Τον αγαπήσαμε ως Σαρλό. Το εξαιρετικό ταλέντο Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν, μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες παγκοσμίως, σημάδεψε την πορεία του κινηματογράφου. Ο Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν πάτησε πρώτη φορά το πόδι του στο σανίδι σε ηλικία πέντε ετών, για να αντικαταστήσει την ηθοποιό μητέρα του που ήταν άρρωστη, ερμηνεύοντας με κωμικό τρόπο ένα τραγούδι, αποκομίζοντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού.
Άγγλος -εβραϊκής καταγωγής- ηθοποιός και σκηνοθέτης που λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων έπεσε σε δυσμένεια από την αμερικανική κυβέρνηση -την εποχή του μακαρθισμού- καθώς το 1952, ενώ ταξίδευε προς το Λονδίνο, του απαγορεύτηκε να επιστρέψει στην Αμερική. Έκτοτε έζησε στην Ελβετία με την τέταρτη γυναίκα του, Ούνα και τα οχτώ -από τα έντεκα συνολικά- παιδιά του. Και οι δύο γονείς του ήταν καλλιτέχνες. Ωστόσο τα παιδικά του χρόνια ήταν δραματικά μια και ο μέθυσος πατέρας του εγκατέλειψε τη μητέρα του, τον ίδιο και το μεγαλύτερο αδερφό του, η μητέρα του άφησε τη δουλειά της και προσπαθούσε να επιβιώσει ως ράφτρα, ενώ μετακινούνταν συνέχεια από χαμόσπιτο σε χαμόσπιτο. Η κλονισμένη ψυχική της υγεία οδήγησε τα παιδιά σε σχολείο για ορφανά και έπειτα στον πατέρα τους και την αλκοολική φιλενάδα του. Προκειμένου να επιβιώσει έπαιζε από μικρός σε διάφορες παραστάσεις, ώσπου άφτασε σε ηλικία 21 ετών να φύγει με ένα θίασο περιοδεία στην Αμερική, όπου και έμεινε πάρα πολλά χρόνια! Ο ίδιος αναφέρει στην αυτοβιογραφία του (Εκδόσεις Παρατηρητής) για την πρεμιέρα της ταινίας του Χρυσοθήρας: «Ο χρυσοθήρας πρωτοπροβλήθηκε στο Στραντ Θίατερ της Νέας Υόρκης και παρακολούθησα την πρεμιέρα. Από τη στιγμή που άρχισε η ταινία δείχνοντάς με να περπατώ χαρούμενος στην άκρη ενός γκρεμού χωρίς να έχω πάρει είδηση μια αρκούδα που με ακολουθούσε, το κοινό επευφημούσε φωναχτά. Ανάμεσα στα γέλια ακούγονταν "μπράβο" μέχρι το τέλος της προβολής. Ο Χάιραμ Άμπραμς, ο διευθυντής πωλήσεων της Γιουνάιτεντ Άρτιστς, ήρθε αργότερα και με αγκάλιασε. "Τσάρλι στο εγγυώμαι πως θα μας φέρει τουλάχιστον έξι εκατομμύρια δολάρια" – και μας έφερε! Μετά την πρεμιέρα, κατέρρευσα. Έμενα στο Ριτζ Οτέλ και μου ήταν αδύνατο να πάρω αναπνοή. Τρομοκρατημένος τηλεφώνησα σε ένα φίλο. "Πεθαίνω", είπα βαριανασαίνοντας, "φώναξε το δικηγόρο μου!". "Δικηγόρο; Το γιατρό θα εννοείς!" είπε τρομοκρατημένος. "Όχι, όχι, το δικηγόρο, θέλω να κάνω τη διαθήκη μου".» Eίπε:
0 Comments
Leave a Reply. |
ARXEIO
May 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|