«Τριτοκοσμική» χαρακτήρισε τη δημόσια ραδιοτηλεόραση ο Νίκος Ξυδάκης - αν και... αναγκάστηκε λίγο αργότερα να ζητήσει συγγνώμη. Έχει δίκιο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ; Εάν βεβαίως αναφέρεται στους εργαζομένους ή τη διοίκηση της ΕΡΤ, έχει απόλυτο άδικο και γι' αυτό η συγγνώμη θα πιάσει τόπο. Εάν, όμως, απευθύνεται στην πολιτική ηγεσία, δεν θα πρέπει να ζητάει συγγνώμη. Ας μην κοροϊδευόμαστε, όμως. Το θέμα είναι διαχρονικό και διακομματικό. Η διαφορά με τους συντρόφους του κ. Ξυδάκη είναι ότι το έχουν... παρακάνει, προφανώς από την αγωνία τους να δείξουν ότι κάτι αλλάζει έτσι όπως το φαντάζονται ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του, εκθέτοντας εκείνους στο τέλος της ημέρας.
Με τον ίδιο τρόπο επιχειρείται, άλλωστε, μια άκομψη παρέμβαση και στον ιδιωτικό τομέα, στο όνομα του πολέμου κατά της «διαπλοκής». Δεν μπορεί, όμως, το επιχείρημα σ' αυτή τη μάχη να είναι «και εσείς τα κάνατε», οπότε, σου λέει, γιατί να μην τα κάνουμε και εμείς... Αυτά ακριβώς είναι και τα τριτοκοσμικά φαινόμενα, στα οποία πιθανότατα αναφέρεται ο κ. Ξυδάκης. Αλλά αν γυρίσουμε στο 2013, όταν έπεσε το «μαύρο» στην ΕΡΤ από την κυβέρνηση Σαμαρά, θα δούμε ότι εκεί ξεκίνησαν όλα. Τι έγινε τότε; Υπήρξε μια βεβιασμένη και καθ΄ όλα τραγική απόφαση για κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, χωρίς μέριμνα να στηθεί από την αρχή. Και αυτό δεν εξέθεσε απλώς την κυβέρνηση, αλλά της στοίχισε και πολιτικά. Πόσω μάλλον όταν η (επιβεβλημένη) αναδιάρθρωση είχε εξαγγελθεί δύο χρόνια πριν, από τον Ηλία Μόσιαλο, αλλά έμεινε στα χαρτιά και λοιδορήθηκε... Η παρέμβαση αυτή έφερε τη ΝΕΡΙΤ, στα ίδια σαθρά θεμέλια, με κανόνες που δεν συμβάδιζαν με την ιδιωτική αγορά. Μπορεί και τότε οι χαρακτηρισμοί για «κομματικό μόρφωμα» να ήταν υπερβολικοί, αλλά το βασικότερο σφάλμα ήταν ότι ο τρόπος με τον οποίο στήθηκε η «νέα» δημόσια ραδιοτηλεόραση δεν επέτρεψε τη συγκέντρωση του καλύτερου ανθρώπινου δυναμικού, σε μια εποχή όπου η ανεργία, η υποαπασχόληση και η ανασφάλεια ήταν - και παραμένουν - κανόνας στον κλάδο. Αποτέλεσμα να χαθεί μια χρυσή ευκαιρία για να γίνει η δημόσια ραδιοτηλεόραση πραγματικά ανταγωνιστική. Ήρθε στη συνέχεια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία θεώρησε ότι με την επαναλειτουργία της ΕΡΤ στην παλιά (και κακή) της μορφή αποκατέστησε την τάξη - και τους εργαζομένους. Χωρίς κριτήρια, όμως. Οι παιδικές ασθένειες έκαναν ξανά την εμφάνισή τους, μαζί και νοσηρά φαινόμενα από άλλες εποχές. Ως αποτέλεσμα αυτών, ο προϋπολογισμός της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης σχεδόν τριπλασιάστηκε από αυτόν της ΝΕΡΙΤ, αλλά το αποτέλεσμα... μηδέν εις το πηλίκον. Οι τηλεθεάσεις θυμίζουν θερμοκρασίες Ανταρκτικής - πριν τον καύσωνα των τελευταίων εβδομάδων. Το παραγόμενο αποτέλεσμα παραμένει μηδενικό, σε μια συγκυρία όπου η ΕΡΤ θα μπορούσε να παίζει εν ου παικτοίς. Το ειδησεογραφικό προϊόν έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα ως αντικείμενο προπαγάνδας - και όχι άδικα σε ορισμένες κραυγαλέες περιπτώσεις. Και από το πρόγραμμα απουσιάζουν ανταγωνιστικά προϊόντα, όπως μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Το σπουδαιότερο απ' όλα; Το λεγόμενο ανταποδοτικό τέλος, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, αγγίζει στο σύνολό του σχεδόν το ποσό ολόκληρης της διαφημιστικής πίτας των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών: 177 εκατ. ευρώ, όταν η πίτα υπολογίζεται στα 200 εκατ. ευρώ. Θέλετε να μάθετε και τις δαπάνες της ΕΡΤ; 133 εκατ. ευρώ με βάση τον φετινό προϋπολογισμό. Όπερ σημαίνει ότι έχει και πλεόνασμα 50 εκατ. ευρώ. Μια τριτοκοσμική επιχείρηση δεν έχει πλεόνασμα 50 εκατ. ευρώ. Μια τριτοκοσμική αντίληψη, όμως, μπορεί κάλλιστα να «εξαφανίσει» το πλεόνασμα. Source: Αιμίλιος Περδικάρης/koolnews.gr
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|