Κάλπες στήθηκαν σήμερα στη Βενεζουέλα προκειμένου να εκλεγεί η Συντακτική Συνέλευση, η οποία θα έχει αυξημένες αρμοδιότητες ενισχύοντας έτσι ακόμη περισσότερο την εξουσία του Μαδούρο. Το βρετανικό περιοδικό Economist κάνει μια αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία που οδήγησε τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο και αναρρωτιέται τι μπορεί -και τι πρέπει- να κάνει ο υπόλοιπος κόσμος για να σώσει τον πολύπαθο λαό. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η Βενεζουέλα ισχυρίζεται ότι έχει περισσότερο πετρέλαιο από τη Σαουδική Αραβία, αλλά ο λαός της πεινάει.
Ένα τρομαχτικό ποσοστό 93% των Βενεζουελάνων δεν μπορούν να πληρώσουν για το φαγητό τους, ενώ τα 3/4 δηλώνουν ότι έχουν χάσει κιλά τον τελευταίο χρόνο. Και το οξύμωρο είναι πως η κυβέρνηση που έχει οδηγήσει τη χώρα σε αυτή την τραγωδία διακηρύττει ότι αγαπάει τους φτωχούς. Οι ίδιοι κυβερνώντες, όμως, έχουν υπεξαιρέσει δισεκατομμύρια καθιστώντας τη Βενεζουέλα την πιο διεφθαρμένη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Η κατάσταση στη Βενεζουέλα αποδεικνύει περίτρανα το μεγαλείο της δημοκρατίας: να μπορούν οι πολίτες να διώξουν τους πολιτικούς που τους έχουν απογοητεύσει. Αυτός είναι ο λόγος που ο πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο σπεύδει τώρα να εξαφανίσει ό,τι έχει απομείνει από το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας. Έτσι, σε μια ξαφνική αναλαμπή, προκήρυξε εκλογές στις 30 Ιουλίου με σκοπό να υποσκάψει τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας και συγκεκριμένα του κοινοβουλίου που ελέγχεται σήμερα από την αντιπολίτευση, καθώς και να υπονομεύσει την ακεραιότητα των προεδρικών εκλογών που θα διενεργηθούν το 2018. Η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι η Συντακτική Συνέλευση υπό τον έλεγχο του Μαδούρο θα εγκαθιδρύσει ένα κομμουνιστικό καθεστώς στιλ Κούβας. Εκτός από τους πολίτες που ξεχύνονται οργισμένοι στους δρόμους, η έκρυθμη κατάσταση στη Βενεζουέλα θα πρέπει να θορυβήσει και τον υπόλοιπο κόσμο Η χειρότερη κρίση της Λατινικής Αμερικής Στο τέλος του έτους, η οικονομική κατάρρευση της Βενεζουέλας θα είναι η πιο σφοδρή που έχει σημειωθεί στη σύγχρονη ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Το κατά κεφαλήν εισόδημα έχει επιστρέψει στα επίπεδα της δεκαετίας του 1950 και η βασική εταιρεία αυτής της κατάστασης είναι ιδεολογική. Πατώντας στα βήματα του προκατόχου του, Ούγκο Τσάβες, ο Μαδούρο διασπαθίζει το δημόσιο χρήμα, ιδίως προς όφελος των υποστηρικτών του. Η πτώση στην τιμή του πετρελαίου και η κακοδιαχείριση, όμως, έχουν ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση να μην μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις της και να τυπώνει χρήμα εκτοξεύοντας τον πληθωρισμό άνω του 1000% φέτος. Στη μαύρη αγορά, η τιμή του δολαρίου βρίσκεται 900 φορές πάνω από την επίσημη ισοτιμία. Οι διατιμήσεις στα προϊόντα και η απαλλοτρίωση των ιδιωτικών επιχειρήσεων έχουν οδηγήσει σε σοβαρές ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα. Λόγω των ελλείψεων στα νοσοκομεία, το ποσοστό θνησιμότητας κατά τη γέννα έχει εκτιναχθεί κατά 66% τον τελευταίο χρόνο. Κάποιοι πολιτικοί του αριστερού χώρου, όπως ο Τζέρεμι Κόρμπν στη Βρετανία, βλέπουν την «μπολιβαριανή επανάσταση» ως ένα πολλά υποσχόμενο πείραμα κοινωνικής δικαιοσύνης. Ας το πουν αυτό στις δεκάδες χιλιάδες Βενεζουελάνους που αναζητήσει καταφύγιο στις διπλανές χώρες. Και όσο επιδεινώνεται η κρίση, ολοένα περισσότεροι εγκαταλείπουν τη χώρα. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας αποτελεί κίνδυνο για την περιοχή και τον ίδιο τον λαό της. Υπάρχει συνταγή; Η καλύτερη λύση είναι η μετάβαση της εξουσίας μέσω της διαπραγματευτικής οδού, σημειώνει το βρετανικό περιοδικό. Ο κ. Μαδούρο μπορεί να ολοκληρώσει τη θητεία του δείχνοντας όμως σεβασμό στο Σύνταγμα και το κοινοβούλιο, να απελευθερώσει τους πολιτικούς κρατούμενος και να διασφαλίσει ότι οι εκλογές θα είναι αδιάβλητες. Μια τέτοια προσπάθεια που έγινε πέρυσι, όμως, έπεσε στο κενό και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Μαδούρο και οι άνθρωποί του έχουν την παραμικρή διάθεση να παραδώσουν οικειοθελώς την εξουσία. Όσοι θέλουν να σώσουν τη Βενεζουέλα έχουν περιορισμένη επιρροή αλλά δεν είναι αφοπλισμένοι. Η αντιπολίτευση έχει πολύ δρόμο να κάνει για να αποτελέσει μια αξιόπιστη κυβέρνηση. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αναδείξει έναν μοναδικό ηγέτη. Ο Μαδούρο στηρίζεται στον στρατό, με τον οποίο συγκυβερνά, ενώ έχει με το μέρος του και το 25% των ψηφοφόρων. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να γεμίσει τους δρόμους με «τους δικούς της». Επιπλέον, απολαμβάνει και τις συμβουλές των αξιωματούχων ασφαλείας της Κούβας, οι οποίοι είναι ειδήμονες στην επιλεκτική καταστολή. Το καθεστώς φταίει, όχι τα θύματά του Επιτέλους η Λατινική Αμερική αντιλήφθηκε την απειλή. Η Βενεζουέλα έχει απομονωθεί σε μεγάλο βαθμό, μετά μάλιστα τον αποκλεισμό της από η εμπορική ομάδα Mercosur. Κατόρθωσε, τουλάχιστον, να αποφύγει τον εξοστρακισμό της την Οργάνωση Αμερικανικών Κρατών τον περασμένο μήνα χάρη στην υποστήριξη των ιδεολογικών της συμμάχων και κάποιων από τα κράτη της Καραϊβικής. Οι ΗΠΑ θα έπρεπε να είχαν ασκήσει ισχυρότερες πιέσεις για να επηρεάσουν την απόφαση αυτή. Ο Ντόναλντ Τραμπ σκέφτεται να επιβάλλει διευρυμένες κυρώσεις στη χώρα, όπως η απαγόρευση των εισαγωγών πετρελαίου από τη Βενεζουέλα ή η απαγόρευση της εισόδου των αμερικανικών εταιρειών στον πετρελαϊκό κλάδο της χώρας. Αυτό, όμως, θα ήταν λάθος. Ο Μαδούρο θα έβρισκε αγοραστές για το πετρέλαιό του μέσα σε λίγους μόλις μήνες. Εν τω μεταξύ, οι πολίτες θα υποφέρουν ακόμη περισσότερο. Οι διευρυμένες κυρώσεις μπορούν να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο το καθεστώς με τον Μαδούρο να υποστηρίζει ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν «οικονομικό πόλεμο» από την «ιμπεριαλιστική Αμερική». Στις 26 Ιουλίου, η κυβέρνηση Τραμπ ανακοίνωσε μεμονωμένες κυρώσεις σε 13 αξιωματούχους της Βενεζουέλας που ενεπλάκησαν στη Συντακτική Συνέλευση ή υπάρχουν υπόνοιες για διαφθορά ή καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Οι εν λόγω αξιωματούχοι έχασαν τη βίζα τους και αποκλείστηκαν από οποιαδήποτε συναλλαγή με αμερικανικές τράπεζες ή εταιρείες. Θα πρέπει να ζητηθεί από τις τράπεζες να αποκαλύψουν επίσης τα στοιχεία αυτών των αξιωματούχων προκειμένου να διερευνηθεί η περίπτωση διασπάθισης δημόσιου χρήματος και σε αυτό θα πρέπει να συμβάλλουν και οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι κινήσεις αυτές δεν μπορούν από μόνες τους να αναγκάσουν το καθεστώς να αλλάξει. Αλλά η επιβολή μεμονωμένων κυρώσεων μπορεί να συνδυαστεί με διαπραγματεύσεις με τη διαμεσολάβηση ξένων κυβερνήσεων. Ίσως η τελική συμφωνία να περιλαμβάνει αμνηστία των αξιωματούχων αυτών αλλά ακόμη σε αυτό μπορεί να γίνει αποδεκτό εάν εξασφαλιστεί μια ειρηνική μετάβαση στη δημοκρατία. Διαφορετικά, μπορεί η χώρα να βυθιστεί στη γενικευμένη βία, για την οποία ο Μαδούρο θα είναι ο κύριος υπεύθυνος. Ήδη υπάρχουν στη χώρα ενδείξεις αναρχίας, με τις ακραίες φωνές και των δύο στρατοπέδων να χάνουν τον έλεγχο. Το απευκταίο σενάριο είναι η Βενεζουέλα να μην εξελιχθεί σε μια δεύτερη Κούβα ή μια Κίνα, αλλά σε κάτι πολύ χειρότερο.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
May 2024
|