Πύραυλος της σοβιετικής εποχής πέρασε ξυστά από παλιό στρατιωτικό δορυφόρο.

Ένας παλιός πύραυλος και ένας ανενεργός στρατιωτικός δορυφόρος που παραμένουν σε τροχιά από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης παραλίγο να συγκρουστούν και να δημιουργήσουν ένα επικίνδυνο σύννεφο από χιλιάδες συντρίμμια.

Σύμφωνα με τη LeoLabs, εταιρεία που παρακολουθεί διαστημικά σκουπίδια με διάμετρο άνω των 10 εκατοστών, το ανησυχητικό περιστατικό συνέβη την Παρασκευή καθώς τα αντικείμενα κινούνταν με ταχύτητα σε ύψος 984 χιλιομέτρων.

Τα διαστημικά σκουπίδια μπορεί να πλησίασαν σε απόσταση μόλις 6 μέτρων, εκτιμά η εταιρεία, η οποία διαχειρίζεται δύο ισχυρά ραντάρ στην Αμερική και ένα στη Νέα Ζηλανδία.

Ο σοβιετικός στρατιωτικός δορυφόρος Cosmos 2361, σε τροχιά από το 1998, παραλίγο να χτυπήσει το δεύτερο στάδιο σοβιετικού πυραύλου SL-8 που εκτοξεύτηκε το 1986.

Τα δύο αντικείμενα κινούνται σε μια «κακόφημη γειτονιά» που εκτείνεται σε ύψος από τα 950 μέχρι τα 1.050 χιλιόμετρα. Λόγω του μεγάλου αριθμού ανενεργών δορυφόρων που κινούνται σε αυτές τις τροχιές ο κίνδυνος συγκρούσεων είναι σημαντικός, εκτιμά η LeoLabs.

Στην επικίνδυνη ζώνη βρίσκονται σήμερα 160 τμήματα πυραύλων SL-8 και τα ισάριθμα φορτία που μετέφεραν σε τροχιά.
Σύμφωνα με την εταιρεία, περίπου 1.400 περιστατικά επικίνδυνης προσέγγισης καταγράφηκαν το διάστημα Ιούνιος – Σεπτέμβριος 2022.

Ενδεχόμενη σύγκρουση ανάμεσα σε σχετικά μεγάλα αντικείμενα, όπως στο περιστατικό της Παρασκευής, θα οδηγούσε στο «χειρότερο δυνατό σενάριο», στο οποίο θραύσματα της πρόσκρουσης θα χτυπούσαν άλλους δορυφόρους και θα πυροδοτούσαν ένα ντόμινο καταστροφής γνωστό ως «Σύνδρομο Κέσλερ».

Οι παραλίγο συγκρούσεις είναι όλο και συχνότερο φαινόμενο. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός έχει επανειλημμένα διορθώσει την τροχιά του για να αποφύγει διαστημικά σκουπίδια, ενώ η SpaceX χρειάστηκε να πραγματοποιήσει 26.000 ελιγμούς αποφυγής για τους δορυφόρους Starlink την περασμένη διετία.
(in.gr)

Viral έγινε μία δορυφορική φωτογραφία από τον Άρη, που δείχνει κάτι που θυμίζει πρόσωπο αρκούδας στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη.  Τη φωτογραφία έδωσαν στη δημοσιότητα ερευνητές της NASA.
Μάλιστα, η εικόνα ελήφθη από απόσταση 251 χλμ. από την επιφάνεια του Άρη στις 12 Δεκεμβρίου του 2022 από την κάμερα HiRISE ( High-Resolution Imaging Science Experiment) του δορυφόρου Mars Reconnaissance Orbiter της αμερικανικής υπηρεσίας διαστήματος. «Αυτά τα χαρακτηριστικά θυμίζουν λίγο πρόσωπο αρκούδας; Τι είναι στην πραγματικότητα;», ρώτησε ο λογαριασμός HiRISE στο Twitter.

Πώς εξηγείται το φαινόμενο αυτό;
Πιθανόν να πρόκειται απλώς για ένα σπασμένο λοφίσκο που βρίσκεται στο κέντρο ενός αρχαίου κρατήρα, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Πανεπιστημίου. «Υπάρχει ένας λόφος σε σχήμα V (η μύτη), δύο κρατήρες (τα μάτια) και ένα κυκλικό μοτίβο (το κεφάλι)», ενώ προστίθεται πως «το μοτίβο του κυκλικού σπασίματος μπορεί να οφείλεται στην καθίζηση πάνω από έναν θαμμένο κρατήρα», τονίζεται στην ανακοίνωση.
Όσοι βλέπουν την εικόνα, μπορεί διακρίνουν το πρόσωπο μιας αρκούδας να αναδύεται από σκονισμένους βράχους και ρωγμές, εξαιτίας ενός φαινομένου που ονομάζεται «παρειδωλία», μια ψυχολογική τάση που κάνει τους ανθρώπους να προσπαθούν να κατανοήσουν και να αποδόσουν νόημα σε τυχαίες εικόνες ή ήχους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η τάση των ανθρώπων να κοιτούν τα σύννεφα και να προσπαθούν να καταλάβουν με τι μπορεί να μοιάζει ο κάθε σχηματισμός. Πόσοι και πόσες δεν έχουμε βρεθεί ξαπλωμένοι σε μία παραλία κοιτάζοντας τον ουρανό και βλέποντας σκυλάκια και άγριες αρκούδες.
Οι επιστήμονες σημειώνουν πως το διάστημα αποτελεί προνομιακό χώρο να αναπτυχθεί το φαινόμενο της «παρειδωλίας». Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ένα νεφέλωμα (που αποτελεί τυχαία εκροή αερίων και σκόνης) που μοιάζει με το τέρας Γκοτζίλα να συντρίβει μία πόλη ή εκείνον τον σχηματισμό βράχου του Άρη, που η NASA για μια στιγμή μπέρδεψε με το συναρπαστικό Muppet Beaker.

Νάνοι αστέρες περιφέρονται ο ένας γύρω από τον άλλο με περίοδο μόλις 20,5 ωρών.

