Τα οστά του παιδιού είναι το πιο πρόσφατο εύρημα από ένα κοιμητήριο στο χωριό Πιέν στην Πολωνία σε μια εποχή κατά την οποία φαντάσματα και ζόμπι ήταν κάτι περισσότερο από μια επιλογή μασκαρέματος. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως στην Πολωνία τα λείψανα ενός παιδιού από τον 17ο αιώνα κλειδωμένο στον τάφο του ώστε να μην μπορεί να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών, μια ανακάλυψη που στρέφει το επίκεντρο της προσοχής στα βαμπίρ καθώς πλησιάζει το Χάλογουιν. Τα οστά του παιδιού αυτού –ηλικίας έξι ή επτά ετών– είναι το πιο πρόσφατο εύρημα σε κοιμητήριο του χωριού Πιέν στη βόρεια Πολωνία που χρονολογείται από μια εποχή στην οποία τα φαντάσματα, τα ζόμπι και άλλες υπερφυσικές φιγούρες θεωρούνταν κάτι περισσότερο από μια επιλογή μασκαρέματος. «Υπήρχε ακόμη και ένας μεγάλος αριθμός τάφων με πέτρες… που επίσης υποτίθεται ότι προστάτευαν από τους νεκρούς» «Κοιμητήριο για ανθρώπους που τους απέρριπταν, που τους φοβούνταν»«Αυτό το κοιμητήριο είναι για ανθρώπους που τους απέρριπταν, που τους φοβούνταν μετά θάνατον και ίσως και εν ζωή… που ήταν ύποπτοι για επαφές με σκοτεινές δυνάμεις, άνθρωποι που επίσης συμπεριφέρονταν διαφορετικά με κάποιον τρόπο», είπε ο Ντάριους Πολίνσκι, ερευνητής μεσαιωνικών ταφών στο πανεπιστήμιο Nicolas Copernicus στην πόλη Τόρουν. Λείψανα που βρέθηκαν στο νεκροταφείο του 17ου αιώνα στο χωριό Πιέν Το παιδί είχε ταφεί μπρούμυτα και έφερε κάτω από το πόδι του ένα τριγωνικό, σιδερένιο λουκέτο –πιθανόν σε μια προσπάθεια να το αποτρέψει από το να σηκωθεί, να βγει από τον τάφο του και να επιτεθεί στους ζωντανούς– πρόσθεσε ο καθηγητής. «Αυτοί που το έκαναν, αν το έκαναν σκοπίμως, φοβούνταν να… έρθουν σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους γιατί μπορεί να τους δάγκωναν, να τους έπιναν το αίμα», προσέθεσε ο Πολίνσκι. Ο τάφος του παιδιού είχε βεβηλωθεί κάποια στιγμή μετά την ταφή και όλα τα οστά είχαν αφαιρεθεί εκτός από εκείνα των ποδιών. Οι αρχαιολόγοι βρήκαν άλλες μεθόδους που χρησιμοποιούνταν για να σταματήσουν τους ζωντανούς νεκρούς, με τον Πολίνσκι να περιγράφει περίεργες πρακτικές που γίνονταν σε διάφορες ταφές. «Υπήρχε ακόμη και ένας μεγάλος αριθμός τάφων με πέτρες… που επίσης υποτίθεται ότι προστάτευαν από τους νεκρούς και ήταν τοποθετημένες σε διάφορα σημεία, για παράδειγμα πάνω στον αγκώνα, στον λάρυγγα ή στον λαιμό», κατέληξε ο καθηγητής. Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ (photos) Το νεκροταφείο του 17ου αιώνα στο χωριό Πιέν Λείψανα που βρέθηκαν στο νεκροταφείο του 17ου αιώνα στο χωριό Πιέν Ο καθηγητής Ντάριους Πολίνσκι με τα λείψανα μιας γυναίκας που βρέθηκαν στο νεκροταφείο του 17ου αιώνα στο χωριό Πιέν Η «γοργόνα» των Φίτζι: Η μυστηριώδης μούμια που βρέθηκε το 1906 – Τι αποκάλυψαν επιστήμονες27/10/2023
