Η κατοικία του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού, όπου βρισκόταν η σορός του πριν από την κηδεία του, έχει ένα σκοτεινό παρελθόν μετά το «έγκλημα που συγκλόνισε την Ιταλία» πριν από 50 χρόνια. Στις 30 Αυγούστου 1970 ένα τρομερό έγκλημα συγκλόνισε την παραδοσιακά συγκρατημένη και πουριτανική ρωμαϊκή κοινωνία. Σε μια διπλοκατοικία στη Via Puccini στο κέντρο της Ρώμης βρέθηκαν τρία άτομα νεκρά από τραύματα πυροβολισμών. Ο μαρκήσιος Camillo Casati Stampa, η σύζυγός του, Anna Casati, 41 ετών, και ο Massimo Minorenti, 25 ετών. Ο μαρκήσιος ανήκε σε μία από τις πλουσιότερες οικογένειες της βόρειας Ιταλίας και είχε γη και ακίνητα στην περιοχή του Μιλάνου. Μεταξύ αυτών ήταν και η Villa San Martino, στο Arcore, ένα πανέμορφο κτήμα 90 εκταρίων με ένα υπέροχο ανάκτορο του 18ου αιώνα, το οποίο το 1974 έγινε η κατοικία και το αρχηγείο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και όπου βρισκόταν η σορός του μέχρι την κρατική κηδεία του, στις 14 Ιουνίου. Μια τεράστια απάτη Ο μαρκήσιος είχε επίσης μια κόρη από προηγούμενο γάμο, την Άννα Μαρία Κασάτι, η οποία παρότι έγινε καθολική κληρονόμος του, δεν είχε πρόσβαση στην κληρονομιά της επειδή ήταν ανήλικη όταν έγιναν τα εγκλήματα. Η διαχείριση της περιουσίας της ανατέθηκε σε δύο κηδεμόνες: Τον Giorgio Bergamasco και έναν νεαρό και φιλόδοξο δικηγόρο τον Césare Previti. Αν και ο τελευταίος ήταν αυτός που θα φρόντιζε για τις υποθέσεις της Άννας Μαρίας, επειδή ο Bergamasco σύντομα διορίστηκε υπουργός στην κυβέρνηση του Τζούλιο Αντρεότι. Όταν το 1972 η Άννα Μαρία έκλεισε τα 21 της χρόνια, αποφάσισε να βγάλει την περιουσία του πατέρα της προς πώληση. Αργότερα, μετακόμισε στη Βραζιλία. Υπακούοντας στις επιθυμίες της Άννας Μαρίας, ο Previti έπιασε δουλειά και σύντομα της μετέφερε δύο νέα, ένα καλό και ένα κακό. Τα καλά νέα ήταν ότι η Villa San Martino είχε αγοραστή. Τα κακά νέα ήταν ότι ήταν διατεθειμένος να πληρώσει μόνο 500 εκατομμύρια λιρέτες (περίπου 250.000 ευρώ) με τη μορφή μετοχών της κατασκευαστικής εταιρείας του αγοραστή. Το όνομα του αγοραστή ήταν Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ο Previti τη συμβούλευσε να πουλήσει- η Άννα Μαρία εμπιστεύτηκε τη συμβουλή του. Μόνο ένας αγοραστής Η Villa San Martino και τα πάντα σε αυτήν – μια βιβλιοθήκη με χιλιάδες τόμους, έπιπλα και έργα τέχνης μεγάλης αξίας – πέρασαν στα χέρια του νεαρού Μπερλουσκόνι και η Άννα Μαρία έλαβε μια χούφτα μετοχές που, όπως την διαβεβαίωσαν, αποτιμούνταν σε 1,7 δισεκατομμύρια λίρες. Όταν αργότερα, από τη Βραζιλία, η Άννα Μαρία αποφάσισε να τις πουλήσει, εμφανίστηκε μόνο ένας αγοραστής: Ο Μπερλουσκόνι, ο οποίος τις πήρε πίσω στη μισή τιμή. Σήμερα, η Villa San Martino αποτιμάται κοντά στα 57 εκατομμύρια δολάρια. Η Άννα Μαρία εξακολουθεί να ζει στο εξωτερικό με την οικογένειά της. Δεν έχει επιστρέψει ποτέ στην Ιταλία και δεν θέλει να έχει καμία σχέση με αυτή την ιστορία. Ο Previti έκανε την περιουσία του κολλημένος στον Μπερλουσκόνι μιας και ήταν το δεξί του χέρι στις επιχειρήσεις, έγινε υπουργός Άμυνας στην πρώτη κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι και βουλευτής με τη Forza Italia. Διετέλεσε επίσης δικηγόρος του Il Cavaliere. Μετά από μια καριέρα γεμάτη σκάνδαλα, το 2006 φυλακίστηκε για δωροδοκία δικαστών. Ένας αιματηρός πρόλογος Ο μαρκήσιος Camillo Casati Stampa ήταν ένας ψηλός, μελαχρινός άνδρας, έμπειρος κυνηγός και σπουδαίος ιππέας. Αλλά, πάνω απ’ όλα, ήταν εξαιρετικά πλούσιος. Οι Casati Stampa ήταν ευγενής οικογένεια της Λομβαρδίας και ο Camillo Casati Stampa di Soncino είχε κληρονομήσει μια έκταση γης στο Segrate, καθώς και πολυτελή κτήρια και διαμερίσματα στη Ρώμη και το Μιλάνο, κυνηγετικά κτήματα και ένα κάστρο στο Cusago. Είχε επίσης στην κατοχή του το νησί Zannone, ένα μικρό κομμάτι ερημιάς στην Τυρρηνική Θάλασσα, μεταξύ Ρώμης και Νάπολης, το οποίο περιλάμβανε ένα αρχοντικό. Ήταν ένα περιβάλλον ανεμπόδιστο και ακατοίκητο, όπου βασίλευε μόνο ένας άνθρωπος: Ο μαρκήσιος. Ο Καμίλο παντρεύτηκε τη Ναπολιτάνα χορεύτρια Λετίτσια Ίτσο, το καλλιτεχνικό της όνομα ήταν Λίντια Χολντ, και απέκτησε μια κόρη, την Άννα Μαρία, αλλά όταν γνώρισε την Άννα Φαλαρίνο, ο κόσμος του ανατράπηκε. Η Φλαρίνο ήταν μια όμορφη, μελαχρινή νεαρή γυναίκα, κόρη ενός υπαλλήλου και μιας νοικοκυράς, η οποία είχε εγκαταλείψει τη γενέτειρά της Benevento, στην κεντρική Ιταλία, για να αναζητήσει την τύχη της. Πρόθεσή της ήταν να χαράξει καριέρα ηθοποιού στη Ρώμη, αλλά δεν είχε την ίδια τύχη με άλλους Ιταλούς θρύλους ταπεινής καταγωγής, όπως η Σοφία Λόρεν, και η μοναδική ταινία στην οποία εμφανίστηκε, το Totò Tarzan, το 1950, δεν λειτούργησε ως εφαλτήριο. Η τύχη της άλλαξε όταν γνώρισε τον Giuseppe «Peppino» Drommi, έναν πλούσιο και γενναιόδωρο 28χρονο μηχανικό, ο οποίος την παντρεύτηκε. Η Φαλαρίνο άρχισε να συχνάζει σε πάρτι και εκδηλώσεις και το 1958, στις Κάννες, γνώρισε τον διάσημο Δομινικανό playboy, Πορφίριο Ρουμπιρόζα, ο οποίος την ερωτεύτηκε και προσπάθησε να την αποπλανήσει. Ο Peppino, προσβεβλημένος, ήρθε αντιμέτωπος με τον Ρουμπιρόζα και ο Καμίλο Στάμπα, ο οποίος ήταν επίσης παρών στο πάρτι, προσπάθησε να ηρεμήσει τους δύο άνδρες. Τότε ήταν που οι ζωές του Καμίλο και της Άννας διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά και ο μαρκήσιος ξετρελάθηκε. Το συναίσθημα ήταν αμοιβαίο. Ο Καμίλο και η Άννα ερωτεύτηκαν παράφορα και, αφού ακύρωσαν τους αντίστοιχους γάμους τους, χάρη στην επιρροή του μαρκήσιου και αφού ξόδεψαν ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, παντρεύτηκαν το 1959. «Αυτό δεν ήταν μέρος του παιχνιδιού» Έτσι ξεκίνησε μια παράξενη σχέση. Τη νύχτα του γάμου του ζευγαριού, ο μαρκήσιος ζήτησε από τη γυναίκα του να κάνει σεξ με έναν σερβιτόρο μπροστά του. Όλα καταγράφηκαν στο ημερολόγιο του μαρκήσιου, το οποίο διέρρευσε στον Τύπο (κάποιοι πιστεύουν ότι το έκανε η αστυνομία) και αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύτηκαν σε αρκετές εφημερίδες της εποχής. Για τον μήνα του μέλιτος έγραψε: «Η Άννα ήταν υπέροχη. Κατάλαβε αμέσως. Πέρασε πολύ καλά». Το σεξ με όμορφους νεαρούς άνδρες, ενώ ο Casati Stampa παρακολουθούσε, έβγαζε φωτογραφίες και κατέγραφε τα πράγματα σε ένα πράσινο τετράδιο με βελούδινη επένδυση, έγινε τακτική πρακτική για το ζευγάρι. Συνήθως, ο μαρκήσιος ήταν αυτός που επέλεγε τους εραστές της Άννας, οι οποίοι ήταν συνήθως νέοι, όμορφοι και ανήκαν σε χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Μερικές φορές έψαχναν μαζί έξω από τα μπαρ. «Σήμερα η Άννα μου έδωσε μεγάλη ευχαρίστηση. Έκανε έρωτα με έναν νεαρό στρατιώτη με τόσο αποτελεσματικό τρόπο που από μακριά συμμετείχα στην πράξη. Μου κόστισε 30.000 λίρες, αλλά άξιζε τον κόπο» αναφέρεται σε μια καταχώρηση. Έγιναν το ζευγάρι της μόδας. «Τους καλούσαν σε όλα τα πάρτι- ήταν μέλη του κυνηγετικού κύκλου, έπαιζαν μπριτζ…», δήλωσε ο Daniele Protti, διευθυντής του καταργημένου πλέον εβδομαδιαίου ειδησεογραφικού περιοδικού L’Europeo, σε ένα ντοκιμαντέρ του ιταλικού καναλιού History. Διοργάνωναν επίσης πάρτι και κυνήγια στα δικά τους κτήματα, ένα από αυτά το Zannone, ένα νησί που δεν άξιζε πολλά, αλλά όπου ο μαρκήσιος μπορούσε να αφοσιωθεί στο χόμπι του, το κυνήγι, και η μαρκησία σύζυγος στο δικό της, κάνοντας γυμνή ηλιοθεραπεία. Ο Salvatore Pagano, ο οποίος πέθανε το 2021 σε ηλικία 86 ετών, ήταν για πολλά χρόνια ο φύλακας του νησιού. «Ο θείος μου μας μιλούσε για σημαντικούς καλεσμένους και συγκεκριμένες καταστάσεις. Μετέφερε τα τρόφιμα στη βίλα με τρία γαϊδουράκια. Η μαρκησία ήταν προκλητική, αλλά σεβόταν τον μαρκήσιο και κρατούσε τη θέση της» δήλωσε στη La Repubblica. Όλα άλλαξαν Ωστόσο, όλα άλλαξαν τον Ιανουάριο του 1970, όταν η Άννα Φαλαρίνο γνώρισε τον Μάσιμο Μινορέντι, έναν 25χρονο ηγέτη της φασιστικής νεολαίας. Αυτό που ξεκίνησε ως σεξουαλική συνάντηση, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, μετατράπηκε σε κάτι περισσότερο. Η Άννα και ο Μάσιμο ένιωσαν αμοιβαία έλξη και ερωτεύτηκαν. Ο μαρκήσιος σημείωσε στο ημερολόγιό του: «Αυτό δεν ήταν μέρος του παιχνιδιού. Είναι η πρώτη φορά που η γυναίκα μου με απατά με την καρδιά της». Μια μέρα τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς ο μαρκήσιος, ο οποίος είχε πάει για κυνήγι στο κτήμα της οικογένειας Marzotto στο Valdagno, τηλεφώνησε στη σύζυγό του και στο τηλέφωνο απάντησε ο Μινορέντι. Λίγο αργότερα, επέστρεψε στη διπλοκατοικία του στη Ρώμη και ζήτησε από το προσωπικό του να μην τον ενοχλήσει. Έγραψε στο ημερολόγιό του: «Amore mio, συγχώρεσέ με, αλλά αυτό που θα κάνω, πρέπει να το κάνω. Αντίο, μόνη χαρά της ζωής μου». Αυτή θα ήταν η τελευταία καταχώρηση στο ημερολόγιό του. Ο μαρκήσιος πήρε μια από τις καραμπίνες του και έριξε έξι βολές: Δύο για τον Μινορέντι, τρεις για την αγάπη του, την Άννα Φαλαρίνο, και την τελευταία για τον εαυτό του. «Ηθικός μαζοχισμός» Έγινε γνωστό ως «το έγκλημα που συγκλόνισε την Ιταλία» και ο Τύπος έκανε πιένες. Δημοσιεύτηκαν έως και 1.500 γυμνές φωτογραφίες της Φαλαρίνο. Μια μεγάλη εφημερίδα προσέφερε μάλιστα 400.000 λίρες για 12 εικόνες, σχεδόν την τιμή στην οποία ο Μπερλουσκόνι θα αγόραζε αργότερα τη Villa San Martino. Το περιοδικό MEN πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα με προκλητικές φωτογραφίες της Άννα Φαλαρίνο στο εξώφυλλο. Το έγκλημα προκάλεσε κάθε είδους ερωτήματα και θεωρίες. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα L’Europeo, ο ψυχαναλυτής Emilio Servadio προσπάθησε να ρίξει φως στη συμπεριφορά του μαρκήσιου: «Αυτός ο άνθρωπος όχι μόνο απολάμβανε τη γυναίκα του να κάνει σεξ, αλλά το φωτογράφιζε, το βιντεοσκοπούσε, το απαιτούσε και το προωθούσε με κάθε ευκαιρία». Ο Servadio διεξήγαγε ένα ψυχολογικό προφίλ του Casati και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν ηδονοβλεψίας, σαδομαζοχιστής και πιθανώς είχε ομοφυλοφιλικές τάσεις. «Χωρίς να το συνειδητοποιεί, το άτομο προβάλλει το θηλυκό στοιχείο του στη γυναίκα και η συνάντηση γίνεται πραγματικά ομοφυλοφιλική. Έχει επίσης μια ισχυρή σαδομαζοχιστική συνιστώσα. Τέτοια άτομα στον εσωτερικό τους εαυτό, παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως θύματα μιας κατάστασης: Είναι προδομένοι σύζυγοι. »Ο Casati δεν ήταν από τους άνδρες που τους αρέσει να τους μαστιγώνουν ή να τους δέρνουν, αλλά αυτό που ασκούσε θα το ονόμαζα ηθικό μαζοχισμό». Περισσότερα από 50 χρόνια αργότερα, μετά τον θάνατο του Μπερλουσκόνι, το έγκλημα επανήλθε στην επικαιρότητα χωρίς να χάσει τίποτα από τη δύναμη της γοητείας του. «Η τύχη αυτής της κατοικίας γεννήθηκε από μια τραγωδία» δήλωσε πριν από λίγες ημέρες η καθημερινή εφημερίδα Il Giorno. Προς το παρόν, αυτή φαίνεται να είναι η τελευταία του πράξη. *Με στοιχεία από elpais.com Δείτε τη βίλα και το εσωτερικό της Δείτε το βίντεο της αλλόκοτης σχέσης της Άννας και του μαρκήσιου
0 Comments