Δύο μικροσκοπικά, χλωμά άστρα που μόλις ανακαλύφθηκαν στoν αστερισμό του Ταύρου βρίσκονται τόσο κοντά το ένα στο άλλο ώστε φαίνονται σαν ένα.

Νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι οι δύο νάνοι αστέρες περιφέρονται ο ένας γύρω από τον άλλο σε τόσο μικρή απόσταση ώστε ολοκληρώνουν μια πλήρη περιφορά σε λιγότερο από μία γήινη μέρα.

Για την ακρίβεια, το «έτος» σε αυτό το δυαδικό σύστημα διαρκεί μόνο 20,5 ώρες, αναφέρουν αστρονόμοι στις ΗΠΑ.
​
Και τα δύο άστρα είναι νάνοι αστέρες με τόσο χαμηλή θερμοκρασία ώστε εκπέμπουν μόνο υπέρυθρο φως και θα ήταν εντελώς αόρατοι στο ανθρώπινο μάτι.

Κι όμως, αυτά τα μικρά άστρα είναι από τα πιο πολυπληθή στο Σύμπαν.

Το δυαδικό σύστημα που περιέγραψαν οι ερευνητές σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αστρονομίας στο Σιάτλ είναι μόλις το τέταρτο δυαδικό σύστημα ψυχρών νάνων με μικρή τροχιακή περίοδο.

Σε αντίθεση με τα πρώτα τρία ζευγάρια, που είχαν ηλικία μόλις μερικών εκατομμυρίων ετών, το νέο σύστημα, με την ονομασία LP 413-53AB, εκτιμάται ότι έχει ηλικία δισεκατομμυρίων ετών, συγκρίσιμη με την ηλικία του ήλιου.

«Είναι συναρπαστικό να ανακαλύπτεις ένα τόσο ακραίο σύστημα» σχολιάζει ο δρ. Τσο-Τσουν Χσου, επικεφαλής της μελέτης, σε ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Northwestern στις ΗΠΑ.

«Γνωρίζαμε ότι επί της αρχής αυτά τα συστήματα έπρεπε να υπάρχουν, μέχρι σήμερα όμως δεν είχε αναγνωριστεί κανένα τέτοιο σύστημα» επισημαίνει.

Η μελέτη της ομάδας του έχει αναρτηθεί ως προδημοσίευση στο arXiv.

Μοντέλα και παρατηρήσεις

Το ασυνήθιστο δυαδικό σύστημα εντοπίστηκε αρχικά με ανάλυση σε δεδομένα αρχείου. Το φάσμα της ακτινοβολίας που εκπέμπουν βρέθηκε να αλλάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ένδειξη ότι επρόκειτο για δύο άστρα σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, και όχι για μεμονωμένο αστέρα.

Οι υποψίες επιβεβαιώθηκαν με παρατηρήσεις των μεγάλων τηλεσκοπίων στο Παρατηρητήριο «Κεκ» ση Χαβάη.

«Όταν πραγματοποιούσαμε αυτές τις μετρήσεις βλέπαμε τα πράγματα να αλλάζουν σε διάστημα δύο λεπτών» λέει ο Άνταμ Μπούργκασερ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

«Τα περισσότερα δυαδικά συστήματα που μελετάμε έχουν τροχιακή περίοδο που διαρκεί χρόνια. […] Σε αυτό το σύστημα, βλέπαμε τις φασματικές γραμμές να απομακρύνονται σε πραγματικό χρόνο. Είναι συναρπαστικό να βλέπεις να συμβαίνει κάτι στο Σύμπαν σε ανθρώπινη χρονική κλίμακα.

Οι παρατηρήσεις επιβεβαίωσαν τις εκτιμήσεις μαθηματικού μοντέλου και έδειξαν ότι η απόσταση μεταξύ των δύο νάνων είναι περίπου 100 φορές μικρότερη από την απόσταση Γης-Ήλιου, μόλις 1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Το νούμερο αυτό είναι μικρότερο ακόμα και από την απόσταση ανάμεσα στον Δία και την Καλλιστώ, ένα από τα μεγάλα φεγγάρια του.

Παραμένει ωστόσο ασαφές αν τα δύο άστρα απείχαν ανέκαθεν τόσο λίγο, ή αν πλησίασαν το ένα το άλλο πολύ μετά τον σχηματισμό τους.

Οι ερευνητές θα συνεχίσουν τώρα την αναζήτηση και για άλλα ζευγάρια ψυχρών νάνων αστέρων.
​
Πολλά τέτοια άστρα εκτιμάται ότι διαθέτουν βραχώδεις πλανήτες στο μέγεθος της Γης. Αυτό όμως αποκλείεται στην περίπτωση του LP 413-53AB λόγω της μικρής απόστασης μεταξύ των νάνων.

(photo) Σύγκριση μεγέθους ανάμεσα στον Ήλιο και έναν ψυχρό νάνο αστέρα (ESO)

Το περίεργο φαινόμενο καταγράφηκε από κάμερα στην κορυφή του όρος Μάουνα Κέα.

Το θέαμα ενός πυραύλου της SpaceX ψηλά στον ουρανό έκανε και πάλι κάποιους να ξύνουν το κεφάλι τους στο έδαφος.

Μια απόκοσμη γαλάζια σπείρα που εμφανίστηκε στον νυχτερινό ουρανό πάνω από τη Χαβάη την περασμένη Τετάρτη προήλθε πιθανότατα από πύραυλο της αμερικανικής εταιρείας.
​
Το φαινόμενο καταγράφηκε από κάμερα που λειτουργεί δίπλα στο ιαπωνικό τηλεσκόπιο Subaru στην κορυφή του όρους Μάουνα Κέα στη Χαβάη.

Ο πύραυλος Falcon 9 εκτοξεύτηκε το πρωί της 16ης Ιανουαρίου από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στην Φλόριντα για να θέσει σε τροχιά δορυφόρο GPS του αμερικανικού στρατού.

