Τα οστά του παιδιού είναι το πιο πρόσφατο εύρημα από ένα κοιμητήριο στο χωριό Πιέν στην Πολωνία σε μια εποχή κατά την οποία φαντάσματα και ζόμπι ήταν κάτι περισσότερο από μια επιλογή μασκαρέματος.

Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως στην Πολωνία τα λείψανα ενός παιδιού από τον 17ο αιώνα κλειδωμένο στον τάφο του ώστε να μην μπορεί να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών, μια ανακάλυψη που στρέφει το επίκεντρο της προσοχής στα βαμπίρ καθώς πλησιάζει το Χάλογουιν.

Τα οστά του παιδιού αυτού –ηλικίας έξι ή επτά ετών– είναι το πιο πρόσφατο εύρημα σε κοιμητήριο του χωριού Πιέν στη βόρεια Πολωνία που χρονολογείται από μια εποχή στην οποία τα φαντάσματα, τα ζόμπι και άλλες υπερφυσικές φιγούρες θεωρούνταν κάτι περισσότερο από μια επιλογή μασκαρέματος.

«Υπήρχε ακόμη και ένας μεγάλος αριθμός τάφων με πέτρες… που επίσης υποτίθεται ότι προστάτευαν από τους νεκρούς»

«Κοιμητήριο για ανθρώπους που τους απέρριπταν, που τους φοβούνταν»«Αυτό το κοιμητήριο είναι για ανθρώπους που τους απέρριπταν, που τους φοβούνταν μετά θάνατον και ίσως και εν ζωή… που ήταν ύποπτοι για επαφές με σκοτεινές δυνάμεις, άνθρωποι που επίσης συμπεριφέρονταν διαφορετικά με κάποιον τρόπο», είπε ο Ντάριους Πολίνσκι, ερευνητής μεσαιωνικών ταφών στο πανεπιστήμιο Nicolas Copernicus στην πόλη Τόρουν.

Λείψανα που βρέθηκαν στο νεκροταφείο του 17ου αιώνα στο χωριό Πιέν

Το παιδί είχε ταφεί μπρούμυτα και έφερε κάτω από το πόδι του ένα τριγωνικό, σιδερένιο λουκέτο –πιθανόν σε μια προσπάθεια να το αποτρέψει από το να σηκωθεί, να βγει από τον τάφο του και να επιτεθεί στους ζωντανούς– πρόσθεσε ο καθηγητής.

«Αυτοί που το έκαναν, αν το έκαναν σκοπίμως, φοβούνταν να… έρθουν σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους γιατί μπορεί να τους δάγκωναν, να τους έπιναν το αίμα», προσέθεσε ο Πολίνσκι.

Ο τάφος του παιδιού είχε βεβηλωθεί κάποια στιγμή μετά την ταφή και όλα τα οστά είχαν αφαιρεθεί εκτός από εκείνα των ποδιών.

Οι αρχαιολόγοι βρήκαν άλλες μεθόδους που χρησιμοποιούνταν για να σταματήσουν τους ζωντανούς νεκρούς, με τον Πολίνσκι να περιγράφει περίεργες πρακτικές που γίνονταν σε διάφορες ταφές.

«Υπήρχε ακόμη και ένας μεγάλος αριθμός τάφων με πέτρες… που επίσης υποτίθεται ότι προστάτευαν από τους νεκρούς και ήταν τοποθετημένες σε διάφορα σημεία, για παράδειγμα πάνω στον αγκώνα, στον λάρυγγα ή στον λαιμό», κατέληξε ο καθηγητής.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
​

(photos)
Το νεκροταφείο του 17ου αιώνα στο χωριό Πιέν
Λείψανα που βρέθηκαν στο νεκροταφείο του 17ου αιώνα στο χωριό Πιέν
Ο καθηγητής Ντάριους Πολίνσκι με τα λείψανα μιας γυναίκας που βρέθηκαν στο νεκροταφείο του 17ου αιώνα στο χωριό Πιέν

Το περίεργο πλάσμα έφερε από την Ιαπωνία στις ΗΠΑ ένας Αμερικανός ναυτικός το 1906

Το μυστήριο μιας μουμιοποιημένης «γοργόνας Φίτζι» προσπαθούν να λύσουν επιστήμονες στις ΗΠΑ.
Το περίεργο πλάσμα έφερε από την Ιαπωνία στις ΗΠΑ ένας Αμερικανός ναυτικός το 1906 και δώρισε την «γοργόνα» στην Ιστορική Εταιρεία της κομητείας Clark στο Σπρίνγκφιλντ του Οχάιο.

Η μουμιοποιημένη «γοργόνα» φαίνεται να είναι εν μέρει ψάρι, εν μέρει μαϊμού και εν μέρει ερπετό. Το τρομακτικό και μυστηριώδες πλάσμα για δεκαετίες εκτίθεται στο μουσείο, ανατριχιάζοντας τους επισκέπτες.

«Η μούμια είναι προφανώς κατασκευασμένη, κάτι σαν τον Φρανκενστάιν– οπότε θέλουμε να μάθουμε ποια μέρη και πώς συναρμολογήθηκαν» δήλωσε ο Joseph Cress.

Τώρα όμως οι επιστήμονες επιχειρούν να αποκαλύψουν τα μυστικά της.
​
Σύμφωνα με την Daily Mail, για πρώτη φορά, καθηγητές του Πανεπιστημίου του Κεντάκι υπέβαλλαν την μούμια σε ακτινογραφίες και αξονικές τομογραφίες,  σε μια προσπάθεια να αποκρυπτογραφηθεί η πραγματική της φύση.

Ο Joseph Cress, ακτινολόγος στο Πανεπιστήμιο του Βόρειου Κεντάκι, δήλωσε: «Η μούμια αποτελείται από το κεφάλι και τον κορμό πιθήκου, τα χέρια φαίνονται να είναι σαν πόδια αμφίβιου – από αλιγάτορα, κροκόδειλο ή σαύρα. Και μετά υπάρχει η ουρά ενός ψαριού – άλλα από άγνωστα είδη».

«Η μούμια είναι προφανώς κατασκευασμένη, κάτι σαν τον Φρανκενστάιν– οπότε θέλουμε να μάθουμε ποια μέρη και πώς συναρμολογήθηκαν» δήλωσε ο Joseph Cress.

Ο Joseph Cress δήλωσε ότι η αξονική τομογραφία θα επιτρέψει  στους επιστήμονες να διαπιστώσουν αν κάποιο τμήμα της μουμιοποιημένης «γοργόνας»ήταν κάποτε πραγματικό ζώο.