Η αστυνομία της Σουηδίας έδωσε άδεια σήμερα για τη διεξαγωγή μικρής συγκέντρωσης μπροστά από το μεγαλύτερο τέμενος της Στοκχόλμης, στη διάρκεια της οποίας ο διοργανωτής της πρόκειται να κάψει αντίτυπο του Κορανίου, κατά την πρώτη ημέρα της μεγάλης μουσουλμανικής γιορτής Άιντ αλ Άντχα. «Η αστυνομία έδωσε άδεια για τη διεξαγωγή της συγκέντρωσης», καθώς εκτίμησε ότι «οι κίνδυνοι για την ασφάλεια» εξαιτίας του γεγονός της καύσης του Κορανίου «δεν είναι τέτοιας φύσης που να δικαιολογούν την απαγόρευσή της», ανέφερε στην απόφασή της. Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στις 13:30 (τοπική ώρα, 14:30 ώρα Ελλάδας) μπροστά από το Μεγάλο Τέμενος της Στοκχόλμης. Το θέμα είναι ευαίσθητο στη Σουηδία, όπου διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο μπροστά από την πρεσβεία της Τουρκίας στη Στοκχόλμη, στη διάρκεια της οποίας κάηκε αντίτυπο του Κορανιού, είχε προκαλέσει την οργή της Άγκυρας, η οποία εξακολουθεί να εμποδίζει την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Ο διοργανωτής της σημερινής συγκέντρωσης, ο 37χρονος Σαλουάν Μομίκα, ο οποίος δηλώνει ότι είναι Ιρακινός πρόσφυγας που θέλει να απαγορευτεί το Κοράνι, ανέφερε ότι θέλει «να εκφράσει την άποψή του». «Θέλω να σκίσω το Κοράνι και να το κάψω», έγραψε στο αίτημα που κατέθεσε στην αστυνομία. Εκτός από τον Μομίκα άλλος ένας άνθρωπος αναμένεται να συμμετάσχει στη διαδήλωση, σύμφωνα με τη σουηδική αστυνομία. Η αστυνομία της Στοκχόλμης δεν είχε εγκρίνει τη διεξαγωγή δύο διαδηλώσεων, στις 6 και 9 Φεβρουαρίου, στη διάρκεια των οποίων οι διοργανωτές τους θα έκαιγαν το Κοράνι, καθώς είχε εκτιμήσει ότι υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια τάξη. Οι διαδηλωτές είχαν προσφύγει δικαστικά κατά της απόφασης και δικαιώθηκαν στις αρχές Απριλίου. Την πρωτόδικη απόφαση επικύρωσε και το εφετείο, εκτιμώντας ότι οι κίνδυνοι για την ασφάλεια που επικαλέστηκε η αστυνομία «δεν συνδέονταν ξεκάθαρα» με τις εν λόγω διαδηλώσεις. Σε αυτή την απόφαση βασίστηκε η αστυνομία της Στοκχόλμης για να επιτρέψει τη σημερινή συγκέντρωση. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ- AFP- Reuters Η ανταρσία της Ομάδας Βάγκνερ θα ενδυναμώσει τους υπερεθνικιστές της «Μεγάλης Ρωσίας», όπως ο Αλεξάντερ Ντούγκιν (φωτογραφία, επάνω), που υποστηρίζουν πιο ακραία μέτρα στον πόλεμο της Ουκρανίας. Η αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία ήταν βασικός στόχος των υπέρμαχων της παγκοσμιοποίησης στην αμερικανική εξωτερική πολιτική από το πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014, που εκτελέστηκε υπό τις οδηγίες της τότε βοηθού υπουργού Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ, τώρα υφυπουργού Εξωτερικών για Πολιτικές Υποθέσεις των ΗΠΑ. Αλλαγή καθεστώτος Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αγκάλιασε το αίτημα για αλλαγή καθεστώτος στις 26 Μαρτίου 2022, δηλώνοντας ότι ο Πούτιν «δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία» μετά την εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου. Η ανταρσία του Ομίλου Βάγκνερ αυτό το Σαββατοκύριακο προκάλεσε θύελλα σχολίων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την έννοια ότι ο ρώσος πρόεδρος μπορεί τελικά να καθαιρεθεί. Αφού το αφεντικό της Βάγκνερ, ο Γεβγκένι Πριγκόζιν, πήρε τη συμφωνία που του πρότεινε ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο, διέκοψε την πορεία του προς τη Μόσχα και εξορίστηκε στον στενότερο σύμμαχο της Μόσχας, ο Πούτιν βρίσκεται ακόμα στη θέση του. Αλλά η πολιτική κινούμενη άμμος έχει μετατοπιστεί προς την υπερεθνικιστική δεξιά της Ρωσίας, εγείροντας σοβαρούς στρατηγικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης πιθανότητας χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων, γράφει σε ανάλυσή του ο James Davis. Ακραία μορφή εθνικισμούΗ Ρωσία στρέφεται προς μια ακραία μορφή εθνικισμού από το Μαϊντάν, το οποίο η Νούλαντ και οι συνάδελφοί της θεώρησαν ως προοίμιο για την ανατροπή του Πούτιν. Το πραξικόπημα υπό την αιγίδα των ΗΠΑ εναντίον του εκλεγμένου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς απείλησε το καθεστώς της Ρωσίας στην Κριμαία, τη βάση του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, και προκάλεσε την προσάρτηση της χερσονήσου από τη Ρωσία, η οποία ήταν ρωσικό έδαφος από την κυριαρχία της Μεγάλης Αικατερίνης. Ο Πριγκόζιν αντικατοπτρίζει μια αυξανόμενη συναίνεση στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις και σε σημαντικά τμήματα της κοινωνίας των πολιτών που θεωρούν ότι ο Πούτιν ήταν αδύναμος απέναντι στα δυτικά σχέδια εναντίον της Ρωσίας. Αυτή η συναίνεση περιλαμβάνει τον τσετσένο πολέμαρχο Ραμζάν Καντίροφ, τον οποίο ο ρώσος πρόεδρος έπεισε να στείλει στρατεύματα για να υπερασπιστούν τη Μόσχα ενάντια στην πορεία ανταρσίας του Πριγκόζιν. Ο Καντίροφ και ο Πριγκόζιν υπήρξαν σύμμαχοι εναντίον της στρατιωτικής ηγεσίας του Πούτιν, απαιτώντας πιο επιθετική και αποφασιστική δράση στην Ουκρανία από ένα θεωρούμενο ως επιφυλακτικό Κρεμλίνο. Υπερασπιστής ο Καντίροφ Είναι αξιοσημείωτο ότι ο αρχηγός της Βάγκνερ μπόρεσε να συγκροτήσει ένα στρατιωτικό κομβόι για μια περίοδο μεγαλύτερη από μια εβδομάδα χωρίς να το γνωρίζει ο Πούτιν – αν και οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών το παρατήρησαν, σύμφωνα με αναφορές στον Τύπο. Ακόμη πιο αξιοσημείωτο, καμία ρωσική στρατιωτική δύναμη δεν βρισκόταν μεταξύ Μόσχας και Ροστόφ καθώς το κομβόι είχε φτάσει σε απόσταση 200 χιλιομέτρων από τη ρωσική πρωτεύουσα, εκτός από μερικά ελικόπτερα εκ των οποίων τα τρία καταρρίφθηκαν από τους Βαγκνεριστές. Και το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι ο Πούτιν έπρεπε να καλέσει τον σύμμαχο του Πριγκόζιν, τον Καντίροφ, να υπερασπιστεί την πρωτεύουσα, προτού προχωρήσει σε συμβιβασμό με τον Λουκασένκο, αποσύροντας όλες τις κατηγορίες εναντίον των στασιαστών. Φαίνεται ότι ο τακτικός στρατός της Ρωσίας κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια του και άφησε τον Πριγκόζιν να στείλει ένα μήνυμα στον ρώσο πρόεδρο. Η «Μεγάλη Ρωσία» Το υπερεθνικιστικό ρεύμα της «Μεγάλης Ρωσίας» στη Μόσχα πιστεύει ότι ο Πούτιν είναι ήπιος με τη Δύση. Ο ρώσος πρόεδρος ζήτησε το 2000 από τον τότε ομόλογό του των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, να ενταχθεί η Ρωσία στο ΝΑΤΟ και το αίτημά του απορρίφθηκε. Ελαβε μια υπόσχεση από την Ουάσιγκτον ότι οι ΗΠΑ δεν θα παρέμβουν στην Ουκρανία, την οποία η κυβέρνηση Μπους παραβίασε όταν υποστήριξε την Πορτοκαλί Επανάσταση του 2004. Και με την πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ εγγυήθηκαν την ασφάλεια και τα δικαιωμάτα της ρωσόφωνης μειονότητας της Ουκρανίας μέσω της συμφωνίας Μινσκ ΙΙ, την οποία ο ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι απέρριψε το 2022 με αγγλοαμερικανική υποστήριξη. Η ανταρσία του Πριγκόζιν καθιστά πλέον τον Πούτιν εξαρτημένο από τη ρωσική ακροδεξιά. Εάν ανατραπεί, ο διάδοχός του δεν θα είναι ένας φιλελεύθερος δημοκράτης του είδους που ονειρεύεται η Ουάσιγκτον, αλλά μάλλον ένας ρώσος εθνικιστής που τάσσεται υπέρ της απόλυτης νίκης στην Ουκρανία, πιθανότατα ακόμη και αν απαιτηθεί η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων. Δεν υπάρχει σημαντικό φιλελεύθερο ρεύμα στη Ρωσία. Η κυβερνώσα ρωσική ελίτ κυοφορεί μια ισχυρή ομάδα δεξιών εθνικιστών, που ονειρεύονται μια αναζωογονημένη «Μεγάλη Ρωσία». Δυστυχώς, αυτό το ρεύμα συγκροτείται από πολλές διαφορετικές ομάδες. Η συνεκτική ιδέα Περιλαμβάνει τον ηγέτη του Φιλελεύθερου-Δημοκρατικού Κόμματος Λεονίντ Σλούτσκι, τον «ευρασιανιστή» φιλόσοφο Αλεξάντερ Ντούγκιν, τους δημοφιλείς τηλεοπτικούς παρουσιαστές Βλαντιμίρ Σολόβιεφ και Ντιμίτρι Ντίμπροφ, τον ηγέτη της Τσετσενίας Καντίροφ, το τηλεοπτικό κανάλι SPAS του Πατριαρχείου Μόσχας και τη νέο-Τσαρική Ενωση του ρωσικού λαού. Περιλαμβάνει επίσης πρώην αξιωματικούς του ρωσικού στρατού που αποστρατεύθηκαν βίαια από τον Πούτιν, και το αφεντικό της Βάγκνερ, Πριγκόζιν,ο οποίοι γκρίνιαζαν για τη στρατιωτική δειλία του ρώσου προέδρου και την κακή απόδοση των επιλεγμένων διοικητών του. Αυτό που συγκρατεί τον ετερόκλητο συνασπισμό είναι η ιδέα ότι η Ρωσία πρέπει να νικήσει την Ουκρανία με οποιοδήποτε τίμημα και ότι ο πόλεμος μπορεί να τελειώσει μόνο με νίκη στα δυτικά σύνορα της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Η δυνητική χρήση των 2.000 τακτικών πυρηνικών όπλων της Ρωσίας, τα οποία ξεκινούν από τον ένα κιλοτόνο, δεν είναι θέμα απλής εικασίας των μέσων ενημέρωσης. Τα πιο εξέχοντα φερέφωνα του εθνικισμού της «Μεγάλης Ρωσίας» απαιτούν την ανάπτυξή τους. Η υπερεθνικίστρια Λερναία Υδρα έχει πολλά κεφάλια, αλλά το ένα έχει πιο δυνατή φωνή από τα υπόλοιπα και είναι του, αυτοαποκαλούμενου «κόκκινος Ναζί», Ντούγκιν. Να χρησιμοποιήσει «πυρηνικά όπλα» Σε μια viral ανάρτησή του τον Μάρτιο του 2023 στο Telegram, ο Ντούγκιν απαίτησε γενική κινητοποίηση όλου του ρωσικού στρατιωτικού ανθρώπινου δυναμικού, στρατιωτικοποίηση της οικονομίας, φυλάκιση όσων αντιτίθενται στον πόλεμο και χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων εάν δεν πετύχουν άλλα μέτρα. Πρότεινε επίσης να «κάνουμε τα πάντα» ενάντια στην αποφυγή της χρήσης των «μη στρατηγικών πυρηνικών όπλων», και να τα χρησιμοποιήσουμε εάν είναι απαραίτητο. Η Ρωσία θα πρέπει επίσης «να είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει στρατηγικά πυρηνικά όπλα», δήλωσε. Η κόρη του πέθανε τον Αύγουστο του 2022 όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε καταστράφηκε από έκρηξη βόμβας, η οποία πιθανώς προοριζόταν για τον ίδιο. Αυτοαποκαλούμενος μαθητής του ναζί φιλοσόφου Μάρτιν Χάιντεγκερ, ο Ντούγκιν κατήγγειλε τον Πούτιν ότι έβαλε το ρωσικό πολίτευμα μπροστά από τον «Ρωσικό Κόσμο» ή τη Ρωσικότητα. «Βάζει πρώτα το ρωσικό κράτος, ενώ εγώ σκέφτομαι τον Ρωσικό Κόσμο. Αυτός ο ρωσικός κόσμος είναι πολύ ευρύτερος από το ρωσικό κράτος. Ο Πούτιν βεβηλώνει τη ρωσική ταυτότητα και μ’ αυτόν τον τρόπο έχει απογοητεύσει πολλούς πατριώτες», δήλωσε ο ιδεολόγος σε μια ολλανδική εφημερίδα το 2018. Πόλεμος του ΝΑΤΟ Ο πόλεμος στην Ουκρανία, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, είναι ένας πόλεμος μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του ΝΑΤΟ. Ο ρωσικός στρατός πολεμά έναν στρατό Ουκρανών, οπλισμένων, εκπαιδευμένων και πληρωμένων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ. Οι κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της άνευ προηγουμένου κατάσχεσης περίπου 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων των συναλλαγματικών της αποθεμάτων χωρίς την πλήρη κήρυξη του πολέμου, είχαν σχεδιαστεί για να συντρίψουν την ικανότητά της να πολεμήσει. Ολα τα σημαντικά ρεύματα της ρωσικής αφήγησης πιστεύουν ότι ο δυτικός στόχος σε αυτόν τον πόλεμο είναι να πετύχει την αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα και, ενδεχομένως, να διασπάσει την ίδια την εθνικά ποικιλόμορφη και γεωγραφικά εξαπλωμένη Ρωσική Ομοσπονδία. Οι Ρώσοι δεν είναι παρανοϊκοί ως προς αυτό το θέμα. Η αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία βρίσκεται στην ατζέντα ορισμένων ανώτερων αξιωματούχων της κυβέρνησης Μπάιντεν εδώ και μια δεκαετία. Οπως είπε η υφυπουργός Εξωτερικών Νούλαντ, τότε επικεφαλής του γραφείου του υπουργείου Εξωτερικών για την Ανατολική Ευρώπη, σε επιτροπή του Κογκρέσου στις 6 Μαΐου 2014, «Από το 1992, έχουμε παράσχει 20 δισεκατομμύρια δολάρια στη Ρωσία για να υποστηρίξουμε την επιδίωξη της μετάβασης σ’ ένα ειρηνικό, με ευημερία, δημοκρατικό κράτος που αξίζει στον λαό της». Το ίδιο θέμα επαναλαμβάνεται με συνέπεια από τις μεγάλες δεξαμενές σκέψης της Ουάσιγκτον και στην αρθρογραφία του κυρίαρχου Τύπου. Από το πρόγραμμα του Ντούγκιν Δεν υπάρχει αποτελεσματική, δημοκρατική