Τα καυσαέρια του ίδιου πυραύλου φωτογραφήθηκαν μάλιστα και από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

«Η σπείρα δείχνει να συνδέεται με την εκτόξευση νέου δορυφόρου από την εταιρεία SpaceX» έγραψαν στο Twitter αξιωματούχοι του ιαπωνικού τηλεσκοπίου.

Η θέση της σπείρας ταιριάζει με τη θέση στην οποία πρέπει να βρισκόταν εκείνη την ώρα το ανώτερο στάδιο του πυραύλου, ανέφερε ο Σκοτ Τίλεϊ, ερασιτέχνης αστρονόμος που παρακολουθεί δορυφόρους.

Ένας παρόμοιος γαλάζιος σχηματισμός είχε προκαλέσει έκπληξη στη Νέα Ζηλανδία λίγα λεπτά μετά την εκτόξευση ενός Falcon 9 τον περασμένο Ιούλιο.

Σε εκείνη την περίπτωση, η σπείρα αποδόθηκε στην απόρριψη του πλεονάσματος καυσίμων. Το σύννεφο των σταγονιδίων έγινε ορατό επειδή φωτιζόταν από τον ‘Ηλιο, ο οποίος ήταν κρυμμένος κάτω από τον ορίζοντα για τους παρατηρητές στο έδαφος.

«Το ανώτατο στάδιο του πυραύλου πιθανότατα περιστρέφεται γύρω από τον μακρύτερο άξονά του για να σταθεροποιήσει τον προσανατολισμό της πτήσης, εξ ου και η σπείρα» είχε αναφέρει το Spaceweather.com στην περίπτωση της Νέας Ζηλανδίας.

«Παρόμοιες σπείρες είχαν εμφανιστεί και σε προηγούμενες εκτοξεύσεις του Falcon 9».

Όπως αναφέρει το Space.com, τις πρώτες 19 ημέρες του 2023 η SpaceX πρόλαβε να εκτοξεύσει πέντε αποστολές.
​
Το 2022 διπλασίασε τις επιδόσεις της προηγούμενης χρονιάς και πραγματοποίησε 61 επιτυχείς εκτοξεύσεις.

Με ωστική ισχύ που ξεπερνά τους 5 εκατομμύρια τόνους, ο πύραυλος Falcon Heavy ήταν μέχρι πρόσφατα ο ισχυρότερες του κόσμου.

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) έτυχε να βρίσκεται στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή.


Το πλήρωμα του πολυεθνικού τροχιακού συγκροτήματος απαθανάτισε τη στήλη καυσαερίων που άφησε πίσω του πύραυλος της SpaceX.

Ο πύραυλος «βαρέων βαρώn» Falcon Heave εκτοξεύτηκε στις 15 Ιανουαρίου από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα για να θέσει σε τροχιά πέντε δορυφόρους της αμερικανικής Διοίκησης Διαστήματος.

«Εξωτερική κάμερα υψηλής ανάλυσης στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατέγραψε τη στήλη του πυραύλου Falcon Heavy μετά την άνοδό του σε γήινη τροχιά» ανέφερε η NASA.

Εκείνη την ώρα ο σταθμός βρισκόταν 442 χιλιόμετρα πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό και έβλεπε τον ήλιο να χάνεται στον ορίζοντα.

Οι τελευταίες ηλιαχτίδες διακρίνονται ως κοκκινωπό στρώμα ακριβώς πάνω από τη Γη, κάτω από το παχύτερο γαλάζιο στρώμα της ανώτερης ατμόσφαιρας.

Άνεμοι μεγάλου ύψους έχουν παραμορφώσει τη στήλη καυσαερίων σε καμπύλες γραμμές.

Η εκτόξευση της 15ης Ιανουαρίου ήταν η πέμπτη αποστολή του Falcon Heavy, ο οποίος αποτελείται από τρεις ενωμένους πυραύλους Falcon 9.

Με ωστική ισχύ που ξεπερνά τους 5 εκατομμύρια τόνους, ο Falcon Heavy ήταν μέχρι πρόσφατα ο ισχυρότερες πύραυλος του κόσμου. Έχασε τα πρωτεία από τον πύραυλο SLS της NASA που εκτοξεύτηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο στην πρώτη αποστολή του προγράμματος Artemis με προορισμό τη Σελήνη.
​
Ο SLS θα χάσει με τη σειρά του την πρώτη θέση όταν η SpaceX εκτοξεύσει φέτος το Starship, έναν γιγάντιο πύραυλο που σχεδιάστηκε για αποστολές πληρωμάτων στη Σελήνη και τελικά στον Άρη.

