Το ταξίδι στο χρόνο είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τόσο τους επιστήμονες, όσο και τον κόσμο, με ένα σημαντικό μέρος της pop culture να έχει ασχοληθεί σχετικά. Μέχρι στιγμής μπορεί να μην υπήρχε απάντηση, αλλά πλέον η Nasa έχει τη λύση στο αιώνιο ερώτημα, αν μπορεί κάποιος να πάει μπροστά ή πίσω στο χρόνο.Όπως σημειώνει το ladbible.com, η διαστημική υπηρεσία αναφέρει πως στην πραγματικότητα «όλοι ταξιδεύουμε στο χρόνο». Συγκεκριμένα, λέει πως «η επιστήμη» περιγράφει ότι το είδος του ταξιδιού στο χρόνο που βλέπουμε σε «ταινίες ή βιβλία επιστημονικής φαντασίας» θα μπορούσε να είναι πραγματικό. Οι επιστήμονες έχουν κάνει πειράματα για να δείξουν ότι όσο πιο γρήγορα ταξιδεύεις, τόσο πιο αργά βιώνεις το χρόνο. Αυτό αποδείχθηκε από ένα πείραμα που εξέτασε δύο ρολόγια: το ένα έμεινε στη Γη και το άλλο πέταξε με αεροπλάνο. Αφού το αεροπλάνο έκανε το γύρο του κόσμου, οι επιστήμονες συνέκριναν τα ρολόγια και διαπίστωσαν ότι αυτό που βρισκόταν στο αεροπλάνο που κινούνταν γρήγορα ήταν ελαφρώς πίσω από το ρολόι που βρισκόταν στο έδαφος, πράγμα που σημαίνει ότι ταξίδευε ελαφρώς πιο αργά στο χρόνο. Η NASA λοιπόν, κατέληξε στο συμπέρασμα: «Ναι, το ταξίδι στο χρόνο είναι πράγματι ένα πραγματικό πράγμα. Αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό που πιθανώς έχετε δει στις ταινίες». Έτσι, πράγματι πραγματοποιούνται «ταξίδια στο χρόνο», απλά όχι όπως στις ταινίες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Back to the Future».
Με ύψος που πλησιάζει τα 120 μέτρα, ο πύραυλος Super Heavy θα μπορεί να μεταφέρει σε τροχιά φορτία 100 τόνων.
Η SpaceX συνεχίζει πυρετωδώς τις δοκιμές του πυραύλου που θα εκτοξεύει το σκάφος Starship μέχρι τη Σελήνη και τον Άρη, με την πρώτη δοκιμαστική πτήση να αναμένεται πιθανώς τις επόμενες εβδομάδες. Την Τρίτη, η αεροδιαστημική εταιρεία του Έλον Μασκ πραγματοποίησε νέα στατική δοκιμή του «Booster 7», όπως ονομάζεται το δοκιμαστικό κατώτερο στάδιο του πυραύλου Super Heavy. Η εταιρεία ανέφερε αργότερα στο Twitter ότι στη δοκιμή των 13 δευτερολέπτων πυροδοτήθηκαν οι 11 από τους 33 κινητήρες Raptor 2 του κατώτερου σταδίου. To δε ανώτερο στάδιο του Super Heavy πυροδότησε και τους 6 κινητήρες του σε στατική δοκιμή που πραγματοποιήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου. Με ύψος που πλησιάζει τα 120 μέτρα, ο Super Heavy θα προσφέρει διπλάσια ώση σε σχέση με τους πυραύλους των αποστολών Apollo της NASA και θα μπορεί να μεταφέρει σε τροχιά φορτία 100 τόνων. Σχεδιάστηκε να μεταφέρει το σκάφος Starship, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί από τη NASA για την πρώτη αποστολή αστροναυτών στην επιφάνεια της Σελήνης από τη δεκαετία του 1970, αποστολή που δεν αναμένεται πριν από το 2025 το νωρίτερο. Στην πρώτη δοκιμαστική πτήση, το Starship θα ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τη Γη και θα πέσει στον Ειρηνικό έξω από τη Χαβάη, ενώ ο πύραυλος Super Heavy θα έχει απορριφθεί νωρίτερα στον Κόλπο του Μεξικού. Στην τελική τους μορφή, τόσο το σκάφος όσο και ο πύραυλος θα είναι πλήρως επαναχρησιμοποιήσιμα και θα επιστρέφουν είτε στην ξηρά είτε σε πλωτές πλατφόρμες. To 2023 η SpaceΧ ελπίζει να εκτοξεύσει το Starship στην «πρώτη ιδιωτική αποστολή γύρω από τη Σελήνη», την οποία θα μισθώσει ο ιάπωνας δισεκατομμυριούχος της μόδας Γιουσάκου Μεζάβα. Αργότερα ο Μασκ σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το Starship για τη δημιουργία μόνιμης αποικίας στον Άρη.