Τα δεδομένα θα σταλούν σε ειδικούς στο ζωολογικό κήπο του Σινσινάτι και στο ενυδρείο του Νιούπορτ, ώστε να εντοπιστούν ποια πλάσματα – αν υπάρχουν – συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν τη «γοργόνα».

Στην Ιαπωνία έχουν βρεθεί 14 τέτοιες «γοργόνες», που μοιάζουν με το Ningyo, ένα μυθικό πλάσμα της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου που έμοιαζε με ψάρι, είχε ανθρώπινο κεφάλι και θεωρείτο ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες.
​
Το 2022 βρέθηκε σε έναν ναό στην επαρχία Οκαγιάμα της Ιαπωνίας μία παρόμοια «γοργόνα» περίπου 30,5 εκατοστών, που αποδείχθηκε ότι ήταν μια «κούκλα» του 1700 (σαν τις κούκλες βουντού») με πραγματικά ζωικά στοιχεία, όπως τρίχες και δόντια.

Όλοι μας γνωρίζουμε πως το πλέον χαρακτηριστικό των πειρατών ήταν ότι είχαν πάντα καλυμμένο το ένα τους μάτι. Ωστόσο για ποιο λόγο το έκαναν αυτό;
Πολλοί θεωρούσαν ότι αυτό συνέβαινε γιατί ήταν μονόφθαλμοι. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ίσχυε. Οι πειρατές έβλεπαν καλύτερα πάνω από τις γέφυρες των πλοίων και κάτω από αυτές έχοντας καλυμμένο το ένα μάτι.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον επιστήμονα και διευθυντή του Ινστιτούτου Vision Performance του πανεπιστημίου Pacific του Όρεγκον, σε παλαιότερη συνέντευξη που είχε δώσει, ενώ τα μάτια προσαρμόζονται γρήγορα όταν περνούν από το σκοτάδι στο φως, έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να πάρει μέχρι και 25 λεπτά προκειμένου να συμβεί το αντίθετο, δηλαδή από το δυνατό φως στο σκοτάδι.
Οι πειρατές αναγκάζονταν συχνά να κινούνται πάνω και κάτω στα διάφορα καταστρώματα του πλοίου, από το φως της ημέρας στο σκοτάδι και όπως υποστηρίζει ο Sheedy, «οι πιο έξυπνοι κάλυπταν το ένα τους μάτι, προκειμένου να το κρατούν στο σκοτάδι. Έτσι όταν έπρεπε να πάνε στα κάτω καταστρώματα, μπορούσαν να το ανοίγουν και να βλέπουν με αυτό».

Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες που να το αναφέρουν ως γεγονός, φαίνεται πως η πρακτική του να κρατά κανείς το ένα μάτι… στο σκοτάδι, λειτουργεί.

Σε κάθε διαδρομή με το αυτοκίνητο σίγουρα θα συναντήσεις κάθε είδος οδηγού από τον… επικίνδυνο μέχρι τον υπερβολικά αργό.

Δίπλα σε κάθε οδηγό όμως υπάρχει και ο συνοδηγός ο οποίος ενίοτε μπορεί να γίνει… ακόμα πιο επικίνδυνος αλλά και εκνευριστικός.

Δείτε πέντε τέτοιους τύπους συνοδηγού και διαβάστε, πώς θα τους αντιμετωπίσετε.

1. Ο κοιμήσης
Πρόκειται για την πιο ανώδυνη περίπτωση και αφορά όσους παίρνουν θέση δίπλα στον οδηγό, κλείνουν τα ματάκια τους πέντε λεπτά μετά την αναχώρηση και τα ανοίγουν ξανά, μόλις φτάσουμε στον προορισμό μας. Οι κοιμήσης συνοδηγός δεν ενοχλεί, αλλά δεν προσφέρει και καμία βοήθεια, αν χρειαστεί να κοιτάξει πίσω τα παιδιά, να ψάξει για κάποια διεύθυνση ή να σηκώσει και να απαντήσει στο τηλέφωνο, όταν μας καλούν.
Αντίμετρα: Βάζουμε δυνατά τη μουσική, ανοίγουμε λίγο το παράθυρο ώστε να μπαίνει θόρυβος μέσα στο αυτοκίνητο και φυσικά προσέχουμε να μην παρασυρθούμε και μας πάρει και εμάς ο ύπνος.
2. Ο πολυλογάς
Ακόμη και ένας χαλαρός και ήρεμος οδηγός, λυγίζει απέναντι στην καταιγίδα πολυλογίας αυτού που κάθεται δίπλα του. Το ανελέητο ρεπερτόριο του πολυλογά συνοδηγού περιλαμβάνει απλά τα πάντα, από –συνήθως κρύα- ανέκδοτα, περιγραφές των σχέσεών του, ανούσιες ιστορίες χωρίς σταματημό και διαλείμματα ανάμεσά τους.
Αντίμετρα: Ωτοασπίδες, δυνατή μουσική.
3. Ο φοβητσιάρης
Γαντζώνεται συνεχώς στη λαβή της πόρτας του αυτοκινήτου, σας φωνάζει να προσέχετε όταν διακρίνει ένα εμπόδιο πέντε χιλιόμετρα μπροστά και φωνάζει πανικόβλητος ‘’φρένοοοο’’, όταν νιώθει κάποιον κίνδυνο (και δυστυχώς το νιώθει συχνά). Δύσκολη περίπτωση, που χρειάζεται την κατανόηση του οδηγού.
Αντίμετρα: Τον χαλαρώνουμε με συζήτηση περί ανέμων και υδάτων, φροντίζουμε να πάρει ηρεμιστικά πριν το ταξίδι και να έχει μία αλλαξιά καθαρά εσώρουχα μαζί του.
4. Ο ξερόλας
Όπως και να αλλάζετε ταχύτητα, όπως και να φρενάρετε, να στρίβετε ή να επιταχύνετε, ο συγκεκριμένος συνοδηγός θα σας συμβουλεύει συνέχεια, πώς να το κάνετε καλύτερα. Το ωραίο είναι μάλιστα, ότι πολλές φορές δεν έχει ο ίδιος δίπλωμα οδήγησης!
Aντίμετρα: ένας συνδυασμός του 1 και του 2, δηλαδή μουσικούλα, ωτοασπίδες και ελαφρά ανοιχτό παράθυρο για θόρυβο.
5. Ο παρεμβατικός
Μακράν ό,τι χειρότερο μπορεί να πάρει θέση δίπλα σου, όταν οδηγείς αυτοκίνητο. Αποτελεί μία σύνθεση των προηγουμένων εκνευριστικών συνοδηγών με εξαίρεση τον κοιμήση και εκφράζει όλες τις αρνητικές τους ιδιότητες στον υπερθετικό βαθμό. Το χειρότερο είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν διστάζει να παρέμβει δραστικά, εφόσον το κρίνει αναγκαίο, οπότε επιχειρεί να πιάσει το τιμόνι ο ίδιος για να σας ‘’διορθώσει’’.
Aντίμετρα: Ανίατη περίπτωση, χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη.