Την Εθνική Στρατηγική Διαστήματος για τα έτη 2022-2027 ενέκρινε το Υπουργικό Συμβούλιο, σε συνεδρία του ημερ. 20 Δεκεμβρίου 2022, μετά από πρόταση του Υφυπουργείου Έρευνας, Καινοτομίας και Ψηφιακής Πολιτικής. Πρόκειται για εξέλιξη καταλυτικής σημασίας για την περαιτέρω ανάπτυξη και αξιοποίηση της διαστημικής τεχνολογίας αιχμής στη χώρα μας, η οποία και θεωρείται δομικό στοιχείο βιωσιμότητας, ανθεκτικότητας, καινοτομίας και ευημερίας.
Το διάστημα αποτελεί ένα από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους τεχνολογικούς τομείς, πηγή πολύτιμης γνώσης με εφαρμογές και υπηρεσίες, όπως, μεταξύ άλλων, οι δορυφορικές επικοινωνίες, η γεωσκόπηση και τα συστήματα πλοήγησης, με ποικίλα κοινωνικοοικονομικά οφέλη και άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Συμβάλλει στην επιτάχυνση της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης, στην τόνωση της ανάπτυξης και των επενδύσεων και στη δημιουργία θέσεων εργασίας, διευρύνει τα όρια της επιστήμης και της έρευνας, ενώ διαδραματίζει καίριο ρόλο στην αντιμετώπιση παγκόσμιων προκλήσεων όπως η κλιματική αλλαγή. Παράλληλα, υποστηρίζει νέες δυνατότητες σε τομείς όπως η ασφάλεια και η άμυνα, η βιομηχανία και η ψηφιακή τεχνολογία, καθώς και η παρακολούθηση και αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών. Επιπρόσθετα, ο συνδυασμός διαστημικών δεδομένων και ψηφιακών τεχνολογιών διανοίγει νέες επιχειρηματικές δυνατότητες σε τομείς όπως η γεωργία, οι μεταφορές και οι ενεργειακές υποδομές, διευρύνει το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας ενώ αναβαθμίζει παράλληλα και τα προϊόντα παραδοσιακά ισχυρών κλάδων της οικονομίας.
Η νέα Εθνική Στρατηγική προβαίνει σε ανάλυση της υφιστάμενης κατάστασης στη χώρα σε θέματα Τεχνολογιών Διαστήματος, σε σχέση και με το διεθνές περιβάλλον, ενώ αναδεικνύει τις τεράστιες προοπτικές που αναδύονται για την οικονομία και την κοινωνία του τόπου καθώς και για την καθιέρωση της χώρας ως περιφερειακού ψηφιακού κόμβου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Εστιάζει σε στοχευμένες δράσεις για αξιοποίηση των τεχνολογιών διαστήματος σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικο-οικονομικής ζωής, ενώ δίδει ιδιαίτερη έμφαση στην αξιοποίηση των οφελών και ευκαιριών που προκύπτουν από τη συνεχή ενίσχυση της συνεργασίας της Κύπρου με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ΕΟΔ), κομβικό σημείο της οποίας αναμένεται να είναι η μετάβαση της χώρας μας σε καθεστώς Associate Member.
Σύμφωνα με τον Υφυπουργό κ. Κυριάκο Κόκκινο, η Κύπρος έχει ήδη πετύχει σημαντικά βήματα τόσο στις δορυφορικές επικοινωνίες, όπου ήδη λειτουργεί επίγειους σταθμούς και έχει χορηγήσει οκτώ άδειες για εκτόξευση τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων σε τροχιά με χρήση κυπριακών πόρων, όσο και στην πλοήγηση, όπου είναι μία από τις τρεις χώρες πανευρωπαϊκά που λειτουργούν υποδομή σταθμού λήψης ικανού να ανιχνεύει και να εντοπίζει φάρους έκτακτης ανάγκης. Αξίζει να σημειωθεί πως στη χώρα μας λειτουργεί εξειδικευμένο Κέντρο Αριστείας Παρατήρησης Γης, το οποίο και επικεντρώνεται στη διεξαγωγή βασικών και εφαρμοσμένων ερευνών και στη διευκόλυνση της καινοτομίας στους τομείς της τηλεπισκόπησης και της διαστημικής παρακολούθησης του περιβάλλοντος. «Η Κύπρος», δήλωσε ο κ. Υφυπουργός, «μπορεί και πρέπει να είναι μέρος της διαστημικής ανάπτυξης», εκμεταλλευόμενη τις μοναδικές τις δυνατότητες και αξιοποιώντας τη γεωστρατηγική της θέση, για να οικοδομήσει ένα ισχυρό διαστημικό οικοσύστημα, κλειδί για την ψηφιακή Κύπρο του αύριο.

Στο κέντρο μιας κοσμικής «φυσαλίδας» έκτασης χιλίων ετών φωτός βρίσκεται ο πλανήτης μας αποκαλύπτει ερευνητικό πρόγραμμα του Κέντρου  Αστρονομίας Smithsonian των ΗΠΑ και ίσως σε αυτή την «φυσαλίδα» οφείλει την εξελικτική διαδικασία του το ανθρώπινο είδος!
Οι οποίοι μάλιστα κατάφεραν να την αποτυπώσουν τρισδιάστατα αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα ότι μια σχετικά «κοντινή» σε εμάς περιοχή του γαλαξία μας υπήρχε πριν από περίπου 14 εκατ. έτη ένα σμήνος περίπου 15 άστρων, το οποίο καταστράφηκε σε ένα μπαράζ εκρήξεων σουπερνόβα οι οποίες δημιούργησαν μια κοσμική δομή, μια φυσαλίδα έκτασης χιλίων ετών φωτός, μέσα στην οποία «μεγαλώνει» η Γη!
Πρόκειται για μια εντυπωσιακή αποκάλυψη αφού είναι η πρώτη φορά που προσδιορίζεται η χρονοτοπική ύπαρξη της Γης!
Το ηλιακό μας σύστημα εισήλθε σε αυτή σχετικά «πρόσφατα» πριν από περίπου πέντε εκατ. έτη.
Αν σκεφθούμε ότι η πτώση του μετεωρίτη που θεωρείται ως αιτία της εξαφάνισης του 90% της ζωής στον πλανήτη, μεταξύ των οποίων και των δεινοσαύρων συνέβη, περίπου πριν από 65 εκατ. έτη, καταλαβαίνουμε ότι η είσοδος στην «φυσαλίδα» συνέπεσε με την εμφάνιση ακόμα και του ανθρώπου!
Οι ειδικοί αναφέρουν ότι «υπάρχουν και άλλες τέτοιου είδους κοσμικές φυσαλίδες στο Σύμπαν αλλά η θέση που έχει το ηλιακό μας σύστημα μέσα σε αυτό, δηλαδή ακριβώς στο κέντρο του είναι εξαιρετικά σπάνια» και ίσως σε αυτό οφείλει μέσω μιας κοσμικής διαδικασίας η εμφάνιση του ανθρώπου σε αυτή!

Όπως λένε η θέση αυτή που βρισκόμαστε μας επιτρέπει να κοιτάζουμε τον ουράνιο θόλο και να εντοπίζουμε συνεχώς τη γέννηση νέων άστρων.

