Στο περιοδικό «Hello» παραχώρησε συνέντευξη ο Τάσος Ιορδανίδης, ο οποίος, μεταξύ άλλων, μίλησε για τον ρόλο του μπαμπά, για τη σύζυγό του, Θάλεια Ματίκα, καθώς και για τη συνύπαρξη τους πάνω στη σκηνή. Tα γυρίσματα απαιτούν να απουσιάζεις αρκετά από την Αθήνα και την οικογένειά σου.
Πράγματι. Μου λείπουν πολύ τα παιδιά και η σύζυγός μου, αλλά το αντιμετωπίζουμε όσο το δυνατόν πιο θετικά. Με τη Θάλεια προσπαθούμε να το διασκεδάζουμε ως ανανέωση της σχέσης μας. Με τα παιδιά είναι διαφορετικά, οπότε φροντίζω, όταν βρίσκομαι στο σπίτι, να περνώ μαζί τους όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο και με τον πλέον εποικοδομητικό τρόπο, όχι επειδή είναι υποχρεωτικό, αλλά επειδή πραγματικά το θέλω. Έχω την τύχη να έχω δύο ώριμα παιδιά -παρότι είναι μικρά, 9 και 5 ετών- που αντιλαμβάνονται ότι αυτή είναι η δουλειά του μπαμπά για φέτος. Τι είδους μπαμπάς είσαι; Είμαι ο μπαμπάς αρκούδας που τον κάνουν ό,τι θέλουν τα παιδιά του και ένας μπαμπάς που του αρέσει να συζητά με τα παιδιά του, ακόμα και για πράγματα που φαίνονται σε έναν ενήλικο βαρετά ή ανούσια. Εμένα όμως μου αρέσει να τα ακούω να μου μιλούν για ό,τι περνά από το μυαλό τους. Τον άχαρο ρόλο της πειθαρχίας τον έχει η Θάλεια, η οποία έχει έναν πολύ ωραίο τρόπο να βάζει τα όρια που είναι απαραίτητα στα παιδιά. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν έχει αγαπησιάρικους κώδικες μαζί τους. Απλώς, εγώ δηλώνω την αδυναμία μου. Επίσης, έχει αναλάβει την οργάνωση των πρακτικών θεμάτων, ενώ εγώ εκτελώ εντολές. Από την πλευρά μου, έχω αναλάβει ό,τι συνδέεται με αθλητισμό και δραστηριότητες. Με τη σύζυγό σου φέτος συνυπάρχετε και θεατρικά, σε μια δουλειά ολοκληρωτικά δική σας. Αναφέρομαι στην παράσταση «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» στο θέατρο Αλφα – Ληναίος-Φωτίου, όπου εσύ έχεις γράψει το έργο, η Θάλεια σκηνοθετεί και έχει τη μουσική επιμέλεια και ερμηνεύεται μαζί τους δύο ρόλους. Το έργο προέκυψε ένα βράδυ μέσα στην καραντίνα. Άκουγα συνεχώς το «I wanna hold your hand» των Beatles και η ιδέα γεννήθηκε όταν η Θάλεια μου είπε ότι θα γινόταν ωραίο θεατρικό. Άρχισα αμέσως να γράφω. Είναι ένα έργο που αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις, κάτι που μας απασχολούσε και θα μας απασχολεί πάντα. Πρόκειται για πολύ προσωπική δουλειά, για ένα έργο βιωματικό και παρατήρησης. Είχαμε καιρό να βρεθούμε μαζί στη σκηνή με τη Θάλεια και είναι πολύ ωραία. Επ’ ευκαιρία -γιατί κάποια πράγματα οφείλουμε να τα λέμε δημόσια-, θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κύριο Ληναίο και στην κυρία Φωτίου που μας εμπιστεύτηκαν την τύχη του ιστορικού θεάτρου τους για τα επόμενα χρόνια. Ευελπιστούμε να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων. Πόσο βιωματικό είναι το έργο; Υπάρχουν πολλά στοιχεία από την προσωπική μας ζωή με τη Θάλεια, με την οποία είμαστε μαζί δεκατέσσερα χρόνια – από το τι μπορεί να σημαίνει συμβίωση και ποια φορτία κουβαλούν ο άντρας και η γυναίκα μέχρι το πώς διαμορφώνονται τα συναισθήματα σε μία μακροχρόνια σχέση, τις δυσκολίες και τις κάμψεις. Γι’ αυτό και θέλουμε ο θεατής να συναισθανθεί, να ταυτιστεί. Είναι μία πρόσκληση για συναισθηματική ταύτιση αυτή η παράσταση. Μάθατε κάτι καινούργιο ο ένας για τον άλλο; Όχι, επειδή γνωριζόμαστε πολύ καλά. Έχετε περάσει ποτέ κρίση που να έχει αγγίξει τα θεμέλια της σχέσης σας; Ποτέ! Η σταθερά μου είναι η Θάλεια και η σταθερά της Θάλειας είμαι εγώ. Σε πολλές περιπτώσεις, λειτουργούμε ο ένας ως συνείδηση του άλλου. Είναι ο άνθρωπος του οποίου το χέρι θέλω να κρατάω μέχρι τα βαθιά γεράματα. Είναι η σύντροφός μου, η γυναίκα μου, η μητέρα των παιδιών μου, η καλύτερη μου φίλη, η ερωμένη μου. Η Θάλεια είναι τα πάντα μου.
0 Comments
Leave a Reply. |
ARXEIO
May 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|