Ένα μέρος του DNA των σορών παραμένει «άγνωστο»

Πτώματα που φέρονται να ανήκουν σε εξωγήινους παρουσιάστηκαν στους πολιτικούς του Μεξικού στο Κογκρέσο της χώρας, (Τετάρτη (13/9).

Οι δύο μικροί σοροί που εκτέθηκαν έχουν ανασυρθεί από το Κούσκο του Περού και εκτέθηκαν μέσα σε ειδικά κουτιά, προκαλώντας, όπως ήταν αναμενόμενο, ενθουσιασμό στην κοινότητα των συνωμοσιολόγων περί ύπαρξης UFO.

«Αυτά τα δείγματα δεν αποτελούν μέρος της επίγειας εξέλιξής μας»

Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο του Independent, επικεφαλής της εκδήλωσης ήταν ο δημοσιογράφος και ερευνητής ΑΤΙΑ, Jaime Maussan, ο οποίος κατέθεσε ενόρκως ότι τα μουμιοποιημένα δείγματα δεν αποτελούν μέρος της «επίγειας εξέλιξής μας», με σχεδόν το ένα τρίτο του DNA τους να παραμένει «άγνωστο», ισχυρίζονται μεξικανικά ΜΜΕ.

Οι παραπάνω ισχυρισμοί του Maussan δεν έχουν αποδειχθεί. Αξίζει να σημειωθεί πως ο ίδιος είχε συνδεθεί παλαιότερα με ισχυρισμούς για ανακαλύψεις που αργότερα καταρρίφθηκαν.

Κατά τη δημόσια ακρόαση, ο Maussan έδειξε σε αξιωματούχους των ΗΠΑ και σε μέλη της μεξικανικής κυβέρνησης πολλά βίντεο με «UFO και μη αναγνωρισμένα ανώμαλα φαινόμενα» πριν αποκαλύψει τα υποτιθέμενα πτώματα εξωγήινων.

Ο ίδιος είπε: «Αυτά τα δείγματα δεν αποτελούν μέρος της γήινης εξέλιξής μας…

Δεν πρόκειται για όντα που βρέθηκαν μετά από συντρίμμια UFO. Βρέθηκαν σε ορυχεία διατόμων (φυκών) και αργότερα απολιθώθηκαν».

Άγνωστο DNA

Σημείωσε ότι τα δείγματα μελετήθηκαν από επιστήμονες του Αυτόνομου Εθνικού Πανεπιστημίου του Μεξικού (UNAM), οι οποίοι ήταν σε θέση να αντλήσουν στοιχεία DNA χρησιμοποιώντας ραδιοχρονολόγηση.

Αφού έγιναν συγκρίσεις με άλλα δείγματα DNA, διαπιστώθηκε ότι πάνω από το 30% του DNA των δειγμάτων ήταν «άγνωστο», ισχυρίστηκε.

Κατά τη διάρκεια της ακρόασης παρουσιάστηκαν επίσης ακτινογραφίες των δειγμάτων, με τους ειδικούς να καταθέτουν ενόρκως ότι το ένα από τα σώματα φαίνεται να έχει «αυγά» στο εσωτερικό του, ενώ και τα δύο λέγεται ότι είχαν εμφυτεύματα από πολύ σπάνια μέταλλα, όπως το Όσμιο.

Ο Ράιαν Γκρέιβς, εκτελεστικός διευθυντής της οργάνωσης Americans for Safe Aerospace και πρώην πιλότος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, ήταν παρών, ο οποίος μάλιστα νωρίτερα φέτος είχε μιλήσει στο αμερικανικό Κογκρέσο για την απειλή που συνιστούν τα αγνώστου ταυτότητας εναέρια φαινόμενα για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ.

Σημειώνεται πάντως ότι ο Jaime Maussan έχει συνδεθεί στο παρελθόν με ισχυρισμούς για «εξωγήινες ανακαλύψεις» που αργότερα διαψεύστηκαν, συμπεριλαμβανομένων πέντε «μουμιών» που βρέθηκαν στο Περού το 2017 και που αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν ανθρώπινα παιδιά.

(photo) Η αποκάλυψη ενός εκ των δύο «εξωγήινων πτωμάτων»

Πολλοί χαρακτήρισαν το γεγονός ως τον απόλυτο εξευτελισμό του γυναικείου φύλου

Αίσθηση έχει προκαλέσει στην Ιταλία η ανάρτηση στο διαδίκτυο ενός μάνατζερ από το Μιλάνο, ο οποίος επέλεξε για τις φετινές διακοπές του το θέρετρο Γκόλφο Αράντσι της Σαρδηνίας.

Πρόκειται για φωτογραφία στην οποία μπορεί κανείς να διακρίνει σε ένα μπουφέ με γλυκά του ξενοδοχείου, μια ξαπλωμένη κοπέλα, το σώμα της οποίας έχει επικαλυφθεί με λιωμένη σοκολάτα.

«Βλέποντας την εικόνα αυτή, έμεινα άναυδος. Ποια είναι η γνώμη των υπεύθυνων της τουριστικής επιχείρησης που εκμεταλλεύεται την ξενοδοχειακή μονάδα, σχετικά με την συγκεκριμένη παρουσίαση του γυναικείου σώματος; Το σώμα μιας γυναίκας, μιας εργαζόμενης, υποβαθμίζεται σε πιατικό, προς ικανοποίηση κάποιων πονηρών ματιών», έγραψε ο Μιλανέζος μάνατζερ, μέσω Linkedin. H όλη αυτή εικόνα, όπως συμπλήρωσε, σόκαρε και την 14χρονη κόρη του που παραθέριζε μαζί του.

Η αλυσίδα που εκμεταλλεύεται το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, μετά την διάσταση που η όλη υπόθεση έλαβε στον ιταλικό τύπο, υπογράμμισε ότι «ζητά συγγνώμη» και πως «ξεκίνησε εσωτερική έρευνα, με στόχο να μην επαναληφθεί ποτέ άλλοτε κάτι παρόμοιο και να μην νιώσει κανένας πελάτης ότι προσβάλλεται».
πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι ανασκαφές έγιναν σε μία πρώιμη μεσαιωνική νεκρόπολη στην Πολωνία

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα ασυνήθιστα λείψανα ενός παιδιού – «βαμπίρ» του 17ου αιώνα που βρέθηκε θαμμένο με ένα λουκέτο συνδεδεμένο στο πόδι. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το λουκέτο αποτελεί ένδειξη των φόβων κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ότι οι νεκροί μπορεί να επανέλθουν στην ζωή ως «βρικόλακες».