«Μαγευτικά» πλάνα φέρνει στην δημοσιότητα μέσω σόσιαλ η Space X από την απογείωση και την προσγείωση του Falcon 9.
Το διαστημικό αεροσκάφος έκανε άλλη μία σύντομη πτήση στο διάστημα μαζί με έναν μικρό δορυφόρο, μόνο που αυτή τη φορά φέρνει στη δημοσιότητα πλάνα που κόβουν την ανάσα.
Μία κάμερα από την κορυφή του σκάφους, καταγράφει την θέα… από κάτω, από την στιγμή που απογειώνεται μέχρι την στιγμή που βγαίνει εκτός ατμόσφαιρας και βρίσκεται στο διάστημα, όπως και πλάνα κατά την προσγείωσή του.
Δείτε το βίντεο:

Το ταξίδι στο χρόνο είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τόσο τους επιστήμονες, όσο και τον κόσμο, με ένα σημαντικό μέρος της pop culture να έχει ασχοληθεί σχετικά.
Μέχρι στιγμής μπορεί να μην υπήρχε απάντηση, αλλά πλέον η Nasa έχει τη λύση στο αιώνιο ερώτημα, αν μπορεί κάποιος να πάει μπροστά ή πίσω στο χρόνο.Όπως σημειώνει το ladbible.com, η διαστημική υπηρεσία αναφέρει πως στην πραγματικότητα «όλοι ταξιδεύουμε στο χρόνο». Συγκεκριμένα, λέει πως «η επιστήμη» περιγράφει ότι το είδος του ταξιδιού στο χρόνο που βλέπουμε σε «ταινίες ή βιβλία επιστημονικής φαντασίας» θα μπορούσε να είναι πραγματικό.
Οι επιστήμονες έχουν κάνει πειράματα για να δείξουν ότι όσο πιο γρήγορα ταξιδεύεις, τόσο πιο αργά βιώνεις το χρόνο. Αυτό αποδείχθηκε από ένα πείραμα που εξέτασε δύο ρολόγια: το ένα έμεινε στη Γη και το άλλο πέταξε με αεροπλάνο.
Αφού το αεροπλάνο έκανε το γύρο του κόσμου, οι επιστήμονες συνέκριναν τα ρολόγια και διαπίστωσαν ότι αυτό που βρισκόταν στο αεροπλάνο που κινούνταν γρήγορα ήταν ελαφρώς πίσω από το ρολόι που βρισκόταν στο έδαφος, πράγμα που σημαίνει ότι ταξίδευε ελαφρώς πιο αργά στο χρόνο.
Η NASA λοιπόν, κατέληξε στο συμπέρασμα: «Ναι, το ταξίδι στο χρόνο είναι πράγματι ένα πραγματικό πράγμα. Αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό που πιθανώς έχετε δει στις ταινίες».

Έτσι, πράγματι πραγματοποιούνται «ταξίδια στο χρόνο», απλά όχι όπως στις ταινίες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Back to the Future».

Με ύψος που πλησιάζει τα 120 μέτρα, ο πύραυλος Super Heavy θα μπορεί να μεταφέρει σε τροχιά φορτία 100 τόνων.

Η SpaceX συνεχίζει πυρετωδώς τις δοκιμές του πυραύλου που θα εκτοξεύει το σκάφος Starship μέχρι τη Σελήνη και τον Άρη, με την πρώτη δοκιμαστική πτήση να αναμένεται πιθανώς τις επόμενες εβδομάδες.

​Την Τρίτη, η αεροδιαστημική εταιρεία του Έλον Μασκ πραγματοποίησε νέα στατική δοκιμή του «Booster 7», όπως ονομάζεται το δοκιμαστικό κατώτερο στάδιο του πυραύλου Super Heavy.

Η εταιρεία ανέφερε αργότερα στο Twitter ότι στη δοκιμή των 13 δευτερολέπτων πυροδοτήθηκαν οι 11 από τους 33 κινητήρες Raptor 2 του κατώτερου σταδίου.

To δε ανώτερο στάδιο του Super Heavy πυροδότησε και τους 6 κινητήρες του σε στατική δοκιμή που πραγματοποιήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου.

Με ύψος που πλησιάζει τα 120 μέτρα, ο Super Heavy θα προσφέρει διπλάσια ώση σε σχέση με τους πυραύλους των αποστολών Apollo της NASA και θα μπορεί να μεταφέρει σε τροχιά φορτία 100 τόνων.

Σχεδιάστηκε να μεταφέρει το σκάφος Starship, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί από τη NASA για την πρώτη αποστολή αστροναυτών στην επιφάνεια της Σελήνης από τη δεκαετία του 1970, αποστολή που δεν αναμένεται πριν από το 2025 το νωρίτερο.

Στην πρώτη δοκιμαστική πτήση, το Starship θα ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τη Γη και θα πέσει στον Ειρηνικό έξω από τη Χαβάη, ενώ ο πύραυλος Super Heavy θα έχει απορριφθεί νωρίτερα στον Κόλπο του Μεξικού.

Στην τελική τους μορφή, τόσο το σκάφος όσο και ο πύραυλος θα είναι πλήρως επαναχρησιμοποιήσιμα και θα επιστρέφουν είτε στην ξηρά είτε σε πλωτές πλατφόρμες.

To 2023 η SpaceΧ ελπίζει να εκτοξεύσει το Starship στην «πρώτη ιδιωτική αποστολή γύρω από τη Σελήνη», την οποία θα μισθώσει ο ιάπωνας δισεκατομμυριούχος της μόδας Γιουσάκου Μεζάβα.
​
Αργότερα ο Μασκ σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το Starship για τη δημιουργία μόνιμης αποικίας στον Άρη.​

Το τροχιακό συγκρότημα Tiangong είναι ίσως η σημαντικότερη στιγμή στα σχεδόν 20 χρόνια επανδρωμένων κινεζικών αποστολών.

Την ώρα που χιλιάδες Κινέζοι βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν κατά της ανυπόφορης πολιτικής «μηδενικής Covid», άλλοι πανηγύριζαν για τα επίσημα εγκαίνια του «Ουράνιου Παλατιού», του πρώτου διαστημικού σταθμού της Κίνας.