Το τροχιακό συγκρότημα Tiangong είναι ίσως η σημαντικότερη στιγμή στα σχεδόν 20 χρόνια επανδρωμένων κινεζικών αποστολών. Την ώρα που χιλιάδες Κινέζοι βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν κατά της ανυπόφορης πολιτικής «μηδενικής Covid», άλλοι πανηγύριζαν για τα επίσημα εγκαίνια του «Ουράνιου Παλατιού», του πρώτου διαστημικού σταθμού της Κίνας. Ο διαστημικός σταθμός Tiangong υποδέχτηκε την Τετάρτη τρεις αστροναύτες που θα αντικαταστήσουν τους τρεις προηγούμενους ενοίκους. Με αυτή την πρώτη αλλαγή φρουράς ξεκινά επίσημα η λειτουργία του τροχιακού εργαστηρίου. Η Κίνα γίνεται έτσι η μόνη χώρα του κόσμου που διαθέτει αυτή τη στιγμή δικό της διαστημικό σταθμό. Παίρνει έτσι εκδίκηση για την άρνηση της NASA να την δεχθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, λόγω αμερικανικού νόμου που απαγορεύει τη συνεργασία με την Κίνα. Το νέο πλήρωμα ταξίδεψε με το σκάφος Shenzhou-15 («Θεϊκό Σκάφος») που είχε εκτοξευτεί το βράδυ της Τρίτης από το διαστημικό κέντρο του Ζιουκουάν στην έρημο Γκόμπι, σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός, μετέδωσε η κρατική τηλεόραση. Χρειάστηκαν μόνο έξι ώρες για να φτάσουν στον προορισμό τους. Το Shenzhou-15 ήταν η τελευταία από τις 11 αποστολές που χρειάστηκαν για τη συναρμολόγηση του Tiangong από τον Απρίλιο του 2021. Επεισοδιακή εκτόξευση Η τελευταία υπομονάδα του σταθμού, το εργαστήριο Mengtian, ή «Ουράνιο Όνειρο, εκτοξεύτηκε τον Οκτώβριο και προκάλεσε και πάλι διεθνή αναστάτωση –μεταξύ άλλων και την Ελλάδα– καθώς το ανώτερο στάδιο του πυραύλου αφέθηκε να πέσει ανεξέλεγκτο στη Γη. Το προηγούμενο πλήρωμα του σταθμού, το οποίο έφτασε στις αρχές Ιουνίου, θα επιστρέψει στη Γη έπειτα από μια εβδομάδα, διάστημα στο οποίο θα εξεταστεί αν ο σταθμός μπορεί να φιλοξενεί έξι άτομα ταυτόχρονα. Η αποστολή του Shenzhou-15 έρχεται την ώρα που η κινεζική κυβέρνηση έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με ογκώδεις διαδηλώσεις για τους σκληρούς περιορισμούς της πανδημίας, καθώς και με επιβράδυνση της οικονομίας. Πολλοί όμως πανηγύρισαν με αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας. «Ζήτω η πατρίδα!» ήταν ένα από τα σχόλια στα κινεζικά κοινωνικά δίκτυα. Το «Ουράνιο Παλάτι» είναι ίσως η σημαντικότερη στιγμή στα σχεδόν 20 χρόνια επανδρωμένων κινεζικών αποστολών. Για τις επόμενες αποστολές, η Κίνα δέχεται αιτήσεις από υποψήφιους αστροναύτες με διδακτορικό σε θετικές επιστήμες, μετά τις πρώτες γενιές αστροναυτών που ήταν πρώην πιλότοι μαχητικών αεροπλάνων. (in.gr) Το νέο πλήρωμα του Tiangong: από αριστερά, Φέι Ζουνλόνγκ, Ντενκ Τσινμίνγκ και Τσανγκ Λου (Reuters) Δέκα ημέρες μετά την εκτόξευσή του από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα, το Orion της NASA έσπασε το ρεκόρ που ίσχυε εδώ και 50 και πλέον χρόνια για τη μεγαλύτερη απόσταση από τη Γη στην οποία έχει ταξιδέψει σκάφος σχεδιασμένο για ανθρώπους. Τρία ανδρείκελα είναι οι μόνοι επιβαίνοντες της αποστολής Artemis I, τελευταίας πρόβας για την επιστροφή των αμερικανών αστροναυτών στη Σελήνη. Την Παρασκευή το Orion τέθηκε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι και την επόμενη ημέρα, στις 14.42 ώρα Ελλάδας την Κυριακή, έσπασε το ρεκόρ απόστασης για «σκάφος σχεδιασμένο να μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα και να τους επιστρέφει με ασφάλεια στη Γη». Το ρεκόρ των 400.171 χιλιομέτρων είχε τεθεί το 1970 από την αποστολή Apollo 13, ανέφερε η NASA. Το Orion συνεχίζει τώρα