ΤΗΣ ΑΝΝΙΤΑΣ ΝΙΚΟΛΟΥ Όταν έμαθα ότι λειτουργεί στην Κύπρο εδώ και ένα μήνα Κέντρο Απεξάρτησης, το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Σκέφτηκα ότι αυτό το κέντρο ήταν ένα κομμάτι του παζλ που λείπει από την κοινωνία μας σήμερα, αφού πολλά παιδιά από πολύ μικρή ηλικία ακολουθούν τον δρόμο των ναρκωτικών και οι γονείς εγκλωβίζονται σε αυτό το μαρτύριο χωρίς να ξέρουν πως να βοηθήσουν τα παιδιά τους να ξεφύγουν από αυτόν τον «άσπρο» θάνατο.
6 Comments
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να κινηθεί προς την κατεύθυνση αποτροπής του ενδεχόμενου πραγματοποίησης τουρκικής γεώτρησης στην Κυπριακή ΑΟΖ και πρέπει να κινητοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι και ο μόνος οργανισμός που θα μπορούσε να επιβάλει κάποιας μορφής κυρώσεων στην Τουρκία. ΤΗΣ ΑΝΝΙΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Η ζωή είναι από μόνη της, ένα θαύμα και δυστυχώς η ρουτίνα και η καθημερινότητα με τις πολλές ευθύνες της, μας κάνει να το ξεχνάμε. Ασυναίσθητα, ωστόσο, το γνωρίζουμε και αγαπάμε την ζωή. Κάποιοι προσπαθούν να ζουν το κάθε λεπτό της, και κάποιοι άλλοι ξεχνάνε πόσο ανεκτίμητο είναι αυτό το θείο δώρο λες και θα έχουμε δεύτερη ευκαιρία. Πέρα όμως από αυτή την φιλοσοφημένη σκέψη, υπάρχουν άνθρωποι που αυτό το θαύμα της φύσης που λέγεται ζωή, το ζουν καθημερινά με ένα ιδιαίτερο τρόπο και μέσα από το λειτούργημα που εξασκούν. Δεν θα το πω δουλειά επειδή σίγουρα δεν είναι δουλειά να φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί και να είσαι εσύ αυτός που θα το φροντίσει στα πρώτα λεπτά της ζωής του.
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, είναι ο Μαιευτής Χρίστος Βρακάς. Όταν άκουσα ότι είναι μαιευτής, θέλησα να τον συναντήσω επειδή μου έκανε εντύπωση το επάγγελμα του. Δεν είχα ακούσει άλλωστε για άντρα μαιευτή και έτσι μου φάνηκε ιδιαίτερα ξεχωριστό. Καθώς μιλούσαμε, αντιλήφθηκα πόσο πολύ αγάπα αυτό που κάνει. Δεν είναι απλώς ένα επάγγελμα. Είναι κάτι περισσότερο. Είναι αγάπη. Αγάπη για τα μωρά. Όπως είπε, τον συναρπάζει το γεγονός ότι θα φέρει στη ζωή μια καινούργια ψυχή, ενώ τον συγκινεί το πρώτο βλέμμα των γονιών την στιγμή που αντικρίζουν για πρώτη φορά τα μωρά του. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισε να ακολουθήσει την μαιευτική. Ο Χρίστος, είναι νοσηλευτής και μαιευτής. Πήρε το πτυχίο του στο ΤΕΠΑΚ και ακολούθως ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του, στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Βέβαια, στην αρχή δεν ήταν όλα ρόδινα γι’ αυτόν, αφού δεν αρκούσε μόνο η αγάπη του για την μαιευτική για να εξασκήσει το επάγγελμα του. Το πρώτο που αντιμετώπισε ο Χρίστος, όταν θέλησε πλέον να εργαστεί ήταν ο ρατσισμός. Οι πόρτες των ιδιωτικών κλινικών στη Λευκωσία, έκλειναν μόνο και μόνο επειδή ήταν άντρας μαιευτής και όχι γυναίκα. Δεν το έβαλε όμως κάτω, και σήμερα εργάζεται σε μια κλινική στην Λάρνακα. -Πως αποφάσισες να ακολουθήσεις το επάγγελμα του μαιευτή; Η μαιευτική ήταν κάτι το οποίο ανέκαθεν με ενθουσίαζε. Κατά το τρίτο έτος των σπουδών μου, στη νοσηλευτική, έπρεπε να περάσουμε από τον θάλαμο της μαιευτικής για την πρακτική μας