Ο διαστημικός σταθμός Tiangong υποδέχτηκε την Τετάρτη τρεις αστροναύτες που θα αντικαταστήσουν τους τρεις προηγούμενους ενοίκους. Με αυτή την πρώτη αλλαγή φρουράς ξεκινά επίσημα η λειτουργία του τροχιακού εργαστηρίου.
Η Κίνα γίνεται έτσι η μόνη χώρα του κόσμου που διαθέτει αυτή τη στιγμή δικό της διαστημικό σταθμό. Παίρνει έτσι εκδίκηση για την άρνηση της NASA να την δεχθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, λόγω αμερικανικού νόμου που απαγορεύει τη συνεργασία με την Κίνα.

Το νέο πλήρωμα ταξίδεψε με το σκάφος Shenzhou-15 («Θεϊκό Σκάφος») που είχε εκτοξευτεί το βράδυ της Τρίτης από το διαστημικό κέντρο του Ζιουκουάν στην έρημο Γκόμπι, σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός, μετέδωσε η κρατική τηλεόραση. Χρειάστηκαν μόνο έξι ώρες για να φτάσουν στον προορισμό τους.

Το Shenzhou-15 ήταν η τελευταία από τις 11 αποστολές που χρειάστηκαν για τη συναρμολόγηση του Tiangong από τον Απρίλιο του 2021.

Επεισοδιακή εκτόξευση

Η τελευταία υπομονάδα του σταθμού, το εργαστήριο Mengtian, ή «Ουράνιο Όνειρο, εκτοξεύτηκε τον Οκτώβριο και προκάλεσε και πάλι διεθνή αναστάτωση –μεταξύ άλλων και την Ελλάδα– καθώς το ανώτερο στάδιο του πυραύλου αφέθηκε να πέσει ανεξέλεγκτο στη Γη.

Το προηγούμενο πλήρωμα του σταθμού, το οποίο έφτασε στις αρχές Ιουνίου, θα επιστρέψει στη Γη έπειτα από μια εβδομάδα, διάστημα στο οποίο θα εξεταστεί αν ο σταθμός μπορεί να φιλοξενεί έξι άτομα ταυτόχρονα.

Η αποστολή του Shenzhou-15 έρχεται την ώρα που η κινεζική κυβέρνηση έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με ογκώδεις διαδηλώσεις για τους σκληρούς περιορισμούς της πανδημίας, καθώς και με επιβράδυνση της οικονομίας.

Πολλοί όμως πανηγύρισαν με αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας. «Ζήτω η πατρίδα!» ήταν ένα από τα σχόλια στα κινεζικά κοινωνικά δίκτυα.

Το «Ουράνιο Παλάτι» είναι ίσως η σημαντικότερη στιγμή στα σχεδόν 20 χρόνια επανδρωμένων κινεζικών αποστολών.
Για τις επόμενες αποστολές, η Κίνα δέχεται αιτήσεις από υποψήφιους αστροναύτες με διδακτορικό σε θετικές επιστήμες, μετά τις πρώτες γενιές αστροναυτών που ήταν πρώην πιλότοι μαχητικών αεροπλάνων.
(in.gr)

Το νέο πλήρωμα του Tiangong: από αριστερά, Φέι Ζουνλόνγκ, Ντενκ Τσινμίνγκ και Τσανγκ Λου (Reuters)

Δέκα ημέρες μετά την εκτόξευσή του από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα, το Orion της NASA έσπασε το ρεκόρ που ίσχυε εδώ και 50 και πλέον χρόνια για τη μεγαλύτερη απόσταση από τη Γη στην οποία έχει ταξιδέψει σκάφος σχεδιασμένο για ανθρώπους.
Τρία ανδρείκελα είναι οι μόνοι επιβαίνοντες της αποστολής Artemis I, τελευταίας πρόβας για την επιστροφή των αμερικανών αστροναυτών στη Σελήνη.
Την Παρασκευή το Orion τέθηκε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι και την επόμενη ημέρα, στις 14.42 ώρα Ελλάδας την Κυριακή, έσπασε το ρεκόρ απόστασης για «σκάφος σχεδιασμένο να μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα και να τους επιστρέφει με ασφάλεια στη Γη».
Το ρεκόρ των 400.171 χιλιομέτρων είχε τεθεί το 1970 από την αποστολή Apollo 13, ανέφερε η NASA.
Το Orion συνεχίζει τώρα να απομακρύνεται και θα πετύχει νέο ρεκόρ στις 23.13 ώρα Ελλάδας την Δευτέρα, όταν θα βρίσκεται σχεδόν 435.000 χιλιάδες χιλιόμετρα από τη Γη.
Συγκριτικά, η μέση απόσταση της Γης από τη Σελήνη είναι 384.000 χιλιόμετρα. Αυτή είναι και η μέγιστη απόσταση στην οποία έχουν φτάσει άνθρωποι μέχρι σήμερα.
Αριστερά, selfie του Orion καθώς πλησίαζε τη Σελήνη στα δεξιά. Στη μέση διακρίνεται η Γη (NASA TV)
Το Orion έχει τεθεί σε τροχιά σε απόσταση 64-81 χιλιάδων χιλιομέτρων από τη σεληνιακή επιφάνεια. Η τροχιά είναι τόσο μεγάλη ώστε το σκάφος θα προλάβει να συμπληρώσει μόνο μισή περιφορά πριν πάρει το δρόμο της επιστροφής. Στη διάρκεια της πτήσης, η οποία δεν απαιτεί πολλά καύσιμα, η NASA θα ελέγξει τα συστήματα και τις επιδόσεις του σκάφους.
Αν όλα προχωρήσουν σύμφωνα με το σχέδιο, το Orion θα πέσει με αλεξίπτωτο στον Ειρηνικό στις 11 Δεκεμβρίου.
Η επόμενη αποστολή, Artemis II, θα είναι ουσιαστικά μια επανάληψη της ίδιας πτήσης αλλά με πλήρωμα.
Η πρώτη αποστολή προσσελήνωσης δεν αναμένεται πριν από το 2025 και θα πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια της SpaceX, η οποία θα προσφέρει το σκάφος με το οποίο οι αστροναύτες θα μεταφερθούν από το Orion στην επιφάνεια του φεγγαριού.

Mία πανίσχυρη προσομοίωση ξαναγράφει την ιστορία τόσο της Γης όσο και του κοντινότερου γείτονά μας, δηλαδή της Σελήνης, για τον τρόπο με τον οποίο αμφότερες δημιουργήθηκαν.

