ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΛΟΪΖΟΥ Νίκος Αναστασιάδης, Αβέρωφ Νεοφύτου, Γιαννάκης Ομήρου, Μουσταφά Ακιτζί, Ρούλα Μαυρονικόλα είναι μερικά από τα πολλά πρόσωπα που με επιτυχία μιμείται και σατιρίζει ο Λουκάς Κωνσταντίνου. Άλλους τους μιμείται εδώ και χρόνια, άλλοι αποτελούν νέες προσθήκες στην γκάμα του σατιρικού ρεπερτορίου του, το οποίο επέλεξε να ακολουθήσει παίρνοντας ερέθισμα από τον Χάρρυ Κλυνν. Ο Λουκάς Κωνσταντίνου μπορεί να ξεκίνησε την πορεία του στη Νέα Υόρκη, αλλά από τότε που άρχισε να δραστηριοποιείται στην Κύπρο παραμένει προσγειωμένος εδώ. Συμμετείχε σε τηλεοπτικές παραγωγές του «Λόγου», του Σίγμα και του ΡΙΚ, ενώ τώρα συμμετέχει στην παραγωγή «Άρπα Cola News», που προβάλλεται από το Capital T.V., με τη σατιρική διάθεση να μην τον εγκαταλείπει! Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «Μ», ο Λουκάς αναφέρθηκε –μεταξύ άλλων - στη φόρμουλα που ακολουθεί μέχρι να «κατακτήσει» τους χαρακτήρες που υποδύεται και αποκάλυψε ποιο είναι το πρόσωπο που ενσαρκώνει με πολλή άνεση.
Όσα είπε σε αυτή τη συνέντευξη τα είπε ως Λουκάς, με τη δική του εμφάνιση και τη δική του φωνή, διαφορετικά θα μιλούσαμε για μια από τις «κρίσεις ταυτότητας» που παθαίνει κατά καιρούς! Σε σκέφτομαι σε μικρή ηλικία να μιμείσαι δάσκαλους, φίλους, συγγενείς ή όποιον σου έκανε εντύπωση σαν χαρακτήρας. Ισχύει; Ισχύει, ναι, σε ένα βαθμό. Θυμάμαι τον εαυτό μου στην παιδική ηλικία να μιμείται τους δασκάλους. Περισσότερο ήμουν πειραχτήρι, ήταν το «ατού» μου. Μου άρεσε να δημιουργώ εντυπώσεις, να είμαι το επίκεντρο και να «ρίχνω λάδι στη φωτιά»! Πότε αποφάσισες ότι η μίμηση θα γίνει το επάγγελμά σου; Το ερέθισμά μου ήταν ο Χάρρυ Κλυνν. Στα 16-17 μου χρόνια έπεσε στα χέρια μου εντελώς τυχαία μια κασέτα του Κλυνν και όταν τον άκουσα ήταν τόσος πολύς ο ενθουσιασμός μου που πείσμωσα και είπα ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσα να κάνω κι εγώ! Μέχρι σήμερα τον αγαπώ, τον σέβομαι και τον ευχαριστώ ιδιαίτερα. Ποιες ήταν οι πρώτες σου εμφανίσεις μπροστά σε κοινό και με ποιους συνεργάστηκες μέχρι τώρα; Θυμάμαι χαρακτηριστικά η πρώτη μου εμφάνιση ήταν στη Νέα Υόρκη το 1986 στο Σύλλογο «Παγκύπριο». Εδώ θα ήθελα να πω στον φίλο Πέτρο Πετρίδη –δημοσιογράφο και σκηνοθέτη - ένα ευχαριστώ γιατί ήταν αυτός που με είχε βγάλει στο σανίδι και μου είχε γράψει το κείμενο τότε. Στην Κύπρο άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά με stand up comedy το 1988 μέχρι και το 2003. Εκτός από τηλεοπτικές εμφανίσεις είχα και μια ραδιοφωνική συμμετοχή στο ΡΙΚ πριν πολλά χρόνια, υποδυόμενος ένα ηλικιωμένο. Τηλεοπτικά είχα συνεργαστεί με διάφορους σταθμούς. Στο «Λόγο» ως guest, το 1999 στο Σίγμα, είχα ένα δικό μου πεντάλεπτο ένθετο στο «Ευχάριστο Σαββατόβραδο» στο ΡΙΚ επί Άντζι Ρήγα με τίτλο «Το κατά Λουκά» όπου υποδυόμουν πολιτικούς και συμμετείχα στις «Πατάτες Αντιναχτές» στο ΡΙΚ τα τελευταία 3 χρόνια της εκπομπής. Από το Δεκέμβριο του 2016 είσαι στο «Άρπα Cola Νews». Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Capital T.V. και πώς είστε ως ομάδα; Μετά που τελείωσαν οι «Πατάτες Αντιναχτές» στο ΡΙΚ, πήγαμε με δική μας πρόταση στο συγκεκριμένο κανάλι, οι άνθρωποι το είδαν με πολλή θετικότητα και συμφωνήσαμε να ξεκινήσουμε αυτή την εκπομπή. Αυτό έγινε με τη βοήθεια του σύγαμπρου μου – τον οποίο ευχαριστώ ιδιαίτερα – ο οποίος θεώρησε ότι ήταν άδικη η διακοπή των «Πατατών» και γενικότερα η μη συμμετοχή μου σε μια τέτοιου είδους εκπομπή. Και πρέπει να πω ότι είναι η πρώτη φορά που το Capital φιλοξενεί μια σατιρική εκπομπή, η οποία προβάλλεται κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στις 6.40μ.μ. και 7.40μ.μ. Συνεργάζομαι με τη Κωνστάντια Παύλου, η οποία ως άνθρωπος και ως ηθοποιός είναι υπέροχη. Περνούμε πάρα πολύ καλά, υπάρχει χημεία στην ομάδα της εκπομπής και μέχρι στιγμής οι αντιδράσεις του κοινού είναι θετικές. Ακολουθείς συγκεκριμένα βήματα κάθε φορά που θα μιμηθείς κάποιον; Ποια είναι αυτά; Ναι, υπάρχει μια φόρμουλα που ακολουθώ εδώ και χρόνια. Κάθε φορά πρέπει να μελετήσω εις βάθος το χαρακτήρα που θα υποδυθώ. Βλέπω το βιογραφικό το, το ιστορικό του, τα «χούγια» του, τα θετικά και τα αρνητικά του, τις κινήσεις του, τις εκφράσεις του. «Ψειρίζω» τα πράγματα, αλλά όχι για πολλή ώρα όπως πολλοί νομίζουν. Βλέπω κάποιον, τον «φωτογραφίζω» και επεξεργάζομαι τα στοιχεία του μέσα στο κεφάλι μου. Πόσο εύκολο είναι την ώρα που υποδύεσαι ένα χαρακτήρα, να παραμείνεις σοβαρός μέχρι να ολοκληρωθεί μια σκηνή; Η σοβαρότητα την ώρα που υποδύομαι ένα χαρακτήρα απαιτείται. Πρέπει να μπεις στο «πετσί» του ρόλου, να μπεις στην ψυχοσύνθεση εκείνου που ενσαρκώνεις. Βέβαια, πολλές φορές στα γυρίσματα διαπιστώνουμε ότι θα γελάσουμε με ατάκες που μπορεί να πει ο ένας συνάδελφος στον άλλο, αλλά προσπαθώ να είμαι σοβαρός σε αυτό που κάνω. Ποιο χαρακτήρα «κατέκτησες» πιο εύκολα μέχρι τώρα, και ποιο πιο δύσκολα; Υπάρχουν χαρακτήρες που είναι εύκολοι και υπάρχουν χαρακτήρες μου με δυσκολεύουν περισσότερο. Δεν μπορώ να τους συγκεκριμενοποιήσω. Γενικά, όμως, αυτό που χρειάζεται είναι μελέτη και περισσότερο ψάξιμο. Υπάρχουν και χαρακτήρες που προσπάθησα να ενσαρκώσω και δεν μου βγήκαν εμφανισιακά, για παράδειγμα. Από τους χαρακτήρες που ενσαρκώνω αυτή τη στιγμή δεν είναι κάποιος που να είναι ιδιαίτερα δύσκολος. Έχεις προτίμηση σε κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα; Εκείνος που μιμούμαι με πολλή άνεση και μου αρέσει να τον χρησιμοποιώ ως «ασπίδα» και άμυνα στις παρέες γενικότερα είναι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης! Υπάρχει κάποια από τις προσωπικότητες που μιμείσαι που θεωρείς ότι είναι κοντά στο δικό σου χαρακτήρα; Ίσως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης που ανέφερες ότι τον μιμείσαι με άνεση; Προσωπικά σαν χαρακτήρας είμαι των άκρων, είμαι επαναστάτης και εκρηκτικός. Από αυτή την άποψη, ναι, ο Αναστασιάδης κι εγώ έχουμε κοινά χαρακτηριστικά, τρόπο έκφρασης και συμπεριφοράς. Πιο γενικά, δεν ξέρω, ίσως και να έχω χαρακτηριστικά από άλλες προσωπικότητες. Προσπαθώντας να ενσαρκώσω ένα χαρακτήρα σίγουρα βάζω και προσωπικά μου στοιχεία. Δεν μιμούμαι μόνο, αλλά δημιουργώ ένα χαρακτήρα. Πολλές φορές το πρόσωπο που ενσαρκώνω ίσως να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, δίνω λίγη έκταση, διαφοροποιώ το χαρακτήρα, τον κάνω πιο ενδιαφέρον και ελκυστικό για τον κόσμο. Οι άνθρωποι που μιμείσαι είναι δεκτικοί στη σάτιρα; Δημιουργήθηκε ποτέ πρόβλημα; Είχα κάποιες φορές μερικές παρεξηγήσεις, αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό. Μερικοί είναι δεκτικοί και άλλοι όχι. Πιστεύεις ότι τα πολιτικά πρόσωπα «πουλάνε» περισσότερο και γι’ αυτό επικεντρώνεσαι σε αυτά, ή θα μπορούσαν κι άλλα πρόσωπα να ήταν εξίσου ενδιαφέροντα; Ναι, τα πολιτικά πρόσωπα «πουλούν». Είναι πάντα στην επικαιρότητα και απασχολούν τον κόσμο. Επικεντρώνομαι σε αυτά γιατί μπορώ να τα μιμηθώ καλύτερα, αν και στο παρελθόν μιμήθηκα και ηθοποιούς, όπως το Λάμπρο Κωνσταντάρα, το Ντίνο Ηλιόπουλο, το Σπύρο Καλογήρου, το Διονύση Παπαγιαννόπουλο κ.α. Ποια προσωπικότητα ανά τον κόσμο είναι η πιο ενδιαφέρουσα αυτή τη στιγμή για να τη μιμηθείς και γιατί; Θέλω να ενσαρκώσω το νέο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, τον Τραμπ, και θα το κάνω! Πραγματικά έχει χαρακτηριστικό πρόσωπο. Ο τρόπος που σουφρώνει τα χείλη του, τα μαλλιά του – φυσικά (!) - και η ιδιομορφία στο πως κινείται τον κάνουν πολύ ενδιαφέρον. Έπαθες ποτέ «κρίση ταυτότητας» μιμούμενος τόσους χαρακτήρες; Πολλές φορές! Έτυχαν φορές που μου ζητήθηκε από σκηνοθέτες να κάνω τον εαυτό μου και τους έλεγα ότι δεν μπορούσα! Είναι αστείο, αλλά δεν μπορούσα και αυτό συνέβαινε χωρίς να το θέλω! Άλλες φορές μπορεί να μιλώ ως Αναστασιάδης, ως Ομήρου και προσπαθώ να το αποβάλω, αλλά δεν τα καταφέρνω! Ως ηθοποιός έπαιξες κάποιο θεατρικό ρόλο ή η πορεία σου κινείται μόνο γύρω από τις μιμήσεις; Συμμετείχα σε δύο θεατρικές παραστάσεις στο παρελθόν. Το ένα θεατρικό ήταν «Οι Απάχηδες των Αθηνών» στο Σατιρικό Θέατρο, σε διασκευή Στέλιου Καυκαρίδη, και η παιδική παράσταση «Ο Μορμόλης» στην οποία υποδυόμουν τρεις χαρακτήρες, επίσης στο Σατιρικό. Αν και μου έχουν γίνει μερικές προτάσεις δεν επιδίωξα να παίξω στο Θέατρο, προτιμώ τη σάτιρα. Είναι βιοποριστικό το να είσαι μίμος; Στο παρελθόν είχε λεφτά. Τώρα δυστυχώς, λόγω και της οικονομικής κρίσης, θα έλεγα όχι. Δηλαδή, τη μια χρονιά μπορεί να έχεις δουλειά και την άλλη να μην έχεις. Αυτό το επάγγελμα δεν είναι βιοποριστικό, ειδικά στην Κύπρο. Αν μιλούσαμε για το εξωτερικό, τότε ναι, θα μπορούσε να ήταν βιοποριστικό. Σκέφτηκες ποτέ να πας στο εξωτερικό, μια και το αναφέρεις; Επειδή θέλω να είμαι όσο πιο προσγειωμένος γίνεται σε αυτό που κάνω, όχι δεν σκέφτηκα να πάω στο εξωτερικό. Η Κύπρος μ’ αρέσει, αυτό που κάνω μ’ αρέσει, γιατί θεωρώ ότι προσφέρω στον κόσμο το γέλιο και τη χαρά. Και όταν ο κόσμος εδώ με σταματά να μου πει «ευχαριστώ που με κάνεις να γελώ», είναι ό,τι καλύτερο! Κλείνοντας τη συνέντευξη ο Λουκάς Κωνσταντίνου θέλησε να ευχαριστήσει τη «ΜΑΧΗ» για τη φιλοξενία και ιδιαίτερα το φίλο, όπως τον αποκάλεσε, Σωτήρη Σαμψών.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
February 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|