Το περίεργο πλάσμα έφερε από την Ιαπωνία στις ΗΠΑ ένας Αμερικανός ναυτικός το 1906 Το μυστήριο μιας μουμιοποιημένης «γοργόνας Φίτζι» προσπαθούν να λύσουν επιστήμονες στις ΗΠΑ. Το περίεργο πλάσμα έφερε από την Ιαπωνία στις ΗΠΑ ένας Αμερικανός ναυτικός το 1906 και δώρισε την «γοργόνα» στην Ιστορική Εταιρεία της κομητείας Clark στο Σπρίνγκφιλντ του Οχάιο. Η μουμιοποιημένη «γοργόνα» φαίνεται να είναι εν μέρει ψάρι, εν μέρει μαϊμού και εν μέρει ερπετό. Το τρομακτικό και μυστηριώδες πλάσμα για δεκαετίες εκτίθεται στο μουσείο, ανατριχιάζοντας τους επισκέπτες. «Η μούμια είναι προφανώς κατασκευασμένη, κάτι σαν τον Φρανκενστάιν– οπότε θέλουμε να μάθουμε ποια μέρη και πώς συναρμολογήθηκαν» δήλωσε ο Joseph Cress. Τώρα όμως οι επιστήμονες επιχειρούν να αποκαλύψουν τα μυστικά της. Σύμφωνα με την Daily Mail, για πρώτη φορά, καθηγητές του Πανεπιστημίου του Κεντάκι υπέβαλλαν την μούμια σε ακτινογραφίες και αξονικές τομογραφίες, σε μια προσπάθεια να αποκρυπτογραφηθεί η πραγματική της φύση. Ο Joseph Cress, ακτινολόγος στο Πανεπιστήμιο του Βόρειου Κεντάκι, δήλωσε: «Η μούμια αποτελείται από το κεφάλι και τον κορμό πιθήκου, τα χέρια φαίνονται να είναι σαν πόδια αμφίβιου – από αλιγάτορα, κροκόδειλο ή σαύρα. Και μετά υπάρχει η ουρά ενός ψαριού – άλλα από άγνωστα είδη». «Η μούμια είναι προφανώς κατασκευασμένη, κάτι σαν τον Φρανκενστάιν– οπότε θέλουμε να μάθουμε ποια μέρη και πώς συναρμολογήθηκαν» δήλωσε ο Joseph Cress. Ο Joseph Cress δήλωσε ότι η αξονική τομογραφία θα επιτρέψει στους επιστήμονες να διαπιστώσουν αν κάποιο τμήμα της μουμιοποιημένης «γοργόνας»ήταν κάποτε πραγματικό ζώο. Τα δεδομένα θα σταλούν σε ειδικούς στο ζωολογικό κήπο του Σινσινάτι και στο ενυδρείο του Νιούπορτ, ώστε να εντοπιστούν ποια πλάσματα – αν υπάρχουν – συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν τη «γοργόνα». Στην Ιαπωνία έχουν βρεθεί 14 τέτοιες «γοργόνες», που μοιάζουν με το Ningyo, ένα μυθικό πλάσμα της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου που έμοιαζε με ψάρι, είχε ανθρώπινο κεφάλι και θεωρείτο ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Το 2022 βρέθηκε σε έναν ναό στην επαρχία Οκαγιάμα της Ιαπωνίας μία παρόμοια «γοργόνα» περίπου 30,5 εκατοστών, που αποδείχθηκε ότι ήταν μια «κούκλα» του 1700 (σαν τις κούκλες βουντού») με πραγματικά ζωικά στοιχεία, όπως τρίχες και δόντια. Όλοι μας γνωρίζουμε πως το πλέον χαρακτηριστικό των πειρατών ήταν ότι είχαν πάντα καλυμμένο το ένα τους μάτι. Ωστόσο για ποιο λόγο το έκαναν αυτό; Πολλοί θεωρούσαν ότι αυτό συνέβαινε γιατί ήταν μονόφθαλμοι. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ίσχυε. Οι πειρατές έβλεπαν καλύτερα πάνω από τις γέφυρες των πλοίων και κάτω από αυτές έχοντας καλυμμένο το ένα μάτι. Μάλιστα, σύμφωνα με τον επιστήμονα και διευθυντή του Ινστιτούτου Vision Performance του πανεπιστημίου Pacific του Όρεγκον, σε παλαιότερη συνέντευξη που είχε δώσει, ενώ τα μάτια προσαρμόζονται γρήγορα όταν περνούν από το σκοτάδι στο φως, έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να πάρει μέχρι και 25 λεπτά προκειμένου να συμβεί το αντίθετο, δηλαδή από το δυνατό φως στο σκοτάδι. Οι πειρατές αναγκάζονταν συχνά να κινούνται πάνω και κάτω στα διάφορα καταστρώματα του πλοίου, από το φως της ημέρας στο σκοτάδι και όπως υποστηρίζει ο Sheedy, «οι πιο έξυπνοι κάλυπταν το ένα τους μάτι, προκειμένου να το κρατούν στο σκοτάδι. Έτσι όταν έπρεπε να πάνε στα κάτω καταστρώματα, μπορούσαν να το ανοίγουν και να βλέπουν με αυτό». Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες που να το αναφέρουν ως γεγονός, φαίνεται πως η πρακτική του να κρατά κανείς το ένα μάτι… στο σκοτάδι, λειτουργεί. Σε κάθε διαδρομή με το αυτοκίνητο σίγουρα θα συναντήσεις κάθε είδος οδηγού από τον… επικίνδυνο μέχρι τον υπερβολικά αργό. Δίπλα σε κάθε οδηγό όμως υπάρχει και ο συνοδηγός ο οποίος ενίοτε μπορεί να γίνει… ακόμα πιο επικίνδυνος αλλά και εκνευριστικός. Δείτε πέντε τέτοιους τύπους συνοδηγού και διαβάστε, πώς θα τους αντιμετωπίσετε. 1. Ο κοιμήσης Πρόκειται για την πιο ανώδυνη περίπτωση και αφορά όσους παίρνουν θέση δίπλα στον οδηγό, κλείνουν τα ματάκια τους πέντε λεπτά μετά την αναχώρηση και τα ανοίγουν ξανά, μόλις φτάσουμε στον προορισμό μας. Οι κοιμήσης συνοδηγός δεν ενοχλεί, αλλά δεν προσφέρει και καμία βοήθεια, αν χρειαστεί να κοιτάξει πίσω τα παιδιά, να ψάξει για κάποια διεύθυνση ή να σηκώσει και να απαντήσει στο τηλέφωνο, όταν μας καλούν. Αντίμετρα: Βάζουμε δυνατά τη μουσική, ανοίγουμε λίγο το παράθυρο ώστε να μπαίνει θόρυβος μέσα στο αυτοκίνητο και φυσικά προσέχουμε να μην παρασυρθούμε και μας πάρει και εμάς ο ύπνος. 2. Ο πολυλογάς Ακόμη και ένας χαλαρός και ήρεμος οδηγός, λυγίζει απέναντι στην καταιγίδα πολυλογίας αυτού που κάθεται δίπλα του. Το ανελέητο ρεπερτόριο του πολυλογά συνοδηγού περιλαμβάνει απλά τα πάντα, από –συνήθως κρύα- ανέκδοτα, περιγραφές των σχέσεών του, ανούσιες ιστορίες χωρίς σταματημό και διαλείμματα ανάμεσά τους. Αντίμετρα: Ωτοασπίδες, δυνατή μουσική. 3. Ο φοβητσιάρης Γαντζώνεται συνεχώς στη λαβή της πόρτας του αυτοκινήτου, σας φωνάζει να προσέχετε όταν διακρίνει ένα εμπόδιο πέντε χιλιόμετρα μπροστά και φωνάζει πανικόβλητος ‘’φρένοοοο’’, όταν νιώθει κάποιον κίνδυνο (και δυστυχώς το νιώθει συχνά). Δύσκολη περίπτωση, που χρειάζεται την κατανόηση του οδηγού. Αντίμετρα: Τον χαλαρώνουμε με συζήτηση περί ανέμων και υδάτων, φροντίζουμε να πάρει ηρεμιστικά πριν το ταξίδι και να έχει μία αλλαξιά καθαρά εσώρουχα μαζί του. 4. Ο ξερόλας Όπως και να αλλάζετε ταχύτητα, όπως και να φρενάρετε, να στρίβετε ή να επιταχύνετε, ο συγκεκριμένος συνοδηγός θα σας συμβουλεύει συνέχεια, πώς να το κάνετε καλύτερα. Το ωραίο είναι μάλιστα, ότι πολλές φορές δεν έχει ο ίδιος δίπλωμα οδήγησης! Aντίμετρα: ένας συνδυασμός του 1 και του 2, δηλαδή μουσικούλα, ωτοασπίδες και ελαφρά ανοιχτό παράθυρο για θόρυβο. 5. Ο παρεμβατικός Μακράν ό,τι χειρότερο μπορεί να πάρει θέση δίπλα σου, όταν οδηγείς αυτοκίνητο. Αποτελεί μία σύνθεση των προηγουμένων εκνευριστικών συνοδηγών με εξαίρεση τον κοιμήση και εκφράζει όλες τις αρνητικές τους ιδιότητες στον υπερθετικό βαθμό. Το χειρότερο είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν διστάζει να παρέμβει δραστικά, εφόσον το κρίνει αναγκαίο, οπότε επιχειρεί να πιάσει το τιμόνι ο ίδιος για να σας ‘’διορθώσει’’. Aντίμετρα: Ανίατη περίπτωση, χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|