αντιπολίτευση σε αναμονή έναντι του σημερινού ρωσικού καθεστώτος. Πριν το 2022, ο φερόμενος ως δημοκράτης Αλεξέι Ναβάλνι είχε την υποστήριξη μιας μικρής ομάδας. Ακόμη και πριν την εισβολή στην Ουκρανία, ωστόσο, οι υπηρεσίες ασφαλείας της Ρωσίας ανάγκασαν τους περισσότερους από τους υποστηρικτές του να μεταναστεύσουν ή τους έριξαν στη φυλακή. Ενα άλλο κύμα μετανάστευσης ακολούθησε την εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου 2022, καθαρίζοντας ουσιαστικά το τοπίο από κάθε φιλελεύθερη αντιπολίτευση. Η πιο πιθανή πολιτική απάντηση του Πούτιν στην ανταρσία και η προσωρινή επίλυσή της θα είναι ν’ αυξήσει την κινητοποίηση του ρωσικού ανθρώπινου δυναμικού, υιοθετώντας ένα βασικό στοιχείο από το πρόγραμμα του Ντούγκιν. Αυτό είναι ακόμη πιο πιθανό αφού η κυβέρνηση της Ουκρανίας ανακοίνωσε στις 19 Ιουνίου αυστηρότερα πρότυπα κινητοποίησης σε πολλές περιφέρειες, ξεκινώντας από το Κίεβο. Ο Πριγκόζιν με μαχητές του (φωτογραφία αρχείου Press service of «Concord»/via Reuters) Ο Ραμζάν Καντίροφ (φωτογραφία Reuters/Chingis Kondarov) Η κόρη του Ντούγκιν (δεξιά) σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας (στην αριστερή φωτογραφία) που πιθανώς προοριζόταν για τον πατέρα της (αριστερά) Η Βικτόρια Νούλαντ (φωτογραφία Reuters/Yiannis Kourtoglou) Γιατί όμως επετράπη στον Πριγκόζιν να φύγει στη Λευκορωσία; Γιατί δεν τιμωρούνται οι στασιαστές; Πώς επιχειρεί ο Πούτιν να επαναβεβαιώσει την εξουσία του; Γιατί προτίμησε την ταπείνωση με τη στάση του;Με την ανταρσία του Γεβγκένι Πριγκόζιν και της μισθοφορικής παραστρατιωτικής οργάνωσης του της Wagner με την «πορεία για τη δικαιοσύνη», όπως την αποκάλεσε φτάνοντας 200 χλμ. από τη Μόσχα με σκοπό να ανατρέψει τη στρατιωτική ιεραρχία της Ρωσίας, αλλά και την αντίδραση του Βλαντίμιρ Πούτιν στέκεται άρθρο του CNN. Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, Κρίστιαν Έντουαρντς, δύο ημέρες αφότου ο αρχηγός της Wagner«ακύρωσε» την ανταρσία του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είπε τίποτα δημόσια. Έχοντας αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση στην εξουσία του εδώ και 23 χρόνια, και αφού σχεδόν είδε τη χώρα του να εισέρχεται σε εμφύλιο πόλεμο, πολλοί προσδοκούσαν πως ο Ρώσος πρόεδρος θα απαντούσε δυναμικά και με οργή. Όμως, όπως σημειώνει ο αρθρογράφος η «σιωπή» έσπασε πρώτα από τον αντίπαλό του, με τον Γιεβγκένι Πριγκόζιν μέσω ενός μηνύματος 11 λεπτών στο Telegram, να ισχυρίζεται πως ουσιαστικά ξεκίνησε κάτι σαν διαμαρτυρία, παρά ένα πραξικόπημα, επιχειρώντας να «φέρει στη δικαιοσύνη» στην ανώτατη στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας εξαιτίας «των λαθών που έκαναν κατά τη διάρκεια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», όπως αποκαλεί η Ρωσία τον πόλεμο στην Ουκρανία. «Αξιοπρόσεκτα ήπιος» ο Πούτιν Όταν όμως όπως αναφέρει ο Έντουαρντς απευθύνθηκε στον ρωσικό λαό το βράδυ της Δευτέρας ήταν «αξιοπρόσεκτα ήπιος». Την τελευταία φορά που είχε τοποθετηθεί δημόσια, το Σάββατο, είχε πει στους πολίτες πως η ανταρσία του Πριγκόζιν ήταν «πισώπλατη μαχαιριά κατά της χώρας και του λαού μας» και υποσχέθηκε να φέρει τους υπεύθυνους ενώπιον της Δικαιοσύνης για να λογοδοτήσουν. Όμως τη Δευτέρα αντέδρασε με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, ευχαριστώντας τους στασιαστές που έκαναν τη «σωστή επιλογή» σταματώντας την προέλασή τους και τους προσέφερε συμβόλαια για να ενταχθούν στις δυνάμεις του ρωσικού στρατού. Επίσης, ισχυρίστηκε πως η «ένοπλη εξέγερση θα καταπνιγόταν ούτως ή άλλως», χωρίς να προσδιορίζει τον τρόπο που αυτό θα γινόταν. Για έναν ηγέτη που φημίζεται για «μεγάλες ιστορικές» τοποθετήσεις του που διαρκούν ή ξεπερνούν τη μία ώρα, το να κρατήσει η ομιλία του μόνο μερικά λεπτά αφήνει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις.Τα ερωτήματα που χρήζουν απάντησηςΓιατί όμως επετράπη στον Πριγκόζιν να φύγει στη Λευκορωσία; Γιατί δεν τιμωρούνται οι στασιαστές; Πώς επιχειρεί ο Πούτιν να επαναβεβαιώσει την εξουσία του; Στις 36 ώρες που επικράτησε το χάος, ο Πριγκόζιν διένυσε περισσότερα από 1.200 χιλιόμετρα από τα σύνορα της Ουκρανίας και με κατεύθυνση προς τη Μόσχα, κατέλαβε ένα περιφερειακό στρατιωτικό αρχηγείο, μια μεγάλη πόλη, ενώ ισχυρίστηκε πως κατέρριψε ένα στρατιωτικό ελικόπτερο. Πολλοί ήταν αυτοί που περίμεναν «άμεση» και «σκληρή» απάντηση από τον Πούτιν, που στο διάγγελμά του το Σάββατο χαρακτήρισε «προδοσία» της χώρας την ανταρσία της Wagner. «Ο Πούτιν εκτιμά πάνω από όλα την πίστη», δήλωσε στο CNN ο Ντμίτρι Αλπέροβιτς, μέλος του Συμβουλίου Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ. «Μπορείς να κλέψεις, να σκοτώσεις, να είσαι εγκληματίας. Αλλά το μοναδικό πράγμα που δεν μπορείς να είσαι είναι άπιστος ως προς αυτόν», είπε χαρακτηριστικά. Ακατανόητη η απροθυμία του να τιμωρήσει τους στασιαστές Λαμβάνοντας αυτή τη στάση του Πούτιν μοιάζει ακατανόητη η απροθυμία του να τιμωρήσει τους στασιαστές. Σύμφωνα με τον Κιρίλ Σαμίεβ, συνεργάτη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, η πρώτη προτεραιότητα του Πούτιν θα είναι να «αποστρατιωτικοποιήσει και να αφοπλίσει την Wagner», προτού αποφασίσει κάποια ποινή σε βάρος των στελεχών της. Μάλιστα αυτό φάνηκε από τις πρώτες ενέργειες του Ρώσου προέδρου που κάλεσε τους μαχητές της μισθοφορικής οργάνωσης να παραδώσουν τα όπλα τους. «Σε τακτικό επίπεδο, είναι σημαντικό να προχωρήσει σε κινήσεις κατευνασμού, να κάνει ήρεμα τα πράγματα, να δώσει κάποια ελπίδα και οφέλη στους απλούς μισθοφόρους της Wagner αλλά και στα ανώτερα στελέχη της οργάνωσης, να μειώσει τα κίνητρά τους να αναλάβουν δράση», είπε χαρακτηριστικά ο Σαμίεβ. Αν κινηθεί πολύ γρήγορα, ελοχεύει ο κίνδυνος εκδήλωσης μιας νέας εξέγερσηςΟ Πούτιν τη δεδομένη χρονική στιγμή προσπαθεί να εξισορροπήσει την κατάσταση. Το ένστικτό του μπορεί να του λέει να απαντήσει άμεσα, να αποδείξει πως η ανταρσία δεν θα γίνει ανεκτή και να προβάλει μια εικόνα ισχύος. Αλλά αν κινηθεί πολύ γρήγορα, ελοχεύει ο κίνδυνος εκδήλωσης μιας νέας εξέγερσης ή και να δώσει μια εντύπωση πως βρίσκεται σε πανικό. «Αν κινηθείς υπερβολικά άμεσα, μπορεί να δείξεις στις ελίτ πως φοβάσαι», προσέθεσε ο Σαμίεβ. Το παράδοξο μάλιστα όπως σημειώνει ο αρθρογράφος είναι πως αν ακολουθούσε τον δρόμο του ισχυρού και της επίδειξης δύναμης, αυτό τότε ίσως φανέρωνε αδυναμία. Ο Πριγκόζιν πρέπει να γίνει παράδειγμα, σύμφωνα με τον Σαμίεβ, αλλά μία πολύ προσεκτική ερώτηση αφορά το timing που θα συμβεί αυτό. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι σε φάση αβεβαιότητας: η αντεπίθεση του Κιέβου μπορεί να μην έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά, αλλά η ενότητα και το ηθικό των ρωσικών δυνάμεων είναι υπό αμφισβήτηση μετά τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου. Εάν το Κρεμλίνο άμεσα «ξέκανε» τον Πριγκόζιν και οι ρωσικές δυνάμεις κατέρρεαν στην Ουκρανία, η κριτική του αφεντικού της Wagner θα αποδεικνυόταν σωστή. «Θα φαινόταν πως ο Πριγκόζιν ήταν στην πραγματικότητα σωστός, είχε δίκιο για τον στρατό, για το πόσο απροετοίμαστοι και ανεκπαίδευτοι είναι οι στρατηγοί και τώρα τον σκότωσαν. Θα φαινόταν άσχημα για το Κρεμλίνο», συμπλήρωσε ο Σαμίεβ. Ταπείνωση η αντίδραση του Πούτιν Συνεπώς, προσθέτει ο Έντουαρντς η αντίδραση του Πούτιν που αποτέλεσε ταπείνωση για τον ίδιο μπορεί να αποδειχθεί συνετή. Αυτό ήταν πιο ορατό την Τρίτη όταν ευχαρίστησε τους αξιωματικούς ασφαλείας για τον ρόλο τους στην καταστολή της ανταρσίας. «Σταματήσατε έναν εμφύλιο πόλεμο», είπε απευθυνόμενος στους αξιωματικούς από το Κρεμλίνο. «Σε μια δύσκολη κατάσταση, ενεργήσατε σωστά και συντονισμένα, αποδείξατε με πράξεις την αφοσίωσή σας στον ρωσικό λαό και στον στρατιωτικό όρκο σας και δείξατε υπευθυνότητα για την τύχη της πατρίδας και για το μέλλον της», είπε ακόμα. Η ομοσπονδιακή υπηρεσία ασφάλειας της Ρωσίας (FSB) όπως μετέδωσε το πρακτορείο RIA Novosti, ανέφερε επίσης την Τρίτη ότι θα σταματήσει την έρευνα κατά της Wagner, αφού οι «μετέχοντες σταμάτησαν τις ενέργειές τους που αποσκοπούσαν στην τέλεση ενός εγκλήματος». Η Τρίτη όμως ήταν ημέρα εξελίξεων, καθώς ο Λευκορώσος πρόεδρος, Αλεξάντερ Λουκασένκο επίσης έλυσε τη σιωπή του, επιβεβαιώνοντας πως ο Πριγκόζιν ταξίδεψε στη Λευκορωσία μετά από μία συμφωνία που έκλεισε μαζί του, επιτρέποντάς του να φύγει από τη Ρωσία χωρίς να αντιμετωπίσει ποινική δίωξη. Επίσης διηγήθηκε ότι είπε στον Πριγκόζιν, πως θα «συνθλιβόταν σαν έντομο» αν συνέχιζε την προέλασή του με κατεύθυνση τη Μόσχα, πείθοντάς τον να σταματήσει την ανταρσία. Όμως, δεν είπε πολλά για το μέλλον του Πριγκόζιν. Κατά τη διάρκεια μίας κρίσης, προσθέτει το CNN, η διορατικότητα μετράει. Τώρα που η σκόνη έχει υποχώρησε μετά από ένα χαοτικό Σαββατοκύριακο, ο Πούτιν προσπαθεί να βγάλει μία εικόνα προς τα έξω ότι έχει τον έλεγχο. Ωστόσο, δεν έχει καταφέρει να βρει άλλον τρόπο για να επιβεβαιώσει πως έχει τον έλεγχο, όπως άλλοι ηγέτες όταν αντιμετώπισαν παρόμοια αμφισβήτηση της εξουσίας τους: η δημόσια πολιτική υποστήριξη στο πρόσωπό τους». Η σύγκριση με την αντίδραση του Ερντογάν στο πραξικόπημα Σε αυτό το σημείο ο αρθρογράφος κάνει μία σύγκριση της ανταρσίας της Wagner με την απόπειρα πραξικοπήματος σε βάρος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Τότε η αντίδραση του Τούρκου προέδρου ήταν γρήγορη και χωρίς συμβιβασμούς. Χιλιάδες φυλακίστηκαν μέσα σε λίγες ημέρες, ενώ ανακοίνωσε δημόσια πως σκεφτόταν την επανενεργοποίηση της θανατικής ποινής. Ακόμα και έναν χρόνο μετά, η οργή του ήταν προφανής. «Θα αποκεφαλίσουμε τους προδότες», έλεγε χαρακτηριστικά. Σε όλη τη διάρκεια της κρίσης ο Ερντογάν έστελνε διαρκώς μηνύματα. Έδωσε το παρών στις κηδείες όσων σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος, ενώ κινητοποίησε τους υποστηρικτές του, οργανώνοντας μαζικές διαδηλώσεις υπέρ της κυβέρνησης σε μεγάλες πόλεις. Κάτι παρόμοιο δεν συνέβη ποτέ στη Ρωσία, προσθέτει ο Έντουαρντς και υπογραμμίζει πως Οι μόνες εκδηλώσεις υποστήριξης που υπήρξαν ήταν για τον Πριγκόζιν, που ενώ έφευγε από το Ροστόφ το βράδυ του Σαββάτου, οι άνθρωποι σχημάτιζαν ουρές για να τον αποθεώσουν, λες και ήταν οπαδοί που περίμεναν έξω από το γήπεδο για να δουν φευγαλέα τον αγαπημένο τους σταρ. «Η ισχύς του Κρεμλίνου βασίζεται στην αποπολιτικοποίηση της πλειοψηφίας των Ρώσων πολιτών. Εθελούσια αποπολιτικοποίηση έτσι ώστε να μην βγαίνουν στους δρόμους από μόνοι τους», σημείωσε ο Σαμίεβ. Εξαιτίας αυτής της τακτικής που έχει καλλιεργήσει επί μακρόν, ο Πούτιν δεν μπορούσε να περιμένει εκατομμύρια Ρώσους να κατέβουν στους δρόμους για να τον υπερασπιστούν, όπως συνέβη στην περίπτωση του Ερντογάν. Ο Πούτιν τηρεί στάση αναμονής Προς το παρόν ο Πούτιν τηρεί μία στάση αναμονής προτού πάρει τις αποφάσεις για την τιμωρία του Πριγκόζιν. Ωστόσο αυτές οι καθημερινές αμφιβολίες μπορεί να μεγαλώσουν στη Ρωσία. «Αν δεν φυλακιστεί, αν δεν τον σκοτώσει ο Πούτιν, αυτό θα στείλει ένα μήνυμα προς όλους πως ο Πούτιν είναι πιο αδύναμος από ό,τι φαντάζονταν», είπε ακόμα ο Αλπέροβιτς. «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η εξουσία του αποδυναμώθηκε. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πολλοί στη χώρα, οι ελίτ, κυβερνήτες περιφερειών, άτομα σε υπηρεσίες ασφαλείας, αναρωτιούνται: αν ο Πριγκόζιν μπορεί να τη γλιτώσει, αμφισβητώντας έτσι την εξουσία, από τι μπορώ να τη γλιτώσω εγώ;», κατέληξε. (in.gr) Ο Μπάιντεν θέλει να “αδρανοποίησει” τον Πούτιν πριν τις εκλογές. Στις ΗΠΑ πιστεύουν ακόμη και σήμερα αυτό που είχε πει πρώτος ο Χένρι Κίσινγκερ, ότι “από την εποζή του Μεγάλου Πέτρου, η Ρωσία επεκτείνεται συνεχώς με ρυθμό ένα Βέλγιο το χρόνο”. Από αυτή την άποψη δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ένα από τα μεγαλύτερα διλλήματα των Αμερικανών προέδρων τα τελευταία 23 χρόνια, που ο Βλαντιμίρ Πούτιν βρίσκεται στην εξουσία, είναι ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να τον αντιμετωπίσουν. Και η αλήθεια είναι ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν πιάνεται εύκολα φίλος. Οι Αμερικανοί προέδροι και ο Πούτιν Για του λόγο το ασφαλές ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος είπε ότι κοιτάζοντας στα μάτια τον Πούτιν είδε μέσα στην ψύχη του, μόνο και μόνο για να εισβάλλει εκείνος στη Γεωργία όταν αυτός βρισκόταν ακόμη στον Λευκό Οίκο. Ο Μπαράκ Ομπάμα, που αν μη τι άλλο υποψιασμένος ήταν, δήλωσε ότι ο Ρώσος πρόεδρος μπορεί να είναι εξαιρετικός συνεργάτης στην προσπάθεια ΗΠΑ-Ρωσίας για να μπει ένα φρένο στην απειλή ενός πυρηνικού Αρμαγεδδώνα. Τα καλά λόγια του δεν σταμάτησαν τον Πούτιν από το να προσαρτήσει στην Κριμαία το 2014 με συνοπτικές διαδικασίες. Για τον Ντόναλντ Τραμπ δεν υπάρχουν σχόλια, πέρα από το ότι θαύμαζε απεριόριστα τον Ρώσο ομόλογο του, και παρότι ο τελευταίος δεν του χάρισε το bromance που τόσο πολύ προσδοκούσε, δεν πήρε και τίποτα από αυτά που θα εκνεύριζαν τα μέγιστα την Αμερική ακόμη και επί εποχής του πιο επικίνδυνου προέδρου της. Μπορεί βέβαια γι’ αυτό να έφταιγε και η πανδημία του κοροναϊού. Το παιχνίδι του Τζο Μπάιντεν Σε κάθε περίπτωση αυτός που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλο τον Πούτιν είναι ο σημερινός Αμερικανός πρόεδρος. Ο Τζο Μπάιντεν εξελέγη γερουσιαστής τις δύσκολες δεκαετίες για τις σχέσεις ΗΠΑ-(ακόμη) Σοβιετικής Ένωσης του ‘70 και του ‘80, γι’ αυτό και λογικά θα έπρεπε να είχε λιγότερες ψευδαισθήσεις όσον αφορά τον Ρώσο ομόλογο του, γράφει το CNN. Προσπάθησε όμως κι εκείνος με τη σειρά του, όπως όλοι οι προκάτοχοι του, να ζεστάνει την ψυχρότητα που χαρακτηρίζει τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο μεγάλες δυνάμεις πραγματοποιώντας μια κατ’ ιδίαν συνάντηση μαζί του στο περιθώριο της σύνοδου της Γενεύης το 2021. Ο πόλεμος της Ρωσίας την Ουκρανία που ακολούθησε τον επόμενο χρόνο τον ανάγκασε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ να στείλει οπλισμό και πυρομαχικά στην δεύτερη χώρα για να εξασφαλίσει ότι δεν θα ξυπνήσει με την πρώτη πάνω από το κεφάλι του μέσα στον Λευκό Οίκο. Όμως σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο, ο Μπάιντεν κατάφερε με το παραπάνω, όχι μόνο η Μόσχα να μην έχει πάρει μέχρι σήμερα το Κίεβο, αλλά και να δημιουργήσει τέτοιες ευμετάβολες συνθήκες στα πεδία των μαχών, που βοήθησαν τον Γεβγκένι Πριγκόζιν να επιχειρήσει μια “Πορεία για τη Δικαιοσύνη” στη ρωσική πρωτεύουσα που έμελλε να καταλήξει με τον ίδιο στη Λευκορωσία και την ομάδα του, τη Wagner, χωρίς μέλλον. Μοναδική ευκαιρία Σφυρίζοντας αδιάφορα απέναντι στα σενάρια που ήθελαν την αμερικανική κυβέρνηση να έχει βάλει το χεράκι της στο πραξικόπημα, που για κάποιους θυμίζει πολύ αυτό που έγινε στην Τουρκία το 2016, οι Αμερικανοί αναλυτές ανησυχούν ότι ο Μπάιντεν μπορεί να είναι τελικά ο πρόεδρος που θα μαρτυρήσει το τέλος του Πούτιν και θα πρέπει να διαχειριστεί μια πυρηνική υπερδύναμη σε διάλυση. Η αλήθεια είναι ότι τόσο η επιβεβαίωση ότι οι ΗΠΑ ήξεραν για την ανταρσία λίγες μέρες νωρίτερα από την εκδήλωση της, όσο και η πολιτική τους θέση ότι ναι μεν μπουκώνουμε την Ουκρανία με όπλα και λεφτά αλλά δεν εμπεκόμαστε, ούτε εμείς, ούτε το ΝΑΤΟ, σε σύγκρουση με τη Ρωσία, δεν βοηθά στην αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ τους. Δεν χωρεί επίσης καμιά αμφιβολία ότι το μήνυμα του Πούτιν, ότι θα απαντήσει στη Δύση που διευκόλυνε τον Πριγκόζιν για να υπονομεύσει την εξουσία του, αποσκοπούσε πρωτίστως στο να συσπειρώσει τους Ρώσους στο πλευρό του προέδρου που απειλείται και έχει στα χέρια του την ασφάλεια όλης της χώρας και όχι στο να προειδοποιήσει τις ΗΠΑ ότι θα τον βρουν μπροστά τους ένα βράδυ ξαφνικά. Ωστόσο ο Μπάιντεν, μάλλον σε μια προσπάθεια να διορθώσει το λάθος όλων των προηγούμενων Αμερικανών προέδρων, δεν κάνει ούτε ένα βήμα πίσω και ρίχνει αλάτι στη ρωσική πληγή επιχειρώντας να αυξήσει την πίεση εντός της Ρωσίας. Ραντεβού… στις εκλογές Πως το κάνει αυτό; Βάζοντας τον Άντονι Μπλίνκεν να πει σε δημοφιλές αμερικανικό talk show ότι παρότι οι ΗΠΑ δεν εμπλέκονται στην ανταρσία του Πριγκόζιν είναι σίγουρες ότι η πανοπλία του Πούτιν δεν είναι τόσο αδιαπέραστη όσο στο παρελθόν. Βέβαια άλλες φωνές, πάντα εντός αμερικαινκών συνόρων, όπως αυτή του Τζον Μπόλτον, πρώην Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας επί εποχής Τραμπ, εκτιμούν ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν ίδρωσε και ότι θα μπορέσει να μετατρέψει το περιστατικό σε προσωπική του νίκη. Αλήθεια ή ψέματα τον επόμενο χρόνο έχουν εκλογές στις ΗΠΑ και αν όντως στόχος είναι η “αδρανοποίηση” της Ρωσίας δεν πρέπει να βγει ο Τραμπ, ούτε με την ψήφο με των Αμερικανών, ούτε με τη βοήθεια (ξανά) του Ρώσου. (in.gr)
Τα έγγραφα που είχε στην κατοχή του, ο Ντόναλντ Τραμπ αφορούν επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν
Ο Ντόναλντ Τραμπ, είχε κρατήσει στην κατοχή του πολλά απόρρητα έγγραφα, παρά την ήττα του στις προεδρικές εκλογές. Παρά ταύτα, στο φως της δημοσιότητας βρίσκεται μία ηχογράφηση, όπου ο πρώην πρόεδρος της Αμερικής παραδέχεται ότι έχει απόρρητα έγγραφα. Το στοιχείο αυτό αποτελεί κρίσιμο τμήμα των αποδείξεων που στοιχειοθετούν την δίωξη που έχει ασκηθεί στον Τραμπ για τους χειρισμούς του όσον αφορά απόρρητες πληροφορίες. Η ηχογράφηση της συνάντησης που έγινε το 2021 στο Μπέντμινστερ στο Νιου Τζέρσεϊ, προβλήθηκε για πρώτη φορά στην εκπομπή «Anderson Cooper 360» του CNN. Σε γενικές γραμμές περιλαμβάνει κάποιες λεπτομέρειες από τη συζήτηση που αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για την απαγγελία κατηγοριών του ειδικού εισαγγελέα Τζακ Σμιθ κατά του Τραμπ για τον κακό χειρισμό διαβαθμισμένων πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένης μιας στιγμής κατά την οποία ο Τραμπ φαίνεται να δείχνει ότι κρατούσε ένα μυστικό έγγραφο του Πενταγώνου για επίθεση στο Ιράν. Τα σχόλια για την Χίλαρι«Αυτά είναι τα έγγραφα», λέει ο Τραμπ στην ηχογράφηση, ενώ συζητά για τα σχέδια επίθεσης στο Πεντάγωνο, μια φράση που δεν περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο. Στη δίλεπτη ηχογράφηση, ο Τραμπ και οι βοηθοί του αστειεύονται επίσης για τα ηλεκτρονικά μηνύματα της Χίλαρι Κλίντον, αφού ο πρώην πρόεδρος λέει ότι το έγγραφο ήταν «μυστική πληροφορία». «Η Χίλαρι το εκτύπωνε αυτό όλη την ώρα, ξέρετε. Τα ιδιωτικά της emails», είπε ο συνεργάτης του Τραμπ. «Όχι, θα τα έστελνε στον Άντονι Γουάινερ», απάντησε ο Τραμπ, αναφερόμενος στον πρώην βουλευτή των Δημοκρατικών, προκαλώντας γέλια στην αίθουσα. Οι δηλώσεις του Τραμπ στην ηχογράφηση, λέγοντας «αυτά είναι τα έγγραφα» και αναφερόμενος σε κάτι που αποκαλεί «άκρως εμπιστευτικό» και φαίνεται να αναφέρεται σε άλλους στο δωμάτιο, θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τους ισχυρισμούς του πρώην προέδρου σε συνέντευξή του την περασμένη εβδομάδα στον Bret Baier του Fox News ότι δεν είχε μαζί του κανένα έγγραφο. Τι περιλαμβάνουν τα έγγραφα «Δεν υπήρχε κανένα έγγραφο. Ήταν ένας τεράστιος όγκος εγγράφων και όλα τα υπόλοιπα που μιλούσαν για το Ιράν και άλλα πράγματα», δήλωσε ο Τραμπ στο Fox. «Και μπορεί να είχε κρατηθεί ή μπορεί και όχι, αλλά αυτό δεν ήταν έγγραφο. Δεν είχα ένα έγγραφο, αυτό καθεαυτό. Δεν υπήρχε τίποτα για να αποχαρακτηριστεί. Αυτά ήταν ιστορίες εφημερίδων, ιστορίες περιοδικών και άρθρα». Η ηχογράφηση που περιήλθε στην κατοχή του CNN ξεκινά με τον Τραμπ να ισχυρίζεται ότι «πρόκειται για κακούς άρρωστους ανθρώπους», ενώ ο συνεργάτης του ισχυρίζεται ότι έγινε «πραξικόπημα» εναντίον του Τραμπ. «Όπως όταν ο Μίλεϊ μιλάει για «Ω, θα προσπαθήσετε να κάνετε πραξικόπημα». Όχι, προσπαθούσαν να το κάνουν αυτό πριν καν ορκιστείτε», λέει ο υπάλληλος του προσωπικού, σύμφωνα με το ηχητικό. Το επόμενο μέρος της συζήτησης περιλαμβάνεται ως επί το πλείστον στο κατηγορητήριο, αν και ο ήχος καθιστά σαφές ότι ανακατεύονται χαρτιά καθώς ο Τραμπ λέει στους παρευρισκόμενους ότι έχει να δείξει ένα παράδειγμα. «Είπε ότι ήθελα να επιτεθώ στο Ιράν, δεν είναι καταπληκτικό;». λέει ο Τραμπ, ενώ ακούγεται ο ήχος από χαρτιά που ανακατεύονται. «Έχω έναν μεγάλο σωρό χαρτιά, αυτό το πράγμα μόλις προέκυψε. Κοιτάξτε. Αυτός ήταν. Μου παρουσίασαν αυτό – αυτό είναι ανεπίσημο, αλλά – μου παρουσίασαν αυτό. Αυτός ήταν. Αυτό ήταν το Υπουργείο Άμυνας και αυτός». Τι περιλαμβάνει το κατηγορητήριο Το κατηγορητήριο περιλαμβάνει ελλειπτικά σημεία όπου η ηχογράφηση που περιήλθε στην κατοχή του CNN δείχνει ότιο Τραμπ και ο βοηθός του αρχίζουν να μιλούν για τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της Κλίντον και τον Γουάινερ, ο φορητός υπολογιστής του οποίου έκανε το FBI να ανοίξει για λίγο ξανά την έρευνά του για τον χειρισμό απόρρητων πληροφοριών της τις ημέρες πριν από τις εκλογές του 2016 που έχασε από τον Τραμπ. Στη συνέχεια ο Τραμπ επιστρέφει στο έγγραφο του Ιράν, σύμφωνα με την ηχογράφηση και το αντίγραφο του κατηγορητηρίου. «Απλά σκεφτόμουν, επειδή μιλούσαμε γι’ αυτό. Και ξέρετε, είπε: «Ήθελε να επιτεθεί στο Ιράν και τι…»», λέει ο Τραμπ.»Αυτά είναι τα έγγραφα», συνεχίζει ο Τραμπ, σύμφωνα με το ηχητικό αρχείο. «Αυτό έγινε από τον στρατό και μου δόθηκε», συνεχίζει ο Τραμπ, πριν σημειώσει ότι το έγγραφο παρέμεινε απόρρητο. «Βλέπετε ως πρόεδρος θα μπορούσα να το είχα αποχαρακτηρίσει», λέει ο Τραμπ. «Τώρα δεν μπορώ, ξέρετε, αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι μυστικό». «Τώρα έχουμε ένα πρόβλημα», απαντά ο συνεργάτης του. «Δεν είναι ενδιαφέρον αυτό», λέει ο Τραμπ. Ενώ αυτή είναι η τελευταία ατάκα που περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο, η ηχητική καταγραφή που περιήλθε στην κατοχή του CNN περιλαμβάνει αρκετές επιπλέον ατάκες από τη συνομιλία. Ακούστε το ηχητικό
Η μοναξιά του Γ.Βαρουφάκη: Δεν υπήρχαν ούτε κάμερες στο γραφείο του – Έκανε δηλώσεις σε κινητό26/6/2023 Η μοναξιά του Γιάνη Βαρουφάκη αποτυπώνεται με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο στις φωτογραφίες που έρχονται από τα γραφεία του κόμματος ΜέΡΑ25, το οποίο έμεινε εκτός Βουλής. Ο άλλοτε υπουργός Οικονομικών της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα, το 2015 βίωσε την άλλη πλευρά του νομίσματος, καθώς το κόμμα του δεν έπιασε το όριο του 3% και έμεινε εκτός Βουλής, αποτυγχάνοντας να επαναλάβει την επιτυχία των εκλογών του 2019. Οι εικόνες με τον επικεφαλής του κόμματος να κάνει δηλώσεις μόνος του, μπροστά στην οθόνη ενός κινητού τηλεφώνου, με την απουσία καμερών να είναι εμφανής, μιλάει από μόνη της. Τις τελευταίες μέρες, ακόμα και μετά το συμβιβασμό που οδήγησε τον επικεφαλής της Βάγκνερ, Γεβγκένι Πριγκοζίν, στη Λευκορωσία, οι πάντες προσπαθούν να μαντέψουν τι θα φέρουν τα “απόνερα” της ανταρσίας στη Ρωσία.
