Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ |
Ήταν 15 Απριλίου 1989, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Νότινχαμ Φόρεστ ξεκινούσε, χωρίς κανείς να μπορεί να φανταστεί τι θα ακολουθήσει… Λίγα λεπτά μετά τη σέντρα, γράφτηκε η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου και μια τις μεγαλύτερες στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Υπεράριθμοι φίλαθλοι, μηδαμινός έλεγχος της αστυνομίας, κακές υποδομές του γηπέδου, και «εγκληματικά» κάγκελα που διαχώριζαν τον κόσμο από τον αγωνιστικό χώρο ήταν η αιτία για να φέρουν τον θάνατο σε 96 οπαδούς των «κόκκινων». Η συνέχεια περιλαμβάνει την αρχή μια μακροχρόνια «μάχης», με την κυβέρνηση Θάτσερ και την αστυνομία να κατηγορούν τους οπαδούς της Λίβερπουλ, την εφημερίδα «Sun» να εκδίδει ένα ντροπιαστικό πρωτοσέλιδο κατηγορώντας τους οπαδούς των «κόκκινων» ότι ήταν μεθυσμένοι και έκλεβαν τα πορτοφόλια νεκρών και τους συγγενείς και οι φίλους των θυμάτων, αλλά και όλους τους απανταχού οπαδούς της ομάδας να ζητούν μέχρι και σήμερα «Justice for the 96», δηλαδή δικαιοσύνη για τις 96 χαμένες ψυχές έχοντας, εν μέρει, κερδίσει αυτό που θέλουν… Το χρονικό… Όλα ξεκίνησαν με την προσέλευση οπαδών της Λίβερπουλ έξω από το γήπεδο κατά εκατοντάδες και τον κόσμο να έχει δημιουργήσει τεράστιο «μποτιλιάρισμα» έξω από τις θύρες του γηπέδου, με τους οπαδούς που είχαν εισιτήρια να μην μπορούν να φτάσουν στις θύρες τους και μέσα στην απόγνωση τους να προσπαθούν να μπουν από λάθος θύρες. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατούσε λεπτά πριν τον αγώνα πως τη στιγμή που οι ομάδες είχαν βγει ήδη στον αγωνιστικό χώρο, έξω από το γήπεδο υπήρχαν «ουρές» περίπου 5000 ανθρώπων. Μάλιστα, η αστυνομία ζήτησε καθυστέρηση της σέντρας της αναμέτρησης για λόγους ασφαλείας, αίτημα που απορρίφθηκε από τους ιθύνοντες. Απόφαση που θα άλλαζε την ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου. Σε μια ακόμα λανθασμένη κίνηση απόγνωσης από την αστυνομία και για να αποφευχθούν οι τραυματισμοί στον όχλο εκτός γηπέδου άνοιξαν 3 πύλες οι οποίες οδηγούσαν σε ένα τούνελ που έβγαινε στις κερκίδες. Αποτέλεσμα να μπουν υπεράριθμοι οπαδοί, πολλοί εξ αυτών χωρίς εισιτήριο, και όπως ήταν λογικό όλος αυτός ο κόσμος να στριμώχνεται στο πίσω μέρος, ως εκ τούτου αναγκάζονταν να σπρώχνουν και να πιέζουν τους μπροστινούς προς τα κάγκελα. Επόμενο εγκληματικό λάθος της αστυνομίας ήταν, πως όταν κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μέσα στις κερκίδες, σφράγισε τις πόρτες που οδηγούν από την κερκίδα στον αγωνιστικό χώρο, την μόνη πραγματική έξοδο, που θα μπορούσε να είχε σώσει πολλούς ανθρώπους, αφού από πίσω υπήρχε μόνο το μικρό τούνελ. Στο 6ο λεπτό ο διαιτητής σταμάτησε τον αγώνα μετά από υπόδειξη της αστυνομίας αφού πολλοί οπαδοί είχαν σκαρφαλώσει τα κάγκελα. Όταν η πύλη στις κερκίδες