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Independent, οι ερευνητές συμπεριλαμβανομένου του Dariusz Poliński από το Πανεπιστήμιο Nicolaus Copernicus, εξερεύνησαν και ανέσκαψαν τάφους σε ένα πρώιμο μεσαιωνικό νεκροταφείο «νεκρόπολης» κοντά στην Dąbrowa Chełmińska στην Πολωνία, αναζητώντας μοναδικές ταφές.

Τι άλλο είχαν ανακαλύψει οι επιστήμονες – Πώς βρέθηκαν θαμμένα τα λείψανα του παιδιού

Εκεί, έκαναν πέρυσι την επαναστατική ανακάλυψη της ταφής μιας νεαρής μεσαιωνικής γυναίκας, το σώμα της οποίας ήταν διπλά προστατευμένο «από το να αναδυθεί από τον τάφο» με ένα τριγωνικό λουκέτο στο μεγάλο δάχτυλο του αριστερού ποδιού της και ένα δρεπάνι που έδειχνε προς τα κάτω με μια λεπίδα τοποθετημένο γύρω από το λαιμό της.

Ψάχνοντας για άλλες παρόμοιες ταφές σε κοντινή απόσταση, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τώρα την παράξενη και πρωτοφανή ταφή ενός παιδιού του 17ου αιώνα ηλικίας περίπου 5-7 ετών.

Τα λείψανα του παιδιού βρέθηκαν θαμμένα με το πρόσωπό του στραμμένο προς τα κάτω προς το έδαφος στην κοιλότητα της ταφής, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο νεκρός και η «δραστηριότητά» του «φοβόταν» μετά θάνατον.

Τι εξηγούν οι επιστήμονες για τον τρόπο που βρήκαν θαμμένο το παιδί

Τέτοιες ταφές, με τα πρόσωπα στραμμένα προς τα κάτω, πιθανόν γίνονταν στην περιοχή κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα για να κάνουν τους νεκρούς να «δαγκώνουν το έδαφος» και να διασφαλίζουν ότι δεν «αποτελούσαν απειλή για τους ανθρώπους», εξηγούν οι επιστήμονες σε ανακοίνωσή τους.

Κάτω από τα οστά του παιδιού, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν επίσης ένα τριγωνικό λουκέτο, σχεδόν παρόμοιο με εκείνο που συνόδευε τα λείψανα της μεσαιωνικής γυναίκας που ανακαλύφθηκε πέρυσι στην περιοχή.

Μια ανάλυση έδειξε ότι ο τάφος του παιδιού πιθανότατα παραβιάστηκε και ένα μέρος του πτώματος απομακρύνθηκε, αλλά δεν είναι γνωστό πότε και γιατί συνέβη αυτό ή τι απέγιναν τα λείψανα.

Τι βρέθηκε κοντά στον τάφο του παιδιού – Βρέθηκαν τα λείψανα μίας εγκύου γυναίκας

Κοντά στον τάφο του παιδιού, οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ένα «αινιγματικό σύμπλεγμα» αρκετών παιδικών σκελετών με ένα θραύσμα της γνάθου σε έναν από αυτούς να έχει πράσινο χρώμα. Μια παρόμοια πρασινωπή απόχρωση παρατηρήθηκε επίσης στην υπερώα της γυναίκας που είχε ανασκαφεί πέρυσι, δήλωσαν οι επιστήμονες.

Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι στο στόμα αυτού του ατόμου μπορεί να υπήρχε κάποιο αντικείμενο από κράμα χαλκού. Κατά τη διάρκεια της επιτόπιας έρευνας, βρήκαν επίσης τη μη τυπική ταφή μιας εγκύου γυναίκας με τα υπολείμματα του εμβρύου της να φαίνονται διατηρημένα.

Οι επιστήμονες ελπίζουν να πραγματοποιήσουν εξετάσεις DNA των λειψάνων σε περαιτέρω εργαστηριακές μελέτες για να κατανοήσουν το χρώμα των ματιών, το δέρμα, τα μαλλιά και πιθανές γενετικές ασθένειες της γυναίκας.
​
Δείτε το βίντεο

Το βίντεο έχει συγκεντρώσει μέχρι τώρα 3 εκατομμύρια views μέσα σε λίγες ώρες.

Εκατομμύρια προβολές έχει συγκεντρώσει βίντεο που ανέβηκε στο Twitter ο χρήστης και το οποίο απεικονίζει ένα περίεργο, γλοιώδες πλάσμα μέσα σε μία λίμνη.

Το βίντεο έχει συγκεντρώσει μέχρι τώρα 3 εκατομμύρια views μέσα σε λίγες ώρες ενώ οι χρήστες προσπαθούν να απαντήσουν στην ερώτηση: «Μπορεί κάποιος να εξηγήσει τι είναι αυτό;»

«Ο πρώην μου», «είναι η πεθερά μου», απαντούν χιουμοριστικά κάποιοι χρήστες, ωστόσο βρέθηκαν κάποιοι να δώσουν σαφή απάντηση: «είναι ένα τεράστιος θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας».

Η τελευταία απάντηση φαίνεται και η πιο πιθανή καθώς φαίνεται ότι πρόκειται για το είδος Aplysia vaccaria, ένας εξαιρετικά μεγάλος θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας, που ζει στα ανοιχτά της Καλιφόρνια.

Δείτε το βίντεο:

Στο επίκεντρο της δημοσιότητας έχει βρεθεί τις τελευταίες ημέρες ένας πίνακας του Ιησού ηλικίας 1.000 ετών.
Ο εν λόγω πίνακας έχει τραβήξει την προσοχή των συνομωσιολόγων, καθώς ισχυρίζονται ότι έχουν βρει στοιχεία εξωγήινης ζωής μέσα στις αρχαίες πινελιές του.