να απομακρύνεται και θα πετύχει νέο ρεκόρ στις 23.13 ώρα Ελλάδας την Δευτέρα, όταν θα βρίσκεται σχεδόν 435.000 χιλιάδες χιλιόμετρα από τη Γη. Συγκριτικά, η μέση απόσταση της Γης από τη Σελήνη είναι 384.000 χιλιόμετρα. Αυτή είναι και η μέγιστη απόσταση στην οποία έχουν φτάσει άνθρωποι μέχρι σήμερα. Αριστερά, selfie του Orion καθώς πλησίαζε τη Σελήνη στα δεξιά. Στη μέση διακρίνεται η Γη (NASA TV) Το Orion έχει τεθεί σε τροχιά σε απόσταση 64-81 χιλιάδων χιλιομέτρων από τη σεληνιακή επιφάνεια. Η τροχιά είναι τόσο μεγάλη ώστε το σκάφος θα προλάβει να συμπληρώσει μόνο μισή περιφορά πριν πάρει το δρόμο της επιστροφής. Στη διάρκεια της πτήσης, η οποία δεν απαιτεί πολλά καύσιμα, η NASA θα ελέγξει τα συστήματα και τις επιδόσεις του σκάφους. Αν όλα προχωρήσουν σύμφωνα με το σχέδιο, το Orion θα πέσει με αλεξίπτωτο στον Ειρηνικό στις 11 Δεκεμβρίου. Η επόμενη αποστολή, Artemis II, θα είναι ουσιαστικά μια επανάληψη της ίδιας πτήσης αλλά με πλήρωμα. Η πρώτη αποστολή προσσελήνωσης δεν αναμένεται πριν από το 2025 και θα πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια της SpaceX, η οποία θα προσφέρει το σκάφος με το οποίο οι αστροναύτες θα μεταφερθούν από το Orion στην επιφάνεια του φεγγαριού. Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν σε απόσταση 310 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Κενταύρου, έναν γιγάντιο αέριο εξωπλανήτη γύρω από το άστρο HD 114082 που μοιάζει με τον Ήλιο.
Mία πανίσχυρη προσομοίωση ξαναγράφει την ιστορία τόσο της Γης όσο και του κοντινότερου γείτονά μας, δηλαδή της Σελήνης, για τον τρόπο με τον οποίο αμφότερες δημιουργήθηκαν.
Η Σελήνη μπορεί να σχηματίστηκε «αμέσως» μετά από μια γιγαντιαία σύγκρουση που την έθεσε σε τροχιά γύρω από τη Γη, σύμφωνα με μια νέα θεωρία για την προέλευσή της. Πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη Η θεωρία στηρίζεται σε λεπτομερείς προσομοιώσεις από ισχυρούς υπερυπολογιστές, οι οποίες πρότειναν ότι η Σελήνη θα είχε προκύψει αμέσως μετά τη σύγκρουση κάποιου αντικειμένου με τη Γη. Τυπικά, η Σελήνη θεωρείται ότι σχηματίστηκε μετά από μια σύγκρουση πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η Γη προσέκρουσε σε ένα αντικείμενο μεγέθους Άρη που ονομαζόταν Θεία. Όμως οι νέες προσομοιώσεις υποδηλώνουν ότι κάτι που δεν είχε προβλεφθεί προηγουμένως συνέβη μετά από αυτό. Προηγούμενες προσομοιώσεις έχουν οδηγήσει σε θεωρίες ότι η Σελήνη θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί σταδιακά, μέσα σε ένα δίσκο από συντρίμμια που βρισκόταν σε στενότερη τροχιά γύρω από τη Γη. Η νέα προσομοίωση αποτυπώνει μια διαφορετική θεωρία. Η καινούρια θεωρία προτείνει ότι αποσπάστηκε και σχηματίστηκε σχεδόν αμέσως. Η Σελήνη μπορεί να σχηματίστηκε αμέσως- μέσα σε ώρες- όταν υλικά από τη Γη και τη Θεία εκτοξεύτηκαν απευθείας σε τροχιά μετά τη σύγκρουση. Οι δύο θεωρίες θα μπορούσαν να δοκιμαστούν, διότι θα πρέπει να προτείνουν διαφορετικές εσωτερικές δομές για τη Σελήνη. Αυτό θα μπορούσε να μας βοηθήσει να μάθουμε περισσότερα για το σεληνιακό πέτρωμα αλλά και για τον δικό μας πλανήτη. Τι επιπλέον έδειξαν οι προσομοιώσεις Η επιπλέον λεπτομέρεια που παρέχεται από τις πιο ισχυρές προσομοιώσεις υπερυπολογιστών μέχρι σήμερα επέτρεψε στους ερευνητές να βρουν απροσδόκητες λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν ορισμένα από τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά της Σελήνης. Υποδηλώνει επίσης ότι οι προσομοιώσεις «χαμηλότερης