Η Σελήνη μπορεί να σχηματίστηκε «αμέσως» μετά από μια γιγαντιαία σύγκρουση που την έθεσε σε τροχιά γύρω από τη Γη, σύμφωνα με μια νέα θεωρία για την προέλευσή της.

Πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη
Η θεωρία στηρίζεται σε λεπτομερείς προσομοιώσεις από ισχυρούς υπερυπολογιστές, οι οποίες πρότειναν ότι η Σελήνη θα είχε προκύψει αμέσως μετά τη σύγκρουση κάποιου αντικειμένου με τη Γη.
Τυπικά, η Σελήνη θεωρείται ότι σχηματίστηκε μετά από μια σύγκρουση πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η Γη προσέκρουσε σε ένα αντικείμενο μεγέθους Άρη που ονομαζόταν Θεία.

Όμως οι νέες προσομοιώσεις υποδηλώνουν ότι κάτι που δεν είχε προβλεφθεί προηγουμένως συνέβη μετά από αυτό.
Προηγούμενες προσομοιώσεις έχουν οδηγήσει σε θεωρίες ότι η Σελήνη θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί σταδιακά, μέσα σε ένα δίσκο από συντρίμμια που βρισκόταν σε στενότερη τροχιά γύρω από τη Γη.
Η νέα προσομοίωση αποτυπώνει μια διαφορετική θεωρία. Η καινούρια θεωρία προτείνει ότι αποσπάστηκε και σχηματίστηκε σχεδόν αμέσως. Η Σελήνη μπορεί να σχηματίστηκε αμέσως- μέσα σε ώρες- όταν υλικά από τη Γη και τη Θεία εκτοξεύτηκαν απευθείας σε τροχιά μετά τη σύγκρουση.

Οι δύο θεωρίες θα μπορούσαν να δοκιμαστούν, διότι θα πρέπει να προτείνουν διαφορετικές εσωτερικές δομές για τη Σελήνη. Αυτό θα μπορούσε να μας βοηθήσει να μάθουμε περισσότερα για το σεληνιακό πέτρωμα αλλά και για τον δικό μας πλανήτη.

Τι επιπλέον έδειξαν οι προσομοιώσεις
Η επιπλέον λεπτομέρεια που παρέχεται από τις πιο ισχυρές προσομοιώσεις υπερυπολογιστών μέχρι σήμερα επέτρεψε στους ερευνητές να βρουν απροσδόκητες λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν ορισμένα από τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά της Σελήνης. Υποδηλώνει επίσης ότι οι προσομοιώσεις «χαμηλότερης ανάλυσης» που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν θα μπορούσαν να έχουν αφήσει τους επιστήμονες να κάνουν λάθος για την ιστορία του πλανήτη μας.
«Αυτή η διαδρομή σχηματισμού θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξήγηση της ομοιότητας στην ισοτοπική σύνθεση μεταξύ των σεληνιακών πετρωμάτων που επέστρεψαν οι αστροναύτες του Apollo και του μανδύα της Γης. Μπορεί επίσης να υπάρχουν παρατηρήσιμες συνέπειες για το πάχος του σεληνιακού φλοιού, οι οποίες θα μας επέτρεπαν να προσδιορίσουμε περαιτέρω τον τύπο της σύγκρουσης που έλαβε χώρα», δήλωσε ο Vincent Eke από το Πανεπιστήμιο Durham και ένας από τους συγγραφείς της έρευνας.
​
«Όσα περισσότερα μαθαίνουμε για το πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη, τόσο περισσότερα ανακαλύπτουμε για την εξέλιξη της Γης. Η ιστορία τους είναι αλληλένδετη και θα μπορούσε να επαναλαμβάνεται στην ιστορία άλλων πλανητών, που άλλαξαν από παρόμοιες ή πολύ διαφορετικές συγκρούσεις», συμπλήρωσε.

«Αυτό ανοίγει ένα εντελώς νέο φάσμα πιθανών αφετηριών για την εξέλιξη της Σελήνης», επεσήμανε ο Jacob Kegerreis, ερευνητής στο κέντρο Ames της NASA στη Σίλικον Βάλεϊ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης για αυτά τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο The Astrophysical Journal Letters.

Η εικόνα που μετέδωσε το νέο καμάρι της αστρονομίας απαθανατίζει το έμβρυο ενός άστρου που αναπτύσσεται μέσα σε ένα σύννεφο υδρογόνου.

Χάρη στην υπέρυθρη όρασή του, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb κατάφερε να διαπεράσει πυκνά σύννεφα αερίου και σκόνης και να θαυμάσει το φωτεινό υπερθέαμα ενός άστρου που γεννιέται.

Η εικόνα που μετέδωσε το νέο καμάρι της αστρονομίας απαθανατίζει ένα «πρωτο-άστρο» που αναπτύσσεται μέσα στο σκοτεινό σύννεφο L1527, σε απόσταση 357 ετών φωτός από τη Γη.

Το πρωτο-άστρο, ηλικίας μόλις 100.000 ετών, είναι μια σφαίρα υδρογόνου με μάζα  που αντιστοιχεί στο 20 με 40 τοις εκατό της μάζας του Ήλιου. Σε αυτό το στάδιο της εξέλιξής του δεν είναι ακόμα αρκετά πυκνό για να πυροδοτήσει θερμοπυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης και να λάμψει ως άστρο.

Το φως που εκπέμπει οφείλεται στη θέρμανση του υδρογόνου που απορροφάται από το σύννεφο.

Το ίδιο το πρωτο-άστρο βρίσκεται στον «λαιμό» της κλεψύδρας, είναι όμως κρυμμένο από έναν δίσκο αερίου και σκόνης που το περιβάλλει, έναν δίσκο πλατύ όσο το Ηλιακό Σύστημα, τον οποίο διακρίνουμε από το πλάι σαν σκοτεινή γραμμή ακριβώς στο κέντρο της εικόνας.