Ποιο είναι το ακροδεξιό κόμμα «Σπαρτιάτες» που μπαίνει στη Βουλή -Πρόεδρος ο Βασίλης Στίγκας26/6/2023 Το άγνωστο ακροδεξιό-εθνικιστικό κόμμα «Σπαρτιάτες» έκανε την έκπληξη στις εκλογές του Ιουνίου, μπαίνοντας στη Βουλή με ποσοστό 4,5%.
Πληροφορίες έρχονται στο φως αναφορικά με τα όσα διαδραματίστηκαν τα τελευταία 24ωρα στη Ρωσία. Και αυτό διότι όπως αναφέρει η Washington Post, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν ενήμερος για την ανταρσία του Γεβγκένι Πριγκόζιν. Ακόμη το δημοσίευμα τονίζει ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ φέρεται να ήταν ενήμερες για τα όσα θα διαδραματίζονταν στη Ρωσία, από τα μέσα Ιουνίου. Όπως τονίζει η αμερικανική εφημερίδα η ανταρσία ξεκίνησε και τερματίστηκε μέσα σε μία μέρα, ενώ οι μυστικές υπηρεσίες είχαν ενημερώσει τον Λευκό Οίκο και άλλες υπηρεσίες για όλα όσα θα διαδραματίζονταν στη Ρωσία. Όμως, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι δεν ήταν ακριβώς ξεκάθαρο τι θα έκανε η Wagner και πότε. Αμερικανός αξιωματούχος που ζήτησε και μίλησε υπό το καθεστώς ανωνυμίας επεσήμανε ότι «υπήρχαν αρκετά σημάδια για να μπορέσουμε να πούμε στην ηγεσία ότι κάτι συνέβαινε». Η «μεγάλη ανησυχία» για τις εξελίξεις στη Ρωσία υπήρχε το τελευταίο δεκαπενθήμερο. «Υπήρχαν πολλά ερωτήματα προς αυτή την κατεύθυνση», σημείωσε ο αξιωματούχος για θέματα που αφορούσαν τον Βλαντιμίρ Πούτιν και αν θα παραμείνει στην εξουσία αλλά και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον έλεγχο των πυρηνικών της χώρας. Ο κύριος φόβος ήταν ένας ρωσικός «εμφύλιος πόλεμος» που θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη αστάθεια στην περιοχή, ειδικά από τη στιγμή που συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Μάλιστα, εδώ και δύο εβδομάδες είχαν ενημερωθεί αξιωματούχοι στο Πεντάγωνο, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στο Κογκρέσο. Ακόμη οι Αμερικανοί εκτιμούν ότι και ο ίδιος ο Πούτιν είχε ενημέρωση σχετικά με τα σχέδια που είχε καταστρώσει ο αρχηγός της Wagner. Όμως δεν είναι σαφές για το πότε είχε ενημερωθεί. Ένας Αμερικανός αξιωματούχος, ωστόσο, λέει ότι ο Ρώσος πρόεδρος το ήξερε «σίγουρα τουλάχιστον 24 ώρες πριν». Στη Λευκορωσία μετακομίζει ο επικεφαλής της Wagner, Γεβγκένι Πριγκόζιν. Πρόκειται για μία κίνηση που αποτελεί μέρος της συμφωνίας που επετέυχθη μεταξύ αυτού και του Λευκορώσου προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο και την οποία ενέκρινε μετέπειτα ο Β.Πούτιν , έτσι ώστε να τερματιστεί η ανταρσία της παραστρατιωτικής οργάνωσης Wagner Group. Σύμφωνα με το Reuters οπως ανακοίνωσε το Κρεμλίνο, προτεραιότητα και για τις δύο πλευρές ήταν να αποφευχθεί η αιματοχυσία, ενώ παράλληλα τόνισε ότι δεν γνωρίζει το πού βρίσκεται ο Πριγκόζιν. Παράλληλα στην ανακοίνωση επισημαίνεται πως η ποινική διαδικασία που είχε ξεκινήσει εναντίον του Πριγκόζιν αποσύρεται, ενώ δεν πρόκειται να διωχθούν όσοι μισθοφόροι της Wagner ή άλλοι μαχητές συμμετείχαν στην κινητοποίηση εναντίον της ρωσικής κυβέρνησης. Ακόμη όσοι από τους μισθοφόρους δεν συμμετείχαν στην κινητοποίηση θα υπογράψουν συμβάσεις με το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας. «Ζωντανό ή νεκρό» ζήτησε με ειδικό διάταγμα που υπέγραψε ο Β.Πούτιν, τον Γ.Πριγκόζιν, επικεφαλής της ανταρτικής μονάδας των μισθοφόρων της Wagner, οι οποίοι στασίασαν και κατέλαβαν το Ροστόφ-0ν-Ντον (και όχι την πόλη Ροστόφ), τη νύχτα, ενώ κατέρριψαν και ένα μεταφορικό αεροσκάφος της Αεροπορίας της Ρωσίας. Κατ’αρχήν τα όσα μεταδίδονται από ελληνικά ΜΜΕ για δήθεν «πορεία προς την Μόσχα» των στασιαστών, είναι επιεικώς, ψευδή γεγονότα ή απλά fake news. Η απόσταση από εκεί που στασίασαν τα στελέχη της Wagner (Rostov-on-Don, όπου είχαν αποσυρθεί), μέχρι την Μόσχα, είναι 800 χλμ. και δεν πρόκειται να φτάσουν ποτέ. Και από το Βορονέζ ακόμα είναι 600 χλμ. Το σφόδρα πιθανό όλων αυτών είναι να καταλήξουμε σε μία εκτέλεση ή δημόσια δίκη και εξευτελισμό του ψυχολογικά εξαιρετικά ασταθούς Γ.Πριγκόζιν. Ο Β.Πούτιν όμως στην παρούσα χρονική συγκυρία είναι αυτός που εξευτελίζεται καθώς είχε «αγκαλιάσει» και πρακτικά δημιουργήσει τον Γ.Πριγκόζιν. Πρακτικά έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα το γόητρό του Ρώσου προέδρου και όσο διαρκεί αυτή η κατάσταση θα εξακολουθήσει να έχει μεγάλη φθορά. Οι μισθοφόρο της Wagner δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε περισσότερο από το… να αυτοκτονήσουν, καθώς είναι λίγοι (έχουν απομείνει περί τις 20.000 πρώην κατάδικοι που έχουν απελευθερωθεί υπό την ηγεσία Γ.Πριγκόζιν) και δεν διαθέτουν φυσικά, ούτε τα μέσα, ούτε την δύναμη για να προχωρήσουν και να πάνε κάπου αλλού στην αχανή Ρωσία. Πολύ περισσότερο να προελάσουν προς την Μόσχα, όπως αναφέρουν κάποια ελληνικά ΜΜΕ. Ούτε «σκάβουν χαρακώματα έξω από την Μόσχα», ούτε «προελαύνει η Wagner», ούτε τίποτα τέτοιο από αυτά γράφουν και λένε όσοι είναι ή ανίδεοι ή υποδύονται τους «ειδικούς», ειδικά στα μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ, αγνοώντας έστω το στοιχειώδες της απόστασης: Το Ροστόφ δεν απέχει όσο η Αθήνα από την Θεσσαλονίκη. Απέχει το διπλάσιο ακριβώς Κανέναν αυτοκινητόδρομος της Μόσχας δεν έχει κλείσει, ούτε φυσικά «Η Μόσχα οχυρώνεται». Είναι μια ζεστή ημέρα του καλοκαιριού και ουδείς ασχολείται με την Wagner στην πρωτεύουσα. Αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα: Ο Γ.Πριγκόζιν είναι ο πρώτος που στασίασε στην Ρωσία μετά τον Αύγουστο του 1991, έστω και αν δεν είναι κρατικός αξιωματούχος, οπότε είχε γίνει πραξικόπημα στην Μόσχα για επαναφορά της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε, οκτώ ανώτεροι Σοβιετικοί αξιωματούχοι κινητοποίησαν στρατιωτικές μονάδες και βομβάρδισαν το Κοινοβούλιο με άρμα μάχης για να αναγκάσουν σε παραίτηση τον ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (19 Αυγούστου 1991) και να αποτρέψουν την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Με επικεφαλής τον αρχηγό της KGB και τον υπουργό Άμυνας που έκριναν το πραξικόπημα ως το έσχατο μέσο «διάσωσης» της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά φυσικά απέτυχαν. Πόσο πιθανό είναι να πετύχει ένας πρώην εστιάτορας με μερικές χιλιάδες καταδίκων ως στρατό; Γιατί συνέβη αυτό: Η βασική αιτία είναι η σύγκρουση του Γ.Πριγκόζιν με τον υπουργό Άμυνας Σ.Σοιγκού και τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Γ.Γερασίμοφ. Οι τελευταίοι πέρασαν ένα διάταγμα, που διέταζε όλα τα στελέχη της Wagner και των λοιπών μικρότερων ιδιωτικών εταιρειών παροχής υπηρεσιών ασφαλείας να υπογράψουν απ’ευθείας σύμβαση με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, «εθνικοποιώντας» πρακτικά την Wagner και αφαιρώντας από τον Γ.Πριγκόζιν την δυνατότητα ελέγχου (πρόσληψης, αμοιβών, απόλυσης κλπ.) των μισθοφόρων του. Αυτή ήταν η αφορμή για την πρωτοφανή ανταρσία που πρώτα και κύρια πλήττει το κύρος της ίδιας της Ρωσίας και δευτερευόντως του Β.Πούτιν. Η αιτία όμως προϋπήρχε: Ο Β.Πούτιν είχε αποφασίσει «να τελειώνει» με τον Γ.Πριγκόζιν από τον περασμένο Μάρτιο. Ο ιδρυτής της μισθοφορικής εταιρείας μέσα από μία ερώτηση κατάλαβε πως ο Πούτιν μαζί με τον Γραμματέα του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Νικολάι Πατρούσεφ, ήταν έτοιμοι «να τον τελειώσουν». Συγκεκριμένα, ο Πριγκόζιν αναφέρει πως έλαβε μία ερώτηση του Τύπου, όπου το alter ego του Πούτιν με τον τρόπο που απάντησε, αποκάλυψε το σχέδιο τους για υπονόμευση και εξουδετέρωση της ομάδας Wagner. Η υπηρεσία Τύπου του Πριγκόζιν δημοσίευσε ένα αίτημα για σχόλιο στις 16 Μαρτίου που φέρεται ότι έγινε από την ρωσική εφημερίδα Nezavisimaya Gazeta. Ο δημοσιογράφος ρώτησε εάν ο Πριγκόζιν γνώριζε τις υποτιθέμενες συζητήσεις μεταξύ Πούτιν και Πατρούσεφ σχετικά με το μέλλον του ομίλου Wagner. Η ρωσική εφημερίδα υποστηρίζει ότι πληροφορίες σχετικά με αυτές τις συζητήσεις κυκλοφόρησαν πρόσφατα στα ρωσικά και ουκρανικά κανάλια στο Telegram. Σύμφωνα με αυτές ο Πατρούσεφ ανέφερε στον Πούτιν ότι «δεν θα μείνει τίποτα» από τη Wagner σε ενάμιση έως δύο μήνες». Όπως αναφέρεται στην ανάρτηση, ο Πατρούσεφ σχολίασε ότι μετά την καταστροφή της Wagner στην Ουκρανία, ο Πριγκόζιν θα προσπαθήσει «να ενώσει τους πρώην και εναπομείναντες ενεργούς μαχητές της Wagner με ένα τραβηγμένο πρόσχημα, να τους εξοπλίσει και να τους στείλει στο έδαφος της Ρωσίας προκειμένου να καταλάβει την εξουσία στις περιοχές που συνορεύουν με την Ουκρανία με μια πιθανή προέλαση στο εσωτερικό». Η ανάρτηση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Πατρούσεφ έχει ήδη διατάξει την παρακολούθηση και τον έλεγχο των κινήσεων πρώην μαχητών της Wagner και ότι ο Πούτιν σύμφωνα με πληροφορίες συμφώνησε με αυτό το βήμα, και ευχαρίστησε τον Πατρούσεφ για τις προσπάθειές του για να «εξουδετερώσει τη Wagner γενικότερα και τον Γιεβγκένι Πριγκόζιν ειδικότερα». Αντιδρώντας, το «αφεντικό» της Wagner, αφότου δημοσίευσε την ερώτηση δίνοντάς της υπόσταση, ανήρτησε ηχητική απάντηση, δηλώνοντας ότι δεν έχει ακούσει για τις φερόμενες συζητήσεις Πατρούσεφ – Πούτιν στα κανάλια του Telegram, ενώ παρατήρησε ότι «οι ρωσικές ειδικές δυνάμεις θα πρέπει να εργάζονται για την εξουδετέρωση απειλών για τη Ρωσία απ’ όπου κι αν προέρχονται». Το πραξικόπημα του 1991 στην καρδιά της Μόσχας διήρκεσε τρεις ημέρες. Να δούμε πόσο θα διαρκέσει η συγκεκριμένη ανταρσίας μιας μισθοφορικής εταιρείας που εξοπλιζόταν απ’ευθείας από τις αποθήκες του ρωσικού Στρατού και τώρα στρέφεται κατά της κεντρικής εξουσίας, όπως πολλάκις έχει γίνει στο παρελθόν της Ρωσίας από την εποχή του Μέγα Πέτρου… Το CNN ή ο πιο στενός σύμμαχος του Τ.