εξάσκηση, όπως άλλωστε κάναμε σε όλους τους θαλάμους. Κατά την παραμονή μου στο μαιευτικό τμήμα του Μακάριου Νοσοκομείου, κατάλαβα ότι η μαιευτική ήταν αυτό που ήθελα να ακολουθήσω και μετέπειτα. Έτσι έμαθα όλες τις σχετικές πληροφορίες που χρειαζόμουν και όταν πήρα το πτυχίο της νοσηλευτικής, ξεκίνησα το μεταπτυχιακό της μαιευτικής. -Στην Κύπρο υπάρχουν και άλλοι άντρες που ασχολούνται με την μαιευτική; Είμαστε συνολικά εφτά άντρες. Εγώ όμως, είμαι ο μοναδικός που έχω το πτυχίο της νοσηλευτικής και το μεταπτυχιακό της μαιευτικής, ενώ οι άλλοι έξι έχουν τελειώσει απευθείας μαιευτική σε ΤΕΙ στην Ελλάδα. -Φαντάζομαι ότι εσύ ήσουν αυτός που ξεγέννησες την κόρη σου; Αυτό ήταν το πλάνο, δυστυχώς όμως κάποιων επιπλοκών, αναγκαστικά έκανε καισαρική. Ήμουν όμως ο πρώτος που την πήρε, ο πρώτος που της έκανε την ανάληψη του νεογνού, που την περιποιήθηκε, που έκοψε τον ομφάλιο λώρο. Την έντυσα και την έδωσα στην γυναίκα μου και την αγκαλιάσαμε. Όλα τα έκανα εγώ εκτός από το να την ξεγεννήσω. -Τι είναι αυτό που σε συναρπάζει στο κομμάτι της μαιευτικής; Με συναρπάζει το γεγονός ότι είμαι εγώ αυτός που θα φέρει στη ζωή μια καινούργια ψυχή. Αγαπώ το κομμάτι που είμαι παρόν την στιγμή που άνθρωποι μετατρέπονται σε γονείς. Είναι πολύ συγκινητικό και μοναδικό να βλέπεις το βλέμμα των γονιών την στιγμή που αντικρίζουν για πρώτη φορά το μωρό τους. Αυτό, σε συνδυασμό με την αγάπη που έχω για τα μωρά, ήταν και είναι ένας καταλυτικός παράγοντας για να ακολουθήσω την μαιευτική. -Πόσα χρόνια ασχολείσαι με την μαιευτική; Ξεκίνησα το μεταπτυχιακό μου το 2014, το ολοκλήρωσα το 2016 και από το 2016 μέχρι σήμερα, εργάζομαι ως μαιευτής. -Υπάρχει κάποιο περιστατικό που ήταν ιδιαίτερο για σένα; Κάποια συγκινητική και ιδιαίτερη στιγμή; Υπάρχουν πάντα ζευγάρια που θα δεθείς περισσότερο μαζί τους. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια συγκεκριμένη σκηνή. Εκείνο που με συγκινεί, είναι το γεγονός ότι ακόμα και χρόνια μετά, βλέπω άτομα στο δρόμο και με χαιρετούν και γυρίζουν και λένε στο μωρό τους, αυτός ο κύριος σε γέννησε. Ακόμη, άτομα που ήμουν παρόν στην γέννα τους ή τους ξεγέννησα εγώ, μου στέλνουν ευχές για τα Χριστούγεννα, ή μου στέλνουν ευχές για το δικό μου μωράκι τώρα που με το καλό ήρθε. Είναι αυτό. Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Είναι πολλά πράγματα μαζί που κρατώ. - Οι γυναίκες πως σε αντιμετωπίζουν όταν βλέπουν ότι αντί μαία είναι άντρας; Υπάρχουν φορές που στην αρχή βλέπεις μια μικρή έκπληξη στο πρόσωπο τους. Βέβαια, στην κλινική που εργάζομαι τώρα, λόγω του γεγονότος ότι λειτουργούν και εξωτερικά ιατρεία, οι περισσότερες γυναίκες με γνωρίζουν από την αρχή της εγκυμοσύνης τους. Έρχονται για επίσκεψη, γνωριζόμαστε, δημιουργούμε μια σχέση έτσι ώστε όταν έρθει η μέρα του τοκετού, νιώθουν ήδη άνετα μαζί μου και είναι πιο εξοικειωμένες με την ιδέα ότι υπάρχει και άντρας. Μπορώ να σου πω ότι το 99% των γυναικών δεν έχει πρόβλημα με τον άντρα. Εκείνο το 1% που μένει, είναι αυτό που μπορεί να μην προτιμά άντρα γυναικολόγο αλλά γυναίκα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, σέβομαι απόλυτα τις επιθυμίες τους, καταλαβαίνω την