Σε διάστημα μερικών εκατομμυρίων ετών, ένα μέρος του υλικού αυτού του δίσκου θα μπορούσε να σχηματίσει πλανήτες.
Λόγω αυτού του δίσκου, ο οποίος απορροφά την ακτινοβολία, το φως του πρωτο-άστρου μπορεί να εξαπλωθεί ελεύθερα μόνο προς τα πάνω και προς τα κάτω, φωτίζοντας το διαστρικό σύννεφο.

Το μπλε και το πορτοκαλί χρώμα στην εικόνα αντιστοιχούν σε διαφορετικά μήκη υπέρυθρου φωτός και οφείλονται σε συγκεντρώσεις σκόνης ανάμεσα στο Webb και το σύννεφο. Το μπλε αντιστοιχεί στις περιοχές όπου η σκόνη είναι λιγότερη.

Κάτι τέτοιο θα έβλεπε κανείς αν κοίταζε τον νεογέννητο Ήλιο πριν ακόμα αρχίσει να λάμπει πριν από περίπου 4,7 δισεκατομμύρια χρόνια.

Τα άστρα που κάνουν το λάθος να πλησιάσουν υπερβολικά μια μαύρη τρύπα καταστρέφονται με τη διαδικασία της «σπαγγετοποίησης».

Άστρο στο μέγεθος του Ήλιου που είχε την ατυχία να πλησιάσει μια μαύρη τρύπα διαλύθηκε και χάθηκε για πάντα μέσα στο κοσμικό τέρας σε ένα φαινόμενο που οι αστροφυσικοί αποκαλούν «σπαγγετοποίηση».

Αυτός είναι ο επίσημος όρος για τα άστρα που παραμορφώνονται από το ακραίο βαρυτικό πεδίο μιας μαύρης τρύπας και χάνουν το σφαιρικό σχήμα τους. Μετατρέπονται τελικά σε έναν μακρύ χείμαρρο καυτού πλάσματος που τυλίγεται γύρω από τη μαύρη τρύπα όπως τα μακαρόνια σε ένα πιρούνι (εικόνα πάνω).

Οι ίδιες οι μαύρες τρύπες είναι εξ ορισμού αόρατος, μπορούν όμως να γίνουν αντιληπτές από την ισχυρή ακτινοβολία που εκπέμπει το υλικό του καταδικασμένου άστρου καθώς κινείται σπειροειδώς γύρω από τον ορίζοντα των γεγονότων.

Η ανακάλυψη της συγκεκριμένης μελανής οπής, η οποία βρίσκεται στον γαλαξία SDSS J152120.07+140410.5 σε απόσταση 850 ετών φωτός από τη Γη, προσθέτει ένα ακόμα κομμάτι σε ένα μεγάλο παζλ που προβληματίζει εδώ και δεκαετίες τους κοσμολόγους.

Μικρομεσαίο αίνιγμα

Οι μαύρες τρύπες χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες μεγέθους. Η πρώτη κατηγορία τις μαύρες τρύπες εξαιρετικά μεγάλης μάζας, έως και δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλίου, οι οποίες κρύβονται στα κέντρα των περισσότερων γαλαξιών και πιθανώς σχηματίζονται από τη συγχώνευση μεγαλύτερων μελανών οπών.

Η δεύτερη κατηγορία είναι οι μαύρες τρύπες μικρής μάζας, μερικές δεκάδες φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου, οι οποίες σχηματίζονται όταν γερασμένα μεγάλα άστρα εξαντλούν τα πυρηνικά καύσιμά τους και καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος.
Η τρίτη, και πιο μυστηριώδης κατηγορία αφορά τις ενδιάμεσες μαύρες τρύπες με μάζα 100 έως 10.000 φορές τη μάζα του Ήλιου (IMBH), οι οποίες εντοπίζονται συχνότερα σε νάνους γαλαξίες. Μπορεί να σχηματίζονται από τη συγχώνευση μικρότερων μελανών οπών ή από άλλους μηχανισμούς.

Το σημαντικό είναι ότι, σύμφωνα με την κρατούσα υπόθεση, οι γιγάντιες μαύρες τρύπες στα κέντρα των γαλαξιών σχηματίζονται από τη συγχώνευση τέτοιων «μικρομεσαίων» μελανών οπών. Κανείς όμως δεν το γνωρίζει με βεβαιότητα.

Προκειμένου να επιβεβαιωθεί ή να διαψευστεί αυτή η θεωρία απαιτούνται ακριβείς παρατηρήσεις IMBH. Μέχρι σήμερα όμως οι αστρονόμοι έχουν συλλέξει μετρήσεις μόνο για 20 μικρομεσαίες μαύρες τρύπες σε σχετικά μικρή απόσταση από τη Γη.

Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο Nature Astronomy, προσθέτει ακόμα μια IMBH στη λίστα. Η μαύρη τρύπα ανακαλύφθηκε όταν τηλεσκόπια που λειτουργούν στη Χαβάη κατέγραψαν τη λάμψη που εξέπεμψε το υλικό του άστρου καθώς κινούταν με ακραία ταχύτητα γύρω από τον ορίζοντα των γεγονότων.

«Το γεγονός ότι μπορέσαμε να παρατηρήσουμε αυτή τη μαύρη τρύπα μεσαίου μεγέθους την ώρα που καταβρόχθιζε ένα άστρο μάς προσέφερε την ευκαιρία να καταγράψουμε κάτι που σε διαφορετική περίπτωση θα παρέμενε αόρατο» σχολίασε η Σαρλότ Άνγκους του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης.

«Επιπλέον, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις ιδιότητες της λάμψης για να κατανοήσουμε καλύτερα την αινιγματική ομάδα των μελανών οπών μεσαίου μεγέθους».

Περισσότερα στοιχεία για τις μικρομεσαίες μαύρες τρύπες αναμένονται μετά το 2037, οπότε θα εκτοξευτεί στο διάστημα ο ευρωπαϊκός ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων LISA, ο οποίος θα μπορεί να ανιχνεύει μακρινές μελανές οπές με μάζα από 10.000 ηλιακές μάζες και πάνω.
(in.gr)