Όπως αναφέρει η βρετανική Daily Star, η εν λόγω ανακάλυψη έχει αφήσει πολλούς ανθρώπους… πεπεισμένους ότι οι εξωγήινοι επισκέπτονται τον πλανήτη μας εδώ και αιώνες, κρυμμένοι σε κοινή θέα.
Ο εν λόγω πίνακας, με τίτλο «Η Σταύρωση», δημιουργήθηκε από ανώνυμο καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια της βυζαντινής εποχής.
Απεικονίζει τη σταύρωση του Ιησού Χριστού, ένα σημαντικό γεγονός στη χριστιανική θεολογία. Ωστόσο, είναι μια φαινομενικά δυσδιάκριτη λεπτομέρεια στο φόντο που έχει προκαλέσει ένα κύμα εικασιών και ίντριγκας.
Μέσα στην ουράνια σκηνή πίσω από την κεντρική φιγούρα του Ιησού στο σταυρό, παρατηρητές με… μάτια αετού ισχυρίζονται ότι εντόπισαν κάτι που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως UFO.Το αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο, που απεικονίζεται ως ένα λαμπερό σχήμα που μοιάζει με δίσκο, φαίνεται να αιωρείται στον ουρανό με μια φωτεινή λάμψη.
Η παρουσία του μέσα σε έναν θρησκευτικό πίνακα από μια εποχή πολύ πριν από τη σύγχρονη τεχνολογία έχει πυροδοτήσει συζητήσεις σχετικά με την ύπαρξη εξωγήινων όντων και την πιθανή επιρροή τους στην ανθρώπινη ιστορία.

Τι πραγματικά συμβαίνει;
Οι λάτρεις των UFO υποστηρίζουν ότι η εμφάνιση ενός διαστημοπλοίου σε αυτό το αρχαίο έργο τέχνης προσδίδει αξιοπιστία στις πεποιθήσεις τους.
Επισημαίνουν παρόμοιες απεικονίσεις που βρίσκονται σε άλλα ιστορικά έργα τέχνης, θρησκευτικά κείμενα και αρχαίες σπηλαιογραφίες ως απόδειξη των συνεχών εξωγήινων επισκέψεων σε όλο τον ανθρώπινο πολιτισμό. Σύμφωνα με αυτές τις θεωρίες, οι εξωγήινοι μπορεί να έχουν παίξει έναν κρυφό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτιστικής και τεχνολογικής μας προόδου.
Οι σκεπτικιστές, από την άλλη πλευρά, παραμένουν επιφυλακτικοί ως προς την εξαγωγή βιαστικών συμπερασμάτων. Προτείνουν εναλλακτικές εξηγήσεις, όπως καλλιτεχνικούς συμβολισμούς ή παρερμηνείες λόγω φθοράς ή γήρανσης του πίνακα με την πάροδο του χρόνου.
Οι ειδικοί της τέχνης τονίζουν ότι οι καλλιτέχνες σε όλη την ιστορία έχουν χρησιμοποιήσει συχνά συμβολισμούς και μεταφορές για να μεταφέρουν πνευματικές ή κοσμικές ιδέες, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει την παρουσία του μυστηριώδους αντικειμένου στον πίνακα.

Υπάρχουν και άλλες τέτοιες απεικονίσεις σε άλλους πίνακες, όπως θα δείτε πιο κάτω...

Τι είναι το «καλαμάκι για βαμπίρ».

Στη σύλληψη 26χρονου άνδρα επειδή στις αποσκευές του βρέθηκε ένα «καλαμάκι για βαμπίρ» προχώρησαν οι αστυνομικές αρχές στο αεροδρόμιο της Βοστόνης στις ΗΠΑ.

Αναλυτικότερα, οι αρχές του διεθνές αεροδρομίου της Βοστόνης, μετά από έλεγχο που πραγματοποίησαν, έκριναν ότι το συγκεκριμένο καλαμάκι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο και συνέλαβαν τον Αρμάν Ατσουτλάν Ναΐρ, που διαμένει στο Σικάγο, ο οποίος πλέον διώκεται για οπλοφορία.

Τι είναι το «καλαμάκι για βαμπίρ»

Το «καλαμάκι για βαμπίρ» (στα αγγλικά vampire straw) μοιάζει με τα συνηθισμένα επαναχρησιμοποιούμενα καλαμάκια. Πρόκειται για μια κούφια ράβδο τιτανίου – μήκους περίπου 25 εκατοστών – με αιχμηρό άκρο, που χρησιμοποιείται κατά βάση ως καλαμάκι, αλλά θα μπορούσε επίσης να μετατραπεί σε φονικό όπλο.
​
«Τέτοια αντικείμενα δεν επιτρέπονται στις χειραποσκευές επιβατών», τόνισε τη Δευτέρα η Διεύθυνση Ασφάλειας των Μεταφορών (TSA). Δείτε ένα «καλαμάκι για βαμπίρ»:

Τρεις βιρμανέζοι και δύο αλμπίνοι μη δηλητηριώδεις πύθωνες βάζουν όλη τους την τέχνη για να σας κάνουν να νιώσετε υπέροχα.Μία πρωτότυπη υπηρεσία προσφέρει μία φάρμα άγριων ζώων στις Φιλιππίνες. Οι επισκέπτες που επιθυμούν να δοκιμάσουν την παράξενη εμπειρία δέχονται να τους κάνουν μασάζ… τεράστιοι πύθωνες.
Ένα καλό μασάζ είναι γνωστό πως αποβάλλει το άγχος, απαλύνει τους πόνους και αναζωογονεί όλο το σώμα.

Η φάρμα στρουθοκαμήλων Καλίμπο στις Φιλιππίνες προσφέρει το μασάζ του φιδιού που είναι ακριβώς αυτό που λέει… Μασάζ που σου κάνουν φίδια.
Τρεις βιρμανέζοι και δύο αλμπίνοι μη δηλητηριώδεις πύθωνες βάζουν όλη τους την τέχνη για να σας κάνουν να νιώσετε υπέροχα.
Επί 30 λεπτά οι πύθωνες κόβουν βόλτες πάνω σου και, όπως λένε οι πελάτες, οι χιλιάδες μύες κίνησης των ερπετών προσφέρουν ένα χαλαρωτικό μασάζ.
Η ημίωρη ξεχωριστή εμπειρία κοστίζει πέντε ευρώ και λίγο πριν από κάθε συνεδρία τα φίδια πλένονται σχολαστικά με σαμπουάν για να μυρίζουν όμορφα.
Στα παρασκήνια του φιδίσιου μασάζ, θα πρέπει να ξέρετε πως οι υπάλληλοι της φάρμας φροντίζουν να ταΐζουν τα ερπετά – μασέρ με κοτόπουλα ώστε με κάθε πελάτη να έχουν γεμάτο στομάχι.
Το αργό πεπτικό σύστημα του φιδιού το βοηθάει να τρώει μία ή δύο φορές το μήνα.
Στη φάρμα υπάρχουν και 40 στρουθοκάμηλοι εάν δεν σας συγκινεί το άγγιγμα του φιδιού.

Το πλέον χαρακτηριστικό κτίριο των μεγάλων αεροδρομίων που διακρίνεται και από κάποια απόσταση, είναι ο πύργος ελέγχου.
Παρά τις διαφορές που μπορεί να έχει το μέγεθος ή το σχήμα των πύργων ελέγχου, ένα κοινό χαρακτηριστικό είναι τα κεκλιμένα τζάμια. Η κλίση μάλιστα που έχουν είναι προς τον κορμό του κτιρίου. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Πολλοί θα υπέθεταν ότι έχει υιοθετηθεί ο συγκεκριμένος σχεδιασμός προκειμένου να μην υπάρχουν αντανακλάσεις του ήλιου στα τζάμια, που θα ενοχλούσαν τους πιλότους. Αυτό όμως δεν μπορεί να ισχύει καθώς τα υπόλοιπα κτίρια των αεροδρομίων έχουν κάθετα τζάμια.
Στην πραγματικότητα, ο σχεδιασμός αυτός δεν εξυπηρετεί αυτούς που βρίσκονται εκτός του πύργου ελέγχου, αλλά αυτούς που βρίσκονται και εργάζονται μέσα σε αυτόν.
Η δουλειά τους είναι εξαιρετικά σημαντική για την ασφάλεια των πτήσεων. Εξαιτίας του ειδικού σχεδιασμού, κάθε εκπεμπόμενο φως από το εσωτερικό του κτιρίου (από τα φώτα, τις οθόνες των υπολογιστών, κτλ) δεν θα ανακλάται στο τζάμι, εμποδίζονταν την ορατότητα προς τον εξωτερικό χώρο. Αυτό δηλαδή που παρατηρούμε να συμβαίνει συχνά σε κάθετα τζάμια.

Αντίθετα, με την κλίση κάθε εκπεμπόμενο φως από το εσωτερικό θα ανακλάται προς την οροφή που είναι σκουρόχρωμη.

Τον γύρο του διαδικτύου κάνουν εικόνες ΙΧ καλυμμένων με σκουλήκια και κατοίκων με ομπρέλες για να προστατευτούν, σε δρόμους του Πεκίνο.

Η είδηση της «βροχής σκουληκιών» ωστόσο δεν θα έπρεπε να προκαλούν τόσο μεγάλη έκπληξη.

Αναφορές του σπάνιου φαινομένου της «βροχής ζώων» έχουν καταγραφεί σε όλο το εύρος της ανθρώπινης ιστορίας. Τον 1ο αιώνα μ.Χ., ο Ρωμαίος ιστορικός Πλίνιος ο Πρεσβύτερος κατέγραψε βροχές ψαριών και βατράχων.
Η «βροχή ζώων» είναι ένα σπάνιο μετεωρολογικό φαινόμενο, κατά το οποίο νεκρά ή ζωντανά ζώα πέφτουν από τον ουρανό. Συνήθως πρόκειται για μικρόσωμα ζώα όπως ψάρια, βάτραχοι ή πτηνά. Ορισμένες φορές καταφέρουν να επιβιώσουν της πτώσης και αφού ξεπεράσουν το αρχικό σοκ συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους. Άλλες φορές τα ζώα είναι παγωμένα, παγιδευμένα σε όγκο πάγου ή διαλυμένα σε άμορφες μάζες κρέατος. Η επιστημονική εξήγηση είναι ότι τα ζώα αυτά μεταφέρονται σε πολύ μεγάλα ύψη από καταιγίδες ή μικρούς σίφωνες, όπου η θερμοκρασία είναι κάτω από τους 0 βαθμούς Κελσίου, όπου και παγώνουν.
Το φαινόμενο έχει σημειωθεί σε διάφορες περιοχές του κόσμου όπως Σιγκαπούρη, Αυστραλία, Αγγλία, Αργεντινή, Ιαπωνία, Ουγγαρία, Σερβία, Αμερική. Στην Ελλάδα έχει καταγραφεί δυο φορές βροχή ψαριών: στις 13 με 15 Δεκεμβρίου του 1951 στην Αλώνα της Φλώρινας και στις 7 Δεκεμβρίου του 2002 στην Κορώνα του Κιλκίς. Επίσης, τον Οκτώβριο του 1993 στο Διδυμότειχο έβρεξε χιλιάδες μικρά βατράχια.

Οι ειδικοί είπαν ότι η μπάλα που ξεβράστηκε σε παραλία της Ιαπωνίας, που οδήγησε σε εικασίες για κατασκοπεία, δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο - «Ίσως όλοι να είναι παρανοϊκοί λόγω των μπαλονιών».

Τελικά αποδείχθηκε πώς δεν είναι κατασκοπευτικό εργαλείο, κάθε άγνωστο αντικείμενο.

Για παράδειγμα η γιγάντια μεταλλική μπάλα που ξεβράστηκε σε παραλία της Ιαπωνίας, προκαλώντας ανησυχία σε Αρχές και πολίτες.

Αφού η σκουριασμένη κιτρινωπή σφαίρα, περίπου στο μέγεθος μιας μπάλας κατεδάφισης, παρασύρθηκε στη στεριά στο Χαμαμάτσου της Ιαπωνίας, οι αξιωματούχοι με κράνη και ειδικές στολές απέκλεισαν την περιοχή. Αυτό οδήγησε σε εικασίες ότι μπορεί να πρόκειται για ένα είδος παλιάς θαλάσσιας νάρκης ή κάποιου είδους όργανο κατασκοπείας.

Αλλά μετά από διάφορα τεστ, η αστυνομία επιβεβαίωσε ότι δεν περιείχε εκρηκτική ύλη. Ήταν απλώς ένα μεγάλο, σφαιρικό κομμάτι παλιοσίδερου – μια υπενθύμιση ότι οι ωκεανοί, όπως και οι ουρανοί, είναι γεμάτοι μυστήριο και σκουπίδια.

«Η μπάλα απορρίφθηκε τελικά [σ.σ. ως απειλητικό αντικείμενο]», είπε ο Hiroyuki Yagi, αξιωματούχος στο Γραφείο Διαχείρισης Ποταμών και Παράκτιων της Νομαρχίας Σιζουόκα, τηλεφωνικά την Παρασκευή, προσθέτοντας ότι οι αρχές είχαν αναθέσει σε μια τοπική εταιρεία να το κρατήσει προς το παρόν.

Μέχρι τότε, ήταν πολύ αργά για να σταματήσει ο διαδικτυακός μύλος σεναρίων. Για μέρες, τηλεοπτικά πλάνα με κρανοφόρους αξιωματούχους να κοιτάζουν και να σπρώχνουν τη σφαίρα είχαν οδηγήσει σε σχόλια για ένα πιθανό άγνωστο επιπλέον αντικείμενο , ή ίσως ένα… αυγό που παράγεται από κάτι μεγάλο, που κρύβεται πολύ πιο κάτω.