Μπάιντεν αποφάσισε με αφιέρωμα για το σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκεται ο Χάντερ Μπάιντεν να στείλει μήνυμα στον Τ.Μπάιντεν; Μάλιστα όχι μόνο αναφέρει αλλά και υιοθετεί τους ισχυρισμούς του πληροφοριοδότη ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης διεξήγαγε μια επιχείρηση συγκάλυψης του σκανδάλου. «Το ερώτημα είναι, πού ήταν αυτό το μήνυμα και εάν ερευνήθηκαν ενδελεχώς τα στοιχεία κατά του Χάντερ Μπάιντεν από το FBI και την εφορία;» Κατέληγε το ρεπορτάζ. Αν συνεχιστεί θα μιλάμε για τεράστια ανατροπή της γραμμής του CNN. Να υπενθυμίσουμε ότι μέχρι σήμερα το κορυφαίο αμερικανικό δίκτυο, χαρακτήριζε «ρωσική συνωμοσία» τους ισχυρισμούς για το σκάνδαλο Μπάιντεν. Σήμερα, αυτό τελείωσε. Μήπωςκαταλαβαίνουν ότι ο Τζο Μπάιντεν θα συνθλιβεί στις εκλογές και προσπαθούν να τον αντικαταστήσουν με κάποιον άλλο υποψήφιο που θα μπορέσει να «χτυπήσει» τον Ν.Τραμπ; Η επίσκεψη Μπλίνκεν στην Κίνα υπογραμμίζει την αντίφαση που διαπερνά την αμερικανική πολιτική για την ΚίναΚανονικά θα ήταν ένα αισιόδοξο γεγονός. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ επισκέπτεται μια χώρα που οι ΗΠΑ το τελευταίο διάστημα βλέπουν ως τον μεγάλο ανταγωνιστή και τη μεγάλη απειλή σε μια προσπάθεια να υπάρξει μια πιο συνεργατική σχέση και να αποφευχθούν οι περιττές εντάσεις. Ωστόσο, την ίδια στιγμή είναι ακριβώς η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ που ενισχύει την ένταση στις κινεζοαμερικανικές σχέσεις. Η σημασία της επίσκεψης Μπλίνκεν στην Κίνα Η επίσκεψη του επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο Πεκίνο αποτυπώνει την επιθυμία της κυβέρνησης των ΗΠΑ να αποφύγει το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτων κλιμακώσεων στις σχέσεις με την Κίνα, μέσα από την αποκατάσταση σταθερών διπλωματικών διαύλων και έναν βαθμό συναινέσεων και ίσως τον ορίζοντα μια μεγαλύτερη μεσολάβηση της Κίνας για ένα τέλος στο ουκρανικό αδιέξοδο Το προηγούμενο διάστημα, οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Οι ΗΠΑ κατ’ επανάληψη έχουν κατηγορήσει την Κίνα ότι αποτελεί τον κρίσιμο σύμμαχο της Ρωσίας στον πόλεμο στην Ουκρανία. Το ζήτημα της Ταϊβάν προκαλεί διαρκώς εντάσεις, με επισκέψεις αμερικανών αξιωματούχων που αποτελούν αμφισβητήσεις, σε συμβολικό επίπεδο τουλάχιστον, της πολιτικής της «Μίας Κίνας», με την Κίνα να απαντά με επιδείξεις στρατιωτικής ισχύος που παραπέμπουν σε σχέδια βίαιης επανένωσης. Γύρω από τα υποτιθέμενα κατασκοπευτικά αερόστατα της Κίνας, οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν ακόμη περισσότερο. Ωστόσο, φαίνεται ότι σε ένα επίπεδο οι ΗΠΑ δεν μπορούν να προσθέσουν στα ανοιχτά μέτωπα που έχουν, πρώτα και κύριο το τι θα κάνουν με έναν πόλεμο στην Ουκρανία που δεν δείχνει ακόμη να παραπέμπει στην «ήττα της Ρωσίας», και μια ανεξέλεγκτη επιδείνωση των σχέσεων με την Κίνα. Εξ ου και η προσπάθεια κατά βάση να διατηρηθούν ανοιχτά κανάλια διαλόγου και επικοινωνίας και να αναζητηθούν τρόποι συνεννόησης και αυτό αποτυπώνει την ίδια την επιλογή και τον συμβολισμό της επίσκεψης Μπλίνκεν. Ο κλιμακούμενος ανταγωνισμός… Ωστόσο εάν θέλουμε να δούμε τα πράγματα πιο συνολικά, θα δούμε ότι οι σχέσεις ΗΠΑ και Κίνας βρίσκονται εγκλωβισμένες σε έναν συνδυασμό ανάμεσα στον κλιμακούμενο ανταγωνισμό και τη διαρκή αλληλεξάρτηση. Από τη μια οι ΗΠΑ όντως βλέπουν την Κίνα ως τη μεσοπρόθεσμη μεγαλύτερη απειλή. Και αυτό γιατί η Κίνα δεν είναι απλώς μια πυρηνική και στρατιωτική υπερδύναμη, χωρίς όμως ανάλογο οικονομικό βάρος, όπως είναι η Ρωσία. Η Κίνα είναι η δεύτερη οικονομία του πλανήτη και εξακολουθεί να έχει υψηλότερους αναπτυξιακούς ρυθμούς, δίνει μεγάλη έμφαση στο να καλύψει το τεχνολογικό κενό από τις ΗΠΑ και αμφισβητεί την ηγεμονία των ΗΠΑ όχι μόνο οικονομικά, αλλά σταδιακά και γεωπολιτικά αναλαμβάνονται διάφορες πρωτοβουλίες, με πιο χαρακτηριστική την επαναπροσέγγιση Σαουδικής Αραβίας και Ιράν. Αυτό εξηγεί γιατί οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν, μετατοπίζονται, ανεξαρτήτως ρητορικής, σε μια πιο συγκρουσιακή σχέση με την Κίνα. Αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που το σύνολο του αμερικανικού πολιτικού κατεστημένου, πέραν των εσωτερικών διαιρέσεων του, ήδη από την επαύριον του τέλους του Ψυχρού Πολέμου προσανατολίστηκε στον να μην υπάρξει ξανά εξίσου ισχυρός ανταγωνιστής. Δεν είναι τυχαίο έτσι ότι για τις ΗΠΑ πολύ γρήγορα τα ζητήματα που αφορούν τον οικονομικό ανταγωνισμό μετατρέπονται σε ζητήματα «ασφάλειας». Εδώ το πιο χαρακτηριστικό είναι το πώς ένα κατεξοχήν ζήτημα οικονομικού ανταγωνισμού, αυτό που αφορά το να περιοριστεί η πρόσβαση της Κίνας σε τσιπ τελευταίας γενιάς κατεξοχήν αντιμετωπίζεται ως ζήτημα ασφάλειας. Αντίστοιχα, παρότι σε ένα άλλο περιβάλλον, αυτό της δεκαετίας του 1970, οι ΗΠΑ υιοθέτησαν μια ορισμένη στάση απέναντι στην Ταϊβάν που αναγνώριζε μέρος των κινεζικών ανησυχιών, πλέον ολοένα και περισσότερο αντιμετωπίζουν το ζήτημα ως όριο απέναντι την κινεζική «επιθετικότητα». …και η διαρκής αλληλεξάρτηση Την ίδια στιγμή η πραγματικότητα είναι ο βαθμός αλληλεξάρτησης των δύο χωρών στο οικονομικό επίπεδο παραμένει ιδιαίτερα υψηλός. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να εξαρτώνται από μεγάλες εισαγωγές προϊόντων που κατασκευάζονται στην Κίνα και – παρότι εδώ υπάρχει σχετική μείωση – εξαρτώνται από το γεγονός ότι η Κίνα εξακολουθεί να χρηματοδοτεί το αμερικανικό χρέος. Αυτό αποτυπώνει και το περίπου ένα τρισεκατομμύριο δολάρια εμπορικού ελλείμματος που έχουν οι ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα. Διακηρυκτικά, πολλά από τα μέτρα για την ενίσχυση της αμερικανικής οικονομίας και ειδικότερα της αμερικανικής παραγωγικής βάσης, που προωθούνται αυτή τη στιγμή αποσκοπούν στο να μειώσουν την εξάρτηση από κινεζικές εξαγωγές. Όμως, ένα μεγάλο μέρος των εισαγωγών αφορούν κεφαλαιουχικά αγαθά, αυτά ακριβώς που χρειάζεται η ανασυγκρότηση της αμερικανικής οικονομίας και πολύ δύσκολα μπορούν να ανακοπούν, παρά μόνο με μεγάλο κόστος. Το διαρκές άγχος μιας ευρασιατικής σύγκλισης Το μεγαλύτερο άγχος των ΗΠΑ παραμένει αυτό μιας ενδεχόμενης ευρασιατικής σύγκλισης με πιο μόνιμα χαρακτηριστικά, δηλαδή μιας συνεργασίας ανάμεσα στη Ρωσία και την Κίνα που θα υπερβαίνει το τακτικό επίπεδο και θα αποτελεί τη βάση ενός συνολικότερο εναλλακτικού πόλου μέσα στο διεθνές επίπεδο. Άλλωστε, τόσο η Μόσχα όσο και το Πεκίνο επιμένουν στο σχήμα του λεγόμενου «πολυπολικού» κόσμου και επενδύουν σε διάφορες μορφές συνεργασίας και με άλλες χώρες, από τα BRICS έως τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης. Το αμερικανικό άγχος επιτείνεται από την εκτίμηση ότι είναι ακριβώς η συνεργασία με την Κίνα που εξηγεί στην ανθεκτικότητα της Ρωσίας στην ουκρανική κρίση. Και αυτή είναι η δυσκολία της αμερικανικής κυβέρνησης. Εν μέσω μιας προεκλογικής εκστρατείας όπου οι Ρεπουμπλικάνοι ήδη κατηγορούν τους Δημοκρατικούς για ενδοτισμό, αναζητούν μια συνεννόηση που θα για να μπορέσει να είναι πραγματική απαιτεί από τις ΗΠΑ να αποδεχτούν μια πολύ πιο «συνεργατική» διαχείριση του κόσμου από όσο θα ήθελαν. (in.gr) Αποκάλυψη Πούτιν: Εδειξε συμφωνία με την Ουκρανία που αθετήθηκε όταν «αποσυρθήκαμε από το Κίεβο»19/6/2023
Προσχέδιο συμφωνίας το οποίο είχε υπογράψει η Ουκρανία, αποκάλυψε ο πρόεδρος της Ρωσίας, προσθέτοντας ότι αθετήθηκε από την ουκρανική κυβέρνηση όταν οι ρωσικές δυνάμεις, ως «χειρονομία καλής θέλησης», αποσύρθηκαν από το Κίεβο.