ανάλυσης» που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν θα μπορούσαν να έχουν αφήσει τους επιστήμονες να κάνουν λάθος για την ιστορία του πλανήτη μας. «Αυτή η διαδρομή σχηματισμού θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξήγηση της ομοιότητας στην ισοτοπική σύνθεση μεταξύ των σεληνιακών πετρωμάτων που επέστρεψαν οι αστροναύτες του Apollo και του μανδύα της Γης. Μπορεί επίσης να υπάρχουν παρατηρήσιμες συνέπειες για το πάχος του σεληνιακού φλοιού, οι οποίες θα μας επέτρεπαν να προσδιορίσουμε περαιτέρω τον τύπο της σύγκρουσης που έλαβε χώρα», δήλωσε ο Vincent Eke από το Πανεπιστήμιο Durham και ένας από τους συγγραφείς της έρευνας. «Όσα περισσότερα μαθαίνουμε για το πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη, τόσο περισσότερα ανακαλύπτουμε για την εξέλιξη της Γης. Η ιστορία τους είναι αλληλένδετη και θα μπορούσε να επαναλαμβάνεται στην ιστορία άλλων πλανητών, που άλλαξαν από παρόμοιες ή πολύ διαφορετικές συγκρούσεις», συμπλήρωσε. «Αυτό ανοίγει ένα εντελώς νέο φάσμα πιθανών αφετηριών για την εξέλιξη της Σελήνης», επεσήμανε ο Jacob Kegerreis, ερευνητής στο κέντρο Ames της NASA στη Σίλικον Βάλεϊ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης για αυτά τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο The Astrophysical Journal Letters. Η εικόνα που μετέδωσε το νέο καμάρι της αστρονομίας απαθανατίζει το έμβρυο ενός άστρου που αναπτύσσεται μέσα σε ένα σύννεφο υδρογόνου. Χάρη στην υπέρυθρη όρασή του, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb κατάφερε να διαπεράσει πυκνά σύννεφα αερίου και σκόνης και να θαυμάσει το φωτεινό υπερθέαμα ενός άστρου που γεννιέται. Η εικόνα που μετέδωσε το νέο καμάρι της αστρονομίας απαθανατίζει ένα «πρωτο-άστρο» που αναπτύσσεται μέσα στο σκοτεινό σύννεφο L1527, σε απόσταση 357 ετών φωτός από τη Γη. Το πρωτο-άστρο, ηλικίας μόλις 100.000 ετών, είναι μια σφαίρα υδρογόνου με μάζα που αντιστοιχεί στο 20 με 40 τοις εκατό της μάζας του Ήλιου. Σε αυτό το στάδιο της εξέλιξής του δεν είναι ακόμα αρκετά πυκνό για να πυροδοτήσει θερμοπυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης και να λάμψει ως άστρο. Το φως που εκπέμπει οφείλεται στη θέρμανση του υδρογόνου που απορροφάται από το σύννεφο. Το ίδιο το πρωτο-άστρο βρίσκεται στον «λαιμό» της κλεψύδρας, είναι όμως κρυμμένο από έναν δίσκο αερίου και σκόνης που το περιβάλλει, έναν δίσκο πλατύ όσο το Ηλιακό Σύστημα, τον οποίο διακρίνουμε από το πλάι σαν σκοτεινή γραμμή ακριβώς στο κέντρο της εικόνας. Σε διάστημα μερικών εκατομμυρίων ετών, ένα μέρος του υλικού αυτού του δίσκου θα μπορούσε να σχηματίσει πλανήτες. Λόγω αυτού του δίσκου, ο οποίος απορροφά την ακτινοβολία, το φως του πρωτο-άστρου μπορεί να εξαπλωθεί ελεύθερα μόνο προς τα πάνω και προς τα κάτω, φωτίζοντας το διαστρικό σύννεφο. Το μπλε και το πορτοκαλί χρώμα στην εικόνα αντιστοιχούν σε διαφορετικά μήκη υπέρυθρου φωτός και οφείλονται σε συγκεντρώσεις σκόνης ανάμεσα στο Webb και το σύννεφο. Το μπλε αντιστοιχεί στις περιοχές όπου η σκόνη είναι λιγότερη. Κάτι τέτοιο θα έβλεπε κανείς αν κοίταζε τον νεογέννητο Ήλιο πριν ακόμα αρχίσει να λάμπει πριν από περίπου 4,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Η πρώτη εκτόξευση αναμένεται εντός του έτους από την Virgin Galactic, την αεροδιαστημική εταιρεία του μεγιστάνα Ρίτσαρντ Μπράνσον. Φιλοδοξώντας να γίνει η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή δύναμη στην επικερδή αγορά εκτόξευσης δορυφόρων, η