άνοιξε και πάλι, αρκετοί άρχισαν να τρέχουν προς τον αγωνιστικό χώρο. Εκείνοι σώθηκαν, όμως για κάποιους ήταν ήδη αργά. 94 άνθρωποι ήταν νεκροί, 766 τραυματίστηκαν, ένας έχασε τη ζωή του λίγο αργότερα στο νοσοκομείο και άλλος ένας τέσσερα χρόνια μετά βρισκόμενος σε κώμα, ανεβάζοντας τον τραγικό απολογισμό σε 96… Η επόμενη μέρα…Η επόμενη μέρα βρήκε την Αγγλία να θρηνεί τα θύματα, την αγγλική κυβέρνηση, αλλά και την αστυνομία να «δείχνουν» σαν υπεύθυνους της τραγωδίας τους οπαδούς της Λίβερπουλ με τον υπεύθυνο Τύπου της, τότε, κυβέρνησης Θάτσερ να δηλώνει: «η τραγωδία του Χίλσμπορο δεν θα είχε γίνει ποτέ, αν ο όχλος, ξεκάθαρα μεθυσμένος, δεν προσπαθούσε να μπει με τη βία στο γήπεδο». Τέσσερις μέρες μετά η αγγλική εφημερίδα «Sun» εκδίδει πρωτοσέλιδο ντροπή για τη δημοσιογραφία, όπου επικαλούμενη κυβερνητικές πηγές, κατηγορεί τους οπαδούς της Λίβερπουλ πως όντας μεθυσμένοι έκλεβαν τα πορτοφόλια των πτωμάτων, ουρούσαν τους αστυνομικούς και έδερναν τους γιατρούς που προσπαθούσαν να δώσουν τις πρώτες βοήθειες. Από εκείνη τη μέρα, μέχρι και σήμερα η πόλη του Λίβερπουλ μποϊκοτάρει τη εφημερίδα, αφού δεν πωλείται σχεδόν πουθενά. Μετά από 23 χρόνια και όταν πλέον η αλήθεια είχε αποκαλυφθεί η «Sun» ζήτησε συγγνώμη, όμως δεν ήταν αρκετή για να αλλάξει τη γνώμη των οπαδών. Λίγο καιρό μετά, ο άγγλος υπουργός Εσωτερικών κάνει λόγο για 19 τραυματίες αστυνομικούς, χωρίς όμως να δώσει αποδεικτικά στοιχεία για τον ισχυρισμό του αυτό. Η πρώτη δικαίωση…Η πρώτη δικαίωση ήρθε λίγους μήνες μετά, στις 4 Αυγούστου, όταν ο δικαστής Τέιλορ μετά από εξέταση σχεδόν 4 χιλιάδων εγγράφων, 1500 επιστολών δεκάδων ωρών βίντεο και 174 μαρτύρων, ανάμεσα τους και του Κένι Νταλγκλις, εκδίδει πόρισμα με το οποίο ρίχνει τις ευθύνες στην αστυνομία καθώς και στην ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, στο γήπεδο του Σέφιλντ, αλλά και στην ομάδα της πόλης, ενώ απαλλάσσει εντελώς τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Μάλιστα κατονομάζει τον επικεφαλής της Αστυνομικής επιχείρησης σε εκείνον τον αγώνα, τον Ντέιβιντ Ντάκενφιλντ, ο οποίος τίθεται σε διαθεσιμότητα και ξεκινάει αμέσως εισαγγελική έρευνα. Εκείνος όμως παραιτείται από το σώμα λίγο αργότερα, επικαλούμενος λόγους υγείας, και η έρευνα σταματάει. Η αμφιλεγόμενη απόφαση….Παρά το πόρισμα του δικαστή Τέιλορ, στις 14 Αυγούστου του 1990 ο δικαστής Πόπερ, αποφασίζει να μην ασκήσει ποινικές διώξεις λόγω έλλειψης στοιχείων με τους θανάτους να έχουν καταγραφεί μέχρι τις 15:15, δηλαδή εννέα λεπτά αφού είχε διακοπεί από την αστυνομία ο αγώνας, αναφέροντας ότι ήταν πλέον αργά, αφού μέχρι εκείνη την ώρα τα θύματα είχαν πεθάνει ή ήταν εγκεφαλικά νεκρά, ακυρώνοντας έτσι κάθε κατηγορία προς τις αστυνομικές αρχές. Οι συγγενείς αναλαμβάνουν δράση…Την απόφαση αυτή αποφασίζουν να «πολεμήσουν» 6 οικογένειες, οι οποίες μάζεψαν τα απαραίτητα έγγραφα που αποδεικνύουν πως οι συγγενείς τους δεν ήταν νεκροί μέχρι τις 15:15. Συγκεκριμένα η Αν Γουίλιαμς, αποδεικνύει πως ο 15χρονος γιος της, Κέβιν, έδειξε σημάδια ζωής και στις 16:00. Με τα στοιχεία αυτά οι οικογένειες πηγαίνουν την υπόθεση και πάλι στο δικαστήριο, όμως τα στοιχεία απορρίπτονται με τον δικαστή να αρνείται τα έγγραφα λέγοντας πως ο φάκελος του ιατροδικαστή ήταν ήδη πλήρης. Ο θρύλος της Λίβερπουλ, Στίβεν Τζέραρντ, αφιερώνει γκολ στον ξάδερφο του, ο οποίος χάθηκε στην τραγωδία του Χίλσμπορο, όντας το μικρότερο θύμα σε ηλικία 10 ετώνΟι οικογένειες δεν τα παράτησαν και συνέχισαν να παλεύουν. Με πρωτοστάτη την «ηρωίδα», όπως την αποκαλούν, Αν Γουίλιαμς καταφθάνουν το 2009 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο όμως αποφασίζει πως η αίτηση της ήταν ετεροχρονισμένη, αφού έπρεπε να έχει υποβληθεί σε διάστημα έξι μηνών μετά την απόφαση. Ανεξάρτητη επιτροπή και δικαίωση…Το 2009 στην 20η επέτειο συγκεντρώνονται 30 χιλιάδες άνθρωποι, ανάμεσα τους και ο -τότε- υπουργός Αθλητισμού, Άντι Μπέρνχαμ, ο οποίος ακούει εκ νέου έκκληση για δικαιοσύνη. Μαζί με τη βουλευτή Μαρία Ιγκλ ζητούν αποκάλυψη όλων των εγγράφων της τραγωδίας, ενώ λίγο αργότερα οι οπαδοί της Λίβερπουλ παραδίδουν λίστα με 40 χιλιάδες υπογραφές που ζητούν εκ νέου έρευνα. Στη συνέχεια ανακοινώνεται σύσταση ειδικής ανεξάρτητη επιτροπής, η οποία θα επιβλέψει και θα διευθύνει τη διαδικασία. Η αγγλική κυβέρνηση αρνείται και οι οπαδοί της Λίβερπουλ μαζεύουν διαδικτυακά, αυτή τη φορά, 140 χιλιάδες υπογραφές με τη Βουλή να αναγκάζεται εν τέλει να συμφωνήσει να δημοσιοποιήσει όλα τα έγγραφα. Επιτέλους η δικαίωση ήρθεΑπό το 2012 και μετά και με τη διαδικασία να βρίσκεται σε εξέλιξη, όλα τα έγγραφα επιρρίπτουν όλες τις ευθύνες στην αστυνομία και τις νοσοκομειακές αρχές. Αυτό όμως που προκαλεί περισσότερο είναι η κατηγορίες για σκευωρία και συγκάλυψη της αστυνομίας και της τότε κυβέρνησης, αφού είχαν φτάσει στο σημείο να παραποιήσουν μέχρι και καταθέσεις αστυνομικών αλλά και επιζησάντων της τραγωδίας. Αυτό που προκαλεί σοκ είναι ότι από τα 96 θύματα, τα 58 θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν οι αστυνομία δρούσε σωστά σύμφωνα με τoν πρώην πρωθυπουργό της Αγγλίας, Ντέιβιντ Κάμερον. Οι οικογένειες περιμένουν τη δικαίωση για τους δικούς τους ανθρώπους αλλά και για τις ατέλειωτες «μάχες» που έδωσαν και δεν τα παράτησαν ούτε μια μέρα παρά τις ατέλειωτες κλειστές πόρτες που βρήκαν. Το επόμενο «βήμα» στην ιστορία ήρθε το Ιούνιο του 2017, όταν τα βρετανικό δικαστήριο άσκησε κατηγορίες για ποινικό αδίκημα και εγκληματική αμέλεια που οδήγησε σε θάνατο 96 ανθρώπους. Λίγο αργότερα, ορίστηκαν οι ημερομηνίες δικαστηρίου. Ο δρόμος για τη δικαίωση απέχει πολύ όμως…
0 Comments
Leave a Reply. |
ΔΙΑΛΕΞΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
All
|