελανών οπών. Όπως σχολίασε η Ναταράτζαν, «περιμένουμε να ανοίξει ένα νέο παράθυρο στο Σύμπαν και πιστεύω πως αυτό ήταν μόνο η αρχή». (photo) H αρχαιότερη γνωστή μαύρη τρύπα σε εικόνες των διαστημικών τηλεσκοπίων Chandra και James Webb (NASA/ESA/CSA/STScI) Apollo 13: Πέθανε ο Τόμας Μάτινγκλι – Ποιος ήταν ο ήρωας αστροναύτης που διέσωσε την αποστολή4/11/2023
Ο Τόμας Κεν Μάτινγκλι, γνωστός ως T.K., πέθανε την Τρίτη (31/10), όπως ανακοίνωσε η NASA, η οποία ανέφερε ότι οι ΗΠΑ «έχασαν έναν ήρωα».
Ένας αστροναύτης που βρέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και βοήθησε στη διάσωση του πληρώματος της αποστολής Apollo 13, ώστε να επιστρέψει με ασφάλεια στη Γη μετά την έκρηξη που κατέστρεψε το διαστημόπλοιο, πέθανε σε ηλικία 87 ετών. Ο Τόμας Κεν Μάτινγκλι, γνωστός ως T.K., πέθανε την Τρίτη (31/10), όπως ανακοίνωσε η NASA, η οποία ανέφερε ότι οι ΗΠΑ «έχασαν έναν ήρωα». «Ο Μάτινγκλι ήταν το κλειδί για την επιτυχία του προγράμματος Apollo και η λαμπερή προσωπικότητά του θα διασφαλίσει ότι θα τον θυμούνται στην ιστορία», ανέφερε σε δήλωσή του ο διοικητής της NASA, Μπιλ Νέλσον, χαρακτηρίζοντας τον Μάτινγκλι, «έναν από τους ήρωες της χώρας μας». Προς το παρόν δεν έχει γνωστή η αιτία του θανάτου του αστροναύτη. Ο Μάτινγκλι επρόκειτο να πετάξει στην αποστολή Apollo 13, αλλά απομακρύνθηκε λίγες ημέρες πριν από την εκτόξευση τον Απρίλιο του 1970 λόγω της νόσησής του από γερμανική ιλαρά. Η διαστημική πτήση υπέστη έκρηξη σε δεξαμενή οξυγόνου καθώς πλησίαζε τη Σελήνη, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τη διάσημη ατάκα «Χιούστον, είχαμε πρόβλημα» (Houston, we’ve had a problem), που συχνά παραφράζεται ως «Χιούστον, έχουμε πρόβλημα» (Houston, we have a problem). Οι ομάδες της NASA που βρίσκονταν στη Γη εργάστηκαν μανιωδώς ώστε να επιστρέψει το πλήρωμα στην πατρίδα, με τον Μάτινγκλι να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διάσωση βοηθώντας το πλήρωμα να εξοικονομήσει ενέργεια κατά την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα. Τέθηκε τελικά σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με το Apollo 16 Ποιος ήταν ο Τόμας Μάτινγκλι Σύμφωνα με το βιογραφικό του στη NASA, ο Μάτινγκλι γεννήθηκε στο Σικάγο στις 17 Μαρτίου 1936. Αφού αποφοίτησε από το λύκειο του Μαϊάμι, πήρε πτυχίο αεροναυπηγού μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Auburn το 1958. Ξεκινώντας την καριέρα του στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, ο Μάτινγκλι χρησιμοποιούσε τα ονόματα Κεν και T.K., εντάχθηκε τελικά στη Σχολή Πιλότων Αεροδιαστημικών Ερευνών της Πολεμικής Αεροπορίας ως φοιτητής, προτού επιλεγεί από τη NASA για να ενταχθεί στην τάξη των αστροναυτών του 1966. «Ίσως ο πιο δραματικός του ρόλος στη NASA διαδραματίστε εξαιτίας της νόσησής του από γερμανική ιλαρά, λίγο πριν από την εκτόξευση του Apollo 13», δήλωσε ο Νέλσον. «Έμεινε πίσω και παρείχε σημαντικές αποφάσεις σε πραγματικό χρόνο για την επιτυχή επιστροφή του διαστημοπλοίου το οποίο είχε υποστεί σοβαρές ζημιές, καθώς και του πληρώματος του Apollo 13 – των αστροναυτών της NASA Τζέιμς Άρθουρ Λόβελ, Τζακ Σουάιγκερτ και Φρεντ Χέιζ». Ο ηθοποιός Γκάρι Σινίζ υποδύθηκε τον Μάτινγκλι στην ταινία «Apollo 13». Ο Γκάρι Σινίζ χαρακτήρισε «τιμή» να υποδυθεί τον Μάτινγκλι σε μια ανάρτηση στο X νωρίτερα φέτος με αφορμή την 53η επέτειο της αποστολής Apollo 13. Τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με το Apollo 16 Ο Μάτινγκλι τέθηκε τελικά σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με το Apollo 16 τον Απρίλιο του 1972. Ο ίδιος περιέγραψε την εμπειρία του λέγοντας: «Είχα αυτόν τον πολύ ζωντανό φόβο ότι αν έβλεπα πάρα πολλά, δεν θα μπορούσα να θυμηθώ. Ήταν απλά τόσο εντυπωσιακό». Ο Μάτινγκλι είχε «απαράμιλλη ικανότητα ως πιλότος», δήλωσε ο Νέλσον, σημειώνοντας ότι ήταν πιλότος της μονάδας διοίκησης του Apollo 16 και κυβερνήτης διαστημικού σκάφους στις αποστολές των διαστημικών λεωφορείων STS-4 και STS 51-C. «Η προσήλωση στην καινοτομία και η ανθεκτικότητα απέναντι στις αντιδράσεις έκαναν τον Τ.Κ. μια εξαιρετική προσωπικότητα για να ενσαρκώσει την αποστολή μας και τον θαυμασμό του έθνους μας». Η συνεισφορά του Μάτινγκλι «επέτρεψαν την πρόοδο της μάθησής μας πέρα από αυτή του διαστήματος», δήλωσε ακόμα ο Νέλσον. «Έβλεπε το απέραντο του σύμπαντος ως ένα ατελείωτο φόρουμ δυνατοτήτων. Ως ηγέτης στις εξερευνητικές αποστολές, ο ΤΚ θα μείνει στη μνήμη μας επειδή αψήφησε το άγνωστο για χάρη του μέλλοντος της χώρας μας», κατέληξε ο Νέλσον.
|
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|