Βρετανία παραχώρησε την Τετάρτη την πρώτη άδεια για κατασκευή διαστημικού κέντρου. Η πρώτη εκτόξευση αναμένεται εντός του έτους από την Virgin Galactic, την αεροδιαστημική εταιρεία του μεγιστάνα Ρίτσαρντ Μπράνσον. Η άδεια αφορά την κατασκευή του «Spacepot Cornwall» στο Νιούκουει της Κορνουάλης, αναφέρει το Reuters. Η Βρετανία θα γίνει έτσι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με δυνατότητα εκτόξευσης διαστημικών αποστολών από το έδαφός της. Η μεγάλη διαστημική βιομηχανία της Βρετανίας απασχολεί 47.000 εργαζομένους και είναι δεύτερη παγκοσμίως στην κατασκευή δορυφόρων μετά τις ΗΠΑ. O νέος πύραυλος της Virgin Galactic απελευθερώνεται σε μεγάλο ύψος από ένα τροποποιημένο Boeing 747 (Reuters) Η δυνατότητα εκτόξευσης φορτίων σε χαμηλή γήινη τροχιά θα ενισχύσει την οικονομία κατά 3.8 δισ. λίρες την επόμενη δεκαετία, εκτιμά η κυβέρνηση. Η παραχώρηση της πρώτης άδειας «είναι ένα ακόμα ορόσημο για να επιτρέψουμε στη χώρα να γίνει ηγέτης στις εκτοξεύσεις» δήλωσε ο Ρίτσαρντ Μοριάρτι, διευθύνων σύμβουλος της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (CAA). Εντός των επόμενων εβδομάδων η CAA αναμένεται να παραχωρήσει τις απαιτούμενες άδειες στην Virgin Galactic για την πρώτη εκτόξευση. Η εταιρεία ακολουθεί μια ασυνήθιστη προσέγγιση, καθώς ο πύραυλος που μεταφέρει το φορτίο απελευθερώνεται σε μεγάλο ύψος από ένα τροποποιημένο Boeing 747. Μετά την απελευθέρωσή του πυροδοτεί τον κινητήρα του για να ανέβει στο απαιτούμενο ύψος. Η CAA εξετάζει στο μεταξύ αιτήσεις αδειοδότησης για άλλα διαστημικά κέντρα και εταιρείες εκτόξευσης δορυφόρων. Η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης έχει ήδη ξεκινήσει για ένα δεύτερο υποψήφιο διαστημοδρόμιο, το SaxaVord Spaceport στα νησιά Σέτλαντ βόρεια της Σκωτίας. Τα άστρα που κάνουν το λάθος να πλησιάσουν υπερβολικά μια μαύρη τρύπα καταστρέφονται με τη διαδικασία της «σπαγγετοποίησης». Άστρο στο μέγεθος του Ήλιου που είχε την ατυχία να πλησιάσει μια μαύρη τρύπα διαλύθηκε και χάθηκε για πάντα μέσα στο κοσμικό τέρας σε ένα φαινόμενο που οι αστροφυσικοί αποκαλούν «σπαγγετοποίηση». Αυτός είναι ο επίσημος όρος για τα άστρα που παραμορφώνονται από το ακραίο βαρυτικό πεδίο μιας μαύρης τρύπας και χάνουν το σφαιρικό σχήμα τους. Μετατρέπονται τελικά σε έναν μακρύ χείμαρρο καυτού πλάσματος που τυλίγεται γύρω από τη μαύρη τρύπα όπως τα μακαρόνια σε ένα πιρούνι (εικόνα πάνω). Οι ίδιες οι μαύρες τρύπες είναι εξ ορισμού αόρατος, μπορούν όμως να γίνουν αντιληπτές από την ισχυρή ακτινοβολία που εκπέμπει το υλικό του καταδικασμένου άστρου καθώς κινείται σπειροειδώς γύρω από τον ορίζοντα των γεγονότων. Η ανακάλυψη της συγκεκριμένης μελανής οπής, η οποία βρίσκεται στον γαλαξία SDSS J152120.07+140410.5 σε απόσταση 850 ετών φωτός από τη Γη, προσθέτει ένα ακόμα κομμάτι σε ένα μεγάλο παζλ που προβληματίζει εδώ και δεκαετίες τους κοσμολόγους. Μικρομεσαίο αίνιγμα Οι μαύρες τρύπες χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες μεγέθους. Η πρώτη κατηγορία τις μαύρες τρύπες εξαιρετικά μεγάλης μάζας, έως και δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλίου, οι οποίες κρύβονται στα κέντρα των περισσότερων γαλαξιών και πιθανώς σχηματίζονται από τη συγχώνευση μεγαλύτερων μελανών οπών. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι μαύρες τρύπες μικρής μάζας, μερικές δεκάδες φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου, οι οποίες σχηματίζονται όταν γερασμένα μεγάλα άστρα εξαντλούν τα πυρηνικά καύσιμά τους και καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος. Η τρίτη, και πιο μυστηριώδης κατηγορία αφορά τις ενδιάμεσες μαύρες τρύπες με μάζα 100 έως 10.000 φορές τη μάζα του Ήλιου (IMBH), οι οποίες εντοπίζονται συχνότερα σε νάνους γαλαξίες. Μπορεί να σχηματίζονται από τη συγχώνευση μικρότερων μελανών οπών ή από άλλους μηχανισμούς. Το σημαντικό είναι ότι, σύμφωνα με την κρατούσα υπόθεση, οι γιγάντιες μαύρες τρύπες στα κέντρα των γαλαξιών σχηματίζονται από τη συγχώνευση τέτοιων «μικρομεσαίων» μελανών οπών. Κανείς όμως δεν το γνωρίζει με βεβαιότητα. Προκειμένου να επιβεβαιωθεί ή να διαψευστεί αυτή η θεωρία απαιτούνται ακριβείς παρατηρήσεις IMBH. Μέχρι σήμερα όμως οι αστρονόμοι έχουν συλλέξει μετρήσεις μόνο για 20 μικρομεσαίες μαύρες τρύπες σε σχετικά μικρή απόσταση από τη Γη. Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο Nature Astronomy, προσθέτει ακόμα μια IMBH στη λίστα. Η μαύρη τρύπα ανακαλύφθηκε όταν τηλεσκόπια που λειτουργούν στη Χαβάη κατέγραψαν τη λάμψη που εξέπεμψε το υλικό του άστρου καθώς κινούταν με ακραία ταχύτητα γύρω από τον ορίζοντα των γεγονότων. «Το γεγονός ότι μπορέσαμε να παρατηρήσουμε αυτή τη μαύρη τρύπα μεσαίου μεγέθους την ώρα που καταβρόχθιζε ένα άστρο μάς προσέφερε την ευκαιρία να καταγράψουμε κάτι που σε διαφορετική περίπτωση θα παρέμενε αόρατο» σχολίασε η Σαρλότ Άνγκους του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης. «Επιπλέον, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις ιδιότητες της λάμψης για να κατανοήσουμε καλύτερα την αινιγματική ομάδα των μελανών οπών μεσαίου μεγέθους». Περισσότερα στοιχεία για τις μικρομεσαίες μαύρες τρύπες αναμένονται μετά το 2037, οπότε θα εκτοξευτεί στο διάστημα ο ευρωπαϊκός ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων LISA, ο οποίος θα μπορεί να ανιχνεύει μακρινές μελανές οπές με μάζα από 10.000 ηλιακές μάζες και πάνω. (in.gr) Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε χθες Παρασκευή ότι συνεχίζει την προσπάθειά της για να προχωρήσει στην εκτόξευση της μη επανδρωμένης αποστολής Artemis 1 με προορισμό τη Σελήνη, την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου, αφού η επιθεώρηση του πυραύλου SLS αποκάλυψε μόνο μικρές φθορές λόγω του κυκλώνα Νικόλ που έπληξε τη Φλόριντα. «Τίποτα δεν εμποδίζει» την εκτόξευση στη συγκεκριμένη ημερομηνία, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Τζιμ Φρι, αξιωματούχος της NASA. Η εκτόξευση του πυραύλου SLS (Space Launch System), του ισχυρότερου που κατασκεύασε ποτέ η NASA, αναμένεται στη 01:04 (τοπική ώρα – 08:04 ώρα Ελλάδος). Η μη επανδρωμένη αποστολή Artemis 1 είναι δοκιμαστική και δεν έχει στόχο την προσελήνωση της κάψουλας Orion, που έχει σχεδιαστεί για τη μεταφορά αστροναυτών. Εάν τελικά η εκτόξευση πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, η αποστολή θα διαρκέσει περίπου 25 ημέρες και η κάψουλα θα επιστρέψει στη Γη στις 11 Δεκεμβρίου. Η NASA έχει δύο εναλλακτικές ημερομηνίες για την εκτόξευση: την 19η και την 25η Νοεμβρίου. «Επί του παρόντος είμαστε επικεντρωμένοι στην 16η Νοεμβρίου και αν υπάρξει κώλυμα (…) τότε θα εξετάσουμε την πιθανότητα για τις 19 Νοεμβρίου», δήλωσε ο Τζιμ Φρι. Ο πύραυλος SLS παρέμεινε στην εξέδρα εκτόξευσης στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι κατά την έλευση του κυκλώνα Νικόλ. Ωστόσο, οι άνεμοι που τον συνόδευαν δεν ξεπέρασαν τα όρια αντοχής του, σύμφωνα με τον αξιωματούχο της NASA. Σημείωσε ότι