ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Το ζητούμενο για την Τουρκία έχει ήδη διαφανεί κι επιζητεί μια λύση-διάλυση ώστε να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Αν. Μεσόγειο, πράγμα που σήμερα δεν διαθέτει αφού η Κυπριακή ΑΟΖ είναι στέρεη διεθνώς. Τα πιο πάνω υπογραμμίζει, ανάμεσα σε άλλα ο Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ Κώστας Μαυρίδης σε συνέντευξή του στη ΜΑΧΗ. Αναφερόμενος στις συνομιλίες που επανήρχισαν είπε ότι η πορεία των διαπραγματεύσεων είναι απλή, είτε θα δεχτούμε τις τουρκικές απαιτήσεις και να το ονομάσουμε λύση, είτε αδιέξοδο και αναδιαμορφώνουμε την στρατηγική μας.
Όσο για την πρόσφατη απόφαση της Βουλής, ο κ. Μαυρίδης ανέφερε ότι η ουσία που έμεινε από τις 7 Απριλίου είναι ότι ένα ευρωπαϊκό κράτος έχει τέτοια πολιτική και πολιτικούς, που το καθιστούν όμηρο στα χέρια της Τουρκίας και του κατοχικού πληρεξούσιού. Τόνισε ότι πρέπει να προκληθεί κόστος στην Τουρκία και αυτό εξυπακούει την αξιοποίηση της Κύπρου ως κράτους στην ΕΕ απαιτώντας κυρώσεις παντός είδους. Στη συνέντευξη τονίζει επίσης την ανάγκη για ένα υποψήφιο του ενδιάμεσου χώρου προβάλλοντας τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλο ως το άτομο που διαθέτει τα εχέγγυα. Άρχισαν την Τρίτη οι διαπραγματευτικές συναντήσεις του Πρόεδρου Αναστασιάδη με τον κ. Ακιντζί. Με δεδομένα όλα τα τεκταινόμενα από τη διάσκεψη της Γενεύης και μετά, ποια εκτιμάτε θα είναι η πορεία των διαπραγματεύσεων; Στην πολιτική κρινόμαστε για την διορατικότητα που αποτελεί ύψιστη αρετή. Αποτελεί την ικανότητα να προβλέπουμε και να σχεδιάζουμε ρεαλιστικές πολιτικές εκ των προτέρων, ώστε το αποτέλεσμα να είναι το επιθυμητό. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης υιοθέτησε στο Κυπριακό την ίδια ουσιαστικά γραμμή της Κυβέρνησης Δ. Χριστόφια και προχωρώντας ένα επιπλέον βήμα, θεώρησε τον Ερντογάν συνετό ηγέτη, του αναγνώριζε κατ΄ επανάληψη «θετική ρητορική για λύση» στην Κύπρο. Ίδιες και χειρότερες ψευδαισθήσεις για τον κατοχικό πληρεξούσιο κ. Ακιντζί με τον οποίο «μοιράζονται κοινό όραμα» και πολλά άλλα που έπληξαν την αξιοπιστία μας και συσσώρευσαν ζημιές παρέχοντας «χώρο» στην Τουρκική πλευρά να απαιτεί περισσότερα. Ειδικά στην Γενεύη, ο Πρόεδρος για άλλα πήγε, αλλά υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να ευθυγραμμιστεί με την στάση του Έλληνα Υπ. Εξ. Μετά και τον εξευτελισμό της Βουλής με συμμόρφωση των ηγεσιών του ΔΗΣΥΑΚΕΛ στις υποδείξεις του Ακιντζί, ακολούθησαν νέες απειλές για το φυσικό αέριο, η απαίτηση για τέσσερεις βασικές ελευθερίες στους Τούρκους υπηκόους στην Κύπρο, απανωτές Ναυτικές Οδηγίες (NAVTEX) της Τουρκίας σε θαλάσσιους χώρους εποπτείας και ευθύνης της Κυπριακής Δημοκρατίας και τελευταίο προέκυψε η απαγόρευση καθιερωμένων λειτουργιών σε κατεχόμενες εκκλησίες μας καθώς ο Ακιντζί μιλούσε τάχατες για προώθηση μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Προτού καν ξεκινήσουν, έχει ήδη διαφανεί το ζητούμενο για την Τουρκία που επιζητεί μια λύση-διάλυση