επιθυμία τους και ότι μπορεί να νιώθουν άβολα. Πολλές φορές το αντιλαμβάνομαι από τη στάση του κορμιού τους και έτσι αποφασίζω να μην είμαι παρόν στην γέννα. Δεν χρειάζεται να μου το ζητήσουν. Έτσι νιώθουν όλοι άνετα. -Πως επέλεξες να εργαστείς σε κλινική στη Λάρνακα; Το γεγονός ότι εργάζομαι στην Λάρνακα, οφείλεται στο ότι καμία κλινική στη Λευκωσία δεν με προσλάμβανε λόγω του ότι είμαι άντρας. Όταν πήρα το πτυχίο μου, πήγα σε όλες τις κλινικές της Λευκωσίας και έδωσα το βιογραφικό μου. Καμία κλινική δεν με προσλάμβανε επειδή είμαι άντρας. Κάποιες κλινικές έβρισκαν πρόφαση ότι δεν είχαν θέση εκείνη την στιγμή, ενώ γνώριζα πολύ καλά ότι είχαν θέσεις. Πως βρέθηκα Λάρνακα; Είχα κάνει μια μικρή ανάρτηση, σε μια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, που κατέχω και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη. Η ανάρτηση μου αυτή, έγινε viral, το είδε κάποιος δημοσιογράφος, το έκανε άρθρο και μετά αφού έγινε ένας μικρός θόρυβος περί ρατσισμού, πήρα ένα τηλεφώνημα από την συγκεκριμένη κλινική. Έκλεισα ραντεβού για συνέντευξη και έτσι ξεκίνησα να εργάζομαι στην συγκεκριμένη κλινική. -Όταν είδες ότι δεν υπήρχε η ανταπόκριση που ανέμενες πως ένιωσες; Την στιγμή που ξέρεις ότι έχεις δοκιμάσεις και τις δέκα κλινικές που υπάρχουν στην Λευκωσία, και ξέρεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση πλέον να εργαστείς, είτε περάσει ένας μήνας είτε περάσει χρόνος και ότι δε θα βρεις κάτι άλλο, προβληματίζεσαι. Εκείνη την στιγμή που έδωσα το βιογραφικό μου σε όλα τα νοσηλευτήρια -μαιευτήρια που υπάρχουν στη Λευκωσία και είδα ότι δεν υπήρχε ανταπόκριση, δεν το άφησα να με πάρει από κάτω. Πείσμωσα και είπα ότι κάτι θα βρεθεί. Η ανάρτηση που είχα κάνει ήταν κάτι μεταξύ παραπόνου και αδικίας αφού γνώριζα ότι άλλες συναδέλφισσες μου, έβρισκαν δουλειά απευθείας και εγώ που τέλειωσα με πολύ καλούς βαθμούς δεν έβρισκα δουλειά μόνο και μόνο που είμαι άντρας. Δεν το έβαλα κάτω και αυτό είχε θετικό αποτέλεσμα. -Οι συναδέλφισσες σου, πως σε αντιμετωπίζουν; Χρειάστηκε λίγο χρόνος για να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους αλλά βέβαια είπαν ότι για να είναι άντρας και να κάνει αυτό το επάγγελμα σημαίνει ότι το αγαπά. Δεν ήταν εύκολο και χρειάστηκε πείσμα για να βρω δουλειά και να μπορώ να εξασκήσω αυτό το επάγγελμα. Υπήρχαν κάποιες «αντιπαραθέσεις», όμως κατά 99% η αντιμετώπιση από τις συναδέλφισσες μου ήταν θετική επειδή κέρδισα την εμπιστοσύνη τους με τις ικανότητες μου. Το ίδιο ήταν και με τις συμφοιτήτριες μου στο πανεπιστήμιο. Ήταν κάτι που ήθελε σκληρή δουλειά και στο τέλος, είχε το αποτέλεσμα που ήθελα. -Σήμερα σε ποια κλινική εργάζεσαι; Εργάζομαι στην κλινική Κώστα Χριστοφόρου και θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον γιατρό τον Δρ. Κώστα Χριστοφόρου για την ευκαιρία που μου έδωσε. Όταν μου έκλεισαν όλοι την πόρτα, αυτός την άνοιξε. Αυτό είναι κάτι που εκτιμώ αφάνταστα και δεν είναι κάτι που κάποιος μπορεί να παραβλέψει. Πήρε ένα ρίσκο την στιγμή που κανένας δεν το έπαιρνε και θέλω να ελπίζω ότι τον έβγαλα ασπροπρόσωπο. |
APXEIO
February 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|