αν η NASA είχε ενημερωθεί για ενδεχόμενη απειλή από τον κυκλώνα, θα άφηνε τον πύραυλο στο κτίριο συναρμολόγησης για λόγους ασφαλείας. Άλλωστε, ο πύραυλος είχε επιστρέψει εκεί στα τέλη Σεπτεμβρίου για να προστατευθεί από τον κυκλώνα Ίαν και είχε επιστρέψει στην εξέδρα λίγες ημέρες πριν από την έλευση του κυκλώνα Νικόλ. Νωρίτερα, δύο απόπειρες εκτόξευσης ματαιώθηκαν την τελευταία στιγμή λόγω τεχνικών προβλημάτων. Η μη επανδρωμένη αποστολή σηματοδοτεί την έναρξη του εμβληματικού προγράμματος Artemis, που φιλοδοξεί να στείλει την πρώτη γυναίκα στη Σελήνη, το νωρίτερο το 2025. Στα σχέδια της NASA είναι η διατήρηση μόνιμης παρουσίας αστροναυτών στη Σέληνη, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής ενός διαστημικού σταθμού σε τροχιά γύρω από τον δορυφόρο της Γης. Για την αμερικανική διαστημική υπηρεσία, θα είναι το εφαλτήριο για την πρώτη αποστολή στον πλανήτη Άρη. Δύτες βρήκαν στον Ατλαντικό τμήμα του κατεστραμμένου διαστημικού λεωφορείου Challenger της NASA11/11/2022
Δύτες που γύριζαν ντοκιμαντέρ για την πτώση ενός πολεμικού αεροσκάφους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στα ανοιχτά της πολιτείας Φλόριντα των ΗΠΑ, βρήκαν τυχαία στον βυθό ένα τμήμα του αμερικανικού διαστημικού λεωφορείου Challenger που είχε εκραγεί και γίνει κομμάτια λίγο μετά την εκτόξευση του το 1986, όπως ανακοίνωσε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Οι δύτες εξερευνούσαν τον βυθό στο πλαίσιο ενός ντοκιμαντέρ του History Channel με τίτλο «Το Τρίγωνο των Βερμούδων: Στα καταραμένα νερά», σχετικά με τη μυστηριώδη εξαφάνιση αεροπλάνων και πλοίων στην περιοχή αυτή (θα κάνει πρεμιέρα στις 22 Νοεμβρίου). Κι ενώ έψαχναν για ένα αμερικανικό αεροπλάνο διάσωσης που είχε εξαφανιστεί στις 5/12/1945, έπεσαν πάνω σε ένα πολύ πιο σύγχρονο εύρημα, με διαστάσεις περίπου 4,5 επί 4,5 μέτρα, το οποίο έφερε τα χαρακτηριστικά διακριτικά της NASA. Είναι η πρώτη φορά εδώ και 25 χρόνια που έχει έρθει στο φως ένα τμήμα του διαστημικού λεωφορείου που είχε καταστραφεί, οδηγώντας στον θάνατο επτά αστροναύτες και σοκάροντας τότε την αμερικανική και τη διεθνή κοινή γνώμη. Ο επικεφαλής της NASA Μπιλ Νέλσον δήλωσε, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς και το Space.com, ότι εξετάζεται κατά πόσο θα επιχειρηθεί η ανάσυρση του ευρήματος, ώστε να τιμηθεί η μνήμη των αδικοχαμένων αστροναυτών. Το Challenger είχε τυλιχτεί ξαφνικά στις φλόγες κατά τη φάση ανόδου του, μόλις 73 δευτερόλεπτα μετά την 25η εκτόξευση του από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στις 28/1/1986. Οι μετέπειτα έρευνες απέδωσαν την καταστροφή σε φθορά υλικού σε συνδυασμό με τις πολύ κρύες συνθήκες του περιβάλλοντος. Το θανατηφόρο περιστατικό παραμένει μια από τις χειρότερες καταστροφικές στην ιστορία του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος. Οι ΗΠΑ είχαν τότε, ψάχνοντας επί επτά μήνες, βρει στον βυθό 167 κομμάτια του διαστημικού λεωφορείου, συνολικού βάρους 118 τόνων, σχεδόν του μισού Challenger. Το νέο συντρίμμι που βρέθηκε, είναι ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν ποτέ βρεθεί. Όλα τα κομμάτια του Challenger παραμένουν ιδιοκτησία της αμερικανικής κυβέρνησης. Μια ολική σεληνιακή έκλειψη θα λάβει χώρα την Τρίτη 8 Νοεμβρίου, όμως θα φτάσει στο μέγιστο σημείο της το μεσημέρι ώρα Κύπρου, οπότε δεν θα είναι ορατή από τη χώρα μας. Θα είναι η τελευταία ολική έκλειψη του φεγγαριού έως τον Μάρτιο του 2025, σύμφωνα με το Sky & Telescope.