Η Μόσχα και το Κίεβο είχαν συμφωνήσει στους γενικούς όρους της ουδετερότητας και των εγγυήσεων ασφαλείας της Ουκρανίας κατά τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις τον Μάρτιο του 2022, στην Κωνσταντινούπολη, αλλά η ουκρανική κυβέρνηση απέρριψε ξαφνικά το προσχέδιο που είχε ήδη υπογράψει η αντιπροσωπεία της, αποκάλυψε ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν (στη φωτογραφία από rg.ru, επάνω, και βίντεο, κάτω, δείχνει το προσχέδιο). «Μόνιμη ουδετερότητα» Κατά τη διάρκεια της συνάντησής του προχθές Σάββατο με ηγέτες αφρικανικών κρατών στην Αγία Πετρούπολη, ο Πούτιν έδειξε για πρώτη φορά τα έγγραφα του προσχεδίου που συζητούνταν από τους ρώσους και τους ουκρανούς απεσταλμένους στην Τουρκία, πριν ένα και πλέον χρόνο, όπως μεταδίδουν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης. Σύμφωνα με τον ρώσο πρόεδρο, το προσχέδιο με τίτλο Συνθήκη για τη Μόνιμη Ουδετερότητα και τις Εγγυήσεις Ασφαλείας για την Ουκρανία είχε υπογραφεί από την ουκρανική αντιπροσωπεία. Σ΄αυτό ορίζεται ότι η Ουκρανία πρέπει να κατοχυρώσει τη «μόνιμη ουδετερότητα» στο Σύνταγμά της, ενώ οι Ρωσία, ΗΠΑ, Βρετανία, Κίνα και Γαλλία αναφέρονται ως εγγυητές. Η προσθήκη στο προσχέδιο, η οποία επίσης παρουσιάστηκε από τον Πούτιν, περιγράφει τόσο τις ρωσικές όσο και τις ουκρανικές προτάσεις σχετικά με το μέγεθος του μόνιμου στρατού της Ουκρανίας σε καιρό ειρήνης, καθώς και τον εξοπλισμό του. Το μέγεθος του στρατού Η Μόσχα πρότεινε να περιοριστεί ο αριθμός του στρατιωτικού προσωπικού σε 85.000 και ο αριθμός των μελών της Εθνικής Φρουράς σε 15.000. Το Κίεβο, στο μεταξύ, αντέτεινε οι Ενοπλες Δυνάμεις του να διαθέτουν έως και 250.000 στρατιώτες. Η Ρωσία πρότεινε επίσης να επιτραπεί στην Ουκρανία να έχει 342 άρματα μάχης, 1.029 τεθωρακισμένα οχήματα, 96 πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων, 50 μαχητικά αεροσκάφη και 52 «βοηθητικά» αεροσκάφη. Η πρόταση της Ουκρανίας έκανε λόγο για 800 άρματα μάχης, 2.400 τεθωρακισμένα οχήματα, 600 πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων, 74 μαχητικά αεροσκάφη και 86 «βοηθητικά» αεροσκάφη. Οι πλευρές αντάλλαξαν προτάσεις και για τον περιορισμό των όλμων, των αντιαρματικών όπλων και των αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων της Ουκρανίας, μεταξύ άλλων ειδών εξοπλισμού. Οι διαπραγματεύσεις ουσιαστικά διακόπηκαν την άνοιξη του 2022, λίγο αφότου ουκρανοί αξιωματούχοι κατηγόρησαν τα ρωσικά στρατεύματα ότι σκότωσαν αμάχους σε πολλές μικρές πόλεις γύρω από το Κίεβο. «Χειρονομία καλής θέλησης» Οι ισχυρισμοί διατυπώθηκαν αμέσως μετά την αποχώρηση των ρώσων στρατιωτών από τις περιοχές έξω από την ουκρανική πρωτεύουσα, σε μια «χειρονομία καλής θέλησης» όπως τη χαρακτήρισε το Κρεμλίνο. Η Μόσχα έκτοτε αρνείται επανειλημμένα ότι διέπραξε θηριωδίες στην Ουκρανία. «Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο γεγονός ότι με τη βοήθεια του προέδρου Ερντογάν, όπως γνωρίζετε, έλαβε χώρα μια σειρά συνομιλιών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στην Τουρκία προκειμένου να επεξεργαστούν από κοινού τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, τα οποία αναφέρατε, και να συντάξουν το κείμενο της συμφωνίας» είπε ο Πούτιν στους αφρικανούς ηγέτες, οι οποίοι συναντήθηκαν μαζί του προκειμένου να συζητήσουν το ειρηνευτικό σχέδιό τους, με τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που αυτό προβλέπει. «Πρόκειται για τις εγγυήσεις για τις οποίες μίλησε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής. Δεκαοκτώ άρθρα», συνέχισε ο επικεφαλής της Ρωσικής Ομοσπονδίας για να συμπληρώσει: «Αφορούν τις ένοπλες δυνάμεις, αφορούν και άλλα πράγματα. Ολα είναι γραμμένα – μέχρι τον στρατιωτικό εξοπλισμό και το προσωπικό», τόνισε. «Δεν συζητήσαμε με την ουκρανική πλευρά ότι αυτή η συνθήκη θα ήταν απόρρητη, αλλά ποτέ δεν την παρουσιάσαμε, ούτε τη σχολιάσαμε. Αυτό το προσχέδιο συμφωνίας μονογραφήθηκε από τον επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας του Κιέβου. Εβαλε την υπογραφή του εκεί. Εδώ είναι», είπε ο ρώσος πρόεδρος δείχνοντας το χαρτί στην αφρικανική αντιπροσωπεία. «Στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας»Ο πρόεδρος της Ρωσίας είπε ότι η Ουκρανία είναι υπεύθυνη για το σαμποτάρισμα των διαπραγματεύσεων: «Αλλά αφού αποσύραμε τα στρατεύματά μας από το Κίεβο – όπως είχαμε υποσχεθεί να κάνουμε – οι αρχές του Κιέβου, όπως κάνουν συνήθως οι αφεντάδες τους, τα πέταξαν όλα στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Εγκατέλειψαν τα πάντα». «Ας το θέσω έτσι προσεκτικά. Θα προσπαθήσω να εκφραστώ έξυπνα», πρόσθεσε: «Πού είναι οι εγγυήσεις ότι δεν θα αποχωρήσουν από τις συμφωνίες στο μέλλον; Ωστόσο, ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, ποτέ δεν αρνηθήκαμε να διεξαγάγουμε διαπραγματεύσεις». Η κεφαλίδα του εγγράφου που έδειξε ο Πούτιν υποδεικνύει ότι πρόκειται για προσχέδιο της 15ης Απριλίου 2022. Η παράγραφος 1 του άρθρου 1 αναφέρει ότι «η Ουκρανία αναλαμβάνει να διατηρήσει τη μόνιμη ουδετερότητά της, η οποία διακηρύσσεται και κατοχυρώνεται στο Σύνταγμά της». Η επόμενη παράγραφος αναφέρει ότι οι εγγυήτριες χώρες αναγνωρίζουν, σέβονται και εγγυώνται το καθεστώς της Ουκρανίας ως μόνιμα ουδέτερου κράτους και επίσης αναλαμβάνουν να διασφαλίσουν τη συμμόρφωση μ’ αυτό το καθεστώς σε διεθνές επίπεδο. ΔέσμευσηΜε τη σειρά της, η Ουκρανία «δεσμεύεται να μην διεξάγει δραστηριότητες που θα ήταν αντίθετες με το διεθνές νομικό καθεστώς της μόνιμης ουδετερότητας» (παράγραφος 3α του άρθρου 1). Ο κατάλογος των εγγυητριών χωρών, οι οποίες αναφέρθηκαν παραπάνω, περιλαμβάνεται στο προοίμιο της Συνθήκης. Σύμφωνα με αυτό, η Συνθήκη έπρεπε να υπογραφεί από τις εγγυήτριες χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας. Οπως αναφέρεται στο κείμενο, οι υπογράφοντες είναι πεπεισμένοι, ειδικότερα, ότι διασφαλίζεται σε διεθνές νομικό επίπεδο πως «η μόνιμη ουδετερότητα της Ουκρανίας αποτελεί <…> μέρος του μακροπρόθεσμου στόχου διατήρησης <…> της ειρήνης και της ασφάλειας». Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων Στις 29 Μαρτίου 2022, ένας άλλος γύρος διαπραγματεύσεων είχε προηγηθεί στην Κωνσταντινούπολη, μετά τον οποίο ο επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας, Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, βοηθός του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δήλωσε ότι η Μόσχα έλαβε για πρώτη φορά από το Κίεβο τις αρχές μιας πιθανής μελλοντικής συμφωνίας, καθορισμένης σε έγγραφο, το οποίο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις υποχρεώσεις για ουδέτερο καθεστώς της Ουκρανίας και την άρνησή της ν’ αναπτύξει στο έδαφός της ξένο στρατό και όπλα, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων. Τα ρωσικά στρατεύματα στις κατευθύνσεις του Κιέβου και του Τσέρνιγκοφ αποσύρθηκαν, αλλά μετά απ’ αυτό οι διαπραγματεύσεις για τη διευθέτηση πάγωσαν εντελώς και, σύμφωνα με τον ρώσο πρόεδρο, η ουκρανική κυβέρνηση εγκατέλειψε τις συμφωνίες που επιτεύχθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Τον Οκτώβριο, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι επέβαλε μια απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Αμυνας με βάση την οποία αποκλειόταν κάθε διαπραγμάτευση με τον Πούτιν. Το Κίεβο δεν έχει σχολιάσει την αποκάλυψη του ρώσου προέδρου, την οποία έχουν αποσιωπήσει, μ’ ελάχιστες εξαιρέσεις, τα μεγάλα δυτικά αλλά και ελληνικά μέσα ενημέρωσης. (in.gr) Από τη συνάντηση του Πούτιν με τους αφρικανούς ηγέτες (φωτογραφία RIA Novosti via Reuters)
Τι μπορεί να συμβεί, όταν ο κόσμος πάψει να είναι μονοπολικός, διπολικός, ακόμα και πολυπολικός;Ποιος κυβερνά τον κόσμο; Η απάντηση κάποτε ήταν πολύ εύκολη. Για όσους σήμερα είναι άνω των 45 ετών, οι ΗΠΑ έθεσαν τους κανόνες από τη μία πλευρά του Τείχους του Βερολίνου, ενώ η Σοβιετική Ένωση κανόνιζε το παιχνίδι από την άλλη. Όλες οι άλλες χώρες ευθυγράμμιζαν τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα, όπως επίσης και τη νευραλγικής σημασίας ασφάλεια τους, με τη μία ή την άλλη πλευρά. Ήταν ξεκάθαρα ένας διπολικός κόσμος. Το 1991, η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, αφήνοντας τις ΗΠΑ ως τη μοναδική υπερδύναμη αυτού του κόσμου. Οι ΗΠΑ έγιναν ο απόλυτος κυρίαρχος, τόσο μέσω των διεθνών οργανισμών που διαφέντευαν, όσο και με την ξεκάθαρη και αδιαμφισβήτητη δύναμη της. Αυτός ήταν ένας μονοπολικός κόσμος. Πριν από περίπου 15 χρόνια, ο κόσμος άλλαξε ξανά και έγινε περισσότερο περίπλοκος. Οι ΗΠΑ άρχισαν να ενδιαφέρονται λιγότερο στο να παίζουν τον ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα, να είναι ο αρχιτέκτονας του παγκόσμιου εμπορίου και η… μαζορέτα των παγκόσμιων αξιών, γράφει το Foreign Policy. Οι αλλαγές στην γεωπολιτική ισορροπία Άλλες χώρες, που αποκτούσαν ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη, μπορούσαν να αγνοούν τους κανόνες που δεν τους άρεσαν, και περιστασιακά να τους κόβουν και τους ράβουν στα δικά τους μέτρα. Αυτός είναι ο κόσμος «G-Zero», δηλαδή χωρίς πόλους και άνευ παγκόσμιων ηγετών. Τα τρία πράγματα που άλλαξαν τη γεωπολιτική ισορροπία και μας έφεραν στο σήμερα είναι τα εξής: Πρώτον, η Ρωσία δεν εντάχθηκε στη διεθνή τάξη πραγμάτων υπό το πρόσταγμα της Δύσης. Έγινε μια πρώην υπερδύναμη με μεγάλο θυμό απέναντι στην πρωτοκαθεδρία της Δύσης στο παγκόσμιο σκηνικό. Δεύτερον, η Κίνα εισήχθη σε θεσμούς υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Το σκεπτικό ήταν ότι από τη στιγμή που οι Κινέζοι θα γίνονταν πιο ολοκληρωμένοι, πλούσιοι και ισχυροί, θα αποκτούσαν και την αμερικανική νοοτροπία. Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια παρέμειναν Κινέζοι μέχρι το μεδούλι, εξέλιξη την οποία οι ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένες να ανεχτούν. Τρίτον, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους αγνόησαν τους δεκάδες εκατομμύρια πολίτες τους, που ένιωσαν ότι μένουν πίσω λόγω της παγκοσμιοποίησης Οι ανησυχίες τους ενισχύθηκαν στη συνέχεια λόγω της αυξανόμενης εισοδηματικής και μισθολογικής ανισότητας, της δημογραφικής μετατόπισης και της πολιτικής κωλυσιεργίας, αλλά και της πόλωσης από την τεχνολογία των νέων μέσων επικοινωνίας. Μια διαφορετική παγκόσμια τάξη Μετά από δεκαετίες αδιαφορίας, οι περισσότεροι από αυτούς τους πολίτες δυσπιστούν απέναντι στις κυβερνήσεις τους και την ίδια τη δημοκρατία, με αποτέλεσμα οι ηγέτες τους να είναι λιγότερο ικανοί ή πρόθυμοι να αναλάβουν το τιμόνι. Για όλες τις σημερινές γεωπολιτικές κρίσεις από τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, τη σύγκρουση για την Ταϊβάν και τις πυρηνικές εντάσεις με το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, ευθύνεται σε ποσοστό 90% η γεωπολιτική ύφεση που προκάλεσαν τα παραπάνω τρία συμβάντα. Επειδή όμως τίποτα δεν κρατάει για πάντα -ακόμα και μια γεωπολιτική κρίση – η επερχόμενη παγκόσμια τάξη θα είναι πολύ διαφορετική από όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα. Και μπορεί από στρατιωτικής άποψης οι ΗΠΑ να έχουν το προβάδισμα, στην οικονομία όμως το παιχνίδι παίζεται στα ίσα με την Κίνα, ενώ η ΕΕ αποτελεί τη μεγαλύτερη κοινή αγορά όλου του κόσμου. Αν σε αυτό το μείγμα προστεθεί το γεγονός ότι οι αναπτυσσόμενες δυνάμεις έχουν πάρει το σκουπόξυλο και τρέχουν και δεν μπορεί να τις φτάσει κανείς, εξηγείται απόλυτα γιατί οι εντάσεις ανάμεσα σε όλες αυτές τις χώρες είναι σήμερα το αναμενόμενο αποτέλεσμα, που δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί για την επόμενη τουλάχιστον δεκαετία, διάστημα στο οποίο δεν προβλέπεται να έχει κάτσει καμιά μπίλια σε κανένα επίπεδο. Μια τρίτη τάξη πραγμάτων Σε όλα αυτά όμως μια τρίτη νέα τάξη πραγμάτων έρχεται να μπερδέψει τα πράγματα, αφού αποκτά μεγαλύτερη δύναμη έναντι όλων των υπολοίπων, και αυτή δεν είναι άλλη από την ψηφιακή τάξη. Δεν υπάρχει άνθρωπος επί γης που να μην έχει ακούσει τους τελευταίους μήνες ότι τα όπλα, οι πληροφορίες και η εκπαίδευση του ΝΑΤΟ ήταν οι παράγοντες που βοήθησαν τους Ουκρανούς να υπερασπιστούν τη γη τους. Αν όμως οι δυτικές εταιρείες τεχνολογίας δεν είχαν σπεύσει τις πρώτες ημέρες της εισβολής να αποκρούσουν τις ρωσικές επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και να επιτρέψουν στους Ουκρανούς ηγέτες να επικοινωνούν με τους στρατιώτες τους στην πρώτη γραμμή, η Ρωσία θα είχε βγάλει την Ουκρανία ολοκληρωτικά εκτός σύνδεσης μέσα σε λίγες εβδομάδες, κερδίζοντας εξαρχής τον πόλεμο. Το δίχως άλλο ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν θα ήταν ακόμα πρόεδρος της Ουκρανίας χωρίς τις εταιρείες τεχνολογίας και την αυξανόμενη δύναμη τους στον ψηφιακό κόσμο. Οι ίδιες εταιρείες άλλωστε αποφασίζουν αν ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να μιλήσει χωρίς φίλτρα και σε πραγματικό χρόνο σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, στην προσπάθεια του να διεκδικήσει την προεδρία των ΗΠΑ ξανά. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης Χωρίς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την απίστευτη ικανότητα τους να προωθούν θεωρίες συνωμοσίας, δεν θα είχε σημειωθεί ούτε η εξέγερση της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο, ούτε η αντίστοιχη της 8ης Ιανουαρίου στη Βραζιλία. Οι εταιρείες τεχνολογίας καθορίζουν ακόμα και την ταυτότητά μας. Μέχρι χθες αναρωτιόμασταν αν η ανθρώπινη συμπεριφορά ήταν κυρίως αποτέλεσμα της φύσης ή της ανατροφής. Όχι πια. Σήμερα, είναι η φύση, η τροφή και μετά ο αλγόριθμος. Η ψηφιακή τάξη γίνεται καθοριστικός παράγοντας για το πως ζούμε, τι πιστεύουμε, τι θέλουμε – και τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να το αποκτήσουμε. Λόγω της εκπληκτικής αυτής δύναμης τους, οι εταιρείες τεχνολογίας έχουν μετατραπεί και σε σημαίνοντες γεωπολιτικούς παίκτες. Με γνώμονα το κέρδος ελέγχουν ήδη πτυχές της κοινωνίας, της οικονομίας και της εθνικής ασφάλειας που μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν αποκλειστική ιδιοκτησία του κράτους. Πως όμως μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι εταιρείες τεχνολογίας αυτή τη νέα, τεράστια, δύναμή τους; Τα σενάρια, σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό, είναι τρία. Τεχνολογικός ψυχρός πόλεμος Εάν οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι συνεχίσουν να διεκδικούν ολοένα και περισσότερο χώρο στον ψηφιακό κόσμο, και οι εταιρείες τεχνολογίας ευθυγραμμιστούν με τις κυβερνήσεις τους, θα καταλήξουμε σε έναν τεχνολογικό ψυχρό πόλεμο μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Ο ψηφιακός κόσμος θα χωριστεί στα δύο, οι υπόλοιπες χώρες θα αναγκαστούν να επιλέξουν στρατόπεδο και η παγκοσμιοποίηση θα κατακερματιστεί, καθώς αυτές οι στρατηγικές τεχνολογίες θα έχουν το πρόσταγμα στην εθνική ασφάλεια και την παγκόσμια οικονομία. Εάν οι εταιρείες τεχνολογίας επιμείνουν στις στρατηγικές παγκόσμιας ανάπτυξης, αρνούμενες να ευθυγραμμιστούν με τις κυβερνήσεις και διατηρώντας το υπάρχον χάσμα μεταξύ του φυσικού και του ψηφιακού πεδίου ανταγωνισμού, τότε θα δούμε μια νέα παγκοσμιοποίηση, την παγκοσμιοποιημένη ψηφιακή τάξη. Οι εταιρείες τεχνολογίας θα παραμείνουν κυρίαρχες στον ψηφιακό χώρο και θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για κέρδη και με τις κυβερνήσεις για γεωπολιτική ισχύ. Αν όμως ο ψηφιακός χώρος γίνει η σημαντικότερη αρένα ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων, και η δύναμη των κυβερνήσεων συνεχίζει να φθίνει μπροστά στην ισχύ των εταιρειών τεχνολογίας, τότε η ψηφιακή τάξη θα γίνει η κυρίαρχη παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Το αποτέλεσμα θα είναι ένας κόσμος με την τεχνολογία ως μοναδικό πόλο και τις εταιρείες της ως τους βασικούς γεωπολιτικούς παίκτες του 21ου αιώνα. Το ποιο από τα τρία αυτά σενάρια θα επικρατήσει εξαρτάται τόσο από την εκρηκτική φύση της Τεχνητής Νοημοσύνης, όσο και από την ταχύτητα με την οποία οι κυβερνήσεις θα προσπαθήσουν να «ρυθμίσουν» τις εταιρείες τεχνολογίες ή οι ηγέτες τους θα αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν τη νέα δύναμη τους. (in.gr) «Δεν μπορούμε να είμαστε όμηροι εθνών που δεν μοιράζονται τις αξίες μας, αλλά αυτό συμβαίνει», δήλωσε ο γερουσιαστής Τζο Μάντσιν ΙΙΙ. Σε πολλές περιπτώσεις το καρπούζι και το μαχαίρι δεν βρίσκονται στα ίδια χέρια. Για παράδειγμα οι ΗΠΑ μπορεί να έχουν λεφτά και μια τεράστια εγκατάσταση για τον εμπλουτισμό ουρανίου που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τα περισσότερα πυρηνικά εργοστάσια τους, ωστόσο η τρέχουσα παραγωή του οριακά καλύπτει τις ανάγκες ενός εργοστασίου παραγωγής ενέργειας. Ευτυχώς, λοιπόν που τα πρώρα μπορούν να τους εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη σχετική τροφοδοσία τους από τη Ρωσία, που μπορεί να κήρυξε τον πόλεμο στην Ουκρανία και να της έχουν επιβληθεί κυρώσεις γι’ αυτό το λόγο, ωστόσο άλλο οι αμερικανικές ανάγκες και άλλο το ουκρανικό ζήτημα. Οπότε, αυτή τη στιγμή, και παρά τις συντονισμένες προσπάθειες των περισσότερων δυτικών κρατών να επιβάλουν οικονομικούς περιορισμούς στη Ρωσία, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να αγοράζουν το ένα τρίτο του εμπλουτισμένου ουρανίου τους από θυγατρικές εταιρείες της κρατικής υπηρεσίας πυρηνικής ενέργειας Rosatom, η οποία συνδέεται άμεσα με τον ρωσικό στρατό. Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες ροές αμερικανικών κεφαλαίων προς τη Ρωσία, που πέρυσι άγγιξε περίπου το ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Το αμερικανικό πρόβλημα Όπως γράφουν οι New York Times, ατυχώς οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν για την ώρα εταιρείες που να μπορούν να αναλάβουν οι ίδιες την περίπλοκη διαδικασία και η ανάπτυξή τους θα κόστιζε στο αμερικανικό κράτος τεράστια ποσά, ενώ παράλληλα θα χρειάζονταν πάνω από μία δεκαετία για να αγγίξουν τα επίπεδα παραγωγής της Rosatom. Από την άλλη, και παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος βρίσκεται στον δεύτερο χρόνο του, δεν φαίνεται να γίνονται σημαντικά βήματα προς την τόνωση της εγχώριας βιομηχανίας εμπλουτισμού. Οι Ρώσοι, έχοντας αναπτύξει την απαιτούμενη τεχνολογία, είναι πλέον οι φθηνότεροι προμηθευτές στην παγκόσμια αγορά, εξοπλίζοντας τουλάχιστον άλλα δέκα κράτη, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν. Να σημειωθεί ότι εκτός από τη βιομηχανικής κλίμακας παραγωγή εμπλουτισμένου ουρανίου, η υπηρεσία πυρηνικής ενέργειας της Ρωσίας είναι πια υπεύθυνη και για τη διαχείριση του πυρηνικού εργοστασίου της Ζαπορίζια στην ανατολική Ουκρανία. Η περιοχή, μαζί με το μεγαλύτερο πυρηνικό εργοστάσιο της Ευρώπης, κατελήφθη και ελέγχεται από τη Ρωσία σχεδόν από την αρχή του πολέμου, ενώ οι μάχες γύρω του ανησυχούν κάθε τρεις και λίγο τη διεθνή κοινότητα. Τι κάνει ο Τζο Μπάιντεν «Δεν μπορούμε να είμαστε όμηροι εθνών που δεν μοιράζονται τις αξίες μας, αλλά αυτό συμβαίνει», ήταν το σχετικό σχόλιο του γερουσιαστή Τζο Μάντσιν ΙΙΙ, Δημοκρατικού από Δυτικής Βιρτζίνια, ο οποίος ηγείται της Επιτροπής Ενέργειας της Γερουσίας, στην αμερικανική έγκυρη εφημερίδα. Φυσικά τίποτα δεν αποκλείει η Ρωσία να αποφασίσει στο σύντομο μέλλον να διακόψει τις εξαγωγές εμπλουτισμένου ουρανίου. Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν πως μια τέτοια στρατηγική δεν είναι καθόλου απίθανη, ειδικά αφού ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δείξει στο παρελθόν πως δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει την ενέργεια ως μέσο άσκησης γεωπολιτικής πίεσης. «Είναι ανεξήγητο ότι εδώ και πάνω από ένα χρόνο μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν φαίνεται να έχει σχέδιο για να τερματίσει αυτή την εξάρτηση», δηλώνει ο Τζέιμς Κρέλενσταϊν, διευθυντής της GHS Climate, μιας εταιρείας συμβούλων καθαρής ενέργειας που εξέδωσε πρόσφατα μια λευκή βίβλο για το θέμα. «Θα μπορούσαμε να εξαλείψουμε σχεδόν όλη την εξάρτηση της Αμερικής από τον ρωσικό εμπλουτισμό με την ολοκλήρωση του εργοστασίου φυγοκέντρησης στο Οχάιο», υπογραμμίζει ο ίδιος. (in.gr) Η τελευταία φωτογραφία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, την Παρασκευή -Αγνώριστος και καταβεβλημένος14/6/2023 Αυτή είναι η τελευταία φωτογραφία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι λίγες μόλις ημέρες πριν το θάνατό του.
Ο «Καβαλιέρε», όπως ήταν γνωστός, που διετέλεσε τέσσερις φορές πρωθυπουργός της Ιταλίας και ήταν δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης, δεν ανέφερε ποτέ δημοσίως ποιος θα έπρεπε να ηγηθεί της επιχειρηματικής του αυτοκρατορίας μετά το θάνατό του. Την πρώτη τοποθέτηση επί της παραίτησης του Μπόρις Τζόνσον από το βουλευτικό αξίωμα έκανε ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ στο περιθώριο ομιλίας του για την πολιτική του στον τομέα της τεχνολογίας.
Ο τέσσερις φορές πρωθυπουργός της Ιταλίας και δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος πέθανε σήμερα στα 86 χρόνια του, είχε μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ που κάποιες φορές τον έβαζε σε μπελάδες. Ακολουθούν κάποιες από τις πιο αξιομνημόνευτες γκάφες και ατάκες του: ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2022: Ο Μπερλουσκόνι λέει στους παίκτες της ποδοσφαιρικής του ομάδας, της Monza, ότι θα τους φέρει "ένα λεωφορείο γεμάτο πόρνες στα αποδυτήρια", αν καταφέρουν να κερδίσουν μια αντίπαλη ομάδα της Serie A. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2022: Παρά την οργή που επικρατούσε στη Δύση για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο Μπερλουσκόνι παρέμεινε ακλόνητος δηλώνοντας για τον παλιόφιλό του Βλαντίμιρ Πούτιν: "Ο Πούτιν μου έστειλε για τα γενέθλιά μου 20 μπουκάλια βότκα και ένα πολυ γλυκό γράμμα. Απάντησα στέλνοντάς του μπουκάλια Lambrusco και ένα εξίσου γλυκό γράμμα". ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010: "Όπως πάντα εργάζομαι ασταμάτητα και, αν κάποια στιγμή τύχει να κοιτάξω κανένα όμορφο κορίτσι στο πρόσωπο, είναι καλύτερο να σου αρέσουν τα όμορφα κορίτσια από το να είσαι ομοφυλόφιλος", λέει στη διάρκεια επίδειξης του μηχανοκίνητου αθλητισμού στο Μιλάνο. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010: Ο Μπερλουσκόνι δέχεται την οργή της επίσημης εφημερίδας του Βατικανού όταν λέει ένα ανέκδοτο για έναν εβραίο που χρεώνει άλλους εβραίους για να τους κρύβει στο υπόγειό του από τους Ναζί χωρίς να τους αποκαλύπτει ότι τελείωσε ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος. ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2009: Στη διάρκεια επίσκεψής του στους επιζήσαντες ενός σεισμού στην περιφέρεια Αμπρούτσο της κεντρικής Ιταλίας, οι οποίοι έμεναν προσωρινά σε σκηνές, ο Μπερλουσκόνι λέει: "Θα πρέπει να το δούνε σαν να κάνουν κάμπινγκ το σαββατοκύριακο". ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2008: Ο Μπερλουσκόνι χαιρετίζει την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα, ενός "γοητευτικού, νεαρού και μαυρισμένου από τον ήλιο άνδρα" --του πρώτου Αφροαμερικανού προέδρου των ΗΠΑ. ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2006: "Είμαι ο Ιησούς Χριστός της πολιτικής. Είμαι ένα υπομονετικό θύμα, ανέχομαι τους πάντες, θυσιάζομαι για όλους", λέει ο Μπερλουσκόνι στους υποστηρικτές του, σύμφωνα με τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης. ΙΟΥΝΙΟΣ 2005: Ο Μπερλουσκόνι λέει ότι χρησιμοποίησε τη γοητεία του για να πείσει την πρόεδρο της Φινλανδίας, την Τάρια Χάλονεν, να μη διεκδικήσει πλέον η χώρα της την φιλοξενία της νέας Ευρωπαϊκής Αρχής Ασφαλείας Τροφίμων. "Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω όλα τα κόλπα μου του πλέιμποϊ, παρότι δεν τα είχα χρησιμοποιήσει για καιρό", δηλώνει προκαλώντας την διαμαρτυρία του φινλανδού πρεσβευτή. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2004: "Ο Μουσολίνι δεν σκότωσε ποτέ κανέναν. Ο Μουσολίνι έστελνε τον κόσμο διακοπές στην (εσωτερική) εξορία", δηλώνει ο Μπερλουσκόνι στο βρετανικό περιοδικό Spectator απαντώντας καταφατικά στο ερώτημα αν θεωρεί ότι ο δικτάτορας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν "άκακος". ΙΟΥΛΙΟΣ 2003: "Κύριε Σουλτς, γνωρίζω ότι στην Ιταλία υπάρχει κάποιος παραγωγός που γυρίζει μια ταινία για τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Θα ήθελα να σας προτείνω για τον ρόλο του Kapo. Θα σας ταίριαζε απόλυτα", λέει στον γερμανό βουλευτή Μάρτιν Σουλτς που τον διέκοπτε στο ντεμπούτο του στο ευρωκοινοβούλιο. (Σ.τ.Σ: Οι Kapo ήταν έγκλειστοι των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, στους οποίους είχαν δοθεί προνόμια για να επιβλέπουν τις ομάδες εργασίας των άλλων κρατουμένων). ΙΟΥΝΙΟΣ 2003: "Ένας πολίτης είναι ίσος με έναν άλλον (στα μάτια του νόμου), αλλά αυτός εδώ ίσως είναι κατά τι πιο ίσος από τους άλλους δεδομένου ότι 50% των Ιταλών του ανέθεσαν την ευθύνη για κυβερνήσει τη χώρα", λέει ο Μπερλουσκόνι αναφερόμενος στον εαυτό του στη διάρκεια εμφάνισής του σε δίκη κατηγορούμενος για διαφθορά, στο Μιλάνο. ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2002: Στη διάρκεια της οικογενειακής φωτογραφίας σε ανεπίσημη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στην Ισπανία, ο Μπερλουσκόνι έκανε "κερατάκια" (την κίνηση που κάνει κάποιος για τον απατημένο σύζυγο) στον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ισπανίας Γιόσεπ Πικέ. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2001: Ο Μπερλουσκόνι προκαλεί την οργή του μουσουλμανικού κόσμου όταν λέει ότι η Δύση "θα πρέπει να έχει συναίσθηση της ανωτερότητας του πολιτισμού μας". Σχολιάζει ότι, ενώ η Δύση διαθέτει αξιακό σύστημα "το οποίο έχει χαρίσει στους ανθρώπους ευρεία ευημερία στις χώρες που το υιοθετούν και εγγυάται τον σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την θρησκεία ... αυτός ο σεβασμός σίγουρα δεν υπάρχει στις ισλαμικές χώρες". Mέχρι το τέλος της ζωής του ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ήθελε να πλασάρει το στυλ του λατίνου εραστή. Ο ζάμπλουτος Ιταλός, ο προκλητικός πολιτικός που ηγήθηκε της χώρα του, ο ζεν πρεμιέ που έμεινε στην ιστορία και για τις πανέμορφες και κυρίως νέες γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του.
O μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της ιταλικής πολιτικής, όντας ο μακροβιότερος μεταπολεμικός πρωθυπουργός της Ιταλίας.
Στην Κούβα βρίσκεται σε εξέλιξη νέα προσπάθεια διενέργειας κατασκοπείας Οι πληροφορίες ότι η Κίνα κατασκοπεύει τις ΗΠΑ από την Κούβα είναι ψευδείς, δήλωσε σήμερα εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών σε τακτική ενημέρωση των δημοσιογράφων. Αξιωματούχος της κυβέρνησης του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν δήλωσε το Σάββατο ότι η Κίνα κατασκοπεύει τις ΗΠΑ από την Κούβα για κάποιο καιρό και ότι αναβάθμισε τις εγκαταστάσεις της συλλογής πληροφοριών εκεί το 2019. Τα σχόλια αυτά έγιναν έπειτα από δημοσίευμα ότι στην Κούβα βρίσκεται σε εξέλιξη νέα προσπάθεια διενέργειας κατασκοπείας. Κατά την σημερινή ενημέρωση των δημοσιογράφων στο Πεκίνο, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Ουάνγκ Ουενμπίν δήλωσε επίσης ότι το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει πληροφορίες προς το παρόν για την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν στην Κίνα. Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 86 ετών στο νοσοκομείο Σαν Ραφαέλε της Ρώμης, αναφέρει η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera.
Περισσότερα σε λίγο... |
Archives
April 2024
|