Μια ιαπωνική δημόσια φιγούρα, μια μασκότ ονόματι Chiitan , έφτασε στο σημείο να πει ουσιαστικά, «C’est moi ».
​
«Μια σιδερένια μπάλα μεγέθους περίπου 1,5 μέτρου, βρέθηκε στη Σιζουόκα», έγραψαν οι χειριστές της μασκότ στο Twitter. «Θα μπορούσε να είμαι εγώ».

Κυρίως, όμως, το σχόλιο αντανακλούσε γεωπολιτικές εντάσεις. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ένας βορειοκορεατικός πύραυλος προσγειώθηκε στα ύδατα δυτικά της Ιαπωνίας και νωρίτερα αυτό το μήνα ένα κινεζικό κατασκοπευτικό μπαλόνι πάνω από τις Ηνωμένες Πολιτείες πυροδότησε μια διπλωματική κρίση και μια σειρά από παρατηρήσεις ιπτάμενων αντικειμένων. Το τελικό αποτέλεσμα, μετά την εμφάνιση του βίντεο από την παραλία στο διαδίκτυο, ήταν πολλές παρατηρήσεις για κατασκοπευτικές σημαδούρες.

Ήταν, φυσικά, μια μη κατασκοπευτική σημαδούρα, είπαν οι ειδικοί, σύμφωνα με τους New York Times.

Ο μύθος καταρρίφθηκε

«Είναι απλώς μια κανονική σημαδούρα», είπε σε συνέντευξή του ο Uwe Send, ωκεανογράφος του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο.

Ο Δρ Σεντ είπε ότι τέτοιες σημαδούρες ήταν ευρέως διαθέσιμες για αγορά στο Διαδίκτυο και μπορούσαν να φανούν στο Pinterest .

Οι ωκεανογράφοι χρησιμοποιούν διαφορετικούς τύπους σημαδούρων για πολλά είδη έρευνας και συνήθως τις χρωματίζουν με έντονα χρώματα, με όνομα ή αριθμό τηλεφώνου, για να παρακολουθούν τον ακριβό εξοπλισμό που τους είναι συνδεδεμένος.
​
Οι σημαδούρες που μοιάζουν με αυτήν που βρίσκεται στην Ιαπωνία είναι συνήθως κατασκευασμένες από χάλυβα και χρησιμοποιούνται συχνά για πρόσδεση πλοίων σε λιμάνια ή στη θάλασσα. Συνήθως επιπλέουν στην επιφάνεια, σε αντίθεση με άλλες σημαδούρες που αντέχουν τις πιέσεις βαθύτερων νερών.

Μια παράνοϊα

Ο Δρ Σεντ είπε ότι η αντίδραση στη σημαδούρα του φάνηκε λίγο περίεργη, δεδομένης της κοινής χρήσης τέτοιων συσκευών στην έρευνα των ωκεανών και στη θαλάσσια ναυτιλία.

«Ίσως όλοι να είναι παρανοϊκοί λόγω των μπαλονιών», είπε.

Ερευνητικές σημαδούρες έχουν ξεβραστεί στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια και στο Μαϊάμι τα τελευταία χρόνια, είπε ο Δρ Σεντ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ζωγραφισμένοι αριθμοί τηλεφώνου κατεύθυναν γρήγορα τις αρχές στους ερευνητές.

Αλλά οι αρχές στο Hamamatsu, μια πόλη δυτικά του Τόκιο, δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν από πού προερχόταν το δείγμα ή σε ποιον ανήκει, επειδή το εξωτερικό του ήταν πολύ σκουριασμένο και δεν είχε ορατά σημάδια.

Το γεγονός ότι δεν ήταν καλυμμένο από κοχύλια ή φύκια υποδηλώνει ότι πιθανότατα δεν είχε ταξιδέψει πολύ μακριά, είπε ο Shigeru Fujieda, ειδικός στα θαλάσσια συντρίμμια στο Πανεπιστήμιο Kagoshima στη νότια Ιαπωνία. Είπε ότι η καλύτερη εικασία του ήταν ότι η σημαδούρα είχε σχεδιαστεί για να αγκυροβολήσει ένα πλοίο ή κάποιο άλλο βαρύ αντικείμενο.

Πιθανότατα δεν χρησιμοποιήθηκε για επιστημονικούς σκοπούς, καθώς ήταν και άβαφο και μεγαλύτερο από τις ερευνητικές σημαδούρες που συνήθως ξεβράζονται στην ξηρά, πρόσθεσε ο καθηγητής Fujieda.
(in.gr)

Μπορεί να μη το έχουμε παρατηρήσει ωστόσο η Αστυνομικές Αρχές στις περισσότερες χώρες του κόσμου αν όχι σε όλες φοράνε μπλε, από τον τον 19ο αιώνα, μέχρι και σήμερα!
Στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και σε πολλές άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, οι αστυνομικοί φορούν διαφορές αποχρώσεις μεν, του μπλε δε.
Μπορεί η επιλογή πλέον να εξυπηρετεί και κάποιους σκοπούς, αλλά η αρχική επιλογή έγινε γιατί αυτό ήταν διαθέσιμο τη δεδομένη χρονική στιγμή!
Τι εννοούμε; Οι μπλε στολές της αστυνομίας ξεκίνησαν από το Λονδίνο. Η London Metropolitan Police υπήρξε η πρώτη οργανωμένη αστυνομία το 1829, με τους πρώτους που έγιναν μέλη της να παίρνουν σκούρα μπλε στολή.
Επειδή οι Βρετανοί στρατιώτες φορούσαν ήδη κόκκινα και λευκά, το μπλε επιλέχθηκε για να ξεχωρίζει τους αστυνομικούς από τους στρατιωτικούς.
Στις ΗΠΑ η πρώτη αστυνομία δημιουργήθηκε στη Νέα Υόρκη 16 χρόνια αργότερα. Σχεδόν αμέσως, οι μπλε στολές στα πρότυπα του Λονδίνου έγιναν πραγματικότητα. Όταν κι άλλες πόλεις όπως η Βοστώνη και η Φιλαδέλφεια έφτιαξαν κι εκείνες σώμα, υιοθέτησαν την μπλε στολή επίσης.
Σε κάποιες περιπτώσεις στις ΗΠΑ, το χρώμα επιλέχθηκε για άλλους λόγους. Κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο, οι μπλε στολές του Στρατού της Ένωσης φτιάχνονταν συνεχώς, οπότε καμιά φορά οι αστυνομικοί που ακόμα δεν είχαν επιλέξει ούτε χρώμα ούτε στολές, έπαιρναν όσες περίσσευαν.
Φυσικά υπάρχουν πρακτικοί και ψυχολογικοί λόγοι. Το σκούρο μπλε τους διευκολύνει να κρύβονται καλύτερα σε νυχτερινές περιπολίες και καταδιώξεις, ενώ όταν λεκιάζει δεν είναι τόσο ορατό. Επίσης μια παλαιότερη μελέτη συνέστησε ότι το μπλε προκαλεί συναισθήματα ασφάλειας και άνεσης.
Πάντως, όπως είπαμε και παραπάνω, δεν είναι όλες οι στολές στην ίδια απόχρωση του μπλε (υπάρχουν και μερικές σε πράσινο χρώμα), αλλά οι περισσότεροι αστυνομικοί στον κόσμο φοράμε μια από αυτές.

Η  φοβία για τους κλόουν, ή αλλιώς κουλροφοβία, είναι ένα διαδεδομένο φαινόμενο. Οι πρωταγωνιστές του τσίρκου, είναι μαζί με τους βρικόλακες και τους λυκάνθρωπους ψηλά στην λίστα των κακών σε ιστορίες τρόμου.
Αλλά σε αντίθεση με άλλα τέρατα, οι κλόουν αρχικά είχαν τον ρόλο να κάνουν τα παιδιά να γελάσουν και όχι να τρομάξουν. Οπότε γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ τους κλόουν;
Σύμφωνα με την Danielle Bainbridge από το πανεπιστήμιο του Γέιλ, το στερεότυπο που προκαλεί ανησυχία γύρω από τους κλόουν υπάρχει εδώ και αιώνες. Στο εναρκτήριο επεισόδιο της ψηφιακής σειράς Origin of Everything του PBS, η Bainbridge εξήγησε τη μακρά ιστορία αυτού του τμήματος του πολιτισμού μας.
Πριν οι κλόουν φορέσουν μεγάλα παπούτσια και αρχίσουν να πετούν τούρτες ο ένας στη μούρη του άλλου, θα τους έβρισκες σε διαφορετικές εκδοχές στις βασιλικές αυλές.
Ο γελωτοποιός της αυλής δεν ήταν κακός, αλλά ήταν το μόνο άτομο στο βασίλειο που μπορούσε να κοροϊδέψει τον μονάρχη χωρίς να φοβάται να χάσει το κεφάλι του. Το γεγονός ότι οι ανόητοι δεν εμπίπτουν στην κανονική κοινωνική ιεραρχία μπορεί να συνέβαλε στον μελλοντικό ρόλο που θα έπαιζαν οι κλόουν ως αναξιόπιστοι περιθωριακοί.
Κατά τον μεσαίωνα, οι γελωτοποιοί εξελίχθηκαν στους αρλεκίνους τους ιταλικού θεάτρου κατά τον 16ο αιώνα. Και πάλι, δεν ήταν αιμοδιψή τέρατα, αλλά δεν ήταν ούτε και φιλικά προς τα παιδιά. Οι χαρακτήρες ήταν συχνά άτακτοι και ηθικά χρεοκοπημένοι, και τα περίεργα κοστούμια και οι μάσκες τους, πρόσθεταν πολλά στα ήδη ανατριχιαστικά vibes που έβγαζαν.
Τον 19ο αιώνα, οι κλόουν του τσίρκου με τα λευκοβαμμένα πρόσωπα άρχισαν να γίνονται δημοφιλής. Σε αντίθεση με τους γελωτοποιούς και τους αρλεκίνους που προϋπήρχαν, αυτοί οι κλόουν ήταν διασκεδαστές για παιδιά και είχαν μια υγιή εικόνα. Αλλά η ποπ κουλτούρα του 1970, του 1980 και του 1990, μας έδειξαν αυτή η παλιά αντίληψη που είχαμε για τους κλόουν ως κακούς ταραχοποιούς δεν εξαφανίστηκε ποτέ.

Το «It» του Stephen King το 1988 και μια σκηνή από το «Poltergeist» το 1982, συνδύασαν τους αρχικούς φόβους, με τον τους πιο σύγχρονους κλόουν που έπαιζαν για τα παιδιά. Αυτή η φόρμουλα μας έδωσε μια από τις χειρότερες φιγούρες τρόμου σήμερα.

Εμπνευσμένη από τους μηχανικούς βοτανικούς κήπους στην Πάντοβα, μια Αγγλίδα δούκισσα δημιούργησε έναν κήπο εξ ολοκλήρου από δηλητηριώδη φυτά στο Κάστρο Alnwick. Πίσω από τις μαύρες πόρτες, αυτός ο προσεκτικά επιμελημένος κήπος περιέχει περίπου 100 θρυλικά φυτά δολοφόνους.
To «Poison Garden» άνοιξε το 2005 για το κοινό και είναι ακόμα ημιτελής μιας και το κόστος για τη ανάπτυξη και συντήρηση του ανέρχεται σε αρκετά εκατομμύρια λίρες. Το Κάστρο Alnwick είναι το γνωστό σε εμάς Hogwarts, καθώς εκεί έγιναν τα γυρίσματα των δύο πρώτων ταινιών του Harry Potter.
Πίσω από τις μαύρες πόρτες, αυτός ο προσεκτικά επιμελημένος κήπος περιέχει περίπου 100 θρυλικά φυτά δολοφόνους.
Το περπάτημα μέσα σε έναν κήπο γεμάτο με φυτά που μπορούν να σε σκοτώσουν δεν είναι ακριβώς μια ήρεμη εμπειρία, αλλά τα προειδοποιητικά σημάδια που βλέπεις από την είσοδο κιόλας απέτυχαν να κρατήσουν τους ανθρώπους μακριά – το αντίθετο, εξιτάρονται και πλησιάζουν πιο κοντά.
Οι ξεναγοί εξηγούν τις θανατηφόρες ιδιότητές τους, κρατώντας παράλληλα τους νέους και τα περίεργα παιδιά μακριά από τα φυτά, προειδοποιώντας τους: «Μην αγγίζετε κανένα από τα φυτά, μην τα μυρίζετε καν. Υπάρχουν φυτά εδώ που μπορούν να σας σκοτώσουν”. Από τότε που άνοιξε το 2005, επισκέπτες από όλο τον κόσμο έχουν επισκεφθεί το Poison Garden για να μάθουν περισσότερα για τη φύση, την ιστορία και τη θνητότητά τους.
Πάντως κάποιοι δεν τηρούν τους κανόνες – δεν είναι σπάνιο κάποιοι να κλέβουν φύλλα από τα φυτά για να τα πάρουν μαζί τους – και υπήρξαν μάλιστα και περιπτώσεις επισκεπτών που αποκοιμήθηκαν στο τιμόνι κατά την επιστροφή, έχοντας υποκύψει στις τοξικές αναθυμιάσεις από τα φύλλα!