ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Με την απόφαση του Δημοκρατικού Συναγερμού να στηρίξει την υποψηφιότητα Νίκου Νικολαίδη για τη Δημαρχία Λεμεσού άνοιξε ο δρόμος και η όρεξη στον Ανδρέα Χρίστου για τρίτη θητεία. Αυτό τονίζει, ανάμεσα σε άλλα, σε συνέντευξη του στη ΜΑΧΗ ο πρώην βουλευτής του κόμματος και ένας από τους «πέντε» που εξεδήλωσαν ενδιαφέρον για υποψηφιότητα, Ανδρέας Θεμιστοκλέους. Ο κ. Θεμιστοκλέους σημειώνει ότι θα εργαστεί και θα στηρίξει το κομματικό ψηφοδέλτιο για το Δημοτικό Συμβούλιο στη Λεμεσό και προεξοφλεί πως δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει θαύμα και να εκλεγεί ο κ. Νικολαϊδης.
Ταυτόχρονα, προσθέτει πως αν εκλεγεί ο κ. Νικολαίδης θα απολογηθεί δημόσια στον πρόεδρο του κόμματος και θα πει στην ηγεσία ένα μεγάλο μπράβο, αλλά αν χαθεί ο Δήμος Λεμεσού θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις. Αν δεν είναι καλό το αποτέλεσμα των δημοτικών, πρόσθεσε, τότε θα πρέπει να οδηγηθεί ο ΔΗΣΥ σε συνέδριο και να μην περιμένει να χαθεί και η εξουσία για να αναζητήσουν το λάθος. Μιλά επίσης για τις βουλευτικές εκλογές και τους λόγους που το κόμμα έχασε 30.000 ψήφους. -Μια εβδομάδα μετά την απόφαση του ΔΗΣΥ για στήριξη του Νίκου Νικολαϊδη, εξακολουθείτε να νιώθετε τόσο έντονα δυσαρεστημένος και απογοητευμένος; «Εξακολουθώ να νιώθω προβληματισμένος για την ορθότητα των αποφάσεων του κόμματος μου. Ό,τι είχα να πω το είπα κι αυτά δεν αλλάζουν. Παραμένει, απ΄ αυτά που έχω πει, να αποδειχθεί στην πράξη αν όντως η υποψηφιότητα και η επιλογή του κ. Νικολαϊδη ήταν η πλέον κατάλληλη για τη Δημαρχία της Λεμεσού και η πλέον εκλέξιμη. Τούτο θα φανεί τη μέρα των εκλογών». -Μέχρι τότε εσείς πώς θα κινηθείτε; «Εγώ θα στηρίξω το κομματικό ψηφοδέλτιο για το δημοτικό συμβούλιο, θα το τιμήσω, θα εργαστώ προς αυτή την κατεύθυνση διότι στο μυαλό το δικό μου εκείνο που επικρατεί είναι ότι αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα έχουμε Δήμαρχο, τουλάχιστον να έχουμε μια δυνατή, ικανή δημοτική ομάδα από δημοτικούς συμβούλους που προέρχονται από την παράταξη». Καμιά δυνατότητα για θαύμα -Όταν λέτε ότι δεν θα έχουμε Δήμαρχο, προεξοφλείτε ότι δεν θα εκλεγεί η υποψηφιότητα του κόμματος… «Εκείνο που προεξοφλώ είναι ότι δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα να γίνει θαύμα και να εκλεγεί ο κ. Νικολαίδης». -Εννοείτε μετά και την απόφαση άλλων κομμάτων να στηρίξουν τον κ. Χρίστου. «Ε, βέβαια. Διότι είχα προειδοποιήσει. Βασικά το επιχείρημα που προέβαλλε η ηγεσία ήταν ότι περίπου άμα επιλέξουμε τον κ. Νικολαίδη, ο κ. Χρίστου θα φοβηθεί και δεν θα υποβάλει υποψηφιότητα. Με επιστολή πριν, αλλά και δια ζώσης στο πολιτικό γραφείο και τον πρόεδρο του κόμματος και οι πέντε ενδιαφερόμενοι εκείνο το οποίο τονίσαμε ήταν ότι ακριβώς επειδή θα επιλέξετε τον κ. Νικολαίδη θα ανοίξει ο δρόμος και η όρεξη του κ. Χρίστου για να επαναδιεκδικήσει για 3η θητεία το Δήμο Λεμεσού. Και θα τον κερδίσει. Και έτσι έγινε. Ότι προειδοποιούσαμε εμείς αυτό έγινε». - Μετά που στείλατε την επιστολή που αναφέρατε, τί σας είπαν. Δεν έγινε κάποια επαφή, κάποια διαβούλευση με το κόμμα; «Καμιά διαβούλευση δεν έγινε. Από τη μέρα που άνοιξε αυτό το ζήτημα έως και την ώρα που πήγαμε όταν μας κάλεσε ο κ Αβέρωφ να τον δούμε, κανένας, ούτε συντονιστής, ούτε άλλος δεν είχε επικοινωνήσει με κανένα από τους πέντε. Όλα όσα λέγονται για δήθεν διαβούλευση ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Ούτε τα επαρχιακά στελέχη ήλθαν σε επαφή μας, ούτε προσκληθήκαμε ποτέ, ούτε κανένας μας τηλεφώνησε». Το μεγάλο λάθος -Εσείς είχατε εκδηλώσει ανοικτά το ενδιαφέρον σας, μετά την ανοικτή πρόσκληση του κόμματος για υποβολή υποψηφιοτήτων, έτσι; «Εδώ είναι που έγινε το μεγάλο λάθος. Το κόμμα, ο πρόεδρος του κόμματος είχε και έχει το δικαίωμα και το αναγνωρίζω, να προβαίνει σε συμφωνίες, συνεργασίες με άλλα κόμματα και προσωπικότητες ακόμη. Εν τοιαύτη περιπτώσει, αυτές οι συμφωνίες επικυρώνονται από το πολιτικό γραφείο και το θέμα λήγει. Και άπαντες οφείλουμε, σε μια τέτοια περίπτωση, κι αυτό θα έκανα κι εγώ, αν μας έλεγαν εκ των προτέρων ότι ‘ξέρετε στο Δήμο Λεμεσού η απόφαση μας είναι να πάμε με τον κ. Νικολαίδη για α, β΄, γ, λόγους’ –έστω κι ήταν ανόητοι οι λόγοι- εγώ ποτέ μου δεν θα εκδήλωνα το ενδιαφέρον μου. Προφανώς κανένας δεν επιζητεί τον αυτοεξευτελισμό του. Αφού ξέρει ότι υπάρχει συμφωνία θα πήγαινε να υποβάλει υποψηφιότητα; Θεωρώ ότι έγινε λάθος, μεγάλο λάθος κι είναι αυτό που μας εξόργισε. Διότι προς τι να καλέσεις τα στελέχη να δεχθείς υποψηφιότητες από πλευράς τους; Για ποιο λόγο; Για να τους θυσιάσεις την ώρα της κρίσης για να εξαγνιστεί η απόφαση που έλαβες; Ή μήπως για να πάρει πολιτική εμβέλεια ο υποψήφιος που επέλεξες; Δηλαδή είναι ακατανόητα πράγματα και οφείλουμε να πούμε ότι ουδέποτε στο παρελθόν είχαν ξανασυμβεί». -Έκτοτε είχατε κάποια επαφή ή τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρόεδρο του κόμματος; «Ήλθε στη Λεμεσό πριν μια εβδομάδα ο πρόεδρος του κόμματος και ζήτησε να μας δει. Δεν παύει από το να είναι ο εκλελεγμένος πρόεδρος της παράταξης μας, δεν παύει από το να είναι ο πρόεδρος του κόμματος μου και δεν παύει από να ισχύει μια πολύ παλιά και μεγάλη πολύχρονη συναγωνιστική φιλία. Από την ώρα που ζήτησε να με δει εγώ θεώρησα καθήκον μου ότι όφειλα να ανταποκριθώ το κάλεσμα του και να τον δω. Βρεθήκαμε, τα είπαμε κι από κει και πέρα ο καθένας διατηρεί τις επιφυλάξεις του και τις απόψεις του». Παραχαράζουμε τον εαυτό μας -Δεν πεισθήκατε από το επιχείρημα που προβάλλεται από στελέχη του κόμματος ότι η επιλογή Νικολαίδη έγινε με απώτερο στόχο και επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις; «Ξέρετε, τα τελευταία χρόνια έχουμε αφήσει τα ορθόδοξα, τα επιβεβαιωμένα και τα πολλαπλώς δοκιμασμένα κι αρχίσαμε να αναζητούμε πολιτικό εκτόπισμα και δύναμη από τα παράδοξα, τα πρωτόγνωρα και κυρίως να εγκαινιάζουμε πολιτικές που δεν ήταν ποτέ πολιτικές της παράταξης, που συγκρούονται με ότι πιστεύει ο μέσος Συναγερμικός, με ότι διαλαμβάνει η ιδρυτική διακήρυξη αρχών του 1976 με την ελπίδα ότι θα προσελκύουμε, όποτε έχει εκλογές, τους άχρωμους, απολίτικους ψηφοφόρους της γενικής αδιαφορίας και της ατομικής βόλεψης μιας χρήσης. Σε ότι αφορά εμένα, μάλλιασε η γλώσσα μου τόσα χρόνια να λέω, να ισχυρίζομαι και τώρα που μιλούμε να επιμένω ότι μια παράταξη δεν μπορεί να αυτοπλαστογραφείται. Δεν μπορεί να παραχαράζει τον εαυτό της προσπαθώντας να αντιγράψει τακτικές ή πολιτικές, ή συμπεριφορές από άλλα κόμματα με την ελπίδα να κερδίσει πρόσκαιρους ψηφοφόρους. Αυτό το πράγμα είναι σφάλμα. Η θεωρία η δική μου είναι απλή. Από μας ξεκινούμε για το καλό του τόπου, από τη δική μας πολιτική ιδεολογική οικογένεια, δίνουμε δυνατό περιεχόμενο, αξιοπιστία σε αυτή την ιδεολογία και με αυτή την ιδεολογία επεκτείνουμε τα όρια της εμβέλειας και του εκτοπίσματος του κόμματος. Και με αυτή τη δυναμική μπορούμε να προσελκύσουμε τα πλέον δυναμικά και δημιουργικά στοιχεία της κοινωνίας. Δεν είναι με το να κρύβουμε την ιδεολογία μας ή πολλές φορές να την θέτουμε υπό κατ΄ οίκον περιορισμό ή ακόμα και διωγμό για να προσελκύσουμε άλλους ψηφοφόρους. Αν θα μας ψηφίσουν, αν θα μας αγαπήσουν οι άλλοι ψηφοφόροι, δεν θα μας αγαπήσουν και δεν θα μας ψηφίσουν γιατί έχουμε γίνει ένα παρδαλό πράγμα, το οποίο δεν έχει ταυτότητα. Δεν έχει συγκεκριμένη αξιοπιστία και που ανεμίζει στον αέρα πολύχρωμες σημαίες ή μαντήλες. Δεν είναι έτσι που κερδίζουν τα πολιτικά κόμματα. Κερδίζουν όταν είναι συνεπέστατα, όταν ασκούν σωστές πολιτικές, όταν δεν αποδυναμώνουν τον ιδεολογικό δεσμό των οπαδών τους, όταν δεν δημιουργούν ψυχική απόσταση ανάμεσα στους οπαδούς και στους ηγέτες τους και όταν σέβονται την πεμπτουσία που είναι η ιδεολογία, δηλαδή η ιδρυτική μας διακήρυξη. Από την άλλη είναι και προσβλητική αυτή η θέση. Διότι υπολογίζουμε το κέρδος που θα επιφέρει στο Συναγερμό ο κ. Νικολαίδης και υποτιμούμε τις ζημιές που γίνονται; Προς προβληματισμό θα θέσω ένα ρητορικό ερώτημα: Πολλοί από τους συναγερμικούς των γενιών μου, λίγο πιο μικροί, λίγο πιο μεγάλοι, αν τότε που υποβάλλαμε αίτηση να μπούμε στον ΔΗΣΥ επικρατούσαν τα σημερινά πράγματα, θα υποβάλλαμε αίτηση άραγε»; Αν χαθεί η Λεμεσός να δώσουν εξηγήσεις - Με αυτά που λέτε θέτετε θέμα εκλογικού συνεδρίου στον ΔΗΣΥ; «Έγιναν οι εκλογές (σ.σ. Βουλευτικές), χάσαμε περίπου 30.000 ψηφοφόρους, δεχθήκαμε ένα από τα μεγαλύτερα εκλογικά πλήγματα στην ιστορία μας και εγώ δεν έθεσα τέτοιο ζήτημα, ούτε μίλησα, ούτε διένειμα ευθύνες για τη εκλογική ήττα. Διότι πιστεύω στους ανθρώπους όταν πιάνουν τα μηνύματα. Και ότι η καλύτερη δασκάλα είναι η ζωή, είναι η λογική. Είχα πιστέψει και εξακολουθώ ακόμη να πιστεύω ότι αρκετοί από την ανώτατη ηγεσία της παράταξης μας είχαν πιάσει τα μηνύματα και θα προέβαιναν σε διορθώσεις ή ακόμη και εγκατάλειψη κάποιων πολιτικών που μας έφεραν μέχρι εδώ. Με όσα έγιναν λοιπόν για τη Λεμεσό, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, εδραιώθηκε μέσα μου η πεποίθηση ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, ότι θα συνεχίσουν κάποιοι να βαυκαλίζουν και να βαυκαλίζονται με αυτές τις πολιτικές και ναι… Αν τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών είναι περίπου τα ίδια με εκείνα των βουλευτικών φαντάζομαι ότι, κι εγώ να ήμουν πρόεδρος του κόμματος αυτό θα ζητούσα να γίνει. Θα προκαλούσα εκλογικό συνέδριο και θα ζητούσα-μιλώ για το άτομο μου- ανανέωση της εμπιστοσύνης του συναγερμικού κόσμου. Διότι, οι επόμενες εκλογές δεν θα περιμένουμε να επισυμβεί η χειροτέρα των συμφορών που είναι η απώλεια της εξουσίας και τότε να πούμε ‘ελάτε να δούμε τι έγινε λάθος’. Θεωρώ ότι οι δημοτικές εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία να προβληματιστούμε σοβαρά. Αν το αποτέλεσμα είναι καλό, αν εκλεγεί δηλαδή ο κ. Νικολαϊδης στη Λεμεσό, εγώ προσωπικά θα απολογηθώ δημόσια προς τον πρόεδρο, τον φίλο Αβέρωφ Νεοφύτου και την υπόλοιπη ηγεσία, θα τους χειροκροτήσω και θα τους πω ένα μεγάλο μπράβο. Αν όμως χαθεί ο Δήμος Λεμεσού, τότε θα πρέπει αν δώσουν εξηγήσεις οι ίδιοι». -Το αποτέλεσμα των δημοτικών, θα κριθεί μόνο από τη Λεμεσό; Δεν θα κριθεί παγκύπρια; «Θα κριθεί και παγκύπρια, αλλά τι να κρίνουμε; Ο δεύτερος μεγάλος και σημαντικότερος Δήμος είναι η Λεμεσός. Έγινε αυτή η φασαρία, έγινε για το Δήμο Λεμεσού, υπήρχε αυτό το έντονο των απόψεων ένθεν και ένθεν από τις δυο πλευρές κι εννοώ ανάμεσα στην ηγεσία του ΔΗΣΥ και ανάμεσα σε εμάς τους πέντε στη Λεμεσό. Ε, πιθανότατα να γίνονται θαύματα». -Τα ποσοστά στα δημοτικά συμβούλια θα παίξουν ρόλο στην κρίση για το αποτέλεσμα; «Ναι, σίγουρα. Αλλά προσέξτε κάτι. Οι πολιτικές αποφάσεις κρίνονται μόνιμα πάντοτε εκ του αποτελέσματος. Δεν έχω πρόθεση να διεκδικήσω την προεδρία του Συναγερμού για να μου προσάψουν κάποιοι την ανόητη κατηγορία ότι επιχαίρεις επί καταστροφών. Όχι. Απλά θεωρώ ότι αγαπώ εξίσου, αν όχι περισσότερο αυτή την παράταξη, διότι θυσίασα τα καλύτερα μου χρόνια, πάνω από 25, όσο την αγαπά ο κ Τορναρίτης, ο κ. Γεωργίου και ο κ Αβέρωφ. Προσέφερα σε αυτή την παράταξη το άπαν των δυνάμεων μου και κρίνω ότι είναι κρίμα αυτή η παράταξη να κλάψει επί ερειπίων διότι δεν λειτουργούν οι δημοκρατικές διαδικασίες, διότι ασεβούμε πάνω στην ιδρυτική διακήρυξη αρχών μας, είτε διότι δεν βλέπουμε τις πραγματικότητες». Τι έφτιαξε στις βουλευτικές -Για τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές τι έφταιξε κατά την άποψη σας και έχασε δύναμη και έδρες το κόμμα; «Είπα πιο πάνω για τις ορθές πολιτικές και ότι παραγνωρίζαμε τις πολιτικές μας, τις διακηρύξεις μας, τα συνέδρια μας και αναζητούσαμε τρόπους να κερδίσουμε τον πρόσκαιρο, απολίτικο βολεμένο ψηφοφόρο της μιας θέσης. Το ένα είναι αυτό. Το δεύτερο ήταν η αποδυνάμωση του ιδεολογικού δεσμού μεταξύ μελών-οπαδών της παράταξης και της ηγεσίας. Τρίτο, χτυπήθηκε ανελέητα εκείνος ο άγραφος κώδικας τιμής και συναγωνιστικότητας που υπήρχε πέραν από 40 χρόνια. Και τέταρτο, είναι ότι έφυγε 30.000 Συναγερμικοί από την παράταξη και πήγαν σε άλλα κόμματα με το κόμμα τους στην εξουσία. Εδώ είναι το πρόβλημα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έφυγαν γιατί δεν ικανοποιήθηκαν σε προσωπικά ρουσφέτια. Έφυγαν με το κόμμα τους στην κυβέρνηση κατά τη δική μου γνώμη. Έγνοια της ηγεσίας του Δημοκρατικού Συναγερμού, κατά τη δική μου γνώμη πάντοτε, θα έπρεπε να ήταν η εξής: Πρώτον, να σταματήσει η ροή Συναγερμικών ψηφοφόρων προς άλλα κόμματα. Δεύτερον, να ληφθούν εκείνες οι αποφάσεις που θα έκαναν ευκολότερη την επάνοδο τους πίσω στο Συναγερμό. Και τρίτο, να συνεχίσει αυτή η παράταξη να κερδίζει τους περισσότερους νέους ψηφοφόρους». Δέχθηκα άτιμη κι άδικη επίθεση -Όσον αφορά σε προσωπικό επίπεδο, στις εκλογές εσείς δεν εκλεχτήκατε. Πού οφείλεται; Κάνατε την αυτοκριτική σας; «Θεωρώ ότι δέχτηκα την πιο άτιμη και άδικη επίθεση που δέχθηκε ποτέ πολιτικό πρόσωπο στην Κύπρο από την ίδια την πολιτεία. Θυμάστε τα πρωτοσέλιδα που έλεγαν για ‘εθνικό κίνδυνο’. Δεύτερο ήταν το ότι 7.000 ψηφοφόροι του Συναγερμού στη Λεμεσό έφυγαν και αντιλαμβάνεστε δεν επηρέασε αυτή η φυγή ομοιόμορφα και αναλογικά όλους τους υποψήφιους. Εγώ είμαι της λαϊκής δεξιάς. Οι άνθρωποι που έφυγαν πήγαν και ψήφισαν Ελένη Θεοχάρους, Γιώργο Λιλλήκα, και ΕΛΑΜ. Άρα πολλές χιλιάδες απ΄ αυτούς ήταν παλιοί ψηφοφόροι μου. Παρά ταύτα και παρά τον πόλεμο, έχω πάρει 4.200 ψήφους. Βεβαίως κάνω την αυτοκριτική μου, αλλά δεν θεωρώ ότι επειδή απώλεσα τη βουλευτική έδρα ότι στερούμαι του δικαιώματος να νοιάζομαι για την παράταξη μου. Και στο τέλος της ημέρας οι ψηφοφόροι των κομμάτων παίρνουν τις αποφάσεις τους και ζουν με τις συνέπειες τους. Ο χρόνος θα δείξει αν ήμουν ή όχι πολύτιμος εκεί στη Βουλή. Αν ορθώς ή λανθασμένα ψήφισε ο κόσμος που έμεινε στο Συναγερμό». -Με αυτά που λέτε αντιλαμβάνομαι ότι παραμένετε στην πολιτική και κοντά στο κόμμα… «Στην πολιτική ασφαλώς και παραμένω. Δηλώνω πιστός στην παράταξη του Δημοκρατικού Συναγερμού, δηλών πιστός και αφοσιωμένος στους σκοπούς που τη γέννησαν και δηλώνω και τη διάθεση που έχω να αγωνιστώ για να ξαναβάλουμε τις και τις αρχές του ΔΗΣΥ στη θέση τους, στη λειτουργία τους, εκεί που τις αξίζουν. Μόνο έτσι αυτή η μεγάλη και ιστορική παράταξη θα μπορεί να κρατήσει τη δύναμη της, τη συνοχή της, την προοπτική της και να μπορεί προπάντων να προσφέρει στον τόπο ό,τι καλύτερο μπορεί να προσφέρει ένα πολιτικό κόμμα σήμερα».
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
February 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|