Ο εναέριος χώρος πάνω από τα αεροδρόμια της Βαρκελώνης, της Ταραγόνας, του Ρέους και της Ίμπιζα έκλεισε προσωρινά σήμερα.
Σε κατάσταση συναγερμού βρίσκεται η Ισπανία σήμερα, Παρασκευή (4/11), καθώς έκλεισε τον εναέριο χώρο πάνω από πολλά αεροδρόμια της χώρας, λόγω του κινδύνου από την πτώση ενός τεράστιου τμήματος κινεζικού πυραύλου στη Γη. Ο τρόπος που ο κινεζικός πύραυλος θα πέσει είναι μη ελεγχόμενος. Η πτώση θα γίνει σήμερα ή το Σάββατο και κανένας ακόμη δεν ξέρει πού ακριβώς αυτό θα συμβεί. Η Ισπανία έκλεισε τον εναέριο χώρο Σύμφωνα με ξένα δημοσιεύματα, ο εναέριος χώρος πάνω από τα αεροδρόμια της Βαρκελώνης, της Ταραγόνας, του Ρέους και της Ίμπιζα έκλεισε προσωρινά σήμερα. «Λόγω του κινδύνου που συνδέεται με το πέρασμα του διαστημικού αντικειμένου CZ-5B μέσα από τον εθνικό εναέριο χώρο της Ισπανίας, οι πτήσεις έχουν απαγορευτεί εντελώς από τις 09:38 a.m. μέχρι τις 10:18 a.m. στην Καταλονία και άλλες περιοχές», αναφέρθηκε από τις αρχές μέσω Twitter, σύμφωνα με το Reuters. Η επικαιροποιημένη τροχιά των συντριμμιών δείχνει ότι ο πύραυλος θα πετάξει πάνω από ορισμένα μέρη της Ευρώπης. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η Διαστημική Υπηρεσία των Φιλιππίνων εξέδωσε προειδοποίηση προς το κοινό ότι η ζώνη πτώσης αναμένεται να βρίσκεται κοντά στα νησιά της. Το διαστημικό σκουπίδι Πρόκειται για ένα τμήμα πυραύλου Long March 5B, ένα μεγάλο διαστημικό κινεζικό «σκουπίδι» βάρους 23 τόνων και ύψους 10όροφου κτιρίου, που γυρνάει γύρω από τη Γη και αναμένεται να πέσει με μη ελεγχόμενο τρόπο. Ο πύραυλος είναι αυτός που έθεσε σε τροχιά το τρίτο και τελευταίο τμήμα του νέου κινεζικού διαστημικού σταθμού «Τιανγκόνγκ» στις 31 Οκτωβρίου. Όπως είχε συμβεί και με τις προηγούμενες εκτοξεύσεις του ίδιου πυραύλου βαρέος φορτίου, η διαστημική υπηρεσία της Κίνας δεν πραγματοποίησε ελεγχόμενη πτώση του τμήματος που απέμεινε από τον πύραυλο, αφότου αποδέσμευσε το φορτίο του. Δεν είναι η πρώτη φορά Δεν είναι η πρώτη φορά που κομμάτια κινεζικού πυραύλου πραγματοποιούν ανεξέλεγκτη επανείσοδο στη Γη. Τον Ιούλιο φέτος ένα τμήμα πυραύλου Long March 5B βάρους 5,5 έως 10 τόνων είχε συντριβεί στον Ινδικό Ωκεανό, τον Απρίλιο του 2021 είχε συμβεί κάτι παρόμοιο στον ίδιο ωκεανό, ενώ το 2020 τμήματα του πυραύλου είχαν πέσει κάπου στην δυτική Αφρική. Αν και δεν έχουν αναφερθεί καταστροφές ή θάνατοι μέχρι στιγμής από τέτοια περιστατικά, αυξάνονται σταδιακά οι φωνές όσων ζητούν να καθιερωθούν διεθνείς κανονισμοί ή και νόμοι για την αποτροπή τέτοιων συμβάντων, που προέρχονται και από άλλες χώρες με διαστημικό πρόγραμμα, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το Space.com. (in.gr)
|
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|