ώστε να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Αν. Μεσόγειο, πράγμα που σήμερα δεν διαθέτει αφού η Κυπριακή ΑΟΖ είναι στέρεη διεθνώς. Στο προσκήνιο, η πορεία των διαπραγματεύσεων είναι απλή, είτε θα δεχτούμε τις τουρκικές απαιτήσεις και να το ονομάσουμε λύση, είτε αδιέξοδο και αναδιαμορφώνουμε την στρατηγική μας. Είναι στην επικαιρότητα, οπότε δεν μπορούμε να μη σας ζητήσουμε να σχολιάσετε αυτά που έγιναν στην Ολομέλεια της Βουλής στις 7 Απριλίου, αλλά και όλα όσα προηγήθηκαν. Αξιοσημείωτο είναι πως οι συνομιλίες στο Κυπριακό είχαν τελματώσει από τον Νοέμβριο. Ωστόσο, η Τουρκία ενεργοποίησε τον Ακιντζί, ως κατοχικό πληρεξούσιο, να απαιτεί ακύρωση της απόφασης της Βουλής για να επανέλθει στις συνομιλίες υποδεικνύοντας μάλιστα ότι η πλειοψηφία ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ μπορεί να το ακυρώσει. Στις 7 Απριλίου, ο τουρκικός εκβιασμός ικανοποιήθηκε και ακολούθησε ένα από τα πλέον πρωτάκουστα επικοινωνιακά παιγνίδια, εφεύρεση των επικοινωνιολόγων στο Προεδρικό: ότι, τάχατες, η απόφαση της Βουλής δεν σχετίζεται, ούτε επηρεάζει, την διαδικασία των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό! Αυτό πρόβαλε ο Κυβ. Εκπρόσωπος και κατόπιν στελέχη του ΔΗΣΥ. Αυτό αποφάσισαν στο Προεδρικό και το πλέον εντυπωσιακό είναι να ισχυριστεί ο ίδιος ο Αβ. Νεοφύτου ότι όσα έκανε στο δείπνο «δεν έγιναν για να ικανοποιηθεί ο Ακιντζί σε σχέση με τις συνομιλίες». Πάντως, διαβεβαιώνω ότι στην ΕΕ, δεν βρέθηκε άνθρωπος να πάρει στα σοβαρά το τουρκικό πρόσχημα για διακοπή των συνομιλιών. Το περιοδικό «POLITICO» (κυκλοφορεί στην ΕΕ εκφράζοντας αμερικανικές θέσεις) με κατά καιρούς φιλοτουρκικές θέσεις, σε εκτενή ανάλυση του αναδεικνύει μεροληπτικά απόψεις του PRIO (προαγωγός του Σχ. Ανάν) και υποδεικνύει ότι «ο Ερντογάν ενδιαφέρεται για λύση στην Κύπρο εφόσον τον εξυπηρετεί» και με ειρωνεία περιγράφει ότι «οι συνομιλίες έπεσαν στα βράχια λόγω ενός σχολικού κανονισμού για την Ιστορία». Ομολογουμένως, πέραν Τσαβούσογλου-Ακκιντζί, μόνο στην Κύπρο στο τρίγωνο Αναστασιάδης, Αβ. Νεοφύτου και Α. Κυπριανού, αποδέχθηκαν πως ένας σχολικός κανονισμός για την Ιστορία του 1950, αποτελεί πρόβλημα στις συνομιλίες σήμερα! Η ουσία που έμεινε από τις 7 Απριλίου είναι ότι ένα ευρωπαϊκό κράτος έχει τέτοια πολιτική και πολιτικούς, που το καθιστούν όμηρο στα χέρια της Τουρκίας και του κατοχικού πληρεξούσιού της για νέους εκβιασμούς και απειλές. Ήδη, ο Ακιντζί ξεκινά από τα «μικρά» (π.χ. να τροποποιηθεί η νομοθεσία στις υπηρεσίες τηλεφωνίας) μέχρι τα «μεγάλα» αναμεταδίδοντας ως όργανο της Άγκυρας απειλές για παρεμπόδιση των εξορύξεων στην Κυπριακή ΑΟΖ. Το βατερλό της πολιτικής Ν. Αναστασιάδη και ΔΗΣΥΑΚΕΛ είναι που χωρίς καν λύση, ο κατοχικός πληρεξούσιος της Τουρκίας εκβιάζει και χειραγωγεί την Βουλή ενός κράτους-μέλους της ΕΕ. Πως μπορεί να αξιοποιηθεί ο παράγοντας «Ευρώπη» σε ότι αφορά τον αγώνα που διεξάγουμε για δικαίωση. Θα θέλαμε όμως να μας παραθέσετε πρακτικά παραδείγματα. Βρισκόμαστε στην ευνοϊκότερη συγκυρία από την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ μετά την απόρριψη του Σχ. Ανάν το 2004 και οι πολίτες δικαιώνονται αφού κεφαλαιώδη πλεονεκτήματα θα ήταν ανύπαρκτα π.χ. διακρατικές συμφωνίες ΑΟΖ με Αίγυπτο-Ισραήλ και ενεργειακοί κολοσσοί, διαπραγμάτευση στο Κυπριακό με Κυπριακή Δημοκρατία εντός ΕΕ κ.ά. Ωστόσο, αυτά δεν μπορεί να αξιοποιήσει μια ηγεσία που θεωρείται δεδομένη από τους ξένους. Τα συμφέροντα της Κύπρου δεν προωθούνται από πολιτικούς που είναι προφανώς αρεστοί επί προσωπικού στους ξένους αλλά δεν είναι ωφέλιμοι στην Κύπρο. Χίλιες φορές ωφέλιμος στην Κύπρο και ας χαθούν οι προσωπικές φιλίες και διασυνδέσεις. Καλύτερο παράδειγμα είναι η πολιτική πρόκλησης κόστους στην Τουρκία, την οποία όλοι στην Κύπρο θεωρητικά στηρίζουν αλλά φτάσαμε στο σημείο η ανταμοιβή της Τουρκίας στην ΕΕ και στο φυσικό αέριο, να την ονομάζουν πρόκληση κόστους στην Κύπρο! Η επίσπευση των διαδικασιών εξόρυξης θα έχει από πολιτικής άποψης τεράστιο κέρδος, που έστω και μια ενδεχόμενη απώλεια κάποιων εσόδων θα ήταν αμελητέα στο σύνολο των κερδοζημιών. Η πρόκληση κόστους εξυπακούει την αξιοποίηση της Κύπρου ως κράτους στην ΕΕ απαιτώντας κυρώσεις παντός είδους εκτός και αν ικανοποιηθούν συγκεκριμένα πράγματα π.χ. αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, έμπρακτη στήριξη του εγκλήματος πολέμου του εποικισμού στην Κύπρο από την Τουρκία, απαίτηση αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων και εφαρμογή του άρθρου 2 της Συνθήκης της Λισσαβόνας που αναφέρεται σε ευρωπαϊκό χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης που σήμερα παραβιάζεται στην Κύπρο. Τονίζω ότι η Συνθήκη της Λισσαβόνας αποκλείει την εγγύηση της συνταγματικής τάξης ενός κράτους μέλους της ΕΕ από άλλον εκτός από την ίδια την ΕΕ. Αυτό είναι και θέση της αρμόδιας για θέματα εξωτερικής πολιτικής κας Μογκερίνι. Παρεμπιπτόντως, η σύγκρουση Ερντογάν-ΕΕ, η έξοδος της Βρετανίας και προπάντων η άρνηση Ερντογάν για προσαρμογή στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, έχουν νεκρώσει το ενδεχόμενο ένταξης της Τουρκίας στο οποίο θεμελιώθηκαν διάφορες ψευδαισθήσεις. Ο νεκρός υπάρχει απλά δεν ανακοινώθηκε ακόμη η αγγελία θανάτου. Σήμερα, η Κομισιόν προωθεί εναλλακτικά την αναβάθμιση οικονομικών σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας μέσω Τελωνειακής Ένωσης, με ενθουσιασμένη την Τουρκία και μερικά κράτη-μέλη. Εμείς είναι που πρέπει να διαμορφώσουμε νέα στρατηγική εκ των πραγμάτων υποχρεωτικά. Ο παράγοντας ΕΕ μπορεί επίσης να αξιοποιηθεί και στην κοινή άμυνα και πολιτική ασφάλειας που βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Πάντως, η προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ είναι εμάς που θα ωφελήσει των οποίων τα κυρίαρχα σύνορα παραβιάζει η Τουρκία σε Κύπρο και Ελλάδα. Το Ευρωπαικό πλαίσιο προσφέρεται και για μια νέα σχέση με τους Τουρκοκύπριους η οποία θα βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και στην αναγνώριση του κοινού κράτους που μας ενώνει μέσω και της ΕΕ. Αυτή η πολιτική πρέπει να ξεκινήσει από τα μικρά αλλά πρέπει να επεκταθεί και σε μεγάλα. Θα περιοριστώ σε ένα «μικρό» παράδειγμα. Είναι αδιανόητο να επισκέπτονται Τουρκοκύπριοι τις Βρυξέλλες και να χρειάζεται να τους εξηγήσω ως ευρωβουλευτής ότι βρίσκονται στις Βρυξέλλες επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία υπάρχει και ορισμένοι να ενοχλούνται ανάμεσα τους και Ελληνοκύπριοι. Είτε ακόμη να τους εξηγώ ότι δεν μπορεί να προσβλέπουν στην Τουρκία και ταυτοχρόνως στην ΕΕ διότι η διάσταση είναι τεράστια, από πολιτικό μέχρι χάσμα πολιτισμού. Brexit, Βρετανία και Κυπριακή Δημοκρατία. Υπάρχει σχεδιασμός, υπάρχουν σκέψεις για αυτό το μέγα ζήτημα ή θα αφεθούμε και πάλι έρμαιο στους σχεδιασμούς άλλων; Μετά από παλινδρομήσεις, η Βρετανία βρίσκεται σε πορεία εξόδου από την ΕΕ και το ζητούμενο είναι πως η Κύπρος αξιοποιεί αυτή την πρόκληση. Συνήθως, στο προσκήνιο επικρατούν θέματα οικονομικών σχέσεων π.χ. η πολιτική χαμηλής φορολογίας των εταιρειών σε Κύπρο και Βρετανία, οι φοιτητές και εργαζόμενοι. Σχετικά με την εταιρική φορολογία, έθεσα στον ίδιο τον Πρόεδρο πριν δύο χρόνια την αδήριτη ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου μοντέλου για την προσφορά υπηρεσιών σε εταιρείες με βάση την Κύπρο αλλά με τρόπο που να αποφύγουμε το επερχόμενο γώνιασμα από την ΕΕ. Έχω ήδη διαμορφώσει κάποιες προτάσεις ώστε να μην την πάθουμε «με το πιστόλι στον κρόταφο» ως μωρές. Δεν υπήρξε ποτέ μια επαφή από το Υπουργείο Οικονομικών για το θέμα. Ίσως τα ξέρουν όλα, όπως και στο παρελθόν... Αναγνωρίζω ότι υπάρχουν πολλά σοβαρά θέματα που χρήζουν ιδιαίτερης μελέτης π.χ. το καθεστώς των πολιτών που ζουν εντός των αγγλικών βάσεων, αλλά και η επόμενη μέρα μετά την έξοδο της Βρετανίας σχετικά με τις αγγλικές βάσεις. Πέραν από τα οικονομικά, σε πολιτικό επίπεδο, διαβλέπω μια σοβαρή ευκαιρία που αφορά τον ρόλο της Κύπρου ως χώρο ασφάλειας στην περιοχή. Αυτό σχετίζεται και με τον ευρύτερο ρόλο μας στην ΕΕ ως Κυπριακή Δημοκρατία. Έχουμε δύο «δικούς» μας Επιτρόπους ως Κύπρος και Ελλάδα με αρμοδιότητες γύρω από θέματα ανθρωπιστικών κρίσεων και προσφυγικών ροών που αφορούν πρωτίστως την ευρύτερη περιοχή μας. Η σύσταση και εγκατάσταση ενός επιτελείου διοίκησης ευρωπαϊκής αρχής για επιτέλεση των πολιτικών της ΕΕ σε συνδυασμό με δημιουργία υποδομών ναυστάθμου για παροχή υπηρεσιών σε στόλους πλοίων, εξυπηρετεί τους Ευρωπαίους (π.χ. Γερμανία που αναζητεί νέα στρατιωτική βάση εκτός Τουρκίας) και αναδεικνύει την αξία της Κύπρου παρέχοντας μας οφέλη σε σοβαρά κενά που έχουμε, όπως στην ασφάλεια, έμμεσης θωράκιση ενόψει γεωτρήσεων, οικονομικά πλεονεκτήματα κ.ά. Για να γίνουν αυτά απαιτείται ο Πρόεδρος μαζί με τον Επίτροπο και το Υπ. Εξωτερικών να το θέλουν πραγματικά. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει σήμερα. Η τουρκική εξωφρενική αξίωση για την απόδοση των τεσσάρων βασικών ευρωπαϊκών ελευθεριών στους τούρκους υπηκόους, στην Κύπρο, μετά τη λύση. Δυστυχώς συνεχίζει να κινείται στον περιβάλλοντα χώρο του κυπριακού χωρίς να απορριφθεί. Νομίζετε θα προσπαθήσουν κάποιοι ευρωπαίοι να τετραγωνίσουν τον κύκλο; Επιμένω ότι οι ενταξιακές της Τουρκίας έχουν νεκρώσει χωρίς η αγγελία θανάτου να έχει αναγγελθεί και η Κομισιόν σήμερα προωθεί αναβάθμιση οικονομικών σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας μέσω Τελωνειακής Ένωσης, με ενθουσιασμένη την Τουρκία και μερικά κράτη-μέλη. Πάντως, εκτιμώ ότι η EE θα μπορούσε να αποδεχτεί τον τετραγωνισμό του κύκλου όπως το έπραξε και στο Σχέδιο Ανάν. Είναι για αυτό εξαιρετικά σημαντικό η θέση της Κύπρου να τεθεί δυνατά και ξάστερα ώστε να λειτουργήσει και αποτρεπτικά. Η σιωπή και παθητική στάση προς την Τουρκία μόνο ζημιές συσσωρεύει και πρέπει επιτέλους να το καταλάβουμε. Επιπλέον, η Τελωνειακή Ένωση αφορά το ελεύθερο εμπόριο ΕΕ-Τουρκίας που διέπεται για δεκαετίες από την υφιστάμενη βασική Συμφωνία Τελωνειακής Ένωσης. Η Τουρκία δεν έχει εκπληρώσει καν τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της βάσει της αρχικής συμφωνίας προς την Κύπρο, ούτε αναγνώρισε την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά ζητά αναβάθμιση. Κάποιες από τις 4 βασικές ελευθερίες θα μπορούσε να συνδυαστούν με την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας μέσω μιας «λύσης» στην Κύπρο. Σήμερα, η τουρκική οικονομία κλονίζεται και η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της, που εξυπακούει τεράστια οικονομικά συμφέροντα και δυνατότητες πίεσης και πρόκλησης κόστους. Είναι όμως απογοητευτικό, τόσοι άλλοι να βρίσκονται σε ρήξη με το καθεστώς Ερντογάν και η Κύπρος υπό τουρκική κατοχή να σιωπά ως να μην είμαστε εντός ΕΕ! Κύριε Μαυρίδη, ήδη γίνονται διεργασίες για τις προεδρικές εκλογές σε όλους τους χώρους. Εν δυνάμει υποψήφιος είναι και ο Πρόεδρος του κόμματος σας, Νικόλας Παπαδόπουλος. Σχολιάστε παρακαλώ, όπως επίσης θα θέλαμε να σχολιάσετε και το τι γίνεται στον ενδιάμεσο χώρο. Το ζητούμενο για τον ενδιάμεσο χώρο είναι να διεκδικήσουμε τις προεδρικές με ένα κοινό υποψήφιο και να κερδίσουμε τις εκλογές στην βάση μιας νέας στρατηγικής συναντίληψης. Η στρατηγική αυτή θα αξιοποιεί μεταξύ άλλων την παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, την σύζευξη με άλλα κράτη της περιοχής σε τομείς περιλαμβανομένου και τον αμυντικό τομέα, την επαναφορά της Ελλάδας στην Αν. Μεσόγειο, την διαμόρφωση μιας νέα σχέσης με τους Τουρκοκύπριους που θα βασίζεται στην ειλικρίνεια αμοιβαίου σεβασμού εντός του Ευρωπαϊκού πλαισίου ασφάλειας. Πιστεύω λοιπόν ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος διαθέτει τα εχέγγυα και την ωριμότητα να απευθυνθεί στην κοινωνία και στους πολίτες απευθείας. Όσοι εμμένουν σε αδυναμίες, ενστάσεις ή απλά προφάσεις, αδυνατούν να αντιληφθούν την ιστορική σημασία ενώπιον μας για ανατροπή της συμμαχίας των ηγεσιών ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ (και όχι των απλών πολιτών) και διάνοιξη ενός